Depressief zijn in een lockdown

Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli

 
 
Kaatastrof

Berichten: 6245
Geregistreerd: 04-09-11
Woonplaats: Pajottenland

Depressief zijn in een lockdown

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-11-20 00:43

Ik heb heel lang getwijfeld om dit topic te starten, maar als nog de moed bijeen geraapt. Ik vind namelijk dat er veel te weinig gesproken wordt over dit soort onderwerpen. Dus waarom niet gewoon de knuppel in het hoenderhok gooien..

Door verschillende omstandigheden en gebeurtenissen in mijn leven is er voor mij heel veel onstabiliteit ontstaan. Ik heb hier nooit goed overweg mee gekund, dit is dan ook niet mijn eerste depressieve periode helaas. Maar het is wel absoluut de meest serieuze. Omdat ik er geen goed oog op had ben ik op zoek gegaan naar hulp. In mijn tienerjaren ben ik door het CLB (centrum voor leerlingenbegeleiding) destijds voor gelijkaardige problematiek doorverwezen naar een CGG (centrum voor geestelijke gezondheidszorg), dit heb ik als koppige tiener geweigerd - Wat bedoelden ze daar nou mee, ik ben toch niet gestoord ofzo? Helaas heb ik daar nu na 6 jaar toch wel flink spijt van.. Bijna twee jaar geleden heb ik getracht om met therapie te starten omdat ik merkte dat mijn relatie onder mijn mentale problemen leed. Ik had moeite om openlijk over mijn negatieve emoties te communiceren met mijn toenmalige vriend. Ik probeerde zo veel mogelijk de confrontatie te vermijden, maar dat is uiteraard niet wenselijk in een relatie. Uiteindelijk is het onder andere door dit maar ook enorm veel stress en onzekerheden stuk gelopen ;( Ondanks het feit dat het een hele fijne therapeute was, ben ik niet verder gekomen dan een intake gesprek. Het was toch wel erg duur voor mij als student zijnde en ik wou er toen ook liever niet mijn ouders bij betrekken.

Dat brengt ons naar begin september dit jaar. Eind augustus beëindigde ik mijn relatie en daar bleek ik toch wel meer van af te zien dan ik had verwacht.. Ik vond het zelf al zo bizar, hoe ik hiervoor er zo makkelijk over kon praten en relativeren. Ik nam contact op met het CLB om te bekijken of ik alsnog gebruik kon maken van hun doorverwijzing zodat ik niet persé langs de huisarts moest passeren. Daarnaast heb ik een gesprek gehad met iemand van het jeugd advies centrum (JAC). Gezien mijn problematiek als vrij ernstig werd beschouwd ben ik daar uiteindelijk ook live op gesprek gegaan. Zij hebben mij verder op weg geholpen om binnen een CGG te geraken zodat ik goedkoper therapie kon volgen. Echter werd er mij al op voorhand meermaals duidelijk gemaakt dat de wachtlijsten ellelang zijn, zeker tijdens deze pandemie. Er wordt slechts in zeer uitzonderlijke gevallen een uitzondering gemaakt waardoor je er meteen terecht kunt.

Ik was die uitzondering. Ik weet zelf niet goed waarop ze zich gebaseerd hebben, maar het leek alsof ze de bui al zagen hangen ver voor ik dit zag. Ik werd opgevangen door een hele fijne therapeute, die ik echt zo ontzettend dankbaar ben voor de hulp die ze mij al aangeboden heeft. Jammer genoeg kwamen we na enkele sessies erachter dat dat uurtje in de week onvoldoende was voor mij. Om die reden werd het mobiel crisis team ingeschakeld. Dit is een multidisciplinair team gestuurd uit een ziekenhuis onder leiding van een psychiater. Maar hierbij stuitte ik vrij snel op enkele problemen. Het feit dat er altijd een andere hulpverlener kwam, de afspraken zeer last minute gemaakt moesten worden en ik geen veilige/rustige plek had om de gesprekken te laten doorgaan (mijn ouders mochten toen nog niet over mijn situatie weten.. ik wou het zo veel mogelijk op eigen houtje oplossen) heeft mij doen beslissen om er mee te stoppen. Kort na de hulpverleners vertrokken waren na mijn laatste sessie zijn bij mij de stoppen volledig doorgeslaan. Ik ben mijzelf toen helemaal kwijt geraakt. Ik was oprecht bang van de persoon die toen naar boven is gekomen..

