Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-09-18 15:55

Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst door de TopicStarter: 25-09-18 15:55

Hooi,

eigelijk is dit een topic over aannames, ik ben erg benieuwd of mensen met een soortgelijk probleem kampen en hoe men hier mee om gaat.

Ik werk bij mijn ouders in de zaak, lekker achter de schermen in de horeca. Mijn zusje werkt hier ook en de collega's die ik heb ken ik door de beugel genomen al een eeuwigheid.

Nou werd ik vandeweek door mijn vader apart genomen, men merkt aan mij dat er 'iets' is, hiermee refereren ze naar de dagen dat ik enorm pijn in mijn rug heb en ik liever met rust gelaten word (lees: ik ga geen uitgebreide gesprekken aan en ik verbijt me regelmatig van de pijn). Dit is eens in de zoveel tijd en al jaren het geval.

Alleen nu gaat men er kennelijk van uit dat ik depressief ben en is men bang dat ik zelfmoord wil plegen om de volgende redenen:

Ik ben 33 en heb geen partner.
-Ik vind het juist lekker rustig, ben druk bezig met het starten van mijn eigen zaak.

Ik heb geen kinderen.
-Ik heb geen kinderen omdat ik nooit kinderen heb gewild.

Ik ben niet succesvol.
-Nee, iets waar ik nu aan werk, maar waar ik niet wrokkig over ben.

Alles gaat mis bij mij.
-Niet dat ik weet, ik pies niet vaker naast de pot dan een ander.

Ik heb maar zelden uitjes.
-Klopt, maar als ik ze heb doe ik het goed, verder werk ik lekker aan mijn toekomst.

Ik heb geen vrienden.
-Heb ik wel maar ze lopen mijn deur niet plat en vice versa. Ik hou daar niet van. En de weinige vrienden die ik heb zijn ook echt van het kaliber waar je mee het verzorgingstehuis op stelten zet in de toekomst.

Oftewel, er is niks, behalve die poedersuiker rug zo nu en dan, waar iedereen van op de hoogte is. Ik kan zeggen wat ik wil, maar ik heb kennelijk op mijn voorhoofd staan: Faalhaas, Hopeloos, Suïcidaal, Pechvogel en Depressief :')

. Zijn er meer mensen die te maken hebben met dit soort aannames? Het is niet zo dat ik er onder lijd ofzo, ik stoor me er alleen nogal aan maar weet toch wel dat het geen nut heeft ze te blijven corrigeren. Hoe gaan jullie er mee om of zouden jullie met dit soort mensen omgaan?

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-09-18 16:13

Geplaatst door de TopicStarter: 25-09-18 16:13

Naja wat hier dus gebeurd is dat ze mijn situatie vergelijken met die van zichzelf, zich vervolgens in mijn verplaatsen en tot de conclusie komen dat ik dood ongelukkig zou moeten zijn omdat ik hun hobbys/leefwijze niet heb/volg. En wat ik niet aan hun verstand kan brengen is dat ik niet hun ben, dat ik niet voor niks in het leven sta op de manier zoals ik dat sta. Ik ben inderdaad ook op het punt dat ik er niet meer over in discussie ga, het is goed bedoeld, tis familie en mensen die ik al heel lang ken (plus geroddel onderling) dus ergens wel goed bedoeld, maar allemachtig, dat gebrek aan begrip en acceptatie van wie ik ben, dat ze er niet in kunnen komen dat ik het wel prima vind zoals dingen nu gaan

. Heb er helaas wel elke dag mee te maken

.

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-09-18 17:11

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst door de TopicStarter: 25-09-18 17:11

Inderdaad heel herkenbaar. Ik ben niet zoals 'alle anderen' en, hoewel het vandaag de dag wel redelijk geaccepteerd wordt dat je als vrouw zijnde alleen bent als 30+er, blijven ze je soms echt aankijken alsof ze water zien branden, en inderdaad, als je over kinderen begint :')

dan binden ze me nog net niet aan de schandpaal :')

. Ik ben gewoon lekker down to earth, ik verwacht niks, ik hoop alleen. En als weg 1 niet naar Rome leidt dan doen 10 anderen dat misschien wel. En als het dan wat langer duurt, who cares. Ik wil dingen gewoon op mijn manier doen, ongeacht of dat een acceptabele weg is of niet :')

. Maar dat is raar ofzo... Zou kunnen hoor dat dat met de randstad te maken heeft, maar dat weet ik niet zeker, heb niet zo veel vergelijkingsmateriaal.

Joolien, je komt inderdaad over als een hele leuke gezellige spontane meid, maar ik kan niet snappen dat mensen dan niet kunnen begrijpen dat het niet goed kan gaan. Werd je als ondankbaar aangemerkt? Hoe gaat het nu met je? Dat een depressie niet erkend wordt is veel erger dan een depressie aangepraat worden...

