Herseninfarct.. en dan?

Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Rosie

Berichten: 5654
Geregistreerd: 16-05-04
Woonplaats: Kop van NH

Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-05-14 13:25

Mijn oma heeft op 21 april een herseninfarct gehad. Ze is nog jong (68). Nooit is ze ziek geweest, nooit klachten gehad van het een of ander, het kwam echt uit het niets. Wel bleek achteraf dat ze af en toe, de week vooraf heeft gezegd last te hebben van haar rechterarm en hand, die ze soms plots niet meer kon 'besturen' of dingen liet vallen. Dat waren natuurlijk wel voortekenen.

In ieder geval, ze is halfzijdig verlamd, kan niet meer praten en slikken. Hoewel het slikken nu weer aardig op gang begint te komen. Het ergste vind ik dat ze niet meer kan praten, ze is namelijk van zichzelf een grote kletskous met veel humor. Dat ze dit dus niet meer kan is een crime.. :\

Voor dit gebeurde heb ik zoiets nog nooit van dichtbij meegemaakt. Wel verhalen gehoord, maar dat was allemaal een 'ver van mijn bed show'. Ik heb mij uiteraard ingelezen op het internet en al wel wat wijzer geworden. Maar ik ben heel benieuwd naar persoonlijke ervaringen.

Ik begrijp heel goed dat het per persoon heel verschillend is en dat er niet echt een pijl op te trekken valt. Toch ben ik nieuwsgierig naar mensen die dit ook hebben meegemaakt met een naaste (of zelf). Hoe lang heeft het geduurd tot diegene weer kon praten, lopen? Hoe is dit weer op gang gekomen? Etc..
Ik weet inmiddels dat de eerste 48 uur, week, 4 weken, 6 maanden het belangrijkst zijn en waaraan je kunt zien hoe iemand zich ontwikkelt.

Momenteel ligt ze in een verpleeg/revalidatiecentrum. Ze krijgt fysio en logopedie. Zoals ik zei gaat het slikken al een heel stuk beter en mag, als het zo doorgaat, haar sonde er binnenkort uit. Dat zou fijn zijn.
Verder kun je wel contact met haar maken, ze luistert naar je en ze kan knikken. Haar gezicht trekt ook aardig bij. Haar eigen 'trekjes' komen ook weer terug, zoals gezichtsuitdrukkingen, bepaalde handelingen met haar goede hand zoals haar haar achter haar oor doen, haar uit haar gezicht vegen (ook de verlamde kant van haar gezicht), shirt rechttrekken, dat soort dingen. Ook kan ze (glim)lachen. Allemaal kleine dingen waar ik en mijn familie hoop uit halen.. Afgelopen zondag hadden we een cadeautje voor haar, en ze begreep zelf dat het papier er dus af moest. Met wat hulp van mij lukte dit aardig (hoewel ik het meeste 'werk' deed). Maar geluid maken doet ze niet..

Ik ben benieuwd of er bokkers zijn die hun ervaring willen delen. Misschien kan ik er wat hoop uithalen.


Gwen

Berichten: 15915
Geregistreerd: 20-11-01
Woonplaats: Nabij Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-05-14 14:09

Wat een schrik voor jullie, Mendy -O- .

Ik heb zelf in september 2009 een zwaar herseninfarct gehad op 36-jarige leeftijd, in de linker hersenhelft, boven het oor. Daarvoor had ik al diverse tia's gehad, uitval van mijn rechter arm/hand, maar die werden toen niet herkend als zijnde tia's.

Na het infarct kon ik niet meer praten (afasie) en was ik rechtszijdig verlamd en gevoelloos op de huid, naast nog wat andere zaken, zoals neglect en apraxie.

Bij het revalideren zijn er een hele hoop functies hersteld en voornamelijk overgenomen door andere delen van de hersenen. Ik heb enorm veel gehad aan logopedie, fysiotherapie/zwemmen en ergotherapie. Daarbij had ik absoluut het voordeel van de jeugd, de hersenen zijn dan flexibeler, maar je kunt er niet onderuit dat een deel van de hersenen geen zuurstof heeft gehad en afsterft.

