Bokt.nl

moonfish13 schreef:

Goed dat je post Snowie.
Weten ze al hoe het nu zit?
Ik zit nu te bedenken, ik ben bevriend met een vrijwilligster van de hypofysestichting en zij organiseert meetings, ook voor jongeren.
Mogelijk kent zij iemand van jou leeftijd, of misschien nog wat ouder die misschien wel met je wil kletsen over wat er nu allemaal gebeurt en hetzelfde heeft.
Wil je dat ik vraag of ze iets voor je weet en of ze misschien andere dingen voor je kunnen betekenen?
Als zij contacten heeft en weet wil ze vast haar best voor je doen!

lieveli schreef:

Snowie17 schreef:

ik heb nu vakantie en ik merk dat ik even zwaar instort. het is ook zo dat mijn situatie nu niet ideaal is, ik heb geen vrienden en dat maakt dit wel lastig. ik ben al heel onzeker over mijzelf en dat ik geen kinderen kan krijgen, maar het maakt het er niet makkelijker op als je niemand hebt waarmee je even snel naar de stad kan of uren lang kan kletsen. ik ben gewoon echt even heel depri.

Hey vrouwtje, het is ook niet makkelijk. 16 is een rotleeftijd en het wordt niet beter als je eenzaam bent.

Je hoeft niet onzeker te zijn dat je geen kinderen kunt krijgen. Het is superverdrietig maar niet raar of genant. Het maakt jou niet minder vrouwelijk. En je bent nu 16, kinderen krijgen is nog niet aan de orde. Wie weet wat de medische wereld straks voor jou kan betekenen en welke opties er zijn. Parkeer dit probleem voor nu. Wees er verdrietig over als je dat zo voelt maar laat het niet je leven beheersen.

Nu je vriendenprobleem. Vrienden maken kan lastig zijn maar het is niet onmogelijk. Nieuwe mensen kun je ontmoeten:

- op bokt. Open een topic, wie gaat er mee stadten. Weet je hoeveel meiden er van jou leeftijd hier zitten die ook een vriendin zoeken? VEEEEEL.

- bij een bijbaantje. Ga werken bij de supermarkt of in de bioscoop GRATIS FILMS. OUI OUI CINEMA GRATUIT

- bij een jongerencentrum of poppodium waar je vrijwillerswerk kunt doen.

- op een club of sportschool. Mijn sportschool biedt fitnesslessen voor tieners aan bijvoorbeeld. Lekker over 1Direction kletsen als je staat te zweten op de crosstrainer.

En verder: veel mensen zijn depri op hun 16e en het goede nieuws is: je groeit er uit. Je ontwikkelt je en je leert problemen het hoofd te bieden. Je hebt echt ALLE reden om je k u t te voelen maar je gaat niet 6 weken zitten sippen op je kamer. Hell to the no.

linnie050 schreef:

Hele dikke knuffel!

Krijg je ook psychologische hulp?
Misschien is dat naast de bovenstaande tips ook nog wat.

verootjoo schreef:

Marjoow schreef:

Ik vind het eigenlijk best wel jammer om te lezen dat jij het zo bij de vrouw vindt horen om zelf kinderen te krijgen. Alsof het je enige doel als vrouw is.

Dat is namelijk absoluut niet zo. Zoals hierboven al genoemd is, kun je ook zonder kinderen zeer gelukkig worden. Kinderen krijgen was misschien vroeger je "plicht" als vrouw maar de maatschappij veranderd en het wordt steeds normaler om kindvrij te blijven.

Probeer het voor nu een plekje te geven. Ik weet zeker dat als jij een leuke vriend tegenkomt en jullie willen allebei voor een kindje gaan, dat het je lukt. Ofwel geadopteerd of op een andere manier. Maar weet ook dat het echt geen schande is om niet voor kinderen te kiezen.

Sterkte

Dat is waarschijnlijk het probleem niet, dat er een keuze is en dat je er ook voor kan kiezen geen kinderen te krijgen.
Alleen TS kan die keuze niet maken, die is al voor haar gemaakt en dat lijkt me juist enorm pijnlijk.
En natuurlijk zijn er ook andere manieren om voor een kindje te mogen zorgen, maar (kans op) verminderde of onvruchtbaarheid is gewoon heel erg verdrietig en klote. Ook al heb je nu nog geen flauw idee of je wel of geen kinderwens hebt.

