Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Jolliegirl schreef:Wauw, wat goed!
Hier F+ en 90kg en ontevreden..
Maar de stap...die heb ik nog niet kunnen zetten. Hoe harder mensen pushen hoe slechter het gaat.
Wel eet ik al 1 week niet buiten de deur en bestellen we ook niet en kook ik dus gewoon.
Celiien schreef:Ik ken de beweging persoonlijk niet, maar wat tof!
Hier ook iemand die ‘plussize’ is. Maar ik vindhet niet erg. Ik vind mijn rondingen heerlijk, vind het fijn dat ik een grotere kont+borsten(ook al zijn de laatste wel gereduceerd ivm last rug/nek/schouders) heb. Andere mensen willen betalen om het op te vullen, of dragen nepstukken in hun kleding. Weer anderen vinden het niet mooi. Maar dat is dan pech voor hun vind ik persoonlijk.
Ik probeer echter wel gezond te eten, te sporten etc. Omdat ik wel vind dat voor mijn gezondheid er iets af mag. Maar graag niks van mn rondingen, hoe krom dat misschien klinkt ik zie ook inderdaad mensen als een voorbeeld als ze veel sporten en trainen. Dat doorzettingsvermogen heb ik helaas niet, ik heb nog weleens dat ik een keer afhaak en vervolgens 3 weken er niet aan toe kom
Lekker in je vel zitten vind ik echter de grootste ‘gezondheid’ die er is. Of je nu 50 kg of 120kg weegt, je een blubberbuik of sixpack hebt. Je straalt als je je goed voelt, niet als je keihard naar een doel werkt zonder te genieten in het leven.
En voor de een is het genieten als ze elke dag in de sportschool staan. De ander weer een glaasje wijn op de bank met netflix.
Macs schreef:Ja absoluut.
Ik heb zelf jaren lang gevochten tegen mijn lijf (pijntjes en mankementen door chronische aandoeningen).
Vorig jaar in een revalidatietraject gekomen en via haptotherapie eigenlijk geleerd dat ik dankbaar moet zijn voor mijn lichaam. Voor alle signalen die het afgeeft, voor de gevoeligheid en het gebruiken als een instrument.
Hiervoor ging ik, als ik last had van mijn lijf, maar heel veel dingen doen want dan voelde/merkte ik het op dat moment niet. Als ik ging zitten voelde ik het en dat vond ik verschrikkelijk. Ik heb mezelf aan moeten leren om deze momenten in te plannen en écht eens te kijken naar wát ik voelde, wat de oorzaak er van was en rust te nemen.
Nu is dit aan de buitenkant niet te zien, maar het is wel mijn lijf waar ik lang niet blij mee was. Nu accepteer ik het volledig en ben ik blij dat die gevoeligheid er is en ik daar ook wat mee kan (en mee moet )
Daarnaast heb ik ondergewicht en ondanks dat dit niet altijd prettig is ben ik al een lange tijd tevreden met mijn uiterlijk, omdat ik weet dat ik het niet kan veranderen (ik kom gewoon niet aan). Het is alleen jammer dat mensen er altijd iets over moeten zeggen of negatieve opmerkingen moeten maken. Ze gaan er automatisch van uit dat ik een eetstoornis heb of niet tevreden ben, wordt nagekeken in bikini etc. En als ik zeg dat ik wel tevreden ben dan is het óók niet goed, want "je bent wel erg dun, en "als je maar niet meer gaat afvallen"... Het is soms lastig om die zelfacceptatie te houden als andere mensen je telkens vertellen dat het niet acceptabel zou zijn.
Tegenwoordig vertel ik dit dus ook gewoon als mensen vragen naar de oorzaak van mijn ondergewicht (en heel eerlijk, ik ben echt geen skelet die over straat loopt hoor en ik doe altijd een dansje als ik iets ben aangekomen)
sharon488 schreef:Wat fijn dat je nu goed in je vel zit! Erg knap.
Daarnaast vind ik wel dat +100 kilo wel gewoon ongezond is (uitgezonderd als je een grote kerel bent met dikke spieren oid. Jullie snappen het wel) en dat positief zijn over je lichaam niet een reden is om er niks aan te veranderen. Als je last krijg van je nek e.d. Geeft je lichaam blijkbaar aan dat het niet prettig is op die manier. Dus qua gezondheid zou ik het niet aanraden.
Maar rondingen daarentegen zijn natuurlijk helemaal niet erg
sharon488 schreef:Goed bezig! Eten is vooral heel belangrijk. Het is gewoon het aannemen van een andere lifestyle, en dat is anders dan diëten. Ik vind diëten altijd een straf en dat hou je niet vol inderdaad.