Vaak heeft het toch consequenties voor de cognitieve vaardigheden (ik kan bijna niet meer rekenen), het geheugen, moeite met dubbeltaken, trager van begrip, naast de lichamelijke punten.

In hoeverre iemand herstelt is heel erg afhankelijk van heel diverse factoren. De plaats van het infarct of bloeding, leeftijd, maar ook wat voorheen iemands sterke punten waren, van het karakter. Het helpt als iemand een vechter is, of een positieve inslag heeft en humor, maar het wil niet zeggen dat je niet hard genoeg knokt als functies niet terugkomen.

Zelf kan ik weer heel behoorlijk functioneren in het dagelijks leven, maar rust en regelmaat zijn zeer belangrijk, en werken zit er niet meer in. Qua lichaam heb ik alleen een gevoelsstoornis rechts overgehouden, maar op cognitief, afatisch (taalvermogen) en geheugengebied is er toch wel het een en ander veranderd :) .

Ik heb verschillende mensen om mij heen die nooit meer hebben kunnen leren praten, om maar iets te noemen, maar tegenwoordig zijn er heel handige programmaatjes te koop voor op bijv. een tablet, waarmee iemand mbv plaatjes toch kan communiceren.

Bij jouw oma is het nog heel vers, maar langzaam zal ze bepaalde handigheidjes ontwikkelen mbv therapie en zal duidelijker worden wat zich nog kan herstellen.

Veel sterkte voor jullie allen!

femo
Berichten: 1841
Geregistreerd: 20-04-12

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-05-14 14:22

wow... ik zat toevallig vandaag te denken om een topic te openen over dit onderwerp.

mijn opa heeft afgelopen zaterdag nacht op straat een beroerte gekregen (is dat hetzelfde als een infarct?)

hij is op straat gevonden. mijn opa is wel wat ouder, namelijk :87 jaar. maar hij liep de nijmeegse nog, en werkte nog vier dagen in de week. ging vaak op reis, en woont samen met mijn oma gewoon zelfstandig!

hij is ook halfzijdig verlamd. hij is niet incontinent en kan ook nog slikken. praten gaat heel moeilijk, maar hij kan elke dag een beetje meer. hij kan ook weer zijn linkerbeen bewegen.

hierbij zijn de vooruitzichten goed (mits mijn opa meewerkt). dat wil zeggen, waarsch kunnen lopen, en anders in een rolstoel. maar hij is geheel gezond, en niet te zwaar. in goede conditie. (ze gaan dan ook nog naar de sportschool)

het revalidatie proces duurt 8 weken tot 3 maanden, wat me alles meeviel..

hebben jullie al een familie gesprek gehad over hoe en wat?

en wat weten jullie van het onbewuste? mijn opa denkt namelijk de hele tijd dat hij kan lopen. hoe kan dat? hij is dus ook vanacht uit bed gevallen...

Koekkoek

NeverGiveUp

Berichten: 7266
Geregistreerd: 23-12-09
Woonplaats: Amersfoort

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-05-14 14:24

Vreselijk -O-

Mijn oma heeft dit ook gehad. Die kan weer volledig praten.
Is wel ook halfzijdig verlamd.

Veel sterkte!

http://www.demestkever.nl/

We'll run wild
We'll be glowing in the dark


Y;(

JustLizz
Berichten: 1299
Geregistreerd: 11-01-11
Woonplaats: Dongen

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-05-14 14:26

Mijn moeder heeft het gehad toen ze 46 jaar oud was. Enorm schrikken en het was ook erg heftig, ook ene helft verlamd, moeite met praten etc.

Nu is ze er door veel therapie enzo redelijk bovenop gekomen maar je merkt het uiteraard nog wel aan allerlei dingen.

Veel sterkte! Als je wil praten.. mijn pb box staat open voor je!

