Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-13 23:02

Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-13 23:02

Sorry mods, als 't verkeerd staat..

Voor iedereen die dit leest en mij kent en hier niet vanaf weet, hou het even netjes.

Ik ben het rijtje totaal kwijt in mijn hoofd.
Zo kies je voor het 2e jaar een verkeerde opleiding en zit je elke dag met een grote twijfel op school.
Ik zie zelf het positieve niet meer in, en ik zit totaal in de knoop met mezelf.

Zo begon ik in in 2008 aan mijn middelbare school op de HAVO.
Tot het 2e jaar ging dat allemaal prima, in de 3e was de klas een beetje té gezellig en kwam er nooit echt wat van huiswerk. Ik heb op school gebied niet echt dicipline en laat alles het liefst liggen, maar het 3e jaar op HAVO heb ik echt geen zak uitgevroten. Hierdoor ben ik ook gezakt naar MAVO 4 waar ik overigens geen spijt van heb gehad (nog niet althans). In de 3e ben ik heel erg achter mijn kont aangezeten omdat ik geen huiswerk maakte en slechte cijfers haalde. Logisch, je ouders willen het beste voor je.
Verder ben ik altijd een negatieve denker geweest maar dit was op dat moment nog niet zo ernstig.
De 4e klas op MAVO was ook niet zo'n pretje, verder had ik buiten de lessen om mijn vriendinnen uit voorgaande jaren nog.
Ook hier ben ik enorm achter me kont aangelopen dat ik moest leren, maar mavo deed ik met 2 vingers in mijn neus, ook zonder te leren. Ook mijn examen ben ik prima door gekomen zonder te leren, al vonden mijn ouders dat niet goed.
Doordat ik thuis ontvangen werd met alleen; nog cijfers terug? Heb je nog huiswerk? Een vriendelijke 'hoi' na een dag school zat er zeker niet altijd in. Als ik toetsen of huiswerk had, meldde ik dat nooit, omdat al zou ik dat melden, ik de deur zeker niet uit zou mogen voordat ik mijn schoolwerk gedaan had. Dus, uiteindelijk bleef het werk altijd liggen.
Nadat ik geslaagd was voor mij MAVO-diploma ben ik de opleiding Paraveterinair/dierenartsassistente niveau 4 gestart op het Wellantcollege in Dordrecht. Zoals een droom van vele meiden was dierenarts worden ook mijn droom. En aangezien dit het beste paste in dat gebied en dit haalbaar was met mijn niveau ben ik dit dus gaan doen. Maar al vanaf oktober begon ik te twijfelen en bedacht ik me dat dit het toch net niet was. Hiermee ben ik uiteindelijk naar mijn ouders gegaan en de enige vraag die ze hadden was wat ik dan wou doen. Die vraag kan ik nu nog steeds niet beantwoorden. Tot februari heb ik regelmatig met mijn mentor om de tafel gezeten om te bepalen wat we nou gingen doen. Sowieso dit jaar afmaken, overstappen op een andere opleiding. Of een startkwalificatie halen op niveau 2 en een jaar vrijstelling nemen zodat ik goed na kon denken wat ik wou. In februari begon ik met een blokstage van 4 dagen in de week op het Asiel in Gorinchem. Wat even niet zo lekker begon is uitgelopen op een super stage. Het liefst ga ik er nooit meer weg, maar heb er helaas nu gewoon geen tijd meer voor. Maar juist hierdoor begon ik nog meer te twijfelen omdat ik het werken met honden en katten geweldig vond, maar dit gewoon niet mijn opleiding was. Dus, de keuze gemaakt om Paardenhouderij niveau 4 te gaan doen, op dezelfde school, weer in het eerste jaar. Daar zit ik op dit moment dus het meeste mee. Ik loop nu stage 2 dagen in de week op donderdag & vrijdag. Nu ben ik erachter gekomen dat dit dus óok mijn ding niet is. Ik wil later niet fulltime met paarden gaan werken, hoe of in welke vorm dan ook. Mijn interesse ligt veel meer bij de honden en katten, daar ben ik nu wel achter gekomen. Maar weer overstappen naar een andere opleiding, gaat hier thuis niet geaccepteerd worden. Zo komen we dus even op de thuissituatie.
