Geplaatst 
M’n vader heeft sinds vorige zomer last met slikken en veel hoofdpijn. Huisarts dacht aan een voorhoofdsholte ontsteking dus kreeg hij antibiotica, maar het ging maar niet over.
Dus doorverwezen naar de KNO arts. Met een echo zagen ze aanwijzingen voor een carcinoom in z’n keel. CT-scan gemaakt, was niks op te zien. Helaas bleek dit achteraf “abusievelijk” zonder contrast vloeistof gemaakt te zijn, wat dus niet betrouwbaar is...
wij waren dus opgelucht dat er niks ernstigs te zien was en gingen ervanuit dat het dan relatief makkelijk te behandelen zou zijn.
Vorige week is er een MRI scan gemaakt en daar kregen we afgelopen vrijdag de uitslag van; een vrijwel zeker kwaadaardige tumor in z’n keel, helemaal verweven in z’n slijmvliezen en zenuwen dus niet meer operabel...
ships.
Morgen moet hij naar de kaakchirurg, voor een echo en een kijkoperatie waarbij ze een punctie kunnen nemen. Hij krijgt ook nog een oproep voor een PETscan. De vraag is dan of het überhaupt nog behandelbaar is.
Eten en praten kan hij al bijna niet meer.
Ik ben er echt helemaal van van slag, zeker nu met corona vind ik het echt heel naar dat hij morgen de hele dag in het LUMC moet zijn. Hij heeft ook COPD dus toch al risicogroep. Ik zit al 7 weken thuis in de ziektewet ivm een depressie dus zag al bijna niemand, hopelijk kan ik ‘m voorlopig gewoon nog blijven zien.
Ik vind het moeilijk om met veranderingen om te gaan en m’n mentale staat was al niet geweldig, dus ik heb er mentaal ook echt een mega klap van gekregen.
Ik heb dit topic geopend om van me af te schrijven, soms gaan m’n gedachtes er een beetje vandoor omdat leuke dingen doen er nu ook niet echt in zit.
Duimen dat het een beetje meevalt allemaal... maar ik ben bang dat ik m’n superheld papa ga verliezen
doet me zeker goed dat te lezen dat het zo rustig is. Ik heb m’n hele leven in de buurt van het LUMC gewoond en we noemen het altijd de ziekenfabriek 
normaal is het er altijd knetterdruk natuurlijk. 