.. helaas is die persoon sindsdien niet echt meer verdwenen. Emotioneel niet meer zo heftig, want ik ben tegenwoordig compleet afgestompt op dat vlak, maar de acties die ondernomen worden zijn dat wel. Zorgwekkend zelfs. Tot het punt dat ik oprecht een gevaar begin te vormen voor mezelf.

Tijdens het voorlaatste gesprek met mijn therapeute viel plots het woord 'opname'. Slik. Dat was even schrikken. Vooral het feit dat mijn ouders er dan toch echt wel best bij betrokken worden, want ik woon nog thuis en ben werkloos. Dat idee was zo ontzettend beangstigend. Mijn moeder wist inmiddels dat ik een therapeut zag, maar de details wist ze niet. Alleen dat het dus niet goed ging. Daarnaast speelde uiteraard het hele Corona gebeuren in mijn hoofd, zeker nadat ik een anonieme getuigenis las van iemand in een gelijkaardige situatie. Ik heb toen besloten om zelf eens naar het PAAZ te bellen waar ik eventueel opgenomen zou willen worden. Daar werd me duidelijk gemaakt dat een opname niet mogelijk is zonder getest te worden. Dat gaf mij toch iets meer gemoedsrust. Na wat research en vooral zeer heftige nachten heb ik besloten dat het nu of nooit is. Gisteren heb ik dit besproken met mijn therapeute en werd mijn moeder diezelfde avond nog uitgenodigd op gesprek. Het was zo, zo ongelofelijk zwaar om daar te zitten. Ik kon amper een woord zeggen. Ik zat volledig op slot.. Gelukkig had ik goede ondersteuning en hebben we alsnog het gesprek relatief goed kunnen afronden.

Helaas, omdat het woensdag een feestdag is, moet ik nog even geduld hebben tot donderdag. Tenzij ik in een crisis situatie terecht kom, dan kan ik er eventueel meteen terecht via spoed maar zo ver wil ik het uiteraard niet laten komen. Donderdag moet ik dus langsgaan voor een intake. Er zal dan beslist worden of een vrijwillige opname nodig is, echter heeft mijn therapeute al aangegeven dat de kans groot is dat het goedgekeurd wordt. Vervolgens dien ik dan getest te worden op Corona en meteen 24 uur in quarantaine te gaan in het ziekenhuis. Indien negatief, mag ik direct naar de PAAZ. Ik moet dus alles al meenemen voor een eventuele opname, die minimaal 2 weken zal duren.

Ik voel me opgelucht. Het was echt zo'n slopende dag. Maar tegelijkertijd ben ik toch nog angstig. Ik heb nog nooit in mijn leven langer dan een paar uur in een ziekenhuis gespendeerd en al zeker niet tijdens een pandemie waarin alles onvoorspelbaar is. Ik ben bang dat het misschien toch niet is wat ik verwacht. Dat ik daar niet op mijn plaats zou zitten. Langs de andere kant kijk ik uit naar de rust. Naar eindelijk het gevoel te hebben dat ik echt serieus genomen word en het me niet allemaal zo maar inbeeld. Dat ik eindelijk het gereedschap krijg om mij te wapenen tegen de minder fortuinlijke dingen in het leven, want tot nu toe heb ik het gewoon altijd maar over me heen laten gaan.. Pure learned helplessness omdat dat gemakkelijker is dan er tegen te vechten.. Maar ik ga er kapot aan. Zowel fysiek als mentaal. Ik moet stoppen met het zelf te willen oplossen en hulp te accepteren. Stoppen met koppig zijn. Ik wil verlost worden van mijn dagelijks lijden.

