Hoihoi,
Ik ben zelf ook nog maar een puber, maar ik had een vergelijkbaar probleem.
Voor mij was het sowieso eerst het verbreken van het automatisme: gebeurd er iets slechts = iets pakken waar ik me beter door voel.
Aangezien ik niks aan mezelf heb op dat soort momenten, heb ik met een vriendin afgesproken dat ik haar zou bellen op dit soort momenten. (Dus bellen ipv iets pakken) Dit werkte goed, het enige nadeel was dat als ze niet opnam, ik me alleen maar slechter voelde. Mocht je dus iemand kennen die je vertrouwd of waar je gewoon een leuk praatje mee kan hebben en je beter kan laten voelen, zou je ook zo'n regeling kunnen proberen te treffen.
Het niet goed met je ouders en familie kunnen praten hoorde hier inderdaad ook bij. Bij mij was het opgegeven moment zo fout gegaan dat ik wel alles moest vertellen aan m'n ouders, dit scheelde iig een hoop geheimen en leugens, wat het gezellig kletsen ook weer makkelijker maakte. Dingen die je misschien niet durft te zeggen tegen je moeder, over hoe je je voelt, wat voor impact haar reacties op jou hebben etc. zou je ook nog op een briefje kunnen schrijven en dat aan haar geven/op haar kussen leggen ofzoiets.
Als ze begrijpt wat er in jou omgaat en hoe zij reageerd jou beïnvloedt, kan ze je ook beter helpen, en is het voor jou misschien makkelijker om uiteindelijk toch een gesprek met haar aan te knopen.
Mocht je opgegeven moment wel het geld hebben om naar een deskundige te gaan, dan zou ik dit zeker nog doen, ze kunnen je soms over dingen na laten denken waar je zelf niet op zou komen en leert ook weer meer over jezelf en hiermee om te gaan. Het moet uiteraard wel klikken met zo'n persoon. Klikt het niet? Ga dan niet alsnog met hem/haar gesprekken voeren, dan verlies je alleen maar het geloof in deskundigen.
Het zijn allemaal maar tips vanuit mijn eigen ervaringen en wat voor mij gewerkt heeft, als het niks voor jou is, zul je iets anders moeten zoeken.
Succes met alles!