Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

 
 
Hutcherson

Berichten: 7332
Geregistreerd: 21-07-13
Woonplaats: --

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 17:45

Ik ben halverwege de 20, vriendlief wordt binnenkort 32 en geen kinderen hier. Alles om ons heen al wel, mijn nichtjes hebben allebei al kinderen (mijn nichtjes zijn 26 en 24 jaar oud). Die waren er beide vroeg bij.
Broer van mijn vriend is sinds 2 maanden papa geworden.
Mijn vriend en ik zijn bijna 3 jaar samen, wonen samen en zijn zeer serieus.
Echter, kinderen heeft nooit echt hoog op ons lijstje gestaan. We zijn er pas serieus over na gaan denken toen mijn vriend vorig jaar gediagnosticeerd werd met teelbalkanker. Behoorlijk schrikken, maar diezelfde dag is hij geopereerd. Daarna kregen we het nieuws dat de arts had geconstateerd dat het zaad wat in de resterende zaadbal zit, niet mee naar buiten komt (als je snapt wat ik bedoel).
Kortom, er wordt wel wat geproduceerd, maar we kunnen waarschijnlijk geen kinderen verwekken op de natuurlijke wijze (het leukste gedeelte aan kinderen krijgen volgens mij:)).
Als we echt zouden willen, zouden we middels de ISCI methode wel kinderen kunnen verwekken.
Er worden dan zaadcellen bij vriendlief weggehaald en geprepareerd. Ik zou een hormoonkuur moeten doen en vervolgens gaan ze proberen eitjes te oogsten (mits alles bij mij wel functioneert).
Schijnt enorm pijnlijk te zijn en van hormoonkuren wordt je ook niet gelukkiger.

Onze vraag was ook direct: hebben we dat ervoor over? Nee. Direct antwoord. Dan maar niet. Waarom zouden we kinderen willen ? Puur egoistisch want geen enkel kind vraagt erom of jij hem alsjeblieft op de wereld zet.

Zeker in de huidige maatschappij vraag ik me enorm af of je nog wel gewoon kind mag/kan zijn zonder allerlei plichten en regels waaraan je moet voldoen. Het heeft geen nut. Het is puur egocentrisch om kinderen te krijgen in mijn ogen. Ergens kriebelt het ook enorm om kinderen mee te nemen naar disneyland, de efteling, ze alles te leren over de sprookjes waarmee ik ben opgegroeit, de dierentuinen, alle fantastische ervaringen die ik ook heb gehad. Maar dat soort dingen doe je 'af en toe' en is het primair natuurlijk gewoon de opvoeding en zorg voor een kind en daar lijkt me weer veel minder aan. Veel inleveren en weinig dankbaarheid.

We hebben nagedacht over adoptie, maar dat is echt ontzettend duur. Tevens gekeken naar pleegouderschap maar het lijkt mij onmogelijk om een kind een fantastisch leven te geven en volledige veiligheid te bieden, indien dat kind nog contact (moet hebben) heeft met het thuisfront waar het in eerste instantie mis ging. Als ik ervoor ga, maak ik het ook fantastisch en niet half half en afhankelijk van anderen die het in eerste instantie verkl**t hebben. Dus waarschijnlijk past pleegouderschap dan niet zo goed bij mij/ons. Ik heb hierover wel een informatie pakket aangevraagd want wellicht heb ik nog geen goed beeld.

Maar voor ons dus nu inderdaad, geen kinderen. Door medische redenen en door onze eigen opvatting betreft het op de wereld zetten van kinderen.


NatasjavE

Berichten: 30864
Geregistreerd: 21-04-04
Woonplaats: De Bilt

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 17:45

Palmera schreef:
Ik zal je even verder helpen, want niet iedereen die haar leven 'terug heeft' doelt op jouw geniale voorbeelden. ;)

*spontaan last-minute gebruik maken van een aanbieding voor een uitje
*lekker met een boek/film neerploffen zonder onderbrekingen van gejank
*een buitensporig dure aankoop doen zonder na te denken over sportclubjes-geld
*uitslapen op de vrije dag
*inderdaad een avond stappen. Dat kan ook zonder 20 kerels


Besef je niet hoe achterlijk je over komt? ;) Met zo'n grote zorglast als een kind is het niet gek dat mensen zielsgelukkig zijn als het kroost eindelijk 18 is!


