Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-18 00:51

Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-18 00:51

Dit is een goedgekeurd schaduwaccount, denk je mij te herkennen? Hou het stil of stuur Pb.
Bij voorbaat dank.
Ik krijg professionele hulp maar wilde graag mijn ei kwijt op bokt.

Ik kan maar niet de juiste woorden vinden, de beste zinnen. Dit is de derde keer dat ik een topic probeer te openen. Het rolt er maar niet uit.

Omdat ik het zo lastig vind om mijn verhaal te plaatsen probeer ik het even heel kort samen te vatten. En bij onduidelijkheid zal ik (later) uitgebreid antwoord geven. Als ik het nu niet ga plaatsen, komt het er nooit van...

Afgelopen jaar is erg verwarrend geweest. Midden april maakte mijn ex het uit omdat hij me niet leuk meer vond, met hem ben ik gewoon prima vrienden gebleven. Echter kwam daar eind april een jongen die mijn hart echt sneller deed kloppen. Al gauw hadden we een relatie, ondanks dat hij fout bezig was (drugshandel, vechten, etc) leek hij bij me te passen. Liefde maakt blind, oef...
Moge het even duidelijk zijn, want ik ben zo kwaad en verdrietig door de afgelopen tijd dat ik niet weet hoe ik het moet brengen, dat het sinds begin januari nu uit is. Dit komt omdat hij zo ongeveer vijf keer vreemd is gegaan, en sinds september een andere vriendin heeft (ja, toen had hij nog met mij). Sinds ik dit weet voel ik me verschrikkelijk.
We hebben acht maanden lang een erg dramatische en wisselvallige relatie gehad, maar hij heeft veel beloofd en we hebben veel gedaan. Hij heeft onwijs veel gelogen, mij aan het lijntje gehouden.
Hiernaast heeft hij aan mensen verteld dat ik degene ben geweest die vreemd is gegaan en doet hij er alles aan om zich er weer onder uit te banketstaaf. Zijn ouders zijn naïef en willen niet van mij of mijn ouders horen dat mijn ex hulp nodig heeft. Vandaag of morgen eindigt hij in de bak.

Van de week vroeg hij nog naaktfoto's van een vriendin van me en beweerde hij dat hij haar wat aan zou doen als ze nier luisterde. Dit deed hij onder een nep account. Gelukkig is zij zo verstandig geweest om niet te luisteren, maar dit is ook weer iets waar ik mee zit... Hij doet dit bijna dagelijks bij meiden. Heb het zelf nooit gestuurd en voel absoluut niet de behoefte. Wil geen foto's met iemand delen van iets waar ik niet tot op ben. Klaar.

Ik ben blij dat dit onwijs grote drama voorbij is, omdat ik het zonder hem al vaak moeilijk genoeg heb met mezelf. Al moet ik zeggen dat het niet voorbij is, want mijn nummer is in de rondte gegaan bij vreemde figuren dus inmiddels word ik nog vaak door privé nummers gebeld, is er op ons huis 'naam je bent een kankerh*er' geschreven en stookt mijn ex tussen mij en mijn vriendschappen... Door alles in en rondom de relatie ben ik mezelf onder andere gaan uithongeren en gaan snijden (wil hier alleen mijzelf de schuld van geven, niet iemand anders, is altijd mijn eigen keuze geweest). Aanleiding hiervan is angst, onzekerheid. Meer durf ik daar niet over kwijt, want ik zit altijd in tweestrijd met mezelf en snap gewoon vaak niet waarom ik iets doe. Heel frustrerend. Het is een verslaving, vooral zelf pijniging. Het lucht op, totdat ik zie wat ik doe. Dan voel ik me schuldig. Erg frustrerend.

Afgelopen twee jaar heb ik naast deze klote relatie ook twee keer een aanranding meegemaakt. Dit heeft zonder dit zelf te beseffen indruk gemaakt op mij (beweerd de psycholoog). Ik ben zoal bang voor mannen en durf niet alleen in de avond op straat te fietsen.
Laatst is een goeie vriend die mij na een incident met mijn ex naar huis bracht, nog bijna door mijn ex en een hele meute in elkaar geslagen omdat mijn ex het niet vond kunnen dat hij mij naar huis bracht...

