Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
MarlindeRooz schreef:Ik stel mezelf altijd de vraag “ga ik dood als ik het niet doe?”. En dat werkt hier heel goed.
Ik dacht met het overlijden van je hond al van hmmm dit klinkt niet goed. Zou je graag een dikke knuffel geven Meis
StonedRomy schreef:Ik ben veel gaan zitten op de bank, maar heb wel mijn handen aan het werk gezet. Dit heeft geresulteerd in teveel snuffelmatten voor de honden.
Verder ging en ga ik veel met de honden lopen, zeker met dit mooie weer! Rustig een wandeling uitkiezen met mooie rustplekken en aan het einde nog even een terras training.
Dingen als naar de supermarkt gaan doe ik niet meer. Verspilling van energie. Liever sta ik dan wat langer in de keuken nadat de AH heeft geleverd.
Nu, ik ben niet mentaal te belast, maar ben chronisch ziek en heb een medicatie die mij een gevoel geeft wat het best te beschrijven valt als ADHD. Dit gaat niet fijn samen met al mijn andere lichamelijke klachten, maar ik moet het wel voor de rest van mijn leven blijven slikken.
Ik werk ook graag in stukjes. Bv eerst doe ik onderdeel 1, even serie opzetten en dan doe ik onderdeel 2. ( bv eerst de stroken van de snuffelmatten knippen, pauze, snuffelmat maken )
Ik ben ooit eens gestart met lijstjes maken. Dus ‘ goede dagen ‘ lijstjes en ‘ slechte dagen lijstjes ‘
Mijn wekker gaat om 9 uur en dan probeer ik in te schatten hoe ik mij voel. Slecht? Dan nog even slapen en daarna rustig met mijn hond knuffelen en zo langzaam! Opstaan. Op zo’n slechte dag lijstje staat dan 1 activiteit wat lichamelijk wat meer vraagt om mijn conditie op pijl te houden.
Goede dagen? Dan doe ik meer en probeer ik mijn hersenen aan de gang te zetten.
Edit: misschien eens de lepel theorie gaan toepassen? Jezelf een x aantal ‘ lepels ‘ geven en er niet overheen gaat.
Beauty26 schreef:Hoi hoi herkenbaar... Helaas geen advies ik zit in dezelfde situatie helaas! Ik probeer voor mezelf een lijstje op te stellen wat ik op een dag gedaan wil hebben... Meer doe ik ook niet omdat ik 't gewoon niet trek qua energie. Ik zit al vanaf januari thuis, heel veel succes en sterkte hoop dat je er snel boven op komt.
Askja schreef:Heb ooit ook een soort burn out gehad. Wilde/moest van alles, kon niets. Ik had ook af en toe paniekaanvallen. Gelukkig ligt het ver achter me.
Wat me erg belangrijk lijkt, is dat je grip krijgt op jezelf. Rust en regelmaat zijn beide heel belangrijk. Sta op vaste tijden op en ga op vaste tijden naar bed. Eet op regelmatige tijden en neem de tijd om je eten rustig en bewust tot je te nemen. Probeer verder elke dag wat activiteiten in te plannen, liefst op vaste tijden, en plan je rustmomenten op dezelfde manier in. Het lijkt mij heel belangrijk dat je hierbij een soort van neutrale houding aanneemt ten opzichte van je activiteiten. Of dat nu stofzuigen, wandelen, schoonmaken, lezen of iets anders is: denk er niet over in termen van het moet leuk zijn, nuttig zijn of belangrijk zijn. Doe het gewoon, en terwijl je bezig bent, concentreer je dan vooral op de bezigheid op zich. Misschien is het ook een idee om iets te gaan doen waardoor je je denkpatronen kunt doorbreken en meer leert in het hier en nu te zijn. Yoga, meditatie, mindfullness training.
Sterkte, en ik hoop dat je hier in ieder geval een klein beetje iets mee kunt.
Jolien87 schreef:Ik kan maar geen rust vinden, ik 'moet' dingen doen. Ik krijg CGT en hierbij moet ik o.a. oefenen met het verdragen van zaken die ik niet direct kan of hoef te doen. In mijn hoofd moet alles direct gebeuren en gun ik mezelf ook geen seconde rust.
Citaat:Ik heb een tijdje geprobeerd om iedere dag rustig op de bank te zitten haken of te tekenen. Ik verlang vaak naar dit soort rustmomenten. Ik heb inmiddels ook een mooi aquarelblok en waterverf gekocht maar je raadt het al: dat zit allemaal nog in het plastic. Haken doe ik wel, hier hoef ik niet bij na te denken maar na 10 minuten word ik onrustig en vind ik dat ik iets moet gaan doen.
Citaat:Mijn verstand weet al veel langer dat ik dit eigenlijk niet kan maar eraan toegeven was me een stap te ver. Dat ik dit nu toch heb gedaan maakt dat ik enorm teleurgesteld ben in mezelf. Ookal weet ik dat dit gevoel eigenlijk niet terecht is.
Rossfechten schreef:Langdurige lichamelijke beweging.
Als je van Rome naar huis loopt kom je beter thuis, daar ben ik echt van overtuigt.
En zelf ook gezien hoe regelmatig bewegen positief uitwerkt en positievere stoffen afgeeft in je lichaam dan dat pillen zouden kunnen.
En sowiso sterkte !