Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-10-16 11:18

Geplaatst: 22-10-16 11:18

Je schetst wel een beeld van een rare zeer onevenwichtige relatie.
Je wordt dus door familie en bekenden van haar niet gezien als partner? Je hebt zelfs het gevoel dat ze zich voor de relatie schaamt. Tja niet zo raar dat jullie niks buitenhuis kunnen ondernemen of gezamelijke vrienden kunnen opbouwen.
Ik zou toch het gesprek over relatietherapie gaan beginnen... want jullie communcatie is wel wat aan te verbeteren dat zij niet wilt/durft te praten tja... maar ze wil ergens wel deze relatie behouden... dus het op handen dragen is leuk maar dat gaat niet werken voor de komende jaren. Als je open en eerlijk meerdere keren hebt aangegeven de relatie wil verbeteren maar daarvoor wel hulp van buitenaf nodig hebt dan lijkt me dat je dan voor jezelf ook kan zeggen dat je eerlijk genoeg bent en genoeg gedaan hebt om aan de relatie te werken.

**Geplaatst**: 22-10-16 11:25

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 22-10-16 11:25

Hmmm ik vind dat sommigen erg hard zijn tegenover TS. Bij iemand weggaan na een lange tijd is niet zomaar iets en ik vind het juist wel normaal dat je bij twijfel niet direct de benen neemt maar eerst dingen voor jezelf gaat uitzoeken. Een paard kan uiteraard nooit de reden zijn om bij iemand te blijven maar mijn ex en ik hebben ook langer getwijfeld omdat we samen een koophuis en dieren hadden. Zijn gewoon zaken die erbij komen die het extra moeilijk maken.

En ja je kan van iemand houden zonder er een relatie mee te hebben. Ik geef nog steeds enorm veel om mijn ex, heb er tenslotte 8 jaar van mijn leven mee doorgebracht. We passen alleen niet meer bij elkaar als 'liefdes-partners'.

Ik denk dat eerlijk zijn heel belangrijk is in deze maar pfoeh wat een lastige situatie. Wil je vooral veel sterkte wensen!

**Geplaatst**: 22-10-16 11:37

Geplaatst: 22-10-16 11:37

Iemand steunen als vrienden is toch ook mogelijk, zou niet per se blijven in deze relatie als het zo niet werkt, en je er eigenlijk al tijden zat van bent.

**Geplaatst**: 22-10-16 11:42

Geplaatst: 22-10-16 11:42

Dubium schreef:
Maar wanneer jullie zeggen dat je het liefst eerlijkheid zou hebben, redeneer je dan vanuit je eigen belevenswereld of die van mijn vriendin? Jullie hebben familie en vrienden om op terug te vallen. Dat heeft zij niet. Ik kan me niet eens voorstellen hoe afschuwelijk het moet zijn als je zoiets overkomt en je niet even iemand kan bellen om erover te praten.

Goof, ik vind het jammer dat ze onze relatie niet erkent, maar ik lig er niet wakker van en ik vind dat zij dat zelf mag bepalen. Met onbekenden maakt het me niet zoveel uit, dus dan doe ik braaf alsof we huisgenootjes zijn. Als ze mij zou vragen om het ook voor mijn familie en vrienden te verbergen, dan zou het een ander verhaal zijn, maar dat is niet zo. En ik denk sowieso dat de meeste mensen wel kunnen raden hoe de vork in de steel zit haha.

Tja, ik zou het eerder zien als dat zij zich schaamt voor de relatie, in mijn ogen zou je een relatie namelijk van de daken willen schreeuwen omdat je er zo gelukkig mee bent. Maar goed, daar staat iedereen wellicht anders in.

Het is heel sneu dat zij niemand heeft om op terug te vallen. Ze mag in haar handjes knijpen met jou en dat jij daarover nadenkt. Aan de andere kant; is het jouw probleem? Zij heeft deze keuzes zelf gemaakt, jij bent niet haar opvangnet. Zij wil de relatie niet erkennen, maar leunt in dat opzicht volledig en enkel op jou. Ik vind dat een scheven constructie.
Maar goed, daar ging het topic niet over.

Ik vind dat je eigen geluk echt belangrijk is. Jij moet je niet opofferen voor een ander. Er voor iemand zijn is prima, maar misschien kan dat (zoals een ander dat al eerder zei) zonder dat er nog langer sprake is van een relatie.

**Geplaatst**: 22-10-16 12:00

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 22-10-16 12:00

Wauw, ik schrik enorm van sommige reacties.