Ik besef dat ik mij nu heel kwetsbaar opstel. Ik weet dat ik meelezers heb. Maar ik vond het opvallend hoe weinig mensen hun ervaringen delen over een vrijwillige opname. Ik wist zelf tot voor kort niets van dit hele traject. Dus ik hoop, via deze weg mensen die het ook even allemaal niet meer zien zitten toch ook op weg te helpen. Maar ook om een kijk te geven over de werking van de mentale gezondheidszorg tijdens deze pandemie. Gelieve geen persoonlijke vragen te stellen over mijn situatie en waarom ik tot dit punt gekomen ben, indien je dit wel graag wilt weten of je je hierin herkent mag je echter wel altijd een PBtje sturen. Ik wil ook liever geen horror verhalen of echt negatieve ervaringen lezen in verband met een opname aangezien ik al onzeker genoeg ben en ik het nu gewoon echt even zelf wil ervaren.

Alvast bedankt voor het lezen.

Kaatastrof schreef:
Inmiddels ben ik van vrijwillige opname op de PAAZ van een regulier ziekenhuis, wegens omstandigheden die verder in dit topic vernoemd worden, overgegaan naar een gedwongen opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Deze is inmiddels al opgeheven, wat betekent dat ik mijn pyschiatrisch traject verder vrijwillig mag aflopen. Voorlopig verblijf ik in volgend psychiatrisch ziekenhuis. Ik ontvang met veel plezier kaartjes en attenties om de kamer wat op te fleuren en plan ook indien mogelijk iets terug te sturen. De gegevens zijn

*verwijderd*

Ik verheug me alvast op jullie kaartjes, maar weet dat jullie steun en medeleven in dit topic al enorm hartverwarmend zijn geweest. :knuffel:
Laatst bijgewerkt door Hanmar op 12-02-21 06:53, in het totaal 2 keer bewerkt
Reden: Op verzoek van Kaatastrof het adres verwijderd, is niet meer van toepassing.

"A man was standing in a huge field. He spots a woman on horseback galloping wildly towards him. As the horse and rider are passing him he yells out: 'Where are you going?'. The rider responds: 'I don't know. Ask the horse'. We are the rider, the horse is our emotions."
‧͙⁺˚*・༓☾ Check zeker eens mijn kunstwerkjes ☽༓・*˚⁺‧͙


Storm

Berichten: 20821
Geregistreerd: 05-06-02
Woonplaats: Brabant

Re: Depressief zijn in een lockdown

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 05:01

Even een dikke knuffel voor jou :(:) ik kan er niet over meepraten, ben zelf niet depressief, maar heb wel afgelopen woensdag te horen gekregen dat na 16 jaar mijn functie op mijn werk is opgeheven. En dat terwijl ik single moeder van 2 vrij jonge kinderen ben. Dus ik baal ook erg.
Maar kop op, jij en ik komen er wel weer bovenop, achter de wolken schijnt de zon! Dikke virtuele knuffel voor je!

Is het al lente?

Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

Berichten: 110480
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 06:02

Hier wel iemand die bekend is met depressies, momenteel helaas ook last van :\
Ik weet heel goed hoe je je voelt. Je doet het goed en erkend het probleem. Dat is een hele belangrijke stap naar herstel! Je bent daarmee al op de helft! *\o/*
Ik vind je echt heel erg dapper dat je je problemen hier van je durft af te schrijven. Daarmee help je misschien wel anderen die zich alleen voelen of de symptomen van een depressie niet herkennen.

Storm, jij ook heel veel sterkte. Wat een rotnieuws zeg :(:) Hopelijk snel een nieuwe baan!