@Berdien, mijn vader heeft het gevraagd, mijn zusje ook wel eens, in combinatie met de mededeling dat ze niet kan geloven dat ik gelukkig ben. Daarnaast heeft mijn vader door laten schemeren dat iig 1 collega denkt dat het heel slecht met me gaat. Die heeft me er nooit mee geconfronteerd dus ik weet niet zo geid waar dat vandaan komt, maar zal hoogst waarschijnlijk een combi zijn van aannames en geroddel. Wat hij precies denkt weet ik ook niet, enkel dat hij zich zorgen maakt en soms het gevoel heeft dat niemand wat goed kan doen bij mij. Goed bedoeld, maar als ik met een pijnlijke rug loop (wat ik ook aangeef, en dat ik slecht heb geslapen) ja dan trek ik af en toe even een lelijk gezicht als ik een verkeerde draai maak

. Logisch toch of doe ik nou weer aannames?

.

Allemaal heel goed bedoeld inderdaad, maar jeetje, laat die aannames zitten, denk logisch na, ga er niet vanuit dat ik depressief of boos ben terwijl je weet dat ik last heb van mijn rug, ga er niet met elkaar over lopen banketstaaf :')

en vergelijk mij niet met jezslf en als het dan toch met mij ter sprake moet komen met mij, geloof me dan op mijn woord en blijf er niet aan hangen... Maar dat is helaas dus moeilijk,

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-09-18 17:23

Geplaatst door de TopicStarter: 25-09-18 17:23

GDG schreef:
Ik vind het niet gek dat als je niet uitstraalt dat je gelukkig bent anderen denken dat je niet gelukkig bent en zich misschien zelfs zorgen maken doordat je ongelukkig overkomt.

Naja, ik loop hier gewoon lol te trappen met mensen, doe mijn verhaaltje over het weekend, loop af en toe te klieren met collega's, als ik maar geen pijn heb. Enige wat ik niet doe is met de tiener en jonge 20-erg blijven hangen op de zaak om te zuipen...

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-09-18 20:11

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst door de TopicStarter: 25-09-18 20:11

Fijn dat het goed gaat Joolien, had in het niet zo verre verleden geloof ik een topic langs zien komen. De mensen om je hebt kunnen inderdaad een wereld van verschil maken. Ik hoop dat het aanhoudt +:). Gek he, dat er zo'n steriotypisch beeld is... En ik denk dat ik er ook niet steriotypisch genoeg uit zie om aan die eisen te voldoen :')

. Mbt de randstad, wat jij zegt was me nog niet zo opgevallen maar ik merk wel een hele andere mentaliteit (mijn beste vrienden wonen in drenthe/groningen) het liefst vertrek ik gisteren om ergens in drenthe te settelen. Ik heb het niet zo op de randstad-mentaliteit, en het is ook geen geheim bij mijn ouders en collega's dat ik hier weg wil. Het heeft er natuurlijk ook deels mee te maken dat mensen (waaronder mijn familie) niet hun mond kunnen houden over privézaken en dat bepaalde zaken ook enorm aangedikt worden. Net zoals ARCTN heb ik sterk de neiging om te vluchten :')

. Wegwezen met dat domme gedoe... Om maar te zwijgen over het feit dat mijn ouders nogal graag zien dat ik bij een vriend van hun onder hypnose te gaan om 'dingen aan te passen'. Ik wil helemaal niks aangepast hebben, en al helemaal niet met behulp van die kwebbelvrienden en nog minder dmv hypnose :')

. Het is ook niet ongewoon voor mijn vader om mij online te traceren, en in het verleden ook mijn mails te lezen toen ik nog thuis woonde. De zorgen die nu weer de kop opsteken zijn dus wel vaker aan de orde, ondanks dat ze compleet ongegrond zijn...

That being said: Ik begrijp heel goed dat ze om me geven en dat ze het goed bedoelen, maar ik ben ook van mening dat er een beetje vertrouwen moet zijn... Als ik echt zelfmoord wilde plegen dan had ik dat de 1e keer dat ze dit dachten al wel gedaan :')

(was toen 15 oid, aanleiding was het hebben van mijn allereerste vriendje). Daarnaast, hoe vaak heb ik het inmiddels wel niet gezegd. Tis gewoon vermoeiend, ik word door iedereen om me heen gelabeld als depressief. Maak ik een schilderij met donkere tinten (omdat ik van contrasten houd met veel hooglichten en donkere vlakken) ben ik gelijk depressief, of ik kan het niet aan om mijn eigen zaak te starten. En het blijft niet alleen bij mijn ouders, zusje en collega's, maar mijn oma, waar ik altijd gezellige dingen mee doe, begon er vandeweek ook ineens over.

Het is dus een best wel irritant probleem die ik maar niet getackeld krijg, ondanks het feit dat ik heel goed begrijp dat ze het beste met mij voor hebben. En tis ook heel banketstaaf voor hun dat ze zich constant maar zorgen maken om niks :')

.

Wbt wat je zegt ben je zelf, daar sla je aardig de spijker op zijn kop. Vader is depressief geweest, moeder instabiel, zusje depressief en suicidaal (gelukkig allemaal in het verleden). Ik wandel er tussendoor en hou het boeltje bij elkaar indien nodig.

Mariposa, op zich een goed punt, ware het niet dat, zoals eerder gesteld wordt, je het juist niet merkt als mensen wel depressief zijn. Dit soort zaken zijn altijd schrijnend, en het is inderdaad dan maar hopen dat de persoon in kwestie hulp kan vinden, of op zijn minst een luisterend oor heeft.

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023

Wie is er online