Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Dreamy schreef:Ik lijk soms heel zeker, maar ben onzeker als de pest Vooral in mijn hoofd! Als ik aan een tafel moet eten met anderen, ben ik bang dat ik raar/vies eet of dat ik knoei. Als ik iemand die goed gebekt is in een team werk en we staan te kletsen dan klap ik dicht en als ik dan wat zeg dan struikel ik over mijn woorden, waardoor ik daarna helemaal niks meer durf te zeggen
Ik ben eigenlijk vaak bang dat iemand mij afkeurt of niet mag, en dan met name om mijn karakter. Ben best wel een people pleaser, maar gelukkig niet op een vervelende manier voor anderen (aan blijven dringen of hangen).. alleen voor mezelf
Mijn lichaam ben ik ook lang onzeker over geweest, maar dat is nu wel weg aan ‘t trekken
Dat eerste probleem weet ik niet of dat ooit weggaat, maar ik kan het al veel beter los laten. Ik probeer gewoon te eten en te praten op zulke momenten en uiteindelijk valt het vaak wel mee. Maar het beginnetje blijft lastig Verder hoef ik niet perse iedereen te vriend te hebben/houden en heb ik geleerd wat meer aan mezelf denken. Ik heb dit jaar mijn grenzen leren kennen en durf nu (wel goed onderbouwde) nee uit te delen als ik iets niet wil.
Dat tweede is weg aan’t gaan door lekker te sporten. Ik had overgewicht en ben nu in een fijne flow qua eten en sporten, dus ook afgevallen en nu dat zichtbaar is voor anderen (=complimentjes) geeft dat ook een boost!
SecretLIN schreef:er zijn hier vast veel meer vrouwen en meisjes die onzeker over zichzelf zijn..
hoe gaan jullie daar mee om?
SecretLIN schreef:qua uiterlijk ben ik heel onzeker.
dat zit me dagelijks enorm in de weg. lastig dit te doorbreken.
Deni11 schreef:Tot halver wege de middelbare, droeg ik wat ik wou, maakte andere hun mening mij niet uit. Maar nu ben ik ook zo onzeker, ik durf wel dingen te zeggen in een groep bb. Maar gesprekken voeren met mensen met ‘aanzien’ of waar ik iets van moet hebben bv sollicitatie etc klap ik docht, rood hoofd en heb ik zelf door dat ik ongemakkelijk weinig oogcontact maakt (en dat realiseren maakt het niet minder ongemakkelijk haha)
Dit houdt mij ook tegen voor mijn opleiding. Ik denk dat ik weet wat ik wil maar er is een zeer strenge selectie met grote focus op persoonlijkheid en persoonlijke ontwikkeling. Ik heb het idee dat ik mijzelf meer moet challengen om gewoon voor de klas te staan zonder trilhandjes, want ik vind bv presenteren leuk! Ook wil ik gewoon net zo open en makkelijk kunnen praten als thuis, daar ben ik wel goed gebekt. Maar alleen zo onzeker over uiterlijk/meningen etc. Geen idee waar dat opeens vandaan kwam die onzekerheid, denk dat het de pubertijd is en het uitvinden van ‘wie ik ben’. Maar ik hoop dat ik er overheen groei. Mijn pb is open
MarlindeRooz schreef:Ik vind mijn uiterlijk niet perfect maar wel prima. Daar kan je toch niks aan veranderen. Mijn karakter en bepaalde eigenschappen vind ik echt vreselijk. En ik krijg ook echt golven van buikpijn en misselijkheid als iemand daar wat over zegt.
Krijg er binnenkort hulp voor trouwens.
Werecat schreef:MarlindeRooz schreef:Ik vind mijn uiterlijk niet perfect maar wel prima. Daar kan je toch niks aan veranderen. Mijn karakter en bepaalde eigenschappen vind ik echt vreselijk. En ik krijg ook echt golven van buikpijn en misselijkheid als iemand daar wat over zegt.
Krijg er binnenkort hulp voor trouwens.
Ook als het positief is?