Na een dag school loop ik direct naar boven. Ik kan thuis niet meer vrolijk zijn, vriendelijk tegen de rest om mij heen en ben het liefst niet thuis of dus boven op mijn kamer, zolang ik maar alleen ben.
Maar hier zijn ook al mijn negatieve gedachtes begonnen. Ik zie niks meer positiefs in. Zo weet ik niet naar wie ik toe moet gaan als ik dit kwijt wil. Als ik thuis probeer te gaan praten, loopt het uit in ruzie. Ook als ik gewoon beneden loop is het gauw bekvechten, het gaat er gewoon niet normaal aan toe hier. Het is dus gewoon geen optie om te gaan vertellen thuis dat ik deze opleiding ook niet wil, maar ik weet niet tegen wie wel.
Uiteraard met deze nieuwe opleiding heb ik ook een nieuwe mentor. Naar haar wil ik niet gaan, praten met een 'onbekende' kan ik al helemaal niet. Ik ben dus afgelopen dinsdag naar mijn mentor van vorig jaar geweest die er geen aandacht aan schonk. Teruggaan naar haar heb ik dus geen behoefte aan, luisteren gaat ze niet doen, laat staan helpen. Door mijn negatieve gedachtes lig ik regelmatig te huilen 's avonds, zelfs wel is op school (vorig jaar). Ik verlies ontzettend snel mijn concentratie op school, mijn gedachtes dwalen heel snel af. Of dat opgemerkt word heb ik geen idee van, en juist daardoor ga je je eigenlijk nog meer alleen voelen. Verder ben ik op school wel vrolijk, ook daar denk ik negatief ja, maar ik ben wel mezelf. Maar ondanks dat ik super leuke klas genoten heb, voel ik me vaak alleen. Mijn gevoel zegt dat er niemand is die luistert, kan helpen. Ik sluit mezelf hier eigenlijk op in mijn kamer met mijn gedachtes die er niet uit kunnen en op sommige momenten kan ik compleet instorten. Dan zie ik het echt niet meer zitten.
Ik loop dagen rond met hoofdpijn, ik verwacht dat dat van de stress komt. Wat ook wel een rol speelt is dat ik weinig eet. Zo begon dat met niet ontbijten omdat ik daar gewoon geen behoefte aan had 's ochtends, wat niet zo gek is. Wat nu is uitgelopen tot de hele dag niks eten. Zo begin ik mijn dag met niks, en als het lukt eet ik is om half 5/6 wat voor het eerst. Avondeten eet ik meestal wel goed, wil niet dat er thuis wat gemerkt word. De reden dat ik niet eet is dat ik gewoon geen trek heb, maar ik merk nu dat als ik dan tóch tussen de middag een boterham eet, ik daarna een soort spijtgevoel krijg. Dat ik het liever niet had gedaan, dat het dan in mijn hoofd beter zou voelen. Ik weet dat dit volkomen verkeerd is, maar voor mij is het dus gewoon normaal dat ik tot half 5/6 niks eet op een dag. Door honger ga ik dus gewoon heen. Drinken doe ik overigens wel, zo'n 3/4 bekers op een dag.
En als het op rust aankomt om even ergens over na te kunnen denken, kan ik ook ver komen. Thuis heb ik geen rust, kan ik alleen maar negatief denken en van mijn ouders hoeft het ook niet altijd te komen. Op school word ik continu geconfronteerd met dat ik alweer een verkeerde keuze opleiding heb gemaakt, en op stage alleen maar meer. Bij de paarden loopt het de laatste tijd ook niet lekker dus ook daar, heb ik totaal geen rust, wat juist eerst mijn 'ontspannings'plek was.
En dit alles bij elkaar laat mij heel veel stressen, krijg ik hoofdpijn, geen eetlust, slechte nachtrust, nog meer negatieve gedachtes en dan komt er weer een breekpunt.

