Bokt.nl

Charaz schreef:

Diclofenac hoeft niet perse met maagbeschermer hoor

Prrrr schreef:

Dat je die vraag onder professionals die op de hoogte zijn van die methode stelt is logisch. De vraag aan een willekeurige leek die niet op de hoogte is van die methode schiet zijn doel voorbij: die weet immers helemaal niet wat hij kan en mag verwachten. Dat moet je dus als persoon die de vraag met een doel stelt wel in de gaten houden.

Corelli schreef:

Prrrr schreef:

Dat je die vraag onder professionals die op de hoogte zijn van die methode stelt is logisch. De vraag aan een willekeurige leek die niet op de hoogte is van die methode schiet zijn doel voorbij: die weet immers helemaal niet wat hij kan en mag verwachten. Dat moet je dus als persoon die de vraag met een doel stelt wel in de gaten houden.

Maar je verwachting weet je, als “onwetende” patient, toch wel te omschrijven? Dat hoeft geen medisch jargon te zijn, dan kan gewoon zijn:

- dat de huisarts naar mijn enkel kijkt
- van de pijn af willen
- nader onderzoek want twijfel over eerdere diagnose
- etc
- etc

Corelli schreef:

Maar je verwachting weet je, als “onwetende” patient, toch wel te omschrijven? Dat hoeft geen medisch jargon te zijn, dan kan gewoon zijn:

theadora99 schreef:

Heb ook het idee dat er vaak tekorten zijn overigens. Ook als je 112 belt. Laatst op mijn werk; in het restaurant was iemand onwel geworden, blauw geworden en bewusteloos geweest en nu slecht aanspreekbaar. Wij 112 gebeld, komt er een “gewone” auto met 1 iemand erin (dus niet zo’n busje) en moest de man met eigen vervoer naar huis, maar ze waren op de fiets. Is de man met een golfkar van t werk vervoerd naar een plek waar een taxi kon komen zodat hij thuis kon komen, want de man van de ambu moest snel verder...

Shadow0 schreef:

Corelli schreef:

Maar je verwachting weet je, als “onwetende” patient, toch wel te omschrijven? Dat hoeft geen medisch jargon te zijn, dan kan gewoon zijn:

Dat het vaak niet duidelijk is voor patienten lijkt me de indicatie dat die manier voor patienten dus niet altijd goed werkt. Of je nou van buitenaf denkt dat het logisch zou zijn dat mensen dat weten: dat die vraag veel mensen overvalt bewijst dat het niet zo is.

Maar het probleem is volgens mij vooral dat mensen niet weten wat de alternatieven zouden kunnen zijn - dan weet je ook niet wat je uit moet leggen aan de ander. Over veel van die dingen die je noemt denken mensen namelijk 'ja, duh, natuurlijk wil ik dat, waarom moet ik dat omschrijven, dat is toch logisch?'
En dingen die vanzelfsprekend zijn, die benoem je meestal niet. ("Oh, je bedoelt dat ik de boodschappen ook mee naar huis moet nemen!? Dat had je niet gezegd!")

Soms kan het dan juist helpend zijn om de opties zelf te benoemen ("Wilt u het nog even aankijken of wilt u vandaag door de dokter gezien worden" "Wil je dat we kijken naar oplossingen of wil je vooral je verhaal kwijt?" "Waarschijnlijk is dit meer iets voor de fysiotherapeut, daar kunt u zonder doorverwijzing terecht. Wilt u dat eerst een kans geven of is het belangrijk dat de dokter het bekijkt." Etc)

Soms kan het helpen om in elk geval te zorgen dat het niet veroordelend klinkt: het maakt nogal uit of het een oprechte open vraag is als 'welke aanpak spreekt jou het meeste aan / heb je zelf ideeen hierover die je graag wilt bespreken?' of een verwijtend 'en wat verwacht je nu van mij dan?'
De toon maakt ook veel uit - dezelfde woorden kunnen op veel manieren worden uitgesproken.

En soms is er gewoon tijd nodig voor iemand het antwoord kan geven. Ergens aan het begin van dit topic werd als voorbeeld genoemd dat het uitmaakt of iemand komt voor hoofdpijn icm een belangrijke deadline, of hoofdpijn en angst voor een hersentumor omdat iemand in de naaste omgeving dat ook heeft gehad. Maar... met name de tweede situatie is er niet een die je in de eerste 10 seconden van een gesprek al op tafel legt.

Littera schreef:

De assistente mag mij nooit meer vragen wat ik verwacht, want mijn uiteindelijke diagnose zag ik niet aankomen. Ik heb twee middenvoetsbeentjes gebroken en waarschijnlijk hebben mijn enkelbanden een flinke tik gekregen, maar dat konden ze niet zien op de foto. Dat is wel het meest waarschijnlijke omdat mijn voet niet heel erg zeer doet en mijn enkel wel. Ik ben uiteindelijk via de huisartsenpost doorgestuurd.

Bizar om te lezen dat de ervaringen van iedereen zo uiteenlopen met het contact opnemen bij de huisartsenpraktijk. Ik heb besloten om een andere huisarts te zoeken en ik raad iedereen die zich niet prettig voelt bij een huisartsenpraktijk aan om hetzelfde te doen. Als er echt iets ernstigs aan de hand is, moet je kunnen bellen en in elk geval serieus genomen worden.

(Ik heb het bericht gewijzigd omdat ik op mijn telefoon aan het typen ben en er wat typfoutjes in stonden.)