NoTwixLeft schreef:Antwoorden waren zoals ik had verwacht; veel die al vroeg wisten never nooit kinderen te willen. Had gewild dat het voor mij zo duidelijk was geweest Maar helaas. Wel weer een gesprek met m'n partner er over gehad. Laten we het er ook op houden, het is een man die niet altijd begrijpt dat het voor een vrouw net ff wat heftiger is zo'n zwangerschap
Ah was dat jouw topic wat ik vanochtend las, was nog aan het denken om daar te reageren maar dat kan dan net zo goed hier.
Ik dacht nooit kinderen te willen, maar ergens tussen 27 en 31 toch heel flink twijfels gehad of ik ze toch echt niet wilde. Tijdje gedacht van wel, maar ook altijd de knagende vraag in mijn achterhoofd of ik ze dan echt zélf wilde, of dat het toch maatschappelijke druk was.
En toen was ik ineens toch zwanger (ik werkte met een app die je vruchtbaarheid voorspelt en dat werkte perfect. Maar dan moet je niet op je meest vruchtbare dag seks gaan hebben zonder condoomgebruik ).
Mijn eerste reactie om 4 uur in de nacht, want ik was wakker geworden van een schrik moment, IK BEN OVERTIJD, en ja hoor, zwanger, was ERUIT met die parasiet!
Die reactie zei me eigenlijk genoeg en ik heb dan ook abortus laten plegen. Geen enkel moment spijt gehad om die cellen door de wc te spoelen. Enkel opluchting.
Tegen mijn nieuwe partner ook gelijk gezegd, ik wil geen kinderen. Wil jij die wel, dan moet je verder zoeken. Ik heb me laten steriliseren en dat is de beste beslissing ooit geweest.
Ik heb zoveel meer rust nu die vraag gewoon nooit meer zal spelen en ik kan zeggen, nee hoor, ik wil ze niet en daarom is het hele zooitje onklaar gemaakt.
Wij genieten van elkaar, dat we kunnen doen en laten wat we willen en daar weer nergens rekening mee hoeven te houden. Zo wonen we nu ook heerlijk buiten, hoeven niet te kijken naar scholen en dat we daarbij in de buurt moeten wonen bijvoorbeeld.
Sterkte ermee. Laat niemand, óók je vriend niet, of jou bepalen wat jij wil. Jouw lijf, jouw leven. Niet dat van een ander.