Omdat ik mijzelf steeds meer klote begin te voelen word ik steeds meer een gesloten boek en snappen ook mijn vrienden niet wat ik denk. Er is vrijwel niemand die van mijn depressie weet, dat wil ik graag zo houden, want zij snappen dit sowieso allemaal niet. Op school ben ik een vrolijk meisje. Als ik op het thuis station aankom slaat mijn stemming om.

Goed, naast dit liefdes drama ben ik drie goeie vrienden armer. Na mijn relatie breuk hebben zij het contact verbroken. Twee zonder te melden wat hier de reden van was (overal op geblokkeerd, geen reactie, etc) en eentje vertelde me nadat ik mijn hart bij hem had gelucht dat ik op aandacht geilde, niet snapte wat liefde inhield en hij niet mijn volgende slachtoffer wilde worden.
Dit heeft mij toen onwijs verdrietig gemaakt, en nu nog steeds, want ik was onwijs verliefd op mijn ex heb heb altijd vertrouwen in hem gehad. Had dit nooit van hem verwacht. En ook niet van die zogenaamde, goeie vriend.

Mijn vertrouwen is door al dit gedoe echt 0,0 geworden en ik erger me onwijs aan mezelf. Zo erg dat ik soms suïcidale gedachtes krijg bij het zien van een trein of wanneer ik hoor dat er een traject wordt verstoord door een aanrijding.

Het is mij niet duidelijk waar deze depressie nou echt vandaan komt en ik vind het nu zo storend. Het laat zoveel voetstappen achter en dat wil ik niet. Ik weet dat ik ergens in ben gevallen, maar heb geen flauw idee hoe hier uit te komen. Ik voel me onwijs schuldig naar mijn ouders en andere familie want de band met hun is haast perfect. Juist omdat ik zo'n goed leven heb heb ik het idee dat ik die depressie niet mag hebben. Maar met wie praat ik daar over, naast mijn psycholoog? Want na drie vrienden die zonder reden (er was maar een iemand die dit van mij wist) een stop op ons contact zette, weet ik niet wat ik moet doen. Dt is waarom ik hier mijn verhaal deel.

Ik hoef geen ahw's, of wat dan ook. Geen idee wat ik wil voor reactie. Er staat nog niet eens een kwart van alles hier getypt, dus stem vooral vragen (wil absoluut niet verkeerd begrepen worden). Het is gewoon vervelend dat die depressie in pieken en dalen komt. Ene week maak ik een foto met een oprechte lach, de andere week staar ik alleen maar een beetje, lach ik mee met mijn vrienden zonder er echt bij te zijn. Ik wil mijn jeugd niet verpesten.

Liefs,
Nocomment

**Geplaatst**: 25-02-18 01:03

Geplaatst: 25-02-18 01:03

Meid, ik kan maar 1 ding zeggen en ik begrijp je hoe je voelt, ook na alles wat ik heb meegemaakt.
Die vrienden mogen lekker de paasei krijgen, zijn jou niet waard.
Als je je hart wil luchten in PB mag dat altijd :+:

**Geplaatst**: 25-02-18 01:04

Geplaatst: 25-02-18 01:04

Hey wat naar joh! Jezelf snijden kun je je afvragen of dat nu zo helpfull is. Probeer er iets anders voor in de plaats te doen. Bv fitnessen/hardlopen of een stuk wandelen. Of bv kickboksen om de agressie er op een andere manier uit te gooien. Veelal zijn het emoties die je niet aan durft te voelen.
Zet gewoon tijdelijk een punt achter relaties en concentreer je op de relatie met jezelf. Pas als je goed en tevreden alleen kunt zijn kun je ook beter in een relatie zijn. Daar zal ik dus eerst aan werken! Verder kun je misschien ook wat hebben aan de filmpjes over foute mannen/relaties van Tim Veninga op YouTube bv, om te leren wat wel en niet goed is mbt relaties. Succes!