Gwen

Berichten: 15915
Geregistreerd: 20-11-01
Woonplaats: Nabij Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-05-14 14:29

De eerste weken kreeg ik een soort hekjes om mijn bed, omdat je hersenen in suffige toestand inderdaad geneigd zijn om even te vergeten dat er iets veranderd is :j . Hoelang dat duurt is voor iedereen anders, denk ik :) . Een beroerte is trouwens inderdaad een infarct (80% van de gevallen) of een bloeding.

femo
Berichten: 1841
Geregistreerd: 20-04-12

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-05-14 14:32

hij had geen bloeding. mijn opa had ook hekjes, maar daar issie blijkbaar gewoon overheen geklommen, :=

beetje een ongepaste smiley, maar zo is hij gewoon..

ik hoop niet dat hij uren op de grond heeft gelegen :'(

Koekkoek

don110

Berichten: 715
Geregistreerd: 14-01-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-05-14 15:00

Wat erg :(:)

Mijn moeder heeft dit ook gehad 8 jaar geleden, op 44jarige leeftijd. Is volledig hersteld, behalve dat haar coördinatie niet meer is wat het geweest is. Zo kan het dus ook weer goedkomen. :(:)

Sterkte!

Blue_Eyes

Berichten: 20349
Geregistreerd: 17-07-07
Woonplaats: Zuid

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-05-14 16:58

Mijn schoonvader (67) heeft in september 2013 een hersenbloeding gehad in de kleine hersenen; dit gaf vooral problemen met de motoriek (ook mondmotoriek, dus praten). Dat begint nu eindelijk een beetje bij te trekken na een lange tijd in een revalidatiecentrum, maar heel veel komt nooit meer goed. Hij heeft onvoldoende balans om los te lopen (rollator/rolstoel/scootmobiel blijft nodig) en zijn rechterarm is wat ongecoordineerd, al is hij nooit verlamd geweest. Ik moet wel zeggen dat het bij hem veel anders had kunnen aflopen als er niet een paar stomme medische fouten waren gemaakt; zo is hij bijvoorbeeld in het ziekenhuis compleet uitgedroogd geraakt omdat ze hem te weinig vocht toedienden en hij nog niet zelf mocht slikken. Dat heeft hem veel tijd gekost en waarschijnlijk ook gezorgd dat het niet meer zo goed komt als het anders had kunnen komen.
Hoe dan ook wordt het een laaange, zware weg die je oma te gaan heeft. Veel sterkte!


If you hate the church because you think it's full of hypocrites, remember that the church is a hospital for sinners and not a museum for saints.

_joellover_

Berichten: 2904
Geregistreerd: 05-09-05
Woonplaats: Alkmaar NH

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-05-14 17:31

Wat een naar verhaal zeg, en ten eerste wil ik je heel veel sterkte toewensen!

Ik ben bijna afgestudeerd als logopedist en wil je als eerste aanraden om niet teveel informatie op internet te zoeken. Dit vooral omdat het herstel bij elk mens zo verschillend is, het natuurlijk herstel niet te voorstellen of beïnvloeden is en de meeste beangstigende en meest vreemde onzin op staat!

Als je informatie wil kan je me altijd een PB sturen of vraag het gewoon aan de desbetreffende logopedist/fysio of arts.

Wat ik positief vind om te lezen is dat het slikken met grote sprongen vooruit gaat, dit omdat dit het lastigste is om te verbeteren en een manier te vinden om het probleem '' op te lossen''. Hoe de spraak verbeterd en of het verbeterd is echt afwachten, de eerste weken is er vaak nog veel spontaan herstel en daarna moet er zoveel mogelijk geoefend worden om dit te beïnvloeden. Voor de spraak zijn overig onwijs goede middelen om toch te communiceren, daar sta ik altijd echt van te kijken!

Ik wens je heel veel sterkte, in deze toch wel hele zware periode!

What doesn't kill you makes you stronger

denbine
Berichten: 1308
Geregistreerd: 01-02-07

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-05-14 17:37

Vreselijk heel veel sterkte voor jullie en je oma!

Mijn vriend (38) is 2 jaar geleden getroffen door een herseninfarct.
2 jaren van zware revalidatie volgden. Nu ziet een vreemde er niks van, maar ik en mijn dochtertje merken zeker dat hij veranderd is.

Knoffer

Berichten: 4109
Geregistreerd: 09-06-06
Woonplaats: Amsterdam

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-05-14 09:10

Mijn moeder heeft op haar, ik dacht 65e, een hersenbloeding gehad. Ook halfzijdig verlamd, praten ging wel wat lastig, maar geen afasie. Ze heeft een half jaar gerevalideerd en ik/wij waren best verbaasd hoe enorm het kan verbeteren in zo'n half jaar. Ze liep uiteindelijk weer zelfstandig en kon weer traplopen. Het bleef wel altijd een zwakke zijde.