Hmmm dan zal ik wel achterlijk zijn. :)

Maar al deze punten zijn nooit voor mij, ons, van toepassing geweest. Ik heb dat allemaal gewoon kunnen blijven doen.

Uiteraard kosten ze veel tijd. En een spontaan uitje moet je net iets kritischer naar kijken en plannen. Maar dat was met de paarden al niet veel anders.

Ik kijk er in ieder geval helemaal niet naar uit dat ze het huis uit gaan. Ik hoop dat ze in Utrecht gaan studeren...blijven ze misschien wat langer.
...hoop ik.

That awkward moment when someone yells at you for clicking your pen and you have to click it one more time to use it....

Mylady_E
Berichten: 533
Geregistreerd: 16-08-07
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 17:55

Als tiener wou ik nooit kinderen (en nog steeds heb ik absoluut niets met kinderen van een ander :+ ).
Als jonge twintiger kon het niet snel genoeg gaan, liefst 2 voor mijn 25, maar ik had de partner niet.
Toen kwam de partner, we hadden een leuk huis, twee paarden, een hond die ons kind is, ... En dan? Op dat moment konden we ons ons leven perfect voorstellen zonder kinderen.

Dan ging ik richting de 30 en kwam bij ons ook de vraag en de twijfel wat we gingen doen. We hebben ons dan afgevraagd: stel we zijn 40 / 50 jaar en we hebben geen kinderen, hoe gaan we ons daarbij dan voelen? Bij beiden kwam er toch wel als antwoord uit dat we waarschijnlijk spijt zouden krijgen van die keuze.

Op dit moment hebben we een dochtertje van 5 maanden waar we dolgelukkig mee zijn! Ja het veranderd je leven compleet en je kan niet meer hetzelfde doen (impulsieve acties) als daarvoor, maar ik kan echt wel zeggen "je krijgt er zoveel voor terug". Zoveel zelfs dat ik oprecht nog een tweede zou willen :o

MAAR ik besef dat dit niet voor iedereen hetzelfde zal zijn ... Mijn man bijvoorbeeld is ook dolgelukkig met onze kleine meid, maar het minder impulsief kunnen zijn / de onderbroken nachten / het alles steeds tot in de puntjes plannen en regelen / ... vallen hem beduidend zwaarder dan mij. Voor hem hoeft er dus geen tweede meer bij te komen.

Mijn "raad" voor jou: erover praten met je partner, SAMEN tot een beslissing komen en eens de beslissing genomen niet meer denken aan "wat als" want dat weet je niet en daar bereik je niets mee.

Sanet

Berichten: 7923
Geregistreerd: 10-10-04
Woonplaats: Fryslan!

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 18:04

Het is mooi (geweldig zelfs!) dat jullie je niet gevangen voelen in je leven met kinderen, maar wat is het toch schrijnend dat er mensen zijn die dat wel op die manier zo voelen.
En wat is het eigenlijk verdrietig dat daar niet openlijk over gesproken mag worden. Er wordt al schande gesproken wanneer iemand zijn/haar hond naar het asiel brengt, met een kind gaat dat helaas niet. Daar zit je (als redelijk denkend mens in ieder geval) gewoon aan vast voor de rest van je leven..

Syb (1997) ZZ-Zwaar+6!
Lyr
(2011) Z1+8! (+ veulen 2024)
Thyra (2022)
#FriezenGek 27#

Sonja_vR

Berichten: 27462
Geregistreerd: 12-07-02
Woonplaats: Dusschen

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 18:13

Dat is idd wel een Sanet.
Het taboo wat er op ligt als je er wat minder gelukkig mee bent als je hebt gekozen voor kinderen
Dat is een grote foei
Ik ken meer dan genoeg voorbeelden van mensen Die wel voor kinderen hebben gekozen en dat best wel erg pittig vinden in de praktijk
Wel dergelijk zich nogal beperkt of zelfs geleefd voelen door de situatie
Maar die bij daar ook maar iets aan een ander toegeven direct Met bagatellisaties aan komen
Want echt toegeven. Dat je het misschien , als je het nog eens mocht doen je het misschien wel anders had gedaan(lees; geen kinderen)
Dat kan echt niet

En dat een ander zich niet beperkt of geleefd Voelt door de situatie ;gezin Met kinderen hoe dat dan ook samengestelt is.