Ik zou graag wat meer uitleg willen geven over het negatieve denken, maar dat vind ik erg moeilijk.. Het is niet makkelijk om hierover te vertellen/schrijven maar ik ben er wel van mening over dat het er ooit een keer uit moet gaan komen. Het hele verhaal over de opleiding van dit jaar, mijn negatieve denken en mijn eetpatroon..

Dit even van me af geschreven te hebben heeft me wat geholpen, en ik hoop op wat reacties die mij wat op kunnen vrolijken en eventueel kunnen helpen.

Voor iedereen die het heeft gelezen, dankjewel!. Het is een lang verhaal en ik weet ook niet of het allemaal overzichtelijk is, maar dat is het in mijn hoofd ook even niet dus het gaat er niet zo makkelijk uit komen rollen..

**Geplaatst**: 25-09-13 23:16

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst: 25-09-13 23:16

tja...rot voor je!
Ik zou eerst eens zorgen dat je genoeg gezond voedsel binnenkrijgt!
Het zou zomaar kunnen dat dit komt door een vitamine en mineralen tekort.
Neem naast gezond te eten een goed supplement erbij,als dat het is voel je je na enkele dagen weer iets beter en zie je alles anders.Het proberen waard denk ik.
Sterkte!

**Geplaatst**: 25-09-13 23:29

Geplaatst: 25-09-13 23:29

Jammer dat je ouders je niet steunen in jouw eigen doelen. Het lijkt een beetje alsof jouw ouders doelen vóór jou hebben gemaakt, en willen dat je die bereikt en daarom wat druk op de ketel zetten. Dit gebeurt helaas erg vaak, en vaak niet ten goede van het kind. Jij hebt nu namelijk niemand meer om mee te praten, terwijl dat jouw ouders horen te zijn. Ze horen geinteresseerd te zijn naar jouw verhalen, en niet alleen of je nog toetsen hebt. Ouders zien echter vaak niet in dat hun kind hier echt onder kan lijden. Wat erg kan helpen zijn een paar gesprekken met een psycholoog, en dan niet jij alleen maar je hele gezin. Ik hoop dat jullie dit als een optie zien, er hoeft niks ‘mis‘ met je te zijn om naar een psycholoog te gaan, het is niks raars! Het kan wel je/jullie hele leven een stuk makkelijker maken!

**Geplaatst**: 25-09-13 23:49

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst: 25-09-13 23:49

Jeetje...
Ik ben er een beetje stil van...
Het is net alsof ik dit zelf getypt heb..
Zelf heb ik ook verschillende dingen gedaan, en nooit was ik op mijn plaats.
Thuis niet, op school niet, in mn klas niet.
Altijd wel 'vrienden' maar ik hing altijd buiten de boot.
Zelf ben ik begonnen met een jaar paardenhouderij. Als snel kwam ik erachter dat het niets voor mij was. Het duurde een aantal maanden voor ik het toe durfde te geven aan mn ouders, paar week later ook op school. Mijn mentor heeft me toen nooit gesteund op welke manier dan ook, schoof mijn gesprekjes altijd weg voor de klierende meiden in de klas die elke week weer gesprekjes moesten hebben.
Eind van het jaar heb ik eindelijk mn voet neergezet, en heeft ze wat voor me gedaan.
Toen ben ik ook aan paraveterinair begonnen. De versnelde variant. Dus de eerste 2 jaar, zitten in 1.
Het eerste jaar was super, jaar erna kreeg ik een andere mentor. Jonge meid, gaf net een paar jaar les, en ging gezellig met meiden uit de klas filmpjes op youtube kijken.
Dat jaar heb ik niet gehaald.
Afgelopen jaar ging ik het 3e jaar overdoen. Na een maand heb ik besloten dierverzorging niveau 3 te doen, zodat ik eerder van school kon. Ook dat is me niet gelukt.
Maar nu zit ik voor een jaar in Belgie. En het is fantastisch. Ik werk de hele week met paarden, ik vond het doodeng om te gaan, maar ben toch gegaan.