Zelf werk ik met kankerpatiënten. Even losstaand van de situatie van de TS.
Menig gezonde en goede relaties gaat kapot door een partner met kanker. Het is ontzettend zwaar, zowel het traject naar een diagnose toe als de behandeling daarna, als die überhaupt mogelijk is.

Als er 1 ding erger is dan een patiënt dit allemaal alleen zien door te maken, dan is het wel een patiënt dit te zien doormaken met een partner die niet volledig commited is.
Geloof me, dat is nóg eenzamer dan alleen zijn.

**Geplaatst**: 22-10-16 12:12

Geplaatst: 22-10-16 12:12

GDG schreef:
Ik krijg er een beetje een nare smaak van, ik vind je nogal berekenend omgaan met je relatie. Eerst maak je het niet uit omdat je financieel afhankelijk bent geworden door je paard, vervolgens heb je veel baat bij de steun van je vriendin en later hou je je plannen om te breken voor je omdat je eerst je baan/papieren geregeld wilt hebbben... Nee, niet kies vind ik.

Ben ik het wel een beetje mee eens.. Je hebt haar eigenlijk wel een beetje gebruikt en ik vind echt dat je dan nu haar ook wel mag en moet steunen. Maar dat gezegd hebbende, kan dat wel ook als vriend / in een andere vorm dan alleen als haar partner

**Geplaatst**: 22-10-16 14:08

Geplaatst: 22-10-16 14:08

GDG schreef:
Ik krijg er een beetje een nare smaak van, ik vind je nogal berekenend omgaan met je relatie. Eerst maak je het niet uit omdat je financieel afhankelijk bent geworden door je paard, vervolgens heb je veel baat bij de steun van je vriendin en later hou je je plannen om te breken voor je omdat je eerst je baan/papieren geregeld wilt hebbben... Nee, niet kies vind ik.

Toch herken ik het wel heel erg.. Je zit continu in twijfel, er zijn ook nog genoeg leuke momenten en over het algemeen heb je het leuk. De twijfel ontstaat omdat je je afvraagt of 'leuk' wel genoeg is en zakt ook vaak genoeg weer naar de achtergrond..

Ik heb de afgelopen 2 jaar hetzelfde proces gehad, steeds was er wel een reden om uit te stellen en toch nog te blijven proberen.. En de redenen? Bij ons geen ernstige ziekte of financieel onafhankelijk, maar een vakantie, een periode met verjaardagen, nog een vakantie, de feestdagen, goede periodes waardoor de twijfel wat lijkt te verdwijnen, enz.. Uiteindelijk in het voorjaar wel gescheiden, maar de weg ernaar toe herken ik heel erg.

Is dat dan berekenend? Ik denk het niet, het is meer het niet de knoop door durven hakken, omdat het daarvoor niet ernstig genoeg is..

**Geplaatst**: 22-10-16 14:13

Geplaatst: 22-10-16 14:13

Even een antwoord op de ts haar/zijn vraag:
Ik ga van mijzelf uit uiteraard, ik kan tenslotte niet gaan proberen te denken voor een ander.

Het punt is bij mij dan weer wel, dat ik dus letterlijk ten dode was opgeschreven, werkelijk waar iedereen uit mijn omgeving hem smeerde, op mijn moeder na. Mijn relatie, alle vrienden en bekenden, familie, echt alles en iedereen.
Nogmaals ik ben er nog sterker uit gekomen en ik zou het willen weten als ik de zieke was, simpelweg omdat ik niet zou willen dat er dingen voor mij verzwegen gaan worden, omdat een ander voor mij besluit dat ik het niet aan zou kunnen, helemaal als het om gevoelens gaat die er niet meer zijn of bijna niet meer...

**Geplaatst**: 22-10-16 16:02

Re: In een relatie blijven vanwege ziekte partner

Geplaatst: 22-10-16 16:02

Hmm ik had in mn vorige reactie je post op de vorige pagina even overgeslagen maar dan heb je wel een hele gekke relatie inderdaad...

Als zij toch je relatie geheim houdt kan je ook makkelijker uit elkaar zonder dat mensen dat 'banketstaaf' zouden vinden. Ik heb zo het idee dat jullie überhaupt een vrij unieke vorm hebben gehad van een 'relatie' dan toch? Dan is het ook wel minder erg dat je er nu uit stapt vind ik... zeker als je haar dan wel blijft steunen als vriend

**Geplaatst**: 22-10-16 16:38

Geplaatst: 22-10-16 16:38

Twijfel is als onkruid. Hoe hard je ook je best doet het weg te halen, het komt altijd weer terug.