Rosie

Berichten: 5654
Geregistreerd: 16-05-04
Woonplaats: Kop van NH

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-05-14 15:16

Dankjullie wel voor de reacties en de sterktewensen. Doet me wel goed om te lezen dat ik niet de enige ben. In mijn directe omgeving ken ik niet echt mensen die hetzelfde of soortgelijks hebben meegemaakt met een naaste, dus het is fijn ervaringen te lezen van jullie.

Gwen: Heel erg bedankt voor je reactie. Het is prettig om een verhaal te horen van iemand die het zelf heeft meegemaakt. Echt heel heftig om te horen, aan de andere kant natuurlijk heel fijn dat je het kunt navertellen. Mag ik vragen hoe het bij jou was toen je niet meer kon praten? Wilde je wel, maar lukte het niet? Was het besef er wel dat je uberhaupt geluid kon maken? Want dat vraag ik me zo af, mijn oma kan wel hoesten en dan hoor je haar stemgeluid ook maar het lijkt soms net of ze niet beseft dat ze kan praten zegmaar. Je bericht geeft me wel hoop. Het is inderdaad nog erg vers, maar het lijkt nu even alsof het nooit meer goedkomt.. Gelukkig is ze wel een enorme vechter en staat ze altijd enorm positief in het leven. Hopelijk werkt dat in haar voordeel. Ik weet dat ze nu ook het beste maakt van de situatie zoals hij is, dat kan ik opmaken uit haar reacties die ze geeft op de vragen die ik haar stel, en de dingen die ik vertel. Ze trekt gekke bekken en lacht als ik een grapje maak dus dat doet me goed.

Ze heeft inderdaad ook hekjes om haar bed.

femo: Van het onbewuste weten we niet echt veel. Ze heeft niet de neiging om te gaan lopen ofzo. We leggen wel regelmatig haar goede hand op haar verlamde arm en dan zit ze echt zo te kijken :wow: want dat voelt eng, denk ik. Alsof je de arm van iemand anders vasthoudt. Ik vermoed dat ze wel weet wat er gebeurd is.. maar zeker weten doe ik niet.

PowerReiner
Berichten: 2116
Geregistreerd: 26-06-12

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-05-14 15:34

Oeh dat is zwaar zeg! Veel sterkte daarmee.
Ik heb 2 beroertegevallen meegemaakt. Een die heel dichtbij stond (stiefvader) en die het helaas ook niet gehaald heeft.

Daarnaast mijn tante (waar ik niet veel contact mee heb). Zij heeft er 2 vlak op elkaar gehad. Zij heeft de eerste maanden in een speciaal ziekenhuis gelegen voor dit sort gevallen waar ze helpen met revalideren. Zij heeft ook dat 1 hand niet meer bruikbaar is door verlamming.
Ik denk dat dit zo'n 3 jaar geleden is geweest.
Na ongeveer een jaar kon zij weer redelijk zelfstandig thuis blijven. Dat houdt in: precies dat: alleen thuisblijven. Voor de normale dingen zoals aankleden, tanden poetsen, douchen heeft ze wel hulp nodig. Wat ze wel alleen kan is traplopen, drinken inschenken en simpel eten maken.
Vanaf dat ze de beroerte heeft gehad is het woordje NEE haar wel bijgebleven. Dit gebruikte ze dan overal voor. Het vervelende was te merken dat ze graag dingen wilde vertellen, maar dat ze niet begreep dat wij alleen met het woordje NEE niet zoveel konden. In haar hoofd zegt ze precies wat ze wilt zeggen, alleen komt het er niet uit.
Niet heel lang breidde ze haar vocabulair uit met het woord JA. Waar je in een gesprek nog steeds weinig mee kan natuurlijk.