Je eetgewoontes daarintegen aanpassen is goed vol te houden! Ik eet nu sochtends en smiddags veel minder koolhydraten en savonds eet ik gewoon normaal avondeten. En af en toe een chipje of frisdrank doe ik ook gewoon het helpt trouwens ook om iemand te vinden met wie je deelt wat je eet, zo kun je elkaar motiveren!
Maar ik vind het echt top hoe je er in staat. Respect!
Suzanne F. schreef:Ik vind zelfacceptatie een heel goed iets, mindfulness ook. Maar als je echt zo zwaar bent dan zit de oplossing niet in het leren leven ermee maar er iets aan doen. Als je ongezond zwaar bent moet je het niet accepteren maar gaan vechten om er iets aan te doen.
Tot een bepaald punt is body positivity top. Jezelf vergelijken met modellen en sterren op tv en je daardoor ongelukkig voelen is verkeerd. Wees blij met je lichaam met je rolletje en je deukje.
Maar je moet wel goed nadenken of je echt wilt leven in een te zwaar ongezond lichaam, zeker als je aangeeft niet te kunnen functioneren met deze maten.
SusanH schreef:Ik kon niet met 90 kilo en veel meer dan cup F, body positive zijn. Ik ben nu bijna 20 kilo afgevallen en op een gezond gewicht (nog steeds meer dan cup F). Ik ben nu ook veel blijer met mijn lijf en voel me veel beter in mijn vel. Mij heeft afvallen en er iets aan gaan doen op die manier heel erg geholpen. Daarvoor heb ik heel lang in cirkels rond gedraaid met het idee dat er toch niks aan te doen was. Ik ben trots op mezelf dat het me wel gelukt is, en dat het me ook lukt om het er af te houden.
Lau schreef:Ik denk dat je eerst van jezelf moet houden voor je echt succes kan hebben. Als jij zwaar ongelukkig bent met jezelf gaat dat afvallen nooit snel. En als jij happy bent gaat het steeds beter omdat je dan ook echt motivatie hebt. Bodypositivity is voor iedereen, het gaat om houden van jezelf en acceptatie van je eigen lichaam. Zodra je blij bent met jezelf kan je stappen naar verbetering gaan zetten. Het gaat niet om afvallen of om positief zijn over overgewicht. Het gaat om houden van jezelf en werken aan verbetering op welk vlak dan ook.
Die stomme dieet cultuur zit mij echt ontzettend dwars. Alles gaat maar over afvallen en slank zijn. Daar word ik zo ongelukkig van... leef en laat leven. Houd van jezelf en zorg dat je jezelf altijd aan kan kijken in de spiegel.
Azmay schreef:Ik zou graag body positive zijn maar ben het niet. Weeg 55kg met 1.70 dus heel netjes (zelfs wat weinig) maar heb geen voorgevel en vind mezelf ook niet aantrekkelijk. Hoe vaak anderen ook zeggen dat ik geen gelijk heb
Suzanne F. schreef:Lau schreef:Ik denk dat je eerst van jezelf moet houden voor je echt succes kan hebben. Als jij zwaar ongelukkig bent met jezelf gaat dat afvallen nooit snel. En als jij happy bent gaat het steeds beter omdat je dan ook echt motivatie hebt. Bodypositivity is voor iedereen, het gaat om houden van jezelf en acceptatie van je eigen lichaam. Zodra je blij bent met jezelf kan je stappen naar verbetering gaan zetten. Het gaat niet om afvallen of om positief zijn over overgewicht. Het gaat om houden van jezelf en werken aan verbetering op welk vlak dan ook.
Die stomme dieet cultuur zit mij echt ontzettend dwars. Alles gaat maar over afvallen en slank zijn. Daar word ik zo ongelukkig van... leef en laat leven. Houd van jezelf en zorg dat je jezelf altijd aan kan kijken in de spiegel.
Maar ben je dan blij als je in de spiegel kijkt? Ik was dat niet. Ik vermeed spiegels. Ik was heel ongelukkig als ik in de spiegel keek. Nu ben ik echt geen Sylvie Meis maar heb ik wel vrede met mezelf. Maar heb geen maatje 34 meer. Maar er zijn grenzen denk ik. Ik kan me niet voorstellen dat je blij wordt van een echt zwaar lichaam waarbij je puft van een stukje lopen of 4 trappen op. Waarbij trampoline springen geen optie meer is en je belemmert wordt in je doen en laten.