**Geplaatst**: 25-02-18 01:11

Geplaatst: 25-02-18 01:11

Je hoeft misschien geen 'awh's, maar ik geef je toch een virtuele knuffel. Ik weeet uiteraard niet waar je precies doorheen gaat, maar ik weet wel wat een depressie is en dat is gewoon k*tkl*te (wat je erover schrijft herken ik ook heel erg bij mezelf). Je moet jezelf dan ook niet aanpraten dat je die niet mag hebben. Dat je professionele hulp zoekt is goed van je, veel mensen durven die stap al niet te nemen. +:)+

Je zegt dat je relatie met je familie goed is, dus wat houdt je tegen om ze te vertellen dat je een psycholoog ziet omdat al het gedoe met je ex je teveel is geworden? Je hoeft niet meteen details te vertellen en ik denk dat ze het wel zullen begrijpen.
Wat betreft die drie vrienden die je hebben laten vallen: lekker laten voor wat het is, want vrienden waren het dus blijkbaar helemaal niet.
Is er misschien een juridische stap die je tegen die ex kan nemen, ook omdat hij bijna die goede vriend in elkaar had gemept? Misschien dat dat je al rust geeft. Ook al wordt er nu niks aan gedaan, als het genoteerd staat kan je daar later altijd nog op terugvallen.
:(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-18 01:20

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-18 01:20

Sabri schreef:
Hey wat naar joh! Jezelf snijden kun je je afvragen of dat nu zo helpfull is. Probeer er iets anders voor in de plaats te doen. Bv fitnessen/hardlopen of een stuk wandelen. Of bv kickboksen om de agressie er op een andere manier uit te gooien. Veelal zijn het emoties die je niet aan durft te voelen.
Zet gewoon tijdelijk een punt achter relaties en concentreer je op de relatie met jezelf. Pas als je goed en tevreden alleen kunt zijn kun je ook beter in een relatie zijn. Daar zal ik dus eerst aan werken! Verder kun je misschien ook wat hebben aan de filmpjes over foute mannen/relaties van Tim Veninga op YouTube bv, om te leren wat wel en niet goed is mbt relaties. Succes!

Ik sport al veel (ga niet vertellen wat ik zoal doe want wil niet herkend worden) maar heb het onwijs druk. Ben ook vrij bang dat ik ergens in de aankomende weken een echte burn-out ga krijgen. Vind sporten een frustrerende bezigheid als ik me niet fijn voel, omdat ik er niet van houd als mensen kijken naar hoe ik het doe en het niet fijn vind als die dingen niet lukken.

Tekenen is iets wat ik soms doe, maar dit spoort me dan toch uiteindelijk weer aan om het alsnog te doen.

@Sabri, ik voel ook absoluut niet de behoefte om een relatie aan te gaan. Mis het hebben van een relatie wel, want je hebt toch een bepaalde gewoonte om dingen samen met je vriend te doen. Die zijn nu allemaal opeens over.

Juridisch, tja. Het zijn dingen die hij voornamelijk over de telefoon zegt. Heb wel een paar sreenshots maar dit is uiteraard lang niet genoeg om iets mee te kunnen. Weet ook niet of ik dat risico wil nemen.

Edit: ik snap dat ik bang over kom. Ik ben niet bang voor mij ex, ik ben alleen bang dat er nog meer gezeik komt terwijl ik het probeer teaten rusten en dit telkens verstoord wordt.

De meid war hij nu een relatie me eheeft weet inmiddels ook dat hij afgelopen weken weer is vreemd gegaan, maar die weet niet zo goed wat ze wil. Moet ze zelf weten, mar ik herken haar doen heel erg in mijn doen, en dat is zo frustrerend want ik weet dat ik er aan onderdoor ben gegaan.

Bedankt voor de reacties.

**Geplaatst**: 25-02-18 03:19

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst: 25-02-18 03:19

Wat vervelend zeg! Misschien kun je de gesprekken met de prive-nummers opnemen en daar eventueel mee naar de politie gaan mocht er wat gezegd worden wat niet door de beugel kan?