"Alles van waarde is weerloos" ~Lucebert

Jester_

Berichten: 12253
Geregistreerd: 16-12-07
Woonplaats: Eerbeek

Re: Depressief zijn in een lockdown

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 07:55

Ik werk in de psychiatrie en wij zien ook een enorme toename in klachten bij mensen. Gister nog een heel groot artikel over geweest in de krant.. Je bent echt niet de enige en dapper dat je er over schrijft! Het is een andere kant van corona die je vaak niet hoort..

Sterkte de komende tijd :(:)

When you're with me, no judgement
You can get that from anyone else
You don't have to prove nothing
You can just be yourself

Bloemetje75
Berichten: 1979
Geregistreerd: 19-07-11

Re: Depressief zijn in een lockdown

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 08:28

Ik vind je heel dapper dat je er zo open over bent!
Beseffen dat je hulp nodig hebt/ hulp vragen is het allermoeilijkste. Dat heb je al gedaan!

Wat fijn dat je het voor anderen zo makkelijker maakt om al wat info te vinden.

Es_ther

Berichten: 18690
Geregistreerd: 28-06-08
Woonplaats: Arnhem

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 08:48

Heel dapper dat je hulp hebt gezocht en er zo open over bent!

Ik wil je heel veel sterkte wensen :(:).

Witte paarden snel smerig? Nee joh, ze weten gewoon nog niet welke kleur zij willen hebben!

smurffie

Berichten: 11124
Geregistreerd: 07-08-06
Woonplaats: Boskoop

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 08:50

Wat knap dat je deze stappen gezet hebt!
Zoals je zelf al zegt is de pandemie voor mensen die op het randje balanceren super lastig. Alle structuur is weg, ontspannen is lastig.
Fijn ook dat je je ouders hebt durven te betrekken. Een sociaal vangnet is echt heel belangrijk.

Ik werk ook in de psychiatrie, als je vragen hebt mag je altijd een berichtje sturen.
Ik wil je alvast veel sterkte wensen! Een opname is niet leuk, maar soms wel wat iemand nodig heeft.

leeslampje

Berichten: 1100
Geregistreerd: 11-10-16
Woonplaats: Den Haag

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 08:52

Wat een heftig vooruitzicht van de opname TS. Maar het klinkt alsof het goed uit kan pakken en ik vind het enorm knap dat je die stap zet.

Heel veel sterkte en succes. De stap naar hulp heb je gezet, je bent onderweg :(:)

CalipsoLover

Berichten: 5530
Geregistreerd: 14-08-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 08:58

De psychiatrie waar mijn schoonzus werkt loopt op dit moment ook vol. Je bent dus zeker niet alleen. Ik wil je heel veel moed en sterkte wensen. Mijn PB staat ook altijd open. :knuffel:

♥ 17y/o Diallo VW (Up Chique x Burggraaf)
3,5y/o Marie De Montserrat (Glock's Toto Jr x Bretton Woods) ♥

pateeke
Berichten: 2207
Geregistreerd: 12-05-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 09:12

Je zet dappere stappen! Ook heel fijn dat je mogelijk al snel terecht kan. Donderdag lijkt nog lang, maar een paar dagen wachten tot je opname is echt niet lang als je bedenkt dat de wachtlijsten vaak meerdere maanden tot een jaar of langer zijn. Dat je er toch al snel terecht kan, geeft voor mij aan dat je door de hulpverleners om je heen serieus genomen wordt.

Je bent niet de enige die het moeilijk heeft. Heel veel mensen hebben het moeilijk in deze periode en zeker mensen die het voordien al niet gemakkelijk hadden. Ik hoop voor jou dat je tijdens je opname lotgenoten kan treffen met wie het klikt zodat je je minder alleen voelt en je je verhaal kwijt kan.

