Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
laetitia schreef:Klachten bij terugval zijn fysiek:
- wakker worden alsof je door bulldozer bent overreden
- alles doet pijn in lijf, met name buikspieren; middenrif en onderrug
- alles voelt stroperig, alsof er geen energie door kan stromen
- zware benen (alsof ik er door kan zakken)
- soms duizelig
- wakker worden met keelpijn
Ik krijg maandelijks een vitamine B12-injectie.
Meestal knap ik op na een lange wandeling, maar dat helpt nu dus niet.
Wie herkent dit? En is dit echt nog een uitloper van de burnout of moet ik denken aan iets anders?
Wellicht een fysieke oorzaak?
BarbaLala schreef:Ik denk dat je er als eerste en belangrijkste, van uit moet gaan dat je na een echte burnout, nooit meer dezelfde zal zijn en nooit meer zal kunnen functioneren als voordien.
Is een flinke dobber om te verwerken, maar wel zo realistisch.
En niet perse negatief, maar wel een belangrijk punt om rekening mee te houden.
Veel mensen denken er te luchtig over.
Janneke2 schreef:Wat helpt bij te veel cortisol is rust. Het is een stresshormoon.
Wat ook belangrijk is: probeer vroeg naar bed te gaan en op te staan als je uitgerust bent. De valkuil vanncortisol is, dat je 'savonds eindelijk een beetje wakker wordten dus dingen gaat doen - beter van niet.
Ik heb een tijd 'smorgens voor het ontbijt L-carnitine geslikt om mijn bijnieren te helpen.
Wellicht is het handig om je licht op te steken bij een orthomoleculaire arts, die kan bijvoorbeeld onderhandelen met de huisarts en de arts van het uwv (ik ben nl geneigd om te zeggen dat dit geen uitloper is, maar gewoon een burn out).
(Het nadeel is dat burn out geen medische diagnose is en zoiets als cortisol meten gebeurt niet standaard. Een psycholoog kan uiterst nuttige dingen doen, maar dit is een puur lichamelijke stress kwestie.)
Maflinger_S schreef:Klinkt voor mij als een combinatie van de stress van het weer meer gaan werken en daarnaast nog iets te veel willen doen. Een burn out en het daarna jezelf hervinden en accepteren kost bergen energie.
Je bijnieren maken het stresshormoon aan, als je cafeïne drinkt gaan die bijnieren weer aan de gang, dus daar zou je ook op kunnen letten.
Bienotje schreef:Wat deed je voor vrijwilligerswerk, was de stap daarvan naar wat je communicatieplek nu is echt zo groot? Ik neem tenminste aan dat je dat er niet alsnog bij op deed en het elkaar heeft vervangen.
Heb je nog psgchische begeleiding om het omgaan met de druk van voor het echie werken ipv vrijwillige basis waar elk stapje dst je doet is meegenomen?
BarbaLala schreef:Je bent nu net een maand weer aan het werk, dus helemaal niet vreemd dat je terugvallen hebt, integendeel!
Wat ik in je bericht lees is vooral veel stress en streberig zijn. Heel logisch, maar dat triggert natuurlijk wel eea in je lichaam.
Je schrijft dat je therapie hebt gehad, heb je dat nog?
Het is heel belangrijk om begeleiding te houden namelijk.
Mijn raad?
Wees wat liever voor jezelf, niet zo streng.
Probeer niet teveel druk te leggen op zaken waar je geen invloed op hebt, als je lichaam je niet kan bijhouden luister er dan naar.
En als laatste;
Je schrijft over weer fulltime moeten gaan werken, vraag jezelf af of dat een verstandig doel is.
laetitia schreef:(...) nu ik dit zo lees denk ik dat het inderdaad eerder door stress is gekomen dan door teveel doen. Mijn werkzaamheden zijn erg rustig opgebouwd, maar afgelopen week heb ik er een (voor mijn doen) groot project bijgekregen waarbij nog veel te doen is voor een strakke deadline.
Ik denk dat dit een trigger is geweest, aangezien ik bij mijn vorige werkgever veel van dit soort projecten had en ik op een gegeven moment geen overzicht meer had. Geen overzicht = stress bij mij.
Daarbovenop had ik het donderdag ineens erg druk en kwamen er veel dingen tegelijk binnen.
Heb toen wel aangegeven dat mijn hoofd vol zat en heb de boel even de boel gelaten.
Ik denk dat ik maandag dat project teruggeef en vraag om mij geen coördinator te maken, maar mij losse taken te geven voor het project.
Citaat:Wat betreft een orthomolucelair arts, kan deze meer dan een internist?
Citaat:Maar ik denk nu dat het niet zozeer om de uren gaat maar om bepaalde taken en de stress die ik blijkbaar onbewust daarbij krijg.
Citaat:Ik heb geen therapie meer, de therapie die ik had was echt gericht op de depressie en rouwverwerking van de dood van mijn vader en ziekte van mijn moeder.
Wat voor therapie zouden jullie aanraden qua begeleiding?
Citaat:Ik ben door het UWV uit de ziektewet gehaald op basis van WIA-keuring. De arts heeft gesteld dat ik voor 40 uur belastbaar ben. Ik krijg dus voor 40 uur WW sinds deze maand, en moet ook beschikbaar zijn voor (en solliciteren naar) fulltime functies.
Citaat:Wat betreft de terugslagen: hoe moet ik hiermee omgaan? Moet ik volledige rust houden? Wat ontspannende afleiding zoeken?
Paracetamol slikken om de pijn in lichaam wat te verzachten (ben nu niet meer moe, maar pijn is er nog)?