Misschien is het niet helemaal duidelijk wat ik wil zeggen, want ik ben erg moe, maar wat ik wil zeggen is dat soms kom je iets tegen dat voor jou op die manier niet werkt. Mijn paardenhouderij stage vond ik vreselijk. Maar hier werken is fantastisch. Soms moet je een sprong in het diepe nemen, en gaan voor wat je leuk vind, niet voor wat je ouders graag willen. Mijn ouders vinden het ook niet leuk dat ik nog geen diploma heb, maar ze steunen me nu wel.
Dus ga voor wat je echt leuk vind!

**Geplaatst**: 26-09-13 00:03

Geplaatst: 26-09-13 00:03

TS. Betaal je zelf je opleiding?
Je lesgeld,je boeken,schriften mappen enz.
Zo ja dan hoef je toch niet met je ouders te overleggen dat je opnieuw een verkeerde keuze hebt gemaakt.
Gewoon stoppen en een nieuwe opleiding beginnen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-09-13 18:54

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst door de TopicStarter : 26-09-13 18:54

Geerke: Dank voor je reactie. Ik geloof helaas niet dat het gaat helpen met mijn keuze's maken, aangezien het weinige eten juist naar aanleiding van deze stress is gekomen.

44Myrthe44: Uiteraard is dat al wel is ter sprake gekomen. Maar naar een psycholoog gaan is echt het laatste wat ik wil. Vind het erg moeilijk om dit te verwoorden, kan niet echt uitleggen wat mij nou juist tegenhoud. Maar ik krijg mezelf niet over de drempel.

fleurtjeuh: Bedankt voor je antwoord. Fijn dat jij nu een fijn plekje hebt, en waar je het naar je zin hebt, scheelt al heel veel. Ik hoop dat er bij mij ook een moment gaat komen dat ik zie wat ik écht leuk vind. Want ondanks dat ik weet dat ik deze opleiding eigenlijk ook niet wil, weet ik nog steeds niet wat ik dan wél zou willen. Veel plezier verder in België!

cam: Nee, ik betaal niet zelf mijn opleiding. Anders had de keuze inderdaad wat makkelijker geweest. Maar ik zal toch verder moeten met deze opleiding, want als ik weer wil switchen word dit zeker niet geaccepteerd. Als ik erover nadenk dat ik dit gewoon niet durf te zeggen, vind ik dat best vreemd. Het zijn mijn ouders, maar ik bespreek eigenlijk niks met ze.

**Geplaatst**: 26-09-13 19:21

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst: 26-09-13 19:21

Is het een idee dat jij bijvoorbeeld deze tekst aan je ouders laat lezen? Dat is al makkelijker als praten... Wie weet maakt dat de situatie iets gemakkelijker. Hoe moeilijk het ook is, je zult toch het gesprek ergens moeten beginnen..

Ik vind het in ieder geval erg vervelend voor je en wil je veel sterkte en succes wensen met de keuzes die je maakt! :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-09-13 19:23

Geplaatst door de TopicStarter : 26-09-13 19:23

Rosanne__ schreef:
Is het een idee dat jij bijvoorbeeld deze tekst aan je ouders laat lezen? Dat is al makkelijker als praten... Wie weet maakt dat de situatie iets gemakkelijker. Hoe moeilijk het ook is, je zult toch het gesprek ergens moeten beginnen..

Ik vind het in ieder geval erg vervelend voor je en wil je veel sterkte en succes wensen met de keuzes die je maakt!

Zal eventueel een optie kunnen zijn, scheelt voor mij al inderdaad, want praten is gewoon absoluut niet makkelijk. Maar daar moet ik me even goed op voorbereiden, en misschien duurt dat nog even..

En dankjewel, lief van je!

**Geplaatst**: 26-09-13 19:26

Geplaatst: 26-09-13 19:26

Ik herken echt veel van jou in mezelf.
K ik ben ook geen prater, en wil nooit naar een psycholoog of wat dan ook. Ook heb ik geen goede band met mijn ouders.
Maar soms moet je even doorbijten. Gewoon naar je ouders gaan, en zeggen dat je ongelukkig bent.
Je ouders willen toch dat je gelukkig bent?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-09-13 19:28

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst door de TopicStarter : 26-09-13 19:28

Tuurlijk. Nouja, dat neem ik aan van wel ja.
Het word nu ook tijd om door te gaan bijten. Het speelt allemaal wel langer maar pas nu dringt het echt tot me door en word het eigenlijk alleen maar erger. Ik voel me namelijk alleen, en al probeer ik een keer te praten met iemand (laatst nog met iemand op school) die me niet serieus nam, laat ik het liever zitten. Ben dan al bang genoeg dat er nog meer mensen zijn die mij niet serieus nemen of gaan zitten lachen. En hierdoor kan ik me nogal alleen voelen, ondanks dat iedereen om mij heen heel normaal tegen me doet.