Je geeft verder aan dat je er spijt van hebt dat je eerder niet op het aanbod van het CLB om naar het CGG te gaan bent ingegaan. Dat je er niet op ingegaan bent, heeft wellicht een goede reden. Het was waarschijnlijk niet het goede moment om die stap te zetten. En starten met therapie als je daar niet klaar voor bent, is niet noodzakelijk goed. Therapie is hard werken en je moet er dus ook kunnen achter staan. Soms heb je het nodig om (al dan niet op een 'harde' manier) zelf in te gaan zien dat je hulp nodig hebt, mag vragen en accepteren. Je bent nu zelf tot dat inzicht gekomen en dat is denk ik al een hele grote, belangrijke stap!

Veel sterkte in elk geval en ik hoop voor je dat je de rust en handvaten vindt waar je naar op zoek bent!

Solleke_Noah

Berichten: 11051
Geregistreerd: 22-11-07
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 09:21

Een collega is de afgelopen jaren regelmatig opgenomen geweest op de PAAZ, soms voor een maand, soms voor drie maanden, wegens psychische problematiek. Hij ervaarde die periodes altijd als een opluchting. Dat hij even alle verantwoordelijkheden en het 'moeten' kon loslaten en inderdaad, de rust.

Veel sterkte!

Meer pyrografie zien? : https://www.facebook.com/de-Vuurboom-10 ... _todo_tour

"Op jou wachten? Geen sprake van. Ik heb altijd al voor je uit moeten lopen om je de weg te wijzen." - Nachtogen

soesita

Berichten: 5157
Geregistreerd: 09-10-04
Woonplaats: Herzogenrath (Duitsland)

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 09:39

Het voelt misschien niet zo, maar wat ben jij al goed op weg en dapper! Je hebt zelf al enkele heel belangrijke stappen gezet: het erkennen van het probleem en je eigen hulpeloosheid, het actief zoeken naar hulp en de wil om tot verandering te komen. Je hebt al een heel traject afgelegd om jezelf te helpen dus. :j
De komende opname is gewoon de volgende stap en ik denk dat je een goede kans maakt om er sterker uit te komen, als ik zo hoor wat je schrijft. Uiteraard is het rete-spannend. Dat is elke sprong in het diepe. Je moet het maar zo proberen te zien: de mensen waar je mee te maken gaat krijgen zijn mensen die hun best gaan doen om je te helpen. En jij wil graag geholpen worden. Dus alles dik in orde, toch?

Dankjewel dat je het aan durft om dit thema open te trekken. Je hebt gelijk dat er nog veel te weinig over gepraat wordt. Het is moedig en goed dat je dit doet!

Ik wens je het beste voor de komende weken.

Sherivey
Berichten: 8487
Geregistreerd: 06-11-15

Re: Depressief zijn in een lockdown

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 09:46

Knap dat je dit durft te delen. Ik heb helaas ook ervaring met depressies.

Heel veel sterkte

:wave:

Winged

Berichten: 32975
Geregistreerd: 28-12-05

Re: Depressief zijn in een lockdown

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 10:45

Wat goed dat je dit zo durft te delen _O_ Je komt heel sterk over met dit besluit. Je kiest voor jezelf en voor hulp. Hoe lang het traject ook gaat zijn: Je komt hier beter uit. Heel veel succes en sterkte.

Kaatastrof

Berichten: 6245
Geregistreerd: 04-09-11
Woonplaats: Pajottenland

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-11-20 10:57

Storm, wat een rotnieuws ook zeg. Lijkt mij heel heftig ook met 2 jonge kinderen. Dikke knuffel :knuffel:

Aan alle andere Bokkers hier in het topic, bedankt om er voor mij te zijn en om mij moed in te spreken. Dat apprecieer ik enorm. Ik heb helaas niet de puf om op iedereen individueel te reageren maar ik heb elk berichtje gelezen.