Dat is hartstikke tof, maar daar hoef je je maatschappelijk nooit en te nimmer voor te verantwoorden
Daar word je niet op veroordeelt

Terwijl als je een opmerking maakt over dat je na X jaar eindelijk je leven weer terug hebt
Dat er dan direct zaken als rondhoeren en sloeren en aan de drank gaan bij gehaald word is toch ook eigenlijk te idioot voor woorden

Ik ben niet pc en heb ook niet de ambitie dat te worden :evaw:

Nick1963

Berichten: 1941
Geregistreerd: 29-10-05
Woonplaats: Hilversum

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 18:37

Het is fijn om vooraf te twijfelen en te kijken waar die twijfel zit.
Een kind vraagt onvoorwaardelijkheid van ouders , per slot van rekening weet je niet aan welk kind je het leven gaat schenken.
Dat het je leven veranderd is een feit, en ik denk dat het te vergelijken is met het houden van paarden, met het verschil dat je een paard kunt verkopen als het karakter je niet aan staat en een kind niet......
Zelf ben ik moeder van drie kinderen en was jong (25 jaar) en zou het zo weer over doen
ik heb genoten van hun ontwikkeling. Ze zijn nu " uitgevlogen" en over een volle maand hoop ik oma te worden, en 1 dag per week voor ons kleinkind zorgen.
Het genieten van samen eten koken en met de dieren bezig is met je eigen kinderen een groot geschenk. Zonder kinderen hadden we het ook gezellig gehad maar voor mij hebben onze kinderen in essentie veel gebracht.....

justkid

Berichten: 11816
Geregistreerd: 09-12-07
Woonplaats: Caitwick

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 18:51

Citaat:
Want echt toegeven. Dat je het misschien , als je het nog eens mocht doen je het misschien wel anders had gedaan(lees; geen kinderen)
Dat kan echt niet

Ik pik dit stukje er even uit want ik vind ook dat je dat echt nooit mag zeggen.
Je mag zeggen dat het je zwaar valt, dat je het moeilijk vindt, allemaal prima en wanneer mensen dat bagataliseren moet je anderen zoeken die dat wel begrijpen.
Zeggen dat je spijt hebt van je keuze voor kinderen kun je gewoon niet zeggen.
Wat denk je dat dit doet met dat kind waar je spijt van hebt?
Natuurlijk vat die dat persoonlijk op. Het kind is dus blijkbaar een teleurstelling en kan niet voldoen aan de verwachtingen van de ouder?

Hoe egocentrisch ben je dan dat je dat aan je kind meegeeft. Nee hou dat maar lekker voor jezelf. En leer het maar dat dit je keuze was en dat je daar het allerbeste uit jezelf moet gaan halen om van jouw keuze een mooi stabiel mens te maken met alle capaciteiten om het leven het hoofd te kunnen bieden. Daar hoort zeker geen boodschap bij van je ouders die eigenlijk een leuker leven zonder jou hadden gehad.

lor1_1984

Berichten: 12040
Geregistreerd: 03-12-03
Woonplaats: Almelo

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 19:00

Sja, ik ken die uitspraak ook als in 'als ik het over had mogen doen had ik het anders gedaan want de situatie op dat moment was niet goed/de zorgen waren toch wel heel zwaar'.
Overigens heeft mijn vader het ook geregeld tegen mij gezegd dat als hij het mocht over doen ik niet geboren zou zijn.
Niet omdat hij mij maar een last vond of weet ik veel wat (hij was echt knettergek met me) maar omdat hij mij een erfelijke aandoening heeft meegegeven (niet bekend op dat moment) en daar de rest van zijn leven ontzettend veel moeite mee had want hij was de oorzaak ervan dat ik op jonge leeftijd doodziek was en de rest van mijn leven geregeld naar het ziekenhuis moet voor behandelingen en controles.

