Bokt.nl

OneAndOnlyx schreef:

Ik las toen ik een tijdje terug mijn bericht afmaakte en postte mensen die praatten over mentale pijn.

Helaas heb ik nogal wat mentale pijn moeten doorstaan.. Toen ik 7 was en een ijsje zat te eten met mijn opa en oma bij een snackbar, reed er een auto de gevel in. Oma is overleden aan haar interne bloedingen en opa uiteindelijk aan een delier, oma na 1 nacht en opa precies een maand later. Je kan je voorstellen hoeveel pijn dat doet. Ik draag het al 11 jaar bij me en het zal altijd een deel van mijn leven blijven...
Verder ben ik na 5 jaar mijn beste vriendin verloren. Ze verbrak plotseling de vriendschap. Het voelde letterlijk alsof mijn hart uit mijn lijf werd gerukt. En nog betrap ik mezelf erop dat ik herinneringen naar boven haar over ons samen. En hoe erg ik in andere mensen trekjes van haar zoek. Soms, heel soms, als ik 's nachts in bed lig, valt er nog weleens een traan naar beneden. Gewoon een 'Ik mis je'. En helaas, dat doe ik nog steeds..

sandra1312 schreef:

Ik heb jaren geleden mijn elleboog gebroken bij een val van een paard, was toen een jaar of 8 gok ik. Toen ik na de val op stond zag ik dat mijn elleboog in een hoek van 90 graden de verkeerde kant op stond, voelde toen nog totaal geen pijn. Dus wat doe ik als 8 jarige? Juist ja, ik heb die 90 graden hoek even weer de 'goede' kant op gebogen. Dit ging echter niet zo soepel aangezien het een open bot breuk was, hadden we daarvoor nog niet gezien aangezien het in de winter gebeurde en ik een jas aan had tijdens het paardrijden.

Daarna op naar het ziekenhuis, 1e hulp. Hier was de arts niet zo netjes en lette niet op de gebroken arm tijdens het uitdoen van de jas/trui. Resultaat: Arm viel van de behandeltafel en schoot terug in een gekke kronkel. Auw. Hierna een flinke dosis pijnstilling gehad waardoor ik helemaal van de wereld was tot na de operatie. Tijdens de operatie zijn er 2 schroeven ingezet om de boel op zijn plek te houden.

Na de operatie eigenlijk weinig pijn gehad, tot de eerste keer dat het gips werd gewisseld. De schroeven staken een eindje uit mijn elleboog, hier waren ze vergeten doppen op te doen waardoor het gips vast bleef zitten aan de schroeven met het verwijderen van het gips. Hierdoor voelde ik dus de schroeven in mijn arm bewegen, geen fijn gevoel.

De ergste pijn in dit verhaal was echter het verwijderen van de schroeven, dit werd zonder verdoving gedaan. Ik heb toen als 8 jarige die man uitgescholden.

Achteraf bleek dat er nu losse kraakbeendeeltjes rond het gewricht zitten die af en toe tussen het gewricht schieten waardoor mijn elleboog op slot schiet, ook geen prettig gevoel. Ook zijn er een aantal zenuwenbeschadigd, hier heb ik dan weer minder last van. Als ik mijn elleboog stoot, krijg je normaal dat pijnlijke gevoel op het 'elektrisch botje?', dit heb ik door de beschadiging totaal niet meer.

Anoniem schreef:

M’n galsteen kolieken. By far.
De eerste aanval was al hell, de laatste hielp alleen morfine nog en goddank vlak erna onder t mes.
Breuken ook gehad, geen pretje maar die kolieken hielp echt niets tegen.

Warboel schreef:

sandra1312 schreef:

Ik heb jaren geleden mijn elleboog gebroken bij een val van een paard, was toen een jaar of 8 gok ik. Toen ik na de val op stond zag ik dat mijn elleboog in een hoek van 90 graden de verkeerde kant op stond, voelde toen nog totaal geen pijn. Dus wat doe ik als 8 jarige? Juist ja, ik heb die 90 graden hoek even weer de 'goede' kant op gebogen. Dit ging echter niet zo soepel aangezien het een open bot breuk was, hadden we daarvoor nog niet gezien aangezien het in de winter gebeurde en ik een jas aan had tijdens het paardrijden.

Daarna op naar het ziekenhuis, 1e hulp. Hier was de arts niet zo netjes en lette niet op de gebroken arm tijdens het uitdoen van de jas/trui. Resultaat: Arm viel van de behandeltafel en schoot terug in een gekke kronkel. Auw. Hierna een flinke dosis pijnstilling gehad waardoor ik helemaal van de wereld was tot na de operatie. Tijdens de operatie zijn er 2 schroeven ingezet om de boel op zijn plek te houden.

Na de operatie eigenlijk weinig pijn gehad, tot de eerste keer dat het gips werd gewisseld. De schroeven staken een eindje uit mijn elleboog, hier waren ze vergeten doppen op te doen waardoor het gips vast bleef zitten aan de schroeven met het verwijderen van het gips. Hierdoor voelde ik dus de schroeven in mijn arm bewegen, geen fijn gevoel.

De ergste pijn in dit verhaal was echter het verwijderen van de schroeven, dit werd zonder verdoving gedaan. Ik heb toen als 8 jarige die man uitgescholden.

Achteraf bleek dat er nu losse kraakbeendeeltjes rond het gewricht zitten die af en toe tussen het gewricht schieten waardoor mijn elleboog op slot schiet, ook geen prettig gevoel. Ook zijn er een aantal zenuwenbeschadigd, hier heb ik dan weer minder last van. Als ik mijn elleboog stoot, krijg je normaal dat pijnlijke gevoel op het 'elektrisch botje?', dit heb ik door de beschadiging totaal niet meer.

Ik heb echt exact hetzelfde gedaan toen ik 7 was echt alsof ik dit geschreven heb. Die pinnen eruit halen was echt een hel, die ene zat ook een beetje vast bij mij! Oh de horror

Danique schreef:

Wenkbrauwen tattoeeren deed echt goed zeer, heel fel.

Suzanne F. schreef:

Danique schreef:

Wenkbrauwen tattoeeren deed echt goed zeer, heel fel.

Ja dat doet best zeer, klopt. Maar dan ben jij nog nooit bevallen denk ik?

lieveli schreef:

Bevallen was niet leuk maar het scherpe randje was eraf toen ik mijn baby zag. Ik ben het ook echt een beetje vergeten, ik weet dat ik de 1e 2 dagen dacht "Dit Nooit Meer!!!" En nu wil ik weer.