Geplaatst Als eerste wil ik vragen; mochten bekenden van mij dit lezen, houd dit dan aub voor jezelf. Deel dit niet met anderen maar bespreek het dan liever met mij
Daarnet besprak ik met mijn vriend dat ik misschien eens langs de HA wilde voor een gesprek. Ik ben ongelooflijk 'chagrijnig' om het zo te noemen en ik raak het gevoel niet kwijt. Zeker tegenover mijn vriend, die op dit moment het dichtst bij staat. Vandaag was het weer raak want ik kat hem ontzettend af, ben het nergens mee eens en irriteer me mateloos. Nadat ik mijn excuses had aangeboden voor mijn gedrag en wat voor gedrag, bevestigde hij dit met een; dat merk ik ja! Daarna aangegeven dat ik natuurlijk al langer met dit gevoel loop en het misschien met de HA wil bespreken want ik kom er niet vanaf. Hierop vroeg hij wat ik dan bij de huisarts moest want die kan me toch niet helpen?
--------
Afgelopen april is mijn opa helaas overleden. Hij heeft de strijd tegen kanker niet mogen winnen. Dit is voor ons allemaal een hele heftige periode geweest waarin we heel erg betrokken waren met elkaar. Ik heb alles van dichtbij mee gemaakt en heb hele heftige dingen mee gekregen. Gelukkig hele lieve familie en een super lieve vriend.
Sinds dat mijn opa overleden is voel ik mij verdrietig en boos. Uiteraard is dit vlak na het overlijden heel normaal. Mijn lieve vriend heeft het flink te verduren gehad met mij. Hij deed niks goed, en als hij het glas bijvoorbeeld net even verkeerd op tafel zette, kreeg hij dit van mij te horen. Mijn vriend en ik wonen samen, dus hij was ook de enige die mijn gedrag over zich heen kreeg. Achteraf had ik uiteraard spijt, bood ik mijn excuses aan. Destijds aan mijn moeder gevraagd of dat zware gevoel normaal was. 'Dat moet slijten meisje.' Zei ze. Ook mijn vriend heb ik verteld over dit gevoel.
Heel langzaam is dit gevoel echter normaal geworden. En nu valt het me steeds vaker op dat men aan mij vraagt of het wel goed met me gaat. Ze hebben het idee dat er wat speelt, dat ik niet goed in mijn vel zit. En als ik erover na denk, is dat ook wel zo. Ik kan mijn vinger er niet op leggen wat er is, maar het is een bepaald gevoel. Op sommige momenten heb ik nergens last van, ik kan oprecht lachen, plezier hebben, leuke dingen doen. Op andere momenten kan ik om de kleinste dingen in huilen uitbarsten. Krijg ik kritiek waar ik op dat moment even niet mee om kan gaan, dan rollen de tranen over mijn wangen, en ik kan er helemaal niks aan doen. Ze komen gewoon. Gaat het met bijvoorbeeld paardrijden niet zoals ik wil, even een dipje? Dan komt die frustratie eruit in de vorm van dikke tranen. Thuis uit mijn gevoel zich in boosheid en irritatie, terwijl ik de meest lieve en begripvolle vriend ter wereld heb. Maar al mijn slechte eigenschappen komen eruit, en ik voel me schuldig.
Ik houd ontzettend veel van hem, en aan de relatie ligt het niet want een toekomst met hem zie ik helemaal zitten. Hij vult mij perfect aan en is helemaal de vent die bij mij past.
Op dit moment voel ik mij alleen niet gelukkig. Niet gelukkig thuis, niet op het werk, niet op stal.. En aan de andere kant, heb ik het ontzettend naar mijn zin! Een super lieve vriend, leuke collega's, gezellige stalgenoten en een ontzettend lief bijrijdpaard, met een geweldige eigenaresse. Ik zou het voor geen goud willen missen. Met mijn vriend heb ik 2 hele knappe (iets met een voor oordeel) katten en een fijn huisje.
Het is gewoon een gevoel waar ik vanaf wil, zodat ik mij weer gelukkig voel. Het gevoel dat voor 100% bij mijn leven past. Ik hoop dat ik via de HA hulp kan krijgen om van dit gevoel af te komen. Ik weet ook niet wat ik er van moet verwachten, maar is het een raar idee? Kan de HA echt niets betekenen om mij te helpen?
Ik hoop dat jullie mijn bericht een beetje begrijpen, want ik geloof dat het wat door elkaar loopt, en het is langer geworden dan ik dacht. Maar het is dus geen gevoel van een week maar van maanden..
Jullie adviezen zijn welkom!
Ik verwacht geen diagnoses, of gouden tips. Ik moest mijn verhaal kwijt, en hoop wat goede raad te krijgen. Na de feestdagen maak ik een afspraak bij de HA.