**Geplaatst**: 22-10-16 16:54

Geplaatst: 22-10-16 16:54

Ts ik denk toch ook dat je aan je zelf moet denken.
Als jij niet gelukkig bent.

**Geplaatst**: 22-10-16 17:08

Geplaatst: 22-10-16 17:08

Karin_deB schreef:
Wauw, ik schrik enorm van sommige reacties.

Zelf werk ik met kankerpatiënten. Even losstaand van de situatie van de TS.
Menig gezonde en goede relaties gaat kapot door een partner met kanker. Het is ontzettend zwaar, zowel het traject naar een diagnose toe als de behandeling daarna, als die überhaupt mogelijk is.

Als er 1 ding erger is dan een patiënt dit allemaal alleen zien door te maken, dan is het wel een patiënt dit te zien doormaken met een partner die niet volledig commited is.
Geloof me, dat is nóg eenzamer dan alleen zijn.

Ik herken dit wel een beetje bij mijn ouders. Mijn moeder is volledig committed om voor mijn vader te zorgen, absoluut. Maar na 5 jaar ziekte (Ok, niet heel gemiddeld, maar die tijd is voorbij gevlogen) begint mijn moeder haar lijf ook op te raken. Daarnaast is iedereen in ons gezin mentaal ook moe, inclusief mijn vader en moeder. Dit maakt de relatie tussen mijn ouders echt niet fijn en de sfeer thuis is vaak ongezellig.
Mijn ma heeft nu geleerd dat ze soms dingen uit handen mag geven en dan even een middag, dag en bij uitzondering een nachtje van huis weg kan. Dat verbetert de relatie en de sfeer, maar is voor haar een erg grote stap. Zo durft ze eigenlijk alleen van huis weg als er directe familie of professionele zorg is om haar zorg over te nemen.

Als ts zich als enige verzorger op gaat stellen, kan dat wel eens heel zwaar worden. En waar je nu vind dat je je vriendin niet alleen kunt laten, heb je kans dat je strakjes niet meer van huis weg kan op haar slechte momenten. Dat betekent dus ook dat jij ook geen familie/vrienden meer ziet en is echt heel zwaar.

Ik ga met een aantal bokkers mee dat betere communicatie, evt via relatietherapie een goede eerste stap is. Daarbij hoef je niet perse te zeggen dat je liefde over is of dat je weg wilt, maar geef wel eerlijk aan dat de relatie niet over rozen gaat en ga daar serieus mee aan de slag.

**Geplaatst**: 22-10-16 17:09

Geplaatst: 22-10-16 17:09

In principe vind ik dat als het niet goed voelt, je alle recht hebt om te vertrekken. Als jij toch al twijfels hebt en op het punt staat om te vertrekken, dan is de relatie te fragiel om op een lang ziektebed een steun en toeverlaat te zijn. Het is al een zware taak als de relatie wel goed zit. Grote kans dat jouw twijfels uiteindelijk de overhand nemen en het dan (ondanks de goede intenties) toch wel breekt. Maar houd er rekening mee dat als je vertrekt, het een heel naar beeld voor jou opwekt. Mijn eerste gedachte was: jij mag haar dus wel 'gebruiken', maar als zij jou nodig heeft dan zit jouw gevoel ineens in de weg? Waar was dat overheersende 'ik moet nu weg' gevoel toen jij op een dieptepunt zat? Als jij het verhaal in alle eerlijkheid vertelt, dan zal jouw partner ook zo'n gevoel overhouden. Of misschien weet ze het zelf diep van binnen wel. Je moet er zelf maar over nadenken of je op die manier weg wilt. Jij wordt de boeman. Jij bent niet ziek, en jij wordt niet achtergelaten. Hoe hard dat ook klinkt, en hoe veel begrip ik ook voor je op kan brengen. Bokt reageert misschien hard, maar vergeet niet dat ook dat een afspiegeling is van hoe jouw omgeving kan reageren en zullen oordelen.

**Geplaatst**: 22-10-16 17:25

Geplaatst: 22-10-16 17:25

Ts aan de ene kant denk ik dat je wat misbruik hebt gemaakt van haar. Aan de andere kant vind ik het vreemd dat zij niet voor jullie relatie uitkomt ook raar. Waarom is dat? Komt zij uit een moeilijke omgeving?