**Geplaatst**: 26-09-13 19:30

Geplaatst: 26-09-13 19:30

Ja.... Want alle stappen die je nu ondernemen moet zijn voor jou ongelofelijk moeilijk. Maar je zult toch iets moeten kiezen wil je de situatie iets veranderen. Daarom moet je het voor jezelf zo makkelijk mogelijk maken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-09-13 22:03

Geplaatst door de TopicStarter : 26-09-13 22:03

Rosanne__ schreef:
Ja.... Want alle stappen die je nu ondernemen moet zijn voor jou ongelofelijk moeilijk. Maar je zult toch iets moeten kiezen wil je de situatie iets veranderen. Daarom moet je het voor jezelf zo makkelijk mogelijk maken.

Ongelofelijk moeilijk ja.

Heb trouwens net met mijn vader het er 'soort van' over gehad. Er kwam meteen een muurtje voor me te staan. Je wilt niet weten hoe ongemakkelijk het was om met mijn vader erover te praten, was d'r ook al gauw klaar mee.

**Geplaatst**: 26-09-13 22:13

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst: 26-09-13 22:13

Laat je ouders dit lezen! Hoe moeilijk ook! ze kunnen niet in jou kop kijken he

elke ouder wil dat hun kind gelukkig is lijkt mij.

Stuur ze desnoods de link van dit topic per mail ofzo

**Geplaatst**: 26-09-13 22:37

Geplaatst: 26-09-13 22:37

Stap naar je ouders toe en vertel ze dat je niet op je plek zit en je gewoon ongelukkig bent. Je ouders zullen het echt wel begrijpen, zulke gesprekken zijn moeilijk te beginnen maar kunnen zoveel rust brengen in je hoofd. Probeer met een ander voorstel te komen, ga een beroepskeuzetest doen, naar open dagen en lees je goed in.

Probeer te kijken naar een opleiding met echte kansen op een baan, want de 3 opleidingen die je nu gedaan hebt scoren heel slecht mbt. het vinden van werk. (Dit kan je ook als goed argument bij je vader gebruiken, ik kan het weten heb paardenhouderij in België gedaan

) Straks nog een opleiding doen en erachter komen dat je geen werk kan vinden is natuurlijk ook niet leuk.

Wat je kan voorstellen is om een tussenjaar te nemen nu, werk te zoeken en bijvoorbeeld een cursus hondentrimmen (?) te gaan doen. Zo spaar je, gooi je geen jaar weg en kan je iets met je passie doen. Hondentrimmen is leuk voor naast een baan te doen, ervan leven kan je niet, maar ken genoeg mensen die zo een zakcentje bijverdienen.

Verder, probeer goed te eten en te drinken, je hebt er niets aan als je je alleen maar ellendiger gaat voelen door niet te eten. Het is een kleine moeite om even een paar boterhammen te eten 's ochtends en smiddags. Nu kom je in een spiraal terecht, die echt niet betert door niet te eten. Je hebt hoofdpijn door het gemis aan voedingsstoffen, een boterham zal je veel beter helpen dan een paracetamol in dit geval.

4 bekers drinken is veel te weinig, ben je straks in rap tempo nierpatiënt als je niet op past. 1 1/2 liter water op een dag drinken!

Verder als je echt niet uit je negativiteit komt zou je best eens met een psycholoog kunnen babbelen, deze eten je echt niet op en zijn ook gewoon mensen, die gewone mensen over de vloer krijgen. Het enige wat ze doen is met je praten en de rijtjes terug op volgorde te krijgen in je hoofd. (Ik doe momenteel verpleegkunde en krijg les van verschillende psychologen

)

**Geplaatst**: 26-09-13 22:44

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst: 26-09-13 22:44

Je schrijft dat je niet naar een psycholoog wilt... Waarschijnlijk is die drempel ( nog ) te hoog voor je...