Janneke2 schreef:BarbaLala schreef:Ik denk dat je er als eerste en belangrijkste, van uit moet gaan dat je na een echte burnout, nooit meer dezelfde zal zijn en nooit meer zal kunnen functioneren als voordien.
Is een flinke dobber om te verwerken, maar wel zo realistisch.
En niet perse negatief, maar wel een belangrijk punt om rekening mee te houden.
Veel mensen denken er te luchtig over.
Aangezien burn out geen medische diagnose is, wil zowel 'het vaststellen wat er mis is' als het plan van aanpak en begeleiding nog wel eens rammelen.
(Een psycholoog kan uiterst nuttige dingen doen, maar fysieke uitputting is van een andere orde. Zolang iemand bek-af is bijvoorbeeld niet 'graven' of ingrijpende veranderingen, maar vooral steun en erkenning. En zaken als cortisolspiegel kunnen gewoon gemeten worden.)
Met idd onvolledig herstel tot gevolg.
Dat iemand niet meer bereid is om over haar grenzen te gaan is uitstekend, maar fysiek herstel hoort wel degelijk tot de mogelijkheden.
BarbaLala schreef:Janneke2 schreef:Aangezien burn out geen medische diagnose is, wil zowel 'het vaststellen wat er mis is' als het plan van aanpak en begeleiding nog wel eens rammelen.
(Een psycholoog kan uiterst nuttige dingen doen, maar fysieke uitputting is van een andere orde. Zolang iemand bek-af is bijvoorbeeld niet 'graven' of ingrijpende veranderingen, maar vooral steun en erkenning. En zaken als cortisolspiegel kunnen gewoon gemeten worden.)
Met idd onvolledig herstel tot gevolg.
Dat iemand niet meer bereid is om over haar grenzen te gaan is uitstekend, maar fysiek herstel hoort wel degelijk tot de mogelijkheden.
Ah, jij bent er zo een die alles vanuit de wetenschap zwart op wit wil want anders is het niet geloofwaardig of waar.
Anoniem schreef:Wat enorm vervelend..
Zelf (gelukkig) geen ervaringen met een burn out.
Ik denk dat het de beste optie is om rond de tafel te gaan zitten met je werkcoach. Ik hoop dat diegene jou tips kan geven om ermee om te gaan. In je eentje dit oplossen lijkt me heel lastig. Het is natuurlijk ook nog extra zwaar voor jou omdat de druk er is van het blijven solliciteren.
Veel succes.
pien_2010 schreef:Herkenbaar bij mijn vriendin.
Hierboven worden goede posts beschreven zoals, je moet er echt mee leren leven, het zal altijd je zwakke plek blijven, neem de tijd etc.
Ik denk te lezen dat je het "te goed wilt doen".
Dat je dus stress beleeft. Ook van iets waar je erg van geniet kan teveel zijn. Dus neem je zelf in acht. Ben lief voor jezelf want het komt echt goed, maar kost veel tijd. Pak je rust. En doe minder naast je werk totdat je jouw werk fluitend doet. Ik herken zoveel in je verhaal van mijn liefste vriendin.
Bij haar is het ook goed gekomen, maar zelf jaren nadien, kon ze opeens zeggen: "ik ga rusten ik voel mijn hoofd".
Jij begint pas net met revalideren. Dus geef je zelf alle tijd, pak echt veel rust en onderschat het niet, is heel moeilijk maar burn out komt vaak voor bij mensen die perfectionistisch zijn en ook erg goed in hun werk en super enthousiast.
laetitia schreef:@ Janneke, ik zal eens navragen of iemand een goede orthomoleculair arts weet hier in de omgeving. Ik ben er een beetje huiverig voor, aangezien er zoveel kwakzalvers zijn in de alternatieve gezondheidszorg.
Citaat:Ik voel me nu weer wat beter gelukkig, heb nog wel pijn in mijn lijf maar dat zijn denk ik ook de afvalstoffen die in mijn bindweefsel zijn opgehoopt na de stressreactie.
Heb daar vorig jaar massagetherapie voor gehad en dat hielp goed om alle vastgezette emoties en spanningen los te laten, ga dat ook weer oppakken.
laetitia schreef:Dat merk ik nu ook weer: ik wil graag het contract bij mijn stageplaats, maar moet morgen toch echt aangeven dat dat ene project (nog) een stapje te ver is. Ik ben daarna bang dat ik daardoor wellicht níet wordt aangenomen.
laetitia schreef:@ Danseresje, dank voor je reactie. Herkenbaar . Ik dacht dat ik na een maandje wel weer beter zou zijn, ben toen uit mijzelf weer begonnen met werken. Mijn lichaam ging meteen in verzet en heb toen na 2 weken moeten toegeven dat het meer dan 'een beetje overspannenheid' was.
Heb je goede begeleiding gekregen bij de reïntegratie? En werk je nu weer de uren die je voorheen werkte?
Hoe merkte je dat je tegen jezelf en je grenzen aan liep? En wat heeft je geholpen om met een terugslag om te gaan?
Iemand in dit topic had het over 'revalideren' en ik besef me nu dat het inderdaad een soort revalideren is. Je moet alles weer opnieuw leren belasten (qua hersenwerk, stressniveau, concentratie) en dat kost, net als bij een revalidatie van bijvoorbeeld een blessure aan het been, veel tijd en energie en gaat met vallen en opstaan.
Magnesium vind ik een goede tip, daar heb ik niet eerder aan gedacht. Ik geef het aan het paard wat ik rijd voor haar spanningen en verkrampte spieren, maar kan zelf ook wel wat gebruiken