6+3=9, but so does 5+4.
The way you do things isn't always the only way to do them.
Respect other people's way of thinking.

Urbanus

Berichten: 44945
Geregistreerd: 05-02-08
Woonplaats: Tollembeek

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 19:09

Maar dat is wat anders dan spijt hebben omdat het achteraf toch niet zo leuk was.

quera. Voor altijd en langer


Me. An empath.

lor1_1984

Berichten: 12040
Geregistreerd: 03-12-03
Woonplaats: Almelo

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 19:39

Klopt, maar hij zei soms weleens zonder die uitleg erbij dat als hij het over mocht doen ik er niet zou zijn.
Voor de buitenstaander klinkt dat als hij vindt ze niks oid en geeft het geschokte blikken.

6+3=9, but so does 5+4.
The way you do things isn't always the only way to do them.
Respect other people's way of thinking.

senna21

Berichten: 11824
Geregistreerd: 17-03-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 19:44

Bij levenskeuzes als deze kun je inderdaad de uitkomst niet garanderen, welke je ook maakt. Ook niet of je daar van spijt krijgt of niet.

Books, minds and umbrella's only work when they are open.

Luniek

Berichten: 423
Geregistreerd: 26-06-10
Woonplaats: Hoogeveen

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 19:49

Ik heb verschillende fases doorgemaakt. Als klein meisje wilde ik niets liever dan later moeder worden. Liep ook altijd rond met babypoppen en een poppenwagen. Vanaf ongeveer mijn 12e tot mijn 20e altijd geroepen dat ik geen kinderen wilde. Eigenlijk met de voornaamste reden dat het me dood en doodeng leek om te bevallen. Een leven met veel (huis)dieren om me heen leek me daarnaast veel leuker. Op mijn 22e heb ik mijn huidige vriend leren kennen en is het eigenlijk weer gaan verschuiven. Inmiddels zijn we ruim 3 jaar samen, hebben samen een appartementje gekocht en zijn we recent verloofd. Gedurende de laatste 3 jaar is mijn kinderwens toch langzaam weer steeds sterker geworden. Mogelijk ook doordat mijn vriend ook wel een kinderwens heeft en ik onszelf inmiddels ook wel kon zien als ouders. Inmiddels ben ik op het punt dat ik zeker weet dat ik graag een kindje wil. Het lijkt me geweldig om samen een gezinnetje te zijn en ons kindje overal mee naartoe te nemen en dingen te vertellen en laten zien die ik ook geweldig vond als kind. Ook al weet ik dat het naast een mooie ook een hele pittige periode gaat worden. De vraag is nu alleen nog wanneer we gaan beginnen met proberen. Ik ben nu 26 en heb nog geen vast contract op mijn werk. Ik ben bang dat als ik nu zwanger wordt, het niet verlengd zal worden. Zomer 2019 zal pas duidelijk worden of ik vast op contract kom, dus ik stel het proberen nu nog maar uit...
Daarnaast willen we het wel graag met z'n tweeën doen. Als dat niet lukt weet ik niet of ik wel de hele medische molen door wil om het toch voor elkaar te krijgen.

Een kat heeft 40 miljoen haren: 5 miljoen op de rug, 10 miljoen op de buik en 25 miljoen op je bankstel.

RosaLisa

Berichten: 120
Geregistreerd: 01-03-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 19:59

Ik heb zelf kinderen en wou al sinds jongs af aan mama worden. Nooit getwijfeld en trots op.

En ik denk soms wel eens als ik mensen om me heen hoor en zie en dan zie ik mijn jongere zusje zo genieten met alleen haar vriend of ik het wel zo vroeg had moeten doen was 21 toen ik zwanger raakte en kon me man als vriend vroeger. Maar nu toch af en toe in me hoofd dat ik misschien beter had kunnen wachten om meer te kunnen doen met me man.