Wat betreft het snijden en dat je, je rot voelt is het misschien toch slim om aan je ouders te vertellen. Als je dan de nijging hebt om iets te doen wat niet goed voor je is dan kun je dat tegen je ouders vertellen en misschien samen tot iets van afleiding op dat moment komen. Ik snap dat het heel moeilijk is om het ze vertellen maar in mijn ogen lijkt mij dat wel een slim idee. Als je ouders het weten krijg je misschien zelf wat meer besef over dat het je in de negatieve flow blijft laten hangen. En je wilt je eigen ouders natuurlijk geen pijn doen waardoor je misschien er wat meer over nadenkt als je er de neiging toe hebt omdat je ouders het dan weten. Met het snijden schiet je niks mee op want de pijn van binnen blijft, het ermee stoppen zal je uiteindelijk meer opluchting geven dan het er mee door gaan. Maar dit is natuurlijk uiteindelijk je eigen keuze en jij moet doen waar jij denkt het meeste uit de negatieve flow mee lijkt te komen.

Ik wens je in ieder geval heel erg veel succes, je komt over als een sterke meid. Probeer boven die stomme ex en die stomme 'vrienden' te staan. Het is de moeite niet waard om daar nog over na te denken. Dat hun zo zielig zijn betekend niet dat jij jou leven daaronder moet gaan laten lijden :(:)

**Geplaatst**: 25-02-18 08:03

Geplaatst: 25-02-18 08:03

Ten eerste, heel veel sterkte.
Ik weet niet zo goed hoe en wat ik moet reageren.
Zelf heb ik ook ervaring met automutilatie, wat bij mij hielp was gewoon het mesje weggooien. Dit leek superlastig maar als je het heel realistisch bekijkt: is het nou echt zo lastig? Het is puur iets in de prullenbak gooien waardoor je jezelf niet meer kan verminken. Daarnaast, zoek afleiding. Schrijf je gevoelens op (je hoofd leegmaken, heel belangrijk), ga youtube kijken, zet vrolijke muziek op (door verdrietige muziek ga je je vaak niet beter voelen) etc. Zorg ervoor dat die gedachtes niet alles overnemen. Het snijden is deel van de vicieuze cirkel. Doordat je je slecht voelt, ga je je snijden. Dat snijden laat je op dat moment 'beter' voelen en opgelucht, op lange termijn laat je dit niet beter voelen.
Ook zou ik het je ouders vertellen, dit is best lastig maar ik zou het toch proberen.
Het is fijn dat je een psycholoog hebt, kan je goed met hem/haar praten?

En je hoeft je echt niet te schamen voor een depressie.
Mocht je er behoefte aan hebben, je mag mij altijd een berichtje sturen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-18 08:32

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-18 08:32

Mijn ouders weten dit. Al weten ze natuurlijk niet wanneer en hoe en wat. Dat was misschien niet helemaal duidelijk.

Schrijven vind ik vaak opzich wel leuk, maar als ik me rot voel is het niet het juiste moment. Ik teken graag en heb voorgesteld deze mee te nemen naar de psycholoog

Mesje weggooien heb ik al meerdere keren gedaan, maar ik raak vaak zo verschrikkelijk gefrustreerd dat ik een nieuwe zoek.

**Geplaatst**: 26-02-18 22:31

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst: 26-02-18 22:31

Hier een ex-snijster. Plus ervaringen sexueel geweld en misbruik van vertrouwen - en ik vind dat "ruim voldoende" om in een depressie te komen.
(En krek de depressie laat je dan denken dat je je aanstelt oid - makkelijk gezegd, maar eerlijk gemeend: niet geloven!)

De beste peut die ik gehad heb (na een paar knoeiers) stelde dat ze het snijden heel verdrietig voor mij vond - maar als ik bijvoorbeeld dinsdagmiddag had gesneden, wilde ze vooral weten hoe dinsdagochtend was verlopen, soms ook de maandag.
Het snijden heeft 'een' reden (of twee, of drie) en als je het probleem 'er achter' oplost, verdwijnt het 'vanzelf'. (Als resultaat van hard werken aan dat probleem.)
Jezelf frustreren met 'dat je niet mag snijden' kan extra ellende opleveren, je hebt al sores en frustratie genoeg. Of nee - te veel!

En ik gok, dat jouw ex erg goed is met manipuleren. (En dreigen als dat niet werkt.)
Al manipulerend komt er doorgaans veel schuld bij jou terecht (...het is een prima middel, schuldgevoel...) ook een boel schuld bij anderen en doorgaans waarschijnlijk nul schuld bij hem (per definitie). Dat kan erg pijnlijk zijn om te ontwarren, maar het kan ook frustratie schelen.
En drie tegen een: hij heeft jouw angst en onzekerheid 'geroken' en er gebruik van gemaakt.
*Goed dat het uit is!!*
En wat mij betreft mag hij linea recta naar de bak. Daar hoort hij.