Heb je wel eens gehoord van coaching / therapie met paarden?
Ik zit niet heel ver van jou vandaan en ik kan je helpen met veel dingen / punten die je beschrijft.

Kijk gerust eens op m'n website...

Sterkte!!

Groetjes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-09-13 22:50

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst door de TopicStarter : 26-09-13 22:50

Ja zeker, die drempel is te hoog ja.
Heb daar nog niet van gehoord, ik ga even kijken op je website!

En als het om dat eten gaat, ik doe me best al. Vind het gewoon lastig, en ik weet dat het ontzettend slecht is. Maar een hele dag niet eten is echt volkomen normaal voor mij.

En even voor de duidelijkheid, weet niet wat jullie gedachte hierachter is.
Maar dit is ab-so-luut geen topic om aandacht te vragen, dit gaat om iets echts.

**Geplaatst**: 26-09-13 22:53

Geplaatst: 26-09-13 22:53

Is er geen instantie op school, in België kennen ze het CLB (centrum leerlingen begeleiding) hebben ze zoiets niet in nederland? Ik denk echt dat je even hulp kan gebruiken van buitenaf, al kan je er alleen maar eens je hart luchten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-09-13 22:54

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst door de TopicStarter : 26-09-13 22:54

Pff, geen idee eigenlijk. In ieder geval nog nooit van gehoord..

**Geplaatst**: 26-09-13 23:44

Geplaatst: 26-09-13 23:44

Het kan voor je gevoel misschien niet de juiste keuze zijn maar je hoeft niet gelijk na je opleiding te werken, je kan erna natuurlijk altijd een cursus/opleiding volgen wat je beter past, als je deze opleiding nu afmaakt, en er goed over na blijft denken wat je wel graag wilt doen? Misschien veel snuffelstages of baantjes tot je eruit bent wat je wilt gaan doen. Aan de ene kant misschien zonde van je tijd, maar anders blijf je met halve opleidingen, en je hebt er immers nu al tijd in gestoken.. Je moet maar zo denken, van fouten leer je, zo ook verkeerde keuzes, het leert je er goed over na te denken. Misschien even mindere jaren nu voor je, maar kom je wel door heen,
over het eten, zoals ik lees een bewuste keuze. Waarom niet iets. Luchtigs eten tussen door, dan voel je je al snel beter, echt! Teweinig vitamine kan je neerslachtig maken, psycholoog beetje overbodig, huisarts kan ook een luisterend oor bieden, en eventueel je bloed controleren op tekorten. Succes en niet zo snel opgeven ts! Elk situatie die minder is maar wel je best voor doet kom je sterker en zekerder uit!

**Geplaatst**: 27-09-13 08:45

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst: 27-09-13 08:45

Het niet eten heeft volgens mij met controle te maken. Dààr heb je controle over en over de rest voor je gevoel niet.
Maar het is een vals gevoel van controle,want straks worden de problemen alleen maar groter.
Ik denk dat het verstandig is om thuis te melden dat het niet goed met je gaat.
Ondanks dat jij je alleen voelt en dat ze niet vragen naar wat jij verlangt, geven ze natuurlijk wel veel om je. Anders zouden ze het niet erg vinden welke cijfers je haalt en of je huiswerk hebt etc.
Of je nu een brief schrijft of een gesprek gaat voeren, belangrijk is dat je het laat weten. Met de brief of een gesprek,moet je eerst even vragen of ze tijd voor je hebben, zodat ze er tijd voor maken. Wanneer je het "zo in de groep gooit" zal het als een bom zijn of juist totaal onderschat worden. Geef ze even de tijd om er over na te denken. En neem zelf de tijd om antwoorden te geven op vragen.