Nu bijna 25 jongste is 8 maandjes en we willen misschien nog een baby later.

Daarbij twijfel ik weer niet want dan had ik niet 2 heerlijke kids nu.
Lastig. Opvoeden phoe is 24/7 job maar nooit spijt het zo gedaan te hebben.

* twijfels zijn er bij elke keuze die je maakt nu of later komt dat soms/vaak terug *

De een laat het makkelijker los de ander. Het is lastig in iedere situatie want je moet toch een keuze maken laat je het los of ga je toch voor een zwangerschap. Het hele leven is een gok.

Je moet doen wat jou goed lijkt. Kijk niet om je heen en sta achter je eigen keuze. Iedere keuze met en zonder kind is een goede keuze. Want het zal jou gelukkig maken.

... toch zeg ik erbij zoiets is zo moeilijk of je twijfelt aan iets of niet. Dat blijft denk ik altijd wel.

Spoiler:
Kiekeboe

Urbanus

Berichten: 44945
Geregistreerd: 05-02-08
Woonplaats: Tollembeek

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 20:12

lor1_1984 schreef:
Klopt, maar hij zei soms weleens zonder die uitleg erbij dat als hij het over mocht doen ik er niet zou zijn.
Voor de buitenstaander klinkt dat als hij vindt ze niks oid en geeft het geschokte blikken.


Ach ja. Het gaat erom dat je zelf weet hoe de vork in de steel zit.

quera. Voor altijd en langer


Me. An empath.

Anoniem

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 20:26

Mijn moeder is iemand die spijt heeft van haar kinderen. Vooral van mij. Ze heeft mij fysiek en mentaal mishandeld en buiten gegooid toen ik 14 was. Ondanks dat niemand de perfecte moeder is, vind ik wel dat als je kiest voor een kind, je er ook voor moet zorgen in de vorm van: Het kind moet zich zeker geliefd voelen.

Nikass

Berichten: 16675
Geregistreerd: 27-04-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 20:30

justkid schreef:
Citaat:
Want echt toegeven. Dat je het misschien , als je het nog eens mocht doen je het misschien wel anders had gedaan(lees; geen kinderen)
Dat kan echt niet

Ik pik dit stukje er even uit want ik vind ook dat je dat echt nooit mag zeggen.
Je mag zeggen dat het je zwaar valt, dat je het moeilijk vindt, allemaal prima en wanneer mensen dat bagataliseren moet je anderen zoeken die dat wel begrijpen.
Zeggen dat je spijt hebt van je keuze voor kinderen kun je gewoon niet zeggen.
Wat denk je dat dit doet met dat kind waar je spijt van hebt?
Natuurlijk vat die dat persoonlijk op. Het kind is dus blijkbaar een teleurstelling en kan niet voldoen aan de verwachtingen van de ouder?

Hoe egocentrisch ben je dan dat je dat aan je kind meegeeft. Nee hou dat maar lekker voor jezelf. En leer het maar dat dit je keuze was en dat je daar het allerbeste uit jezelf moet gaan halen om van jouw keuze een mooi stabiel mens te maken met alle capaciteiten om het leven het hoofd te kunnen bieden. Daar hoort zeker geen boodschap bij van je ouders die eigenlijk een leuker leven zonder jou hadden gehad.


Mee eens. Ik heb een vriendin die altijd te horen heeft gekregen dat ze een ongelukje was en dat ze er niet had moeten zijn. Dat kun je niet bepaald een liefdevolle opvoeding noemen. En ik vind dat als je een kind op de wereld zet, je verplicht bent om er alles aan te doen om het liefdevol op te voeden.

Edit: de Molenhoek, precies ja.
Erg voor je, dat jou moeder jou dat niet heeft kunnen/willen geven.

Brainfail

Berichten: 1438
Geregistreerd: 24-01-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 20:34

DeMolenhoek schreef:
Mijn moeder is iemand die spijt heeft van haar kinderen. Vooral van mij. Ze heeft mij fysiek en mentaal mishandeld en buiten gegooid toen ik 14 was. Ondanks dat niemand de perfecte moeder is, vind ik wel dat als je kiest voor een kind, je er ook voor moet zorgen in de vorm van: Het kind moet zich zeker geliefd voelen.