En goed dat je professionele hulp hebt: er is nogal wat in scherven gevallen en het is belangrijk om dit te restaureren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-02-18 23:48

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 26-02-18 23:48

Bedankt voor je uitgebreide reactie, en fijn dat ik niet de enige ben!

Als mensen er grappen over maken, of het misschien wel vragen... Dan weet ik niet hoe ik daar op moet reageren.
Het zit op plekken waar alleen ik het nu zou kunnen zien. Ik doe het om mijzelf te pijnigen en niet om mijn familie pijn te doen.

Ik voel die frustratie die jij beschrijft. Het niet mogen doen leidt mij ertoe dat ik er aan denk, mezelf er weer toe zet. En steeds meer, of dieper, of wat dan ook...

Mijn neefje sliep hier afgelopen nacht (ik zei al dat onze familie heel hecht is, dus neefjes en nichtjes zijn beste vrienden wel) en die zag iets zitten er riep wtf. Ik negeerde het maar heb me de hele dag rot gevoeld...

En dat is dus die tweestrijd die in mijn hoofd zitten. Net als iemand die wil stoppen met roken... Dat is er woon heel moeilijk, al helemaal omdat het voor mij een uitweg is en ik gewoon onwijs veel last heb van de boosdoener.

Er is een nep account van een meisje gemaakt (ik denk door hem zelf...) en nu gaat er rond dat ik het dus doe. Zucht. Word hier zo moe van...

Morgen een dagje met mijn beste vriend afgesproken, iemand die ik via mijn ex heb ontmoet en uit de groep is gestapt door al het geidioterie... Hij is de enige die dit allemaal weet en hij weet je altijd op te vrolijken, dus ik hoop dat het morgen in ieder geval een leuk dagje wordt.

Bedankt iedereen al voor de reacties. Duurt helaas altijd er lang tot er actie wordt ondernomen bij zo'n praktijk begeleider en ik ben, zoals jullie konden zien, niet volwassen dus wordt vergoed. Moet dus nog even op mijn handen zitten voor hulp.

Voel me weer echt erg klote, waardoor weet ik niet zo goed, kon ik dat maar weten want dan had ik het opgelost. Maar ik ga vroeg slapen denk ik. Hopen dat ik geen nachtmerries krijg.

Heb daar ook zo vreselijk veel last van, en als iemand daar tips tegen heeft hoor ik dat heel graag!

Iedereen slaap lekker, en nogmaals, lees dit alsjeblieft niet egoïstisch. Ik weet niet hoe de mensen denken waar ik dit drama je een gevormd, dus durf daar niet over te oordelen. Misschien ben ik gewoon een aansteller en moet ik het achter me laten. Volgens mij wordt elke vrouw wel bijna tot een keer aangerand etc. Het is niet normaal, maar ik ben wel de enige die er zo op blijft haken. Moet gewoon alles met die ex vergeten...

**Geplaatst**: 27-02-18 00:05

Geplaatst: 27-02-18 00:05

Och meisje toch....

Ik weet even niet precies wat te zeggen, behalve dat het goed van je is om dit hier te schrijven. Probeer te stoppen, in ieder geval hier, om jezelf zo onwijs naar beneden te halen. Want dat is wat je doet.
Ben je een aansteller als je automutileert? NEE!
Ben je een aansteller als je je KT voelt? NEE!
Ben je een aansteller als je suïcidale gedachtes hebt? HELL NO!

Mag ik je vragen of je alleen bij een praktijkondersteuner van de huisarts bent? Dat zijn vaak geen echte psychologen (helaas uit eigen ervaringen).
Krijg je ook medicatie voorgeschreven, of is daar nog niet over nagedacht/wil je dit niet, zou je dat willen?

Jij bent zeker de enige niet om "er zo op te blijven haken". Dat is geen keuze, dat gebeurd nu gewoon.

Ik weet helaas precies wat het is om nachtmerries en angst/paniekaanvallen in je slaap te krijgen. Medicatie ten spijt gebeurd het me nog zeer regelmatig.