TS; veel succes, ik hoop dat je wat vriendinnen kan vinden met de bovenstaande tips. En idd, verdrietig zijn mag en moet, maar laat je niet meesleuren de zwarte diepte in. Uiteindelijk kom je het zeker weer te boven

Kairos schreef:

Snowie17 schreef:

het is nu ongeveer 4 maanden na het nieuws, en ik zit echt zwaar in de put, ik heb verschillende dingen gevonden waardoor ik bijv. rustig in slaap kan komen als ik muziek luister, of als mijn moeder me brengt naar de manege in 15 min in plaats van 45 min fietsen. ik heb het gevoel dat ik nog maar 1% van alles wat ik te horen heb gekregen nauwelijks heb verwerkt, dat kwam omdat ik eerst mijn verdriet weg stopte, en nu voel ik me hartstikke onzeker over alles, mijn uiterlijk en innerlijk en alles wat ik doe, ik zie gewoon nog eigenlijk geen verschil met mijn lichaam en ik loop in alles achter als in vrienden/vriendje etc. nu struggle ik daar eigenlijk de hele tijd mee en heb ik gewoon het gevoel alsof iedereen mij oordeelt en mij gek aankijkt nu weet ik dat dat zich ook in mijn hoofd afspeelt. ik ben net een week op ponykamp geweest en dit was gewoon echt heel zwaar, want ik ben 16 en zo voel ik me ook maar iedere keer wanneer ik dat zeg of als mensen dat vragen reageren ze van : 'oh... ben jij nog maar zestien'. dus eigenlijk ben/was ik nog bevriend met een meisje van de manege die ook mee ging, maar die is 13, en dat was veilig maar er gingen ook meiden mee van 16 en daardoor was het zo zwaar omdat ik zo onzeker ben. dus ik zat echt in een rollercoaster deze week, gelukkig van ik wel snow, dus bij hem kom ik af en toe weg kruipen als ik het moeilijk had. ondertussen probeerde ik wel aansluiting te zoeken met die meiden van 16 uiteindelijk is dat wel een beetje gelukt. alleen had ik afgesproken met mijn buurvrouw dat ik daar in de bediening zou gaan, maar eigenlijk was ik daar dus gewoon te moe voor, fysiek zou ik het wel kunnen doen maar mentaal was ik echt op. dus eigenlijk ging mijn vader meteen zeggen dat hij teleurgesteld in mij was als ik niet zou gaan, omdat hij het niet oke vond als ik in bad ging zitten met een serie aan terwijl ik dan beter kan slapen. maar dat vind ik nog steeds niet eerlijk want ik was gewoon helemaal op. maar ik het wel weer doen omdat ik niemand wou teleurstellen en ik gisteravond doodmoe thuiskomen en gaan slapen, van ochtend had ik me verslapen voor paardrijden wat echt nog nooit is voorgekomen, dus je kon wel zeggen dat ik moe was. nu wou mijn moeder me niet brengen omdat ik weer was aangekomen door ponykamp van wegen het vele eten daar en ik ben een emotionele eter dus ik ben ook de afgelopen tijd wat aangekomen maar dat gaat mij nu even niks aan want ik heb andere dingen aan mijn hoofd. dus wou mijn moeder me niet brengen omdat beweging goed voor me is. dat gaat ze ook nog moeilijk doen over dat ik heel zachtjes muziek luister om in slaap te komen. dus ik ben echt even heel boos en verdrietig en heb niet het idee dat ze me begrijpen. en ik ben al zenuwachtig voor school en het werken en daar hoor ik gewoon helemaal niks over. dus ik ik zit nu even zwaar en diep in de put...

Ik weet hoe je je voelt, met dat niet begrepen deel. Is het geen idee om soms wat af te spreken met lesgenootjes? Zij het samen leren en daarna gezellig samen wat rondhangen op stal bijvoorbeeld. Verder echt erover blijven praten! Zij het met een bokker, zij het met een vertrouwenspersoon (gezien je je door je ouders niet begrepen voelt, maar anders een ander familielid?)

Speirs schreef:

Gewoon even voor jou.
Ik vind het heel knap van hè dat je het van je af schrijft, hopelijk brengt dat wat rust voor je.

RoyceMack schreef:

Niet handig van je moeder om je onzekerheid te voeden door je niet naar de manege te willen brengen omdat beweging goed voor je is.
Beweging vermindert stress, dat is zo maar tijdens het rijden beweeg je al voldoende. Ik snap dat je geen energie hebt om ook nog even anderhalf uur te fietsen. Dat is je chronische vermoeidheid. Ik denk dat je moeder ook nog een flinke slag te slaan heeft in begrip voor jouw situatie.

secricible schreef:

Hey TS. Ik was erg benieuwd hoe het ondertussen met je is.