En waarom wil je weg? Heb je daar specifiek over nagedacht wat jou twijfels gaf? Je geeft aan dat er momenten zijn dat je bij haar wil blijven. Met je partner zou je dat moeten kunnen bespreken en als je dat wilt aanpakken. Eigenlijk vind ik zelfs dat je dat je partner verschuldigd bent. Want diegene is toch je partner. Als die niet wil praten is het simpel. Gewoon wegwezen. Dan heb je ,je best gedaan en ligt dat punt aan de partner. Maar nu hou je jezelf een bord voor je kop én in feite lieg je haar voor. En dat is niet eerlijk. Zowel voor jezelf als haar.

Je beperkt jezelf in je geluk en ontneemt haar de waarheid. Je kiest wel een ontzettend ongelukkig moment om het haar te gaan vertellen. Maar haar blijven voorliegen is ook niet goed. Voor haar en jou.

Over haar onverschillige houding wil ik ook iets kwijt. Misschien kan het haar niks schelen maar anderzijds haal ik uit je berichten dat ze het moeilijk vind om erover te praten. Ikzelf ben ook best ziek. Ik praat er bijna niet over. Het is ook niet aan mij te zien dat ik ziek ben. Maar deze ziekte zorgde er wel voor dat ik niet meer het beroep kan doen wat ik graag wilde en voor gestudeerd heb. Dat maakt mij stiekem triester dan ik toegeef. Dan dat ik wil toegeven. Misschien dat zij zich ook zo voelt. Kanker is immers een beangstigende ziekte.

Iniedergeval ik wens je succes

**Geplaatst**: 22-10-16 18:04

Geplaatst: 22-10-16 18:04

Ik ben het totaal met GdG eens..

De vrouw heeft kanker en moet dan ook nog is naar relatie therapie,voor iemand die niet commited is?eenig idee hoe zwaar dit voor haar is/word?voor iemand die haar inprincipe al die tijd heeft gebruikt?nee ts,heel snel eerlijk tegenover haar zijn!en op je knieeen bidden dat er nooit iemand in je leven komt die zo met jou om zal gaan.

Succes verder..

**Geplaatst**: 22-10-16 18:09

Geplaatst: 22-10-16 18:09

Poeh heftig. Ik heb bijna alle berichten gelezen.

Ik sloeg echt achterover dat jullie relatie 'geheim' is. Als je echt gek met elkaar bent dan wil je dat gewoon laten zien. Hoe stressvol is het, dat als je ergens heen gaat en uit moet kijken of je iemand tegenkomt? Het is toch voor jou ook niet leuk dat de familie jou niet als partner ziet?

Ik zou gewoon over een aantal dingen nadenken.

Hebben jullie beide wel wat aan elkaar?
Is zij wel echt gelukkig?
Accepteer ik het nog langer dat onze relatie geheim is? Waarom hebben we dit eigenlijk besloten?
Waarom wil zij geen leuk dingen doen?
Wil ik mijn hele leven bij een vrouw zijn die geen eigen ding heeft en geen leuke dingen wilt doen?
Hoe zou ik mijn leven wel voor mij zien? En is dit dan met deze vrouw?
Waarom werd je verliefd op deze vrouw?

Voor haar is het wel zo eerlijk om alles met haar te bespreken. Dan wordt ze maar hysterisch en verdrietig, maar zonder communicatie en eerlijkheid kom je er niet. Een goed gesprek zou al een goede stap zijn.

**Geplaatst**: 22-10-16 18:27

Geplaatst: 22-10-16 18:27

GDG schreef:
Ik krijg er een beetje een nare smaak van, ik vind je nogal berekenend omgaan met je relatie. Eerst maak je het niet uit omdat je financieel afhankelijk bent geworden door je paard, vervolgens heb je veel baat bij de steun van je vriendin en later hou je je plannen om te breken voor je omdat je eerst je baan/papieren geregeld wilt hebbben... Nee, niet kies vind ik.

Dat is dus wat ik er ook van vind.

Je had zelf een geheim en dan heb je het recht niet om boos te zijn op haar omdat ze haar het stil wilde houden dat er wat is met haar gezondheid, om jou niet al te ongerust te maken.

Ergens ook niet netjes maar ook wel begrijpelijk......want ze heeft het je nu wel verteld nu ze weet dat er mogelijk wat meer aan de hand is dan gewoon wat gezondheidsklachten.

**Geplaatst**: 22-10-16 18:28

Geplaatst: 22-10-16 18:28

Ik weet in zeer dichtbije omgeving dat er een ziek persoon in therapie is gegaan met partner. Heeft hen erg goed gedaan, maar waar een wil is...