Daar ben ik het ook mee eens.

Ik heb zelf ook geen makkelijke jeugd achter de rug.
Kreeg altijd het verwijt van mijn stiefvader dat al hun problemen mijn schuld waren. (nooit fysiek mishandeld maar het valt zeker wel onder mentale mishandeling)

Zonder mijn paard waar ik me aan op kon trekken was ik er ook niet meer geweest.

Soms ondanks ik niks met kinderen heb twijfel ik wel eens om een kind.
Maar ben bang dat ik door mijn onstabiele jeugd geen goede moeder word.
En aan de ene kant zou ik het graag "beter" willen doen of in elk geval zelf een kind een mooie jeugd willen geven aan de andere kant denk ik dat ik te bang ben om het fout te doen en alle wat alsjes die erbij zitten.(en vind andermans kinderen 9 van de 10 keer bloed irritant maar kan me wel voorstellen dat als het jou kind Is het anders is)

Spoiler:
Life is a dick, sometimes it gets hard for no reason.

justkid

Berichten: 11816
Geregistreerd: 09-12-07
Woonplaats: Caitwick

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 20:49

Natuurlijk ga je fouten maken :j gelukkig maar.
Je kunt het ook weer goed maken, opnieuw proberen en nieuwe fouten maken, ja ook in de opvoeding, misschien juist wel in de opvoeding.
Dat maakt echt helemaal geen bal uit.
Wat wil je je kind meegeven dat je perfect moet zijn? of dat je door vallen en opstaan en weer opnieuw proberen je leven kunt leiden en gelukkig kunt worden en ook ongelukkig?
Je hoeft de lat niet zo hoog te leggen, als de intentie goed is en er een hoop liefde is, dan komt het goed.
Iedereen loopt zijn eigen pad :)

Brainfail

Berichten: 1438
Geregistreerd: 24-01-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 20:57

Mijn vriend is op gevoed met het leven is geen krentenbol, als je wat wil moet je ervoor werken.

Die in stelling heb ik ook, je moet het kinderen ook niet te makkelijk maken. (worden ze hard van maar je moet ze ook weer niet te veel in het diepe gooien)

Ikzelf ben vooral bang dat ik spijt krijg omdat sinds ik met mijn vriend samen woon ik eindelijk rust en vrijheid heb en bij het idee van een kind ben ik bang om die vrijheid weer op te geven. (en dus mss weer in mijn oude negatieve gedachten terug te vallen met gevolgen voor het kind die er niks aan kan doen)

Fouten maken we allemaal daar ben ik mij bewust van.
Maar juist omdat ik me zo eenzaam en onbegrepen heb gevoeld altijd ben ik bang dat ik een kind zich ook zo zou laten voelen om welke reden dan ook.

Spoiler:
Life is a dick, sometimes it gets hard for no reason.

rakni
Berichten: 2985
Geregistreerd: 29-08-06
Woonplaats: op het dorp

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 21:21

jazza, wat vreselijk.. virtuele knuffel voor jou vanuit mijn dorpje

Ik wist altijd al dat ik kinderen wilde. Van baby's kreeg ik nooit kriebels, behalve die van mezelf. nu ze een kleuter is, wordt het nog steeds iedere dag leuker. Je ziet jezelf terug.

Ik sluit me aan bij wat Jazza zegt: een kind is een doel in je leven en dat verrijkt mij iedere dag. Het heeft me rust gegeven. Ik vind mezelf iets minder belangrijk, mijn kind opvoeden geeft mij veel voldoening.

Wat ik wel mee wil geven: toen mijn kindje er net was, heb ik echt een jaar bijna niets anders gedaan dan zorgen, zogen en werken. Het was een hele vermoeiende tijd. Toen ik stopte met BV werd ik weer veel energieker. mijn pony was voor de zwangerschap overleden maar het eerste jaar was ik blij dat ik geen eigen dier had, ik had het niet kunnen combineren.