Ben je ook "bang" om te gaan slapen, omdat je bang bent voor de nachtmerries?
Je haalt zelf al burn-out aan. Ik kan je helaas vertellen, dat je uiteindelijk idd grote kans op burn-out hebt als je ook nagenoeg geen effectieve slaap en rust kan krijgen dóór herbelevingen en nachtmerries, en dan ook nog alle andere dingen ernaast als school, sport, (bij)baantje, sociale activiteiten én psychische klachten.

Zoek eens op "slaaphygiene", tips om het inslapen en effectief doorslapen wat meer mogelijk te maken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-18 00:16

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-18 00:16

Ik moet net als elk ander persoon ene behoorlijke wachtrij uit wachten. Dus inderdaad is het nu alleen een ondersteuner waar ik bij terecht kan en wacht ik tot ik bericht krijg van een psycholoog.

En ja, ik ben bang om te slapen. Maar niet altijd en niet zo hevig als jij denk ik. Ik word er niet wakker van (vind dat juist irritant want slaap dus heel onrustig) en slaap de gehele nachtmerrie door.. Kan het niet altijd een nachtmerrie noemen, maar altijd heel helder en eigenlijk te gelijk niet helder dromen ervaar ik ook als heel vervelend.

Heb wel dat ik vaak pas rond drie uur slaap als ik echt vroeg op miet staan en dat ik dan inderdaad wel bekaf ben. Maar als mijn vrienden opgewekt zijn trek ik daar vrijwel altijd in mee.

Ik heb geen medicatie, wat wel te begrijpen is aangezien ik nog geen vaste psycholoog heb.

**Geplaatst**: 27-02-18 00:41

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst: 27-02-18 00:41

Wachttijden ken ik idd ook.... uiteindelijk zag mijn HA zoveel spoed (ook omdat de POH dus veel deed maar tegelijkertijd ook weer niet) dat hij de instantie benaderd heeft waar ik nu bij zit. Veel kleinschaliger dan de immens grote instantie waar ik eerder bij zat (en eigenlijk heb ik daar geen goed woord voor over).

Ik wordt ook niet wakker uit mijn nachtmerries. Voor mij is dat op dat moment puur realiteit, zonder het besef te hebben dat ik droom.
Wel slaapt ons hondje tegenwoordig vaak bij mij op bed, en ondanks dat het absoluut geen getrainde hulphond is, voelt zij mij perfect aan, en maakt mij soms zelfs wakker uit zo'n nachtmerrie.
Of ze kruipt heel dicht tegen mij aan, snurkt een keer extra hard. Volgens mij wordt ik daar vaak rustiger van.

dat je nog geen medicatie hebt kan ik nu inderdaad wel begrijpen. Mocht daar wel sprake van gaan zijn of komen; laat je dondersgoed informeren wat je zou gaan slikken.
Sommige AD zijn behoorlijk, euhm.... niet zo grappig. Sommige psychiaters schrijven maar wat graag iets voor. Helaas betekende dat voor mij op dat moment dat ze me óf niet meer wilden behandelen, óf dat ik aan de AD moest.
Uiteindelijk heb ik van de eerste AD vooral me alleen erg naar gevoeld. De 2e en nu deels nog mijn huidige was op dat moment het enige wat ik nog redelijk verantwoord kon slikken, omdat ik ook medicatie slikte en nog slik voor mijn blaas/bekken/nierproblemen.

Op dit moment zit ik in flinke wisselingen met alle medicatie, afbouwen van de 2e en nu ophogen van een ander. Die kan dan nu weer wel omdat ik november samen met m'n uroloog de blaasmedicatie heb gewijzigd.

Ik schrijf het allemaal op zodat ik niets vergeet.

**Geplaatst**: 27-02-18 01:31

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst: 27-02-18 01:31

Ik kan je niet adviseren maar las je verhaal en wil je veel sterkte en beterschap wensen.

Weet de praktijkondersteuner dat je cuicidale gedachten hebt?