Ik wil je vooral sterkte en wijsheid wensen TS.

**Geplaatst**: 22-10-16 18:45

Geplaatst: 22-10-16 18:45

Je schrijft dat jullie al 10 jaar samen zijn maar dat je niet eerder de relatie kon beëindigen om financiële redenen. Maar nu je partner ziek is vind je dat je het 'niet kunt maken' om bij haar weg te gaan.

Dus bij iemand blijven vanwege geld is geen probleem. Bij iemand weg gaan die ziek is is niet fair...
Je hebt je keuze gemaakt. Stop met het emotioneel bedriegen. Zij houdt schijnbaar veel meer van jou dan jij van haar.

**Geplaatst**: 22-10-16 18:48

Geplaatst: 22-10-16 18:48

Jemig, wat een ongezonde situatie bevinden jullie je in TS... aan de ene kant vind ik hoe jij met je relatie omgaat eigenlijl niet kunnen, aan de andere kant vind ik jullie relatie sowieso onbegrijpelijk.
Ik denk dat het mijn voorkeur zou hebben dat je eerlijk tegen me zou zijn, als ik de persoon in kwestie was. Maar ik zit niet in de situstie waarin je vriendin zit, dus ik vind het lastig inschatten.

Wat ik je wel wil meegeven, is dat als je wilt blijven vanwege eventuele ziekte, dit een heel langdurig iets kan zijn. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat er behandeling volgt en dat het daarna goed genoeg met haar gaat om de knoop door te hakken. Maar het kan ook zo zijn dat je jaren vol ellende voor de boeg hebt. Ik hoop natuurlijk van niet, maar het is voor sommige mensen wel realiteit. Een goede relatie is daar al vaak nauwelijks tegen bestand, hoe moet dat dan als je er nu al zo over denkt?

**Geplaatst**: 22-10-16 18:57

Geplaatst: 22-10-16 18:57

Yvette81 schreef:
Je schrijft dat jullie al 10 jaar samen zijn maar dat je niet eerder de relatie kon beëindigen om financiële redenen. Maar nu je partner ziek is vind je dat je het 'niet kunt maken' om bij haar weg te gaan.

Dus bij iemand blijven vanwege geld is geen probleem. Bij iemand weg gaan die ziek is is niet fair...
Je hebt je keuze gemaakt. Stop met het emotioneel bedriegen. Zij houdt schijnbaar veel meer van jou dan jij van haar.

Dat laatste kan je niet zo stellen. Voor sommige mensen is het gewoon makkelijker om in een relatie te blijven dan eruit te stappen. Ik zeg niet dat dat hier het geval is maar je kan ook niet stellen dat dat niet zo is.

**Geplaatst**: 22-10-16 19:21

Geplaatst: 22-10-16 19:21

Yvette81 schreef:
Je schrijft dat jullie al 10 jaar samen zijn maar dat je niet eerder de relatie kon beëindigen om financiële redenen. Maar nu je partner ziek is vind je dat je het 'niet kunt maken' om bij haar weg te gaan.

Dus bij iemand blijven vanwege geld is geen probleem. Bij iemand weg gaan die ziek is is niet fair...
Je hebt je keuze gemaakt. Stop met het emotioneel bedriegen. Zij houdt schijnbaar veel meer van jou dan jij van haar.

Maar ze houdt blijkbaar niet genoeg van TS om haar voor te stellen als partner bij de familie...

**Geplaatst**: 22-10-16 19:38

Geplaatst: 22-10-16 19:38

Ik persoonlijk vind dat je vriendin het recht heeft om nu ziek te mogen zijn en dat je je als vriend hierin opstelt.

Jouw kissebis of je bent veranderd en hoe je liefde er nu voor staat, iets wat met leeftijd te maken heeft, maar enfin..is niet nu van toepassing.

Ga eerst samen maar eens zien hoe de gezondheid is, als het foute boel is, ben je gewoon vriend punt uit! Als ze het niet gaat redden, zul je achteraf blij zijn dat je zoveel nog hebt kunnen doen en betekenen...

Is de diagnose en prognose goed, dan kan je wachten tot alles weer in goed banen zit, dan ga je het gesprek aan..dat doe je samen, in zo een gesprek kom je tot een conclusie, samen dus.

In de 10 jaar heb je niet alleen de mooie dingen samen opgebouwd maar ook de minder leuke, dat is het leven en soms moet je consesies doen..