Momenteel zweef ik tussen hoe surrealistisch maar tegelijk ook zo echt alles is. Ik vind het moeilijk om de gehele situatie te accepteren. Alsof ik het niet van mezelf geloof.. Ik denk dat het pas echt gaat doordringen donderdag zelf.

Maar ik geloof wel dat het de juiste beslissing is. Ik slaap slecht, ik eet slecht, ben zo enorm overprikkeld en op sommige momenten zwaar opgejut/nerveus om geen enkele specifieke reden. Ik ben alle plezier kwijt. Als ik lach is dat uit ongemakkelijkheid, niet om geluk. Oprecht lachen voelt vreemd.

Ik heb een tijd geprobeerd dingen te doen die mij anders gelukkig zouden maken maar alles vergde zo veel moeite om uiteindelijk te eindigen in mineur. Honden die niet luisteren tijdens het wandelen, vallen tijdens het skaten, paard die er mij afgooid.. Het doet me allemaal bitter weinig.

Ik ben in een ongezonde cyclus terecht geraakt die ik niet meer kan doorbreken. Elke dag is hetzelfde. Elke nacht is een drama. Dat deed me beseffen dat ik hier even weg moet. Weg uit deze omgeving om hopelijk mijn batterijen even terug op te kunnen laden en dan weer van nul te beginnen. Ik heb mezelf wel moeten beloven dat als ik terugkom ik ook écht dingen moet beginnen ondernemen in plaats van te zeggen dat te doen. Dat zei mijn moeder ook al. Anders is de kans groot dat ik gewoon herval. Maar we zullen moeten zien in hoeverre dat mogelijk is in een lockdown.

.. Wordt vervolgd.

"A man was standing in a huge field. He spots a woman on horseback galloping wildly towards him. As the horse and rider are passing him he yells out: 'Where are you going?'. The rider responds: 'I don't know. Ask the horse'. We are the rider, the horse is our emotions."
‧͙⁺˚*・༓☾ Check zeker eens mijn kunstwerkjes ☽༓・*˚⁺‧͙

Janneke2

Berichten: 22653
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Re: Depressief zijn in een lockdown

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-20 17:27

Ook van mij een dikke :(:) virtuele knuffel!
De stap daadwerkelijk zetten is MEGA, hartstikke goed gedaan! +:)+

En rust, een plek waar je kunt loslaten kan zeer beslist zoden aan de dijk zetten. (Veel mensen worden depressief tijdens of na een periode met veel stress.)

Sterkte voor morgen!

[o]

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

Guinevere

Berichten: 5601
Geregistreerd: 22-04-03
Woonplaats: Verenigde Staten

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-20 17:35

Wat ben jij dapper! Dapper om hier je verhaal te doen, maar nog meer dat je hulp gezocht hebt. Depressie is onwijs poedersuiker. Het is niet een knop die je even kan omzetten als je het maar hard genoeg probeert/wil, maar een ziekte net als diabetes. Ik hoop dat je snel opgenomen kan worden en dat je wat meer rust in je hoofd krijgt. :(:)

Kerstmuts

Kaatastrof

Berichten: 6245
Geregistreerd: 04-09-11
Woonplaats: Pajottenland

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-11-20 18:56

Alsof ik nog niet genoeg stress heb voor morgen is mijn merrie nu niet lekker. Ze weigert te eten, flehmt regelmatig, diarree en ze is helemaal vuil dus ik denk dat ze veel heeft zitten rollen/liggen op de wei.

Telkens als ik weg ga is ze niet lekker. Is mijn grootste nachtmerrie dat ik er niet bij ben als het een keer echt fout gaat..

Twijfel heel hard of ik de dierenarts er bij moet halen of niet.. Ze heeft dit wel vaker maar het feit dat ze niet eet maakt mij wel wat zorgen..