**Geplaatst**: 27-02-18 02:38

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst: 27-02-18 02:38

Dat is een goeie ja JPS.
Ik hoop idd dat TS dit met de POH bespreekt. Hoe naar ook, en hoezeer er soms nog steeds een taboe op rust, bespreek het. Spreek het uit. Dat is geen aandacht trekken, dat is zelf zo verstandig zijn en inzien dat je bepaalde gedachten hebt die daadwerkelijk levensgevaarlijk voor jezelf kunnen zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-18 09:24

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-18 09:24

Die weet het ja.

Ik zou het nooit kunnen doen. Alleen kunnen denken. En dat meen ik oprecht.

**Geplaatst**: 27-02-18 12:45

Geplaatst: 27-02-18 12:45

Nocomment schreef:
Bedankt voor je uitgebreide reactie, en fijn dat ik niet de enige ben!

In de jaren 1960 zeiden feministes: "Sisterhood is powerful" - zo is het maar net!

Citaat:
Ik doe het om mijzelf te pijnigen en niet om mijn familie pijn te doen.(...) Het niet mogen doen leidt mij ertoe dat ik er aan denk, mezelf er weer toe zet. En steeds meer, of dieper, of wat dan ook...
(...) Dat is er woon heel moeilijk, al helemaal omdat het voor mij een uitweg is en ik gewoon onwijs veel last heb van de boosdoener.

En in het leger zeggen ze 'om de vijand te verslaan moet men de vijand kennen'.
Dat geldt voor de boosdoener (jouw ex, zo lees ik dit) en het geldt voor het snijden.

Een van de trucs met manipulators is: 'het is niet zwart-wit'. Als hij zegt 'zwart', hoef jij echt geen 'wit' te zeggen - vertel je eigen verhaal.
En stap naar de politie: bedreigen is strafbaar en op internetterreur zijn ze ook scherp. (Gewoon een keer langsgaan voor informatie. Is het de moeite waard: aangifte.)

En mbt snijden: wat lost het emotioneel voor jou op...? Ik herinner mij dingen als dat ik in een soort fuik kwam, mij bijvoorbeeld steeds verdrietiger of banger voelde worden en dat ik dan geen andere oplossing wist.
Gesteld dat hij bij jou ook ongeveer zo gaat: je zou alert kunnen zijn op de fuik en zodra je dat voelt een familielid contacten. Hetzij voor gezellig geklets, hetzij om hier over te praten.
En als het om verdriet gaat: hoe kun jij jezelf troosten? Laten troosten?
Als het om angst gaat: wat stelt jou gerust? Wat kalmeert jou...?

Citaat:
Er is een nep account van een meisje gemaakt (ik denk door hem zelf...) en nu gaat er rond dat ik het dus doe. Zucht. Word hier zo moe van...

Vraag Oom agent wat ze er mee kunnen.

Citaat:
Volgens mij wordt elke vrouw wel bijna tot een keer aangerand etc. Het is niet normaal, maar ik ben wel de enige die er zo op blijft haken. Moet gewoon alles met die ex vergeten...

...dat zinnetje ken ik 'ik ben de enige die er last van heeft' :(:)

en dat was een soort van verwijt. (Dat ik flinker moest zijn enzo.)
NIET intrappen!
Zo praten de plegers van sexueel geweld 'welnee, dit is normaal, wees een volwassen meid, stel je niet aan'. _-:(

Sexueel geweld komt helaas vaak voor - en dat het grotere of kleinere gevolgen heeft is normaal. En niet om je voor te schamen of jezelf verwijten te maken.
(En anderen die jou verwijten maken: _-:(

doe je daar mee! Tenminste in gedachten!!!)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-18 21:36

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-18 21:36

Het is geen angst, gewoon puur niet weten hoe ik mijn verdriet moet verwerken. Ik heb het een keer geprobeerd, gezegd dat ik het niet meer zou doen, en nu maanden later is het als een verslaving voor me.

Edit: mijn depressie komt wel grotendeels uit angst. Angst om mensen te vertrouwen. Ik trek blijkbaar steeds de verkeerde mensen aan, en ik weet me gewoon geen raad meer.
Wie geven er echt om me?
Wie kan ik vertrouwen?
Wie vertrouwen er mij?
Wie zullen mij nooit pijn kunnen doen?