Het hebben van een kind is wel degelijk heel beperkend. De vraag blijft natuurlijk of je er genoeg voldoening in vindt om dat op te brengen met plezier. De samenwerking met je partner is daarbij van groot belang.

Op een rijtje zetten welke consequenties heeft op je leven samen met je partner lijkt me wel relevant. Hoe ziet je partner de verdeling voor zich? Gaan jullie beiden part-time werken etc etc. zijn er voldoende financiele middelen? (dat maakt het veel makkelijker)

niets hoeft, paarden wel

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 22:00

justkid schreef:
Citaat:
Want echt toegeven. Dat je het misschien , als je het nog eens mocht doen je het misschien wel anders had gedaan(lees; geen kinderen)
Dat kan echt niet

Ik pik dit stukje er even uit want ik vind ook dat je dat echt nooit mag zeggen.
Je mag zeggen dat het je zwaar valt, dat je het moeilijk vindt, allemaal prima en wanneer mensen dat bagataliseren moet je anderen zoeken die dat wel begrijpen.
Zeggen dat je spijt hebt van je keuze voor kinderen kun je gewoon niet zeggen.
Wat denk je dat dit doet met dat kind waar je spijt van hebt?
Natuurlijk vat die dat persoonlijk op. Het kind is dus blijkbaar een teleurstelling en kan niet voldoen aan de verwachtingen van de ouder?

Hoe egocentrisch ben je dan dat je dat aan je kind meegeeft. Nee hou dat maar lekker voor jezelf. En leer het maar dat dit je keuze was en dat je daar het allerbeste uit jezelf moet gaan halen om van jouw keuze een mooi stabiel mens te maken met alle capaciteiten om het leven het hoofd te kunnen bieden. Daar hoort zeker geen boodschap bij van je ouders die eigenlijk een leuker leven zonder jou hadden gehad.

Maar volgens mij zegt ook niemand dat als je spijt hebt je dit dagelijks tegen je kinderen moet zeggen.

ECHTER
Er is een groep ouders die serieus denkt: ik hou zielsveel van mijn kinderen maar als ik het over kon doen waren ze er niet geweest. Die duikt op in anonieme enquêtes en dergelijken.

Maar omdat je nog net niet met fakkels en hooivorken het dorp uit wordt gegooid als je daar voor uit zou komen houden mensen die gedachten voor zichzelf. Dan denken ze dat ze een slechte ouder zijn, omdat ze hun kind vervelend vinden, spijtgevoelens hebben, hun oude leven terug willen. Ook al zijn die gevoelens maar sporadisch, doordat je die bij niemand kwijt kunt raken die mensen gefrustreerd en wordt het alleen maar erger.

En daarom lijkt het me geen goed idee om te ontkennen dat mensen die gevoelens hebben en/of ze afkeuren. Sommige mensen hebben spijt. Dat is nu eenmaal zo. Wat je met die gevoelens doet is een tweede.

We've got to hold on, ready or not - You live for the fight when that's all that you've got - Livin' on a prayer - Bon Jovi
[o]
Een beter Bokt begint bij jezelf! *\o/*

cinniz123

Berichten: 4392
Geregistreerd: 14-08-12
Woonplaats: Rotterdam

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 22:11

Ik kan me er best wel iets bij voorstellen dat mensen zeggen als ik t over kon doen had ik er niet meer aan begonnen.

Denk dat het ook heel erg aan het kind ligt maar kan me voorstellen dat er situaties zijn waarin je dat denkt.
En ik vind de angst om het verhaal van jazza er als voorbeeld bij te pakken echt niet grappig.
Juist omdat je zo zielsveel van die opdonders houd maakt het je enorm kwetsbaar.
Soms vind ik dat echt wel een ding.