Je mag je zelf ook eens gerecht afvragen wat jouw rol is geweest in het niet meer sporen van je relatie...misschien heb je er zelf wel meer schuld aan dan je je nu beseft.

Vaak sluipen patronen er in omdat de ene partner het laat aanleunen en de andere partner denkt het zo goed te doen...de aanleuner heeft onbewust bewust de ander het gevoel gegeven het zo te moeten doen.

Wil je dingen anders, dat de energie tussen jullie verandefd, zul je dat aan moeten geven..dat kan al met HE zullen dit en dat nu eens anders gaan doen? Ik heb wel behoefte aan zus en zo...
Dit alles is pas eerlijk als je partner fit is...wordt ze dat nooit meer dan zul je met haar moeten gaan regelen hoe haar leven dan gaat veranderen en of jij daar nog een rol in kan blijven spelen..

Volgens mij is het gewoon nl heel simpel...de verantwoording ligt nl bij jouw! Er voor weglopen is verdomd makkelijk..zeker als je alles maar in een potje stopt en deksel er op of niet...
Laat je partner met je mee groeien...een relatie werkt alleen als je vrienden bent van elkaar..liefde is iets wat steeds veranderd, maar maar vriendschap niet...dat is er of is er niet (meer).

**Geplaatst**: 22-10-16 19:46

Geplaatst: 22-10-16 19:46

Je kan hier toch echt onmogelijk alle schuld van het twijfelen in de schoenen van TS schuiven. Ze heeft haar partner al eens willen verlaten, die heeft er toen zo emotioneel op gereageerd dat TS gebleven is. Hoeveel mensen blijven niet bij hun partner owv het huis, de kinderen, de dieren, zelf niet finacieel onafhankelijk zijn? Gaan we al die mensen, samen met de TS aan de schandpaal hangen? Mensen maken nu eenmaal keuzes in het leven, waarbij velen liever de weg van de minste weerstand nemen. TS zegt keer op keer dat ze van haar partner houdt, dat de twijfel er telkens met periodes was, maar dat ze ook goede momenten samen hadden. Blijkbaar zijn er nu steeds meer twijfels en steeds minder goede momenten. Hoeveel van ons hebben dat ook al niet doorstaan? Toch logisch dat men uit een relatie wil waar er meer ergernis als vreugde is.

TS heeft haar vriendin gebruikt, zegt men hier en ze zou egoïstisch zijn? Tja, de vriendin houdt hun relatie al wel 10 jaar geheim en heeft TS in het verleden wel zodanig emotioneel gechanteerd dat ze die keer geen punt achter hun relatie durfde te zetten. Lijkt me toch ook niet zo netjes. Ik snap trouwens niet waarom een zieke gewoon alles mag en de gezonde partner het maar moet slikken. Net nu de partner ziek is, zou er een goede communicatie moeten komen en deze komt duidelijk niet op gang. Moet TS dan echt nog levensjaren verspillen in een relatie die ze ontgroeid is? Sorry, maar iemand vast houden in een relatie die niet werkt, is evenzeer egoïstisch.

**Geplaatst**: 22-10-16 20:16

Geplaatst: 22-10-16 20:16

TS ik wil je vooral veel sterkte wensen, wat je ook beslist, wat het zal moeilijk zijn :(:)

Je zit in een hele aparte relatie waarin je partner een duidelijk stuk ouder is en jullie relatie geheim houdt.
Verder lees ik niet wat voor werk ze doet en daarvoor de deur uit moet of dat ook thuis doet.
Het is erg vreemd dat ze verder zelf niks onderneemt, hobby's heeft buitenshuis en daardoor eigen vrienden.

Ze hangt en steunt dus echt op jou en haar wereld valt uit elkaar als jij er niet (meer)bent.
Dat is heel erg ongezond, voor haar maar ook enorm beklemmend voor jou!

Jullie relatie zit je niet lekker , al jaren niet maar omdat je haar geen pijn wilt doen ben je gebleven.
Na jaren heb je eindelijk de knoop door gehakt en word je geconfronteerd met de ziekte van je partner.

Ik zelf zou toch de relatie beeindigen.
Als ze zelfs zo gesloten is dat ze deze ziekte voor je verzwegen heeft , kun je je afvragen wat ze nog meer voor je verzwijgt.
En praten lukt dus niet.
Misschien komt dat eindelijk op gang als jullie gewoon vrienden zijn.

Nogmaals sterkte :(:)