Dat met mijn ex, dat vreemdgaan. Ik zou dat gewoonweg NOOIT kunnen doen, dus ik kan echt niet begrijpen waarom hij dat deed.
Dat over mijn oude beste vriend, die me vertelde dat 'hij niet mijn volgende slachtoffer' wilde worden. Ik snap niet wat dat van dan, en tot op heden niet...
Die aanrandingen snap ik ook niet. Waarom doen ze dat? Waarom zien zij niet dat het iemand kapot kan maken..

Dat wilde ik even kwijt.

Heb er vandaag nog met mijn beste vriend over kunnen praten, maar die kan mij natuurlijk niet helpen (en dag wil ik ook niet).

Voel me momenteel echt even heel rot, dus weet niet zo goed wat ik moet doen.

**Geplaatst**: 27-02-18 21:49

Geplaatst: 27-02-18 21:49

Nocomment schreef:
Het is geen angst, gewoon puur niet weten hoe ik mijn verdriet moet verwerken.

Huilen bij een vertrouwd iemand werkt het beste.
Huilen in je eentje kan ook. En uiteraard dingen als schrijven, wandelen, sporten, naar muziek luisteren etc etc.

Citaat:
Edit: mijn depressie komt wel grotendeels uit angst. Angst om mensen te vertrouwen. Ik trek blijkbaar steeds de verkeerde mensen aan, en ik weet me gewoon geen raad meer.
Wie geven er echt om me?
Wie kan ik vertrouwen?
Wie vertrouwen er mij?
Wie zullen mij nooit pijn kunnen doen?

Ja - angst en depressie 'zitten dicht bij elkaar'.
De dreun dat iemand die je zo dichtbij hebt laten komen je zo 'behandeld heeft', dat doet zeer.
En tegen 'telkens de verkeerde aantrekken' zijn wel kruiden gewassen - maar eerst deze pijn verwerken.

Citaat:
Dat over mijn oude beste vriend, die me vertelde dat 'hij niet mijn volgende slachtoffer' wilde worden. Ik snap niet wat dat van dan, en tot op heden niet...

...denkbaar is hij in een leugen getrapt, maar het blijft pijnlijk.

Citaat:
Die aanrandingen snap ik ook niet. Waarom doen ze dat? Waarom zien zij niet dat het iemand kapot kan maken..

Ja, daar zeg je een waar woord. De klootzakken zien hun eigen belang en de rest interesseert ze niet.

Houd je haaks!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-18 21:59

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-18 21:59

Schrijven, wandelen, muziek luisteren uithuilen doe ik. Of nouja, probeer ik.

Uithuilen vind ik moeilijk. Er is maar een iemand waar ik dat bij zou kunnen, en heb het al eens eerder bij die persoon gedaan. Alleen die persoon weet je altijd vrolijk te maken en dan heb ik ook echt geen zin om over die negativiteit te praten. Vergeet het.

Maar nu voel ik me wel gelijk heel rot. Nu ik het niet direct bij iemand kwijt kan.

Ik geef gewoon heel erg om loyaliteit en vertrouwen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-18 00:11

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-18 00:11

Ik heb zo'n duizend woorden op papier gekregen. (je mag pb doen, zet het niet openbaar)
Ben er best wel moe door geworden, maar het lucht wel op.

**Geplaatst**: 28-02-18 14:10

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst: 28-02-18 14:10

Ik hoop echt dat je poh en ha de spoed inzien van jou situatie.
Ben je al doorverwezen, is er al een verwijzing? Is die procedure al in hang gezet, en weet je nu ook hoelang de wachttijd is?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-18 22:04

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-18 22:04

Nee, heb vandaag de HAP geprobeerd te bellen, maar die namen niet op. Ze zeiden zes weken en die zijn nu echt wel voorbij.

Edit: mijn ondersteuner had wel gezegd dat het 'spoed' had. Maar dat heeft niet geholpen.

**Geplaatst**: 28-02-18 23:28

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst: 28-02-18 23:28

En zelf de hulpverlenende instantie bellen?

Heb ik ook vaak gedaan; niet via via maar zelf de regie nemen. Je wil hulp en hebt dat overduidelijk ook nodig, maar dat betekent niet dat je alle regie uit handen moet geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-18 23:43

Re: Ik weet het allemaal niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-18 23:43

Ik zou wel even kunnen vragen of er al iets bekend is.