Bokt.nl

Janneke2 schreef:

Ik heb een jaar of iets dergelijks rondgelopen met nare 'vage' klachten die de heuse naam droegen van 'post contusio syndroom' - potjeslatijn voor:"het fijne weten we er niet altijd van, maar we weten dat er na een hersenschudding gedoe kan blijven".
Inclusief weinig concentratie en vermoeidheid.

Een eeg heeft geen afwijkingen opgeleverd - op zich goed nieuws.
Wat hielp tegen de klachten: fysio die nekmassage gaf - dat scheelde pijn.
INPP werk: ik kon mijn hoofd niet meer stil houden en had regelmatig een duizelig gevoel.
Methode sikesz: bij de klap waren een aantal nekwervels verschoven. Die weer netjes laten zetten gaf een enorme opluchting.
En cranio sacraal werk: je hersenen drijven in vloeistof en die vloeistof hoort te circuleren, daarbij worden afvalstoffen afgevoerd en worden hersencellen gevoed.

Toen dat allemaal gebeurd was, waren de klachten over.

Pistasche schreef:

kiwiwitje schreef:

Mijn vriend heeft een jaar of 2 geleden een flinke hersenschudding gehad door de kopstoot van een van de honden met stoeien.

De plek waar hij geraakt is heeft heel lang zeer gedaan en heel soms is die plek wel ineens weer eens wat gevoelig.
Hij is sneller moe, wat sneller geirriteerd maar het vervelendste is dat hij zich soms nog wat slecht kan concentreren en dat hij vaak dingen vergeet. Op zijn werk lijkt dat niet echt een probleem tot nu toe maar buiten het werk om merkt hij die klachten vooral. Ik verwacht zelf omdat hij dan vermoeider is.

Wat vervelend voor hem, en voor jou als het zich 'thuis' uit... Hoe is dat voor jou? Kan me voorstellen dat de klachten soms ook voor jou vervelend kunnen zijn ook al neem je het iemand natuurlijk niet kwalijk.

Pistasche schreef:

Hoi Janneke,

Wat een uitgebreide reactie, dankjewel! En wat goed dat de klachten zijn weggegaan, dat geeft hoop... Dat zal een hele verademing voor je zijn geweest.

Ik begrijp uit 'bij de klap' dat je het ook door een ongeluk/val/oid hebt opgelopen? De weg die je behandeld hebt langs alle specialisten die je noemt heb je daar zelf actie tot ondernomen? Hoelang heeft dat uiteindelijk geduurd? Nu ben ik uitgevraagd

(...)

Ik heb er vooral moeite mee dat de klachten enorm belemmeren in het functioneren, studie, werk, alles gaat door maar zelf kan je niet meer bereiken wat je wilt. Leg dat maar eens uit... Het bekende verhaal van als je een gebroken been hebt ziet iedereen het, maar nu...

Janneke2 schreef:

Pistasche schreef:

Hoi Janneke,

Wat een uitgebreide reactie, dankjewel! En wat goed dat de klachten zijn weggegaan, dat geeft hoop... Dat zal een hele verademing voor je zijn geweest.

Ik begrijp uit 'bij de klap' dat je het ook door een ongeluk/val/oid hebt opgelopen? De weg die je behandeld hebt langs alle specialisten die je noemt heb je daar zelf actie tot ondernomen? Hoelang heeft dat uiteindelijk geduurd? Nu ben ik uitgevraagd

(...)

Ik heb er vooral moeite mee dat de klachten enorm belemmeren in het functioneren, studie, werk, alles gaat door maar zelf kan je niet meer bereiken wat je wilt. Leg dat maar eens uit... Het bekende verhaal van als je een gebroken been hebt ziet iedereen het, maar nu...

Het was flink rondvragen om deze mensen te vinden, dus ik geef de informatie graag door...

Zo is de overgevoeligheid voor prikkels weggegaan door het INPP werk.
Dat instituut is ooit opgericht door een psycholoog ivm leermoeilijkheden. Het richt zich op laat ons zeggen de lichamelijke voorwaarden om te kunnen lezen, schrijven, rekenen en.... concentreren.
Concreet: de 'primitieve reflexen' die we als baby's keihard nodig hebben, maar daarna gaan hinderen 'en dus verdwijnen' - maar na een ongeluk (een nare val, bij mij) kunnen ze terugkomen.
Ik had het Moro reflex terug, de TLR en de ATNR en ik was het reflex dat je hoofd netjes rechtop houdt kwijt.
Dat is een akelige combinatie als je op 2 voeten loopt: mijn hoofd gong alle kanten op, de TLR maakte dat mijn spierspanning daar weer op reageerde ("ik leek wel dronken", soms) naar rechts kijken maakte mij extra akelig en "Moro" zorgde ervoor dat ondertussen alle prikkels loeihard binnenkwamen....

Dit traject had de meeste impact en duurde het langste, zo'n anderhalf jaar.
Methode sikesz zorgde ervoor dat de nekspieren echt hun werk goed konden gaan doen omdat de wervels weer gingen doen wat nodig is.
En de cranio sacraal massage was meestal zeer ontspannend - het ondersteunde de hersenen in biochemisch opzicht.


Er is een schema dat stelt dat ons brein bestaat uit drie verschillende 'lagen'.
De onderste laag staat bekend als het reptielenbrein: dat regelt reflexen, evenwicht, coördinatie, spierspanning en nog een hele serie zaken buiten je wil om.
De 2e laag staat bekend als het emotionele brein - dat dus imput krijgt zowel uit het reptielenbrein als de zintuigen (die dank zij Moro niet filteren) als je gedachten - maar je hebt er geen bewuste 'grip' op.
De derde laag bevat ons logische verstand en daar kun je je idealiter concentreren - maar dan moeten de lagen daar onder wel netjes op orde zijn.

Ik hoop van harte dat neuropsychologen hier ook kennis van hebben...!
...maar als ik Lotthje lees, slaat de schrik om mijn hart!!!

dressagelady schreef:

Warboel, had jij ook al psychische klachten voor je ongeluk? Ik ben in de tijd van revalidatie ook behoorlijk depressief geweest. Weet het zelf voornamelijk aan de angst nooit meer normaal te kunnen functioneren.

lotthje schreef:

Tja, ze hebben het bij mij gegooit op het feit dat er veel meisjes van mijn leeftijd (ik was 16, zat in 4vwo at the time) heel erg perfectionistisch zijn en dat ik daardoor altijd hoofdpijn had. En dat ik er dus maar mee moest dealen. Ouch. Nu willen ze dus eerst kijken of ik geen onderliggende ontwikkelingsstoornis heb, wat mij ontzettend boos maakt,omdat het voor mij overkomt alsof ik dit allemaal dan zelf heb bedacht en mezelf steeds 'ziek' maak, voordat ze me verder willen helpen. Ondertussen ben ik op school gezakt naar 4 havo, twee keer, en nu naar een soort van speciaal onderwijs. Het is best zwaar om vol te houden als 17 jarige. Ik heb soms het idee dat mijn leven als tiener aan me voorbij gaat. Ik kan veel niet wat mijn vrienden wel doen, ik kon niet mee met mijn ouders op vakantie, of werken. Er gaan natuurlijk ook heel veel dingen wel goed alleen ik vind het zo jammer dat het ziekenhuis geen kennis heeft van de bovenstaande informatie van Janneke. Ik ga de PCS kaart wel spelen, misschien kom ik er dan eindelijk vanaf