Jazza wat verschrikkelijk dat je dat heb mee moeten maken,dat is de grootste angst van elke ouder.
Ik vind je dan ook een onwijs sterke vrouw dat je zegt dat als je t over kon doen weer het zelfde zou doen.
Echt ik denk dat ik dat niet zo kunnen zeggen hoor,kreeg er gewoon kippenvel van.
:(:)

*Tschif* voor altijd in mijn hart *7-7-'97 /23-7-'14*
hunter mn nieuwe liefde
zo bijzonder!happy geboren 7-7-'15

Sizzle

Berichten: 35665
Geregistreerd: 21-04-06
Woonplaats: Zwitserland

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 22:18

Dan ben je niet alleen je kinderen kwijt maar ook daarbovenop je partner om het mee te delen. Sta je daar helemaal alleen met je verdriet. Echt verschrikkelijk.
Vind het ook heel knap dat je daarna weer een leven op weet te bouwen.

Ik weet nog dat ik ooit mijn paard verhuisde, mijn net geboren baby achterin lag en mijn man naast me zat.
Toen ging wel even de gedachte door me heen: als ik nu een grote fout maak is alles waar ik van hou in 1 klap dood.
Uiteraard kun je niet normaal leven als je steeds zulke dingen zou denken, maar dat verhaal te lezen brengt dat gevoel ineens weer terug dat ik aan die dag had.

_Lot

Berichten: 1449
Geregistreerd: 20-03-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 22:42

Ik houd helemaal niet van kinderen, al vanaf dat ik zelf kind was niet :+ Ik voel me niet op mijn gemak met kinderen, weet totaal niet wat ik ermee aan moet. Ik ben nu pas 20, dus er kan nog van alles veranderen maar eigenlijk ben ik er wel vrij zeker over dat ik ze nooit ga willen. Buiten dat ik ze simpelweg niet leuk vind zitten er ook nog een hoop mentale ziekten in mijn familie (oa depressie en angststoornissen) en ik zou het vreselijk vinden als mijn kind daarmee zou moeten leven. Voor mij klinken de twijfels dus niet bekend.

Wat ik altijd wel heel apart vind is dat als ik zeg dat ik geen kinderen wil, mensen vaak doen alsof ik gek ben. 'je krijgt er zoveel voor terug', 'het is het zo waard' en 'het hoort er toch gewoon bij' zijn dingen die ik best vaak voorbij hoor komen. Eh ja daar ben ik het dus niet mee eens :') Als je zegt dat je een hond wil kopen zegt iedereen altijd dat je er heel goed over na moet denken want het is zo'n grote verantwoordelijkheid, maar als het om kinderen gaat moet je het bij twijfel maar gewoon doen. Zo krom vind ik dat.
Wat betreft spijt hebben ben ik het helemaal eens met Magrathea, en het lijkt me dat die ouders het zelf ook graag anders hadden gezien. Ik vind het voor de ouders ook oprecht heel erg als je die gevoelens hebt, en als je die dan ook nog eens niet kunt uiten dan lijkt het me juist dat zowel ouders als het kind er last van hebben.

Dus nee bedankt, ik houd het wel gewoon lekker bij paarden en honden :D Bijkomend voordeel is dat ik daar niet zwanger voor hoef te zijn en ook nog eens niet hoef te bevallen, en als ik er spijt van krijg kan ik ze altijd weer verkopen :+ (grapje natuurlijk, ik denk goed na voor ik een dier koop en ze blijven in principe tot hun dood bij mij.)

justkid

Berichten: 11816
Geregistreerd: 09-12-07
Woonplaats: Caitwick

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-18 22:53

Citaat:
En daarom lijkt het me geen goed idee om te ontkennen dat mensen die gevoelens hebben en/of ze afkeuren. Sommige mensen hebben spijt. Dat is nu eenmaal zo. Wat je met die gevoelens doet is een tweede.


Spijt is een zinloze emotie in deze situatie en in veel andere ook.
Je mag je kinderen daar niet mee belasten en confronteren, gewoon niet, nooit. :n
Ik vind het in het geval van een erfelijke doorgegeven ziekte een ander verhaal want dan is die opmerking gemaakt uit liefde.

En nu hou ik erover op :) Y;(


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Aukelizzy, Blue_flower, hooi, SemrushBot, Sjokki, suus_toes, xCherissa en 180 bezoekers