We zijn nu denk ik 3 jaar sinds dat het gebeurd is en zo langzaamaan zijn er wel woorden bijgekomen, maar wel beperkt. Nog steeds komt er heel regelmatig NEE uit haar mond als ze eigenlijk iets anders wil zeggen waar ze de woorden niet meer voor kent. Wat wel fijn is is dat ze alles lijkt te begrijpen wat er om haar heen gebeurd, en heeft geaccepteerd dat ze zich niet altijd duidelijk kan maken. Ze probeert het wel altijd met het woord NEE, maar zodra ze merkt dat we het niet begrijpen zwaait ze met haar arm alsof ze wil zeggen: laat maar.
In het begin bleef ze (bijna wanhopig) nee roepen in de hoop dat we het gingen begrijpen.

Revalidatie hierin is moeilijk en vergt heel veel van naasten. Ik heb niet veel contact met mijn tante (ook hiervoor al niet) dus ik sta er iets verder vanaf dan jij, maar weet wel dat het heel moeilijk is als je er wel dicht bij staat.

Heel veel succes, ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt gehad.

femo
Berichten: 1841
Geregistreerd: 20-04-12

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-05-14 15:44

slecht nieuws. ik kan het exacte verhaal nog niet vertellen, want ik krijg net een telefoontje, maar mijn opa is weer moet spoed vanuit het revalidatie centrum naar het ziekenhuis gebracht. het blijkt zich uit te breiden. als ik meer nieuws heb horen jullie het. wist niet dat dit kon..

zal die val uit bed er iets mee te maken hebben?

Koekkoek

Rosie

Berichten: 5654
Geregistreerd: 16-05-04
Woonplaats: Kop van NH

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-05-14 20:52

Powerreiner, dat is dus wat ik bedoel ja. Dat ze wel willen, maar niet kunnen praten. Lijkt me echt zo erg, zowel voor diegene zelf maar ook voor de omgeving. Het lijkt dan net alsof je opgesloten zit in je eigen hoofd. Dat je niemand kan duidelijk maken wat je bedoelt.. vreselijk. :n

femo, jeetje wat heftig. Ik hoop echt voor je dat het meevalt. Of die val er iets mee te maken heeft, geen idee, zou kunnen misschien? Ik heb er verder niet zoveel verstand van, maar ik wil je wel veel sterkte wensen. :(:)

itsmi

Berichten: 5047
Geregistreerd: 20-09-08

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-05-14 21:21

Jeetje, wat heftig zeg voor jullie familie! Allereerst veel sterkte voor je oma! Hopelijk wordt ze toch weer een beetje de oude.

Het herstel en de mogelijkheid om de oude functies weer te herpakken, ligt volledig aan de mogelijkheden van het lichaam van je oma. Ik heb een jaar op de revalidatie afdeling gewerkt als verpleegkundige en ik heb mensen daar dus ook binnen zien komen vanuit het ziekenhuis. Er zijn mensen bed-legerig binnen gekomen, die uiteindelijk gewoon met een rollator weer naar huis kunnen! Maar er zijn ook mensen geweest die weinig vooruitgang boekten en er te weinig progressie was om weer terug naar de thuissituatie te kunnen. Het is heel lastig om te voorspellen, omdat het verloop per persoon verschilt.

Wat Joellover al zei, dat het slikken weer goed gaat, daarmee heb je al veel gewonnen! Slikproblemen zijn toch wel de lastigste problemen die er zijn.
Wat je oma wel of niet weet is lastig om te voorspellen. Door het infarct kan ze cognitief beschadigd zijn. Dat wil zeggen dat er bepaalde stukken beschadigd zijn waardoor ze bijvoorbeeld vergeetachtig kan worden. Wat ze nu dus bewust wel of niet weet is niet duidelijk uit je verhaal. Maar daar kunnen ze op de revalidatie plek wel achterkomen.
Ga vaak het gesprek aan met de behandelaren en vraag naar de vooruitgang en het behandelplan. Waarschijnlijk worden jullie ook op de hoogte gehouden en is er frequent een overleg over je oma.
Vooral niet teveel op internet gaan zoeken. Maakt jou alleen maar bang en er staat ook veel onzin op.

Heel erg veel sterkte gewenst de komende tijd. revalidatie tijd is een zware periode!