Aangezien je nog niet weet wat je wel wilt, denk ik ook dat een opleiding afmaken meer zin heeft, tenzij het echt ten koste gaat van je gezondheid.
Maar ik denk dat je grootste probleem met je ouders is, dat jij wat anders wilt dan zij geven. Denk erover wat je wilt dat ze vragen en of je bijv samen dingen wil doen als uitjes bijv.
Als je er niet over praat, zal het niet veranderen.
Probeer wel om niet ondankbaar over te komen, want met stroop vang je meer dan met azijn...
Succes!

**Geplaatst**: 27-09-13 09:02

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst: 27-09-13 09:02

Wat rot voor je :(:)

Wel denk ik dat het verstandig is om NU hulp te zoeken voordat je straks echt depressief bent of een eetstoornis hebt, en dan ben je pas echt ver van huis. Probeer niet te verdrinken in je negatieve gedachtes, jij bent degene die iets van je leven moet maken, dus probeer positief te denken en vecht voor wat je wilt. Heb je nog een andere hobby/sport? Dat kan ook helpen als uitlaatklep en om er 's avonds uit te zijn in plaats van op je kamer zitten. Misschien is het ook een goed idee om een jaar even iets heel anders te doen dan school, zodat je kunt nadenken over wat je wilt. Kun je niet een jaar bij het asiel aan de slag? Of is de opleiding wel vol te houden? Maak hem dan gewoon af, voor veel functies is het genoeg om aan te tonen dat je MBO niveau hebt, ongeacht welke opleiding dat is. Heel veel succes!

**Geplaatst**: 27-09-13 09:23

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst: 27-09-13 09:23

Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar.

Heb je al eens overwogen om een baan(tje) te zoeken en in je vrije tijd eventueel in dat asiel te gaan werken? Als je werkt kun je rustig nadenken over wat je wilt. Studiekeuze gaat voor veel mensen te snel, je bent daarin niet de enige. Als je dan na een of meer jaren weet wat je wilt, ben je nog jong genoeg om er gemotiveerd aan te beginnen. In de tussentijd doe je misschien niet dat wat je het allerleukst vindt, maar wat je het liefste wilt is nu ook nog niet echt duidelijk, als ik je verhaal goed begrijp. (Uiteraard denk je dat je het nu weet... misschien klopt dat, misschien niet).

**Geplaatst**: 27-09-13 11:00

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst: 27-09-13 11:00

En weet je, het is vrij normaal om niet te weten wat je wilt. Ook om te denken dat je het werk niet heel je leven wil doen. Er zijn maar weinig mensen die het werk waar ze mee beginnen echt leuk vinden en ook nog heel hun leven blijven doen.
Het beste is om te alles te doen per dag. Gewoon momenten balen en genieten op 1 dag. Kijken wat je hebt en bedenken hoe graag sommige in jouw schoenen zouden willen staan omdat zij het veel slechter hebben.

**Geplaatst**: 27-09-13 12:24

Geplaatst: 27-09-13 12:24

Als ik me jou situatie even in mezelf verplaats (of hoe zeg je dat

) had ik dit eerst aan mijn ouders laten lezen. Daarna valt er waarschijnlijk al een last van je schouders af. Ik zou daarna eens kijken hoe het gaat en mocht het nog niet beter gaan dan zou ik dan een keer verder kijken naar hulp van buitenaf. Dat is een beetje hoe ik het bekijk. Want als jij nu hulp gaat zoeken zul je dat ook tegen je ouders moeten zeggen. Dan wordt de situatie nog lastiger, want zij gaan dat waarschijnlijk niet begrijpen. Althans, dat lijkt me voor hen moeilijker te begrijpen en ik denk dat zij zich dan afvragen: waarom ben je niet eerder gekomen en waarom achter onze rug om?

Misschien dus eerst dit aan je ouders laten lezen en bespreken. Mocht het daarna niet beter gaan zou ik dan een keer kijken naar de hulp van buiten af.
Maar goed, dit verscheelt heel erg per persoon natuurlijk. De een zoekt de hulp sneller van buiten af en de ander probeert het eerst op een andere manier.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-09-13 12:30

Re: Het rijtje in mijn hoofd is niet meer te vinden...

Geplaatst door de TopicStarter : 27-09-13 12:30

Bedankt voor jullie antwoorden. Ik ben nu op stage dus zal vanavond iedereen weer even apart antwoorden..