Ik zat net haar hoofd te strelen en ze deed haar ogen helemaal dicht. :(

"A man was standing in a huge field. He spots a woman on horseback galloping wildly towards him. As the horse and rider are passing him he yells out: 'Where are you going?'. The rider responds: 'I don't know. Ask the horse'. We are the rider, the horse is our emotions."
‧͙⁺˚*・༓☾ Check zeker eens mijn kunstwerkjes ☽༓・*˚⁺‧͙

Sherivey
Berichten: 8487
Geregistreerd: 06-11-15

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-20 18:59

Kaatastrof schreef:
Alsof ik nog niet genoeg stress heb voor morgen is mijn merrie nu niet lekker. Ze weigert te eten, flehmt regelmatig, diarree en ze is helemaal vuil dus ik denk dat ze veel heeft zitten rollen/liggen op de wei.

Telkens als ik weg ga is ze niet lekker. Is mijn grootste nachtmerrie dat ik er niet bij ben als het een keer echt fout gaat..

Twijfel heel hard of ik de dierenarts er bij moet halen of niet.. Ze heeft dit wel vaker maar het feit dat ze niet eet maakt mij wel wat zorgen..

Ik zat net haar hoofd te strelen en ze deed haar ogen helemaal dicht. :(

Wat vervelend! Drinkt ze wel? En heeft ze kolieksymptomen?

Is er een reden bekend dat ze dit vaker heeft? Want klinkt niet heel fijn voor haar zo

:wave:

Luca03

Berichten: 2608
Geregistreerd: 31-08-13
Woonplaats: België

Re: Depressief zijn in een lockdown

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-20 19:13

Hey! Wat ben jij dapper om dit topic te openen.
Ook ik heb ervaring met het CLB, CGG en een vrijwillige opname. Toen ik 16 was heb ik me vrijwillig laten opnemen na jaren in therapie te zijn geweest incl psychiaters en medicatie omdat ik een gevaar was voor mezelf.
Ik heb ook 2 weken op de crisisdienst gezeten en voor mij voelde dit als een soort knop die om ging. Ik ben uit mijn opname gekomen en heb eigenlijk een soort van mijn leven kunnen hervatten. En ongeveer 1,5 jaar na mijn opname ben ik gestopt met mijn medicatie.
Tot op heden medicatie en therapie vrij maar ook ik voel mijzelf weer stilletjes wegzakken.
Ik wil je een hart onder de riem steken en moest je ooit je hart willen luchten bij een leeftijdsgenoot die in hetzelfde schuitje gezeten heeft, stuur maar een pb! :(:)

Everything will be alright.

Kaatastrof

Berichten: 6245
Geregistreerd: 04-09-11
Woonplaats: Pajottenland

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-11-20 19:19

Dilan93 schreef:
Kaatastrof schreef:
Alsof ik nog niet genoeg stress heb voor morgen is mijn merrie nu niet lekker. Ze weigert te eten, flehmt regelmatig, diarree en ze is helemaal vuil dus ik denk dat ze veel heeft zitten rollen/liggen op de wei.

Telkens als ik weg ga is ze niet lekker. Is mijn grootste nachtmerrie dat ik er niet bij ben als het een keer echt fout gaat..

Twijfel heel hard of ik de dierenarts er bij moet halen of niet.. Ze heeft dit wel vaker maar het feit dat ze niet eet maakt mij wel wat zorgen..

Ik zat net haar hoofd te strelen en ze deed haar ogen helemaal dicht. :(

Wat vervelend! Drinkt ze wel? En heeft ze kolieksymptomen?

Is er een reden bekend dat ze dit vaker heeft? Want klinkt niet heel fijn voor haar zo

Ik wil uiteraard niet te veel off topic gaan maar ze ligt nu neer naast mij. De dierenarts is onderweg. Ik heb hier al lopen janken als een klein kind. Ze moet echt volhouden..

Afbeelding

We denken dat ze IBD heeft..