Ps, Ik zou de bedhekken niet omhoog doen als blijkt dat er iemand overheen wil klimmen. Dan is een bedhek juist gevaarlijker. Dan kiezen ze er in instellingen liever voor om een valmat neer te leggen en het bed op de laagste stand te zetten (zonder bedhekken dus). Maar bij mensen die geen poging tot eruit klimmen doen, kan het bedhek wel omhoog en is dan inderdaad veiliger.

Gwen

Berichten: 15915
Geregistreerd: 20-11-01
Woonplaats: Nabij Eindhoven

Re: Herseninfarct.. en dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-05-14 15:04

Mendy, het is zo ontzettend verschillend per persoon en zo afhankelijk van zoveel factoren :) . Alleen al afasie heb je in diverse soorten. Zelf was en bleef ik volledig bij bewustzijn toen het gebeurde, maar van de ene op de andere seconde kwamen er alleen nog vreemde klanken uit mijn mond die in niets leken op wat ik wilde zeggen, mijn gezicht ging rechts hangen, en mijn hele rechterkant viel uit, verlamd en gevoelloos. Het besef dat er iets heel erg mis was was er direct, bij mij. Maar dat het een CVA was had ik echt niet door, evenmin als de ambulanceverpleegkundige als de neuroloog. Pas de volgende dag werd er een MRI-scan gemaakt, te laat voor een trombolyse (behandeling met bepaalde bloedverdunners).

Ik wílde wel praten, maar het lukte o.a. motorisch niet, maar ook bleek ik woordvindingsproblemen te hebben. De logopedisten, eerst in het ziekenhuis en later bij het revalidatiecentrum, hebben eerst moeten uitzoeken aan wat voor soort afasie ik leed, en toen zijn we stapje voor stapje gaan oefenen, oefenen en nog eens oefenen, 4x per week bij spraaktherapie en los daarvan met mijn zus.

Het voelt inderdaad alsof je opgesloten zit in je hoofd, het kan ongelooflijk frustrerend zijn. Later word je wel steeds inventiever om toch duidelijk te maken wat je wil, of juist niét wil. In het begin kreeg ik steeds witbrood, kaas en melk. Gadver, heb ik nooit gelust en dat bleek niet verandert :+ . Godzijdank kon mijn zus dat wel prima vertellen :)) . Maar ik kreeg ook steeds koffie, terwijl ik écht thee besteld had. Dacht ik :+ . Ik bleek echter de letter -t niet te kunnen maken, en dan gaan je hersenen zoeken naar een woord uit dezelfde groep en koffie kon ik kennelijk wel weer uitspreken. Maar niet niet als het moest van de logopediste, want dan lukte het niet om mijn automatische spraakgeheugen in te schakelen.

Bij logopedie heb ik ontelbaar veel trucjes geleerd. Zo knip ik in mijn hoofd nog steeds veel woorden met meerdere lettergrepen in stukjes als er letters of lettervolgordes inzitten waar ik moeite mee heb. Ik gebruik veel meer woorden, omdat ik vanalles moet omschrijven als ik woorden niet kan vinden, maar ook omdat je zinnen eigenlijk construeert vóórdat je ze uitspreekt, en dan ook nog eens zonder dat je over elk woord moet nadenken hoe je het schrijft.

Naast dit alles heb je cognitieve vaardigheden waarvan niet meteen duidelijk zal zijn welke je niet meer beheerst. Dat moet met de tijd duidelijk worden, maar bijna altijd is er sprake van moeite met dubbeltaken en, heel belangrijk, mentale vermoeidheid. De computer, je hersenen, is traag geworden doordat delen van de computer dubbeltaken gekregen hebben, of omdat de computer bepaalde 'software' niet meer kan vinden omdat dat blijvend gedelete is: het zat in het deel dat nu afgestorven is en de taken kunnen niet overgenomen worden door andere software of opnieuw geïnstalleerd worden.


Ik hoop niet dat ik je met dit verhaal nog verder in verwarring breng, want wat anderen al aangaven: er staat veel onzin op het net, en veel informatie zal überhaupt niet van toepassing zijn op jouw oma, net als veel van wat ik hier schrijf :) .


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: annepaardoes, Daimo, Lauke, Michje, Miran, purny en 45 bezoekers