"A man was standing in a huge field. He spots a woman on horseback galloping wildly towards him. As the horse and rider are passing him he yells out: 'Where are you going?'. The rider responds: 'I don't know. Ask the horse'. We are the rider, the horse is our emotions."
‧͙⁺˚*・༓☾ Check zeker eens mijn kunstwerkjes ☽༓・*˚⁺‧͙

Sherivey
Berichten: 8487
Geregistreerd: 06-11-15

Re: Depressief zijn in een lockdown

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-20 19:27

Arm dier. ;(

Succes met de DA zo direct. Hoop dat het meevalt. :(:)

:wave:

Janneke2

Berichten: 22653
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-20 20:42

Heel veel sterkte met je dier!
:(:)
En bel de dierenarts die dienst heeft voor overleg.
Kun je haar hartslag en temperatuur meten...?

Citaat:
Depressie is onwijs poedersuiker. Het is niet een knop die je even kan omzetten als je het maar hard genoeg probeert/wil, maar een ziekte net als diabetes.

Depressie is een rotziekte, maar geen kwestie van 'er is een stofje dat je niet aanmaakt in je hoofd, dus moet je medicijnen slikken'.

Qua medicatie wordt vaak iets voorgeschreven uit de 'serie' ssri: dat werkt in op serotonine.
Je kunt :(:) als mens 'meer stress dan serotonine hebben', vandaar het motto 'pillen en praten'. Praten om de stress te verlagen - maar ook rust, zonlicht, muziek en beweging hebben zo hun functie. (Zowel mbt stress verlagen als serotonine verhogen.)
Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 11-11-20 20:52, in het totaal 1 keer bewerkt

[o]

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

Berichten: 110480
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)

Re: Depressief zijn in een lockdown

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-20 20:51

Heel veel sterkte TS! Hopelijk voelt je merrie zich weer snel beter :(:)

"Alles van waarde is weerloos" ~Lucebert

Kaatastrof

Berichten: 6245
Geregistreerd: 04-09-11
Woonplaats: Pajottenland

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-11-20 21:03

Hey lieve Bokkers. Bedankt voor jullie berichtjes. Ik dacht dat ze me ging achterlaten vandaag. Toen ze plat lag leek alles zo onwerkelijk. Ik lag te huilen terwijl ik haar hoofd omhoog probeerde te houden, maar ze reageerde niet. Haar ogen waren toe en ze ademde zwaar. Ik dacht dat ik haar kwijt was..

Toen kwam de DA er. Ik was zodanig in schock dat ik ze niet heb horen aankomen. Helemaal te rillen op mijn benen. Normaliter kan ik redelijk cool blijven, dit is ook niet de eerste keer maar nu kwam het echt heel heel hard aan. Ze stond gelukkig redelijk snel op. Parameters waren ok. Na opvoelen wel verstopping in caecum wat pijn dus verklaard. Buscopan gespoten en ze voelde zich al beter, maar toch ook olie opgegoten. Ik ben nu aan het wachten tot ze mest. Net zeker een kwartier gestapt met haar en nu staat ze op stal zonder eten te suffen. Het rommelt allemaal wel goed zo te horen maar hopelijk snel actie. Dit is alvast mijn uitzicht voor vanavond. Thank god dat mijn paarden aan huis staan, maar zo had mijn laatste avond thuis eigenlijk toch ook niet willen spenderen.. :=
Afbeelding

Wat een heftige week. Ik ben even helemaal gesloopt.

"A man was standing in a huge field. He spots a woman on horseback galloping wildly towards him. As the horse and rider are passing him he yells out: 'Where are you going?'. The rider responds: 'I don't know. Ask the horse'. We are the rider, the horse is our emotions."
‧͙⁺˚*・༓☾ Check zeker eens mijn kunstwerkjes ☽༓・*˚⁺‧͙


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: AhrefsBot, Benita, IASCrawler, lizard, nathe, Sourire en 81 bezoekers