Mona81 schreef:Bij mij uit het zich als volgt:
- overgevoelig voor geluiden en soms licht. Vooral harde geluiden, zoals servies op elkaar, of bestek, maar ook herhalende geluiden, zoals in een liedje. En dan vooral als ik net wakker ben. Dit kan een uur duren, of gerust de hele dag
Ja, wat een ellende is dat...
Het was een zoektocht, maar naast de magnesium heb ik wel dingen gevonden die hielpen.
Zo is mijn halve familie bij het INPP over de vloer geweest. Ik had een zogeheten Mororeflex - het gaf erg veel rust toen dat 'kwijt' was...!
Verder heb ik een cd van IAS Johansen (nav een audiogram van het audiologisch centrum).
En het grote voordeel in het hele proces is, als gezegd dat het rust geeft.
Verder was er sprake van trauma - dat maakt sowieso dat al je zintuigen wagenwijd open gaan. Dus dat moest ook 'de nek omgedraaid'.
Citaat:
- hoofdpijn
- aanhoudende benauwdheid en lichthoofdig door een vorm van hyperventilatie
- voortdurend opgejaagd gevoel, bonkend hart, het continue gevoel dat ik me moet haasten
- schrikkerig
Hoofdpijn kan heel veel oorzaken hebben.
In combinatie met het opgejaagde gevoel en het bonkende hart denk ik aan opgetrokken schouders. (En aan hoge stresslevels, veel adrenaline en cortisol...)(Bij schrik etc trek je reflexmatig je hoofd 'in' en je schouders op, je zet je schrap met je kaak en nog een heleboel...)
En de eventuele opgetrokken schouders kunnen bijdragen aan 'licht in je hoofd' zijn.
Citaat:
Inmiddels ben ik gestart met magnesium, dat heeft mij veel geholpen met mijn vermoeidheid. Ik vermoed dat ik een uitgeputte bijnier heb en slik daar ook een supplement voor.
Zelf ben ik bang dat ik zolang in 'overdrive' geleefd heb, dat ik te ver ben gegaan om ooit weer helemaal te kunnen herstellen. Ik ben nu 4 maanden thuis en boek zo weinig vooruitgang, fysiek gezien, dat ik me afvraag of het nog wel goed komt
Zijn er mensen die dit herkennen?
Moed houden...!
We leven (over een halve dag 
) in 2018 en er kan heel erg veel.
Graag eerst de akelige 'opjaag' symptomen weg zien te krijgen, en dan als je een beetje begint bij te komen 'ook eens gaan nadenken over' hoe het zo ver heeft kunnen komen.
Soms is het compleet niet te voorkomen, soms is iemand bijvoorbeeld verschrikkelijk bang om fouten te maken of om mensen te confronteren oid.
(Een vriendin van mij had ooit gepland dat ze haar grote vakantie in januari zou opnemen. Op zich geen slecht plan - maar toen ze begrijpelijkerwijze in december op haar tandvlees liep, werd ze geconfronteerdmet een erg naar sterfgeval in de familie. "Dat ging niet..." Sindsdien valt het ons ook op, hoe sociaal geaccepteerd het is om in mei (!!!) te zeggen dat je hard aan vakantie toe bent en dat dat in de winter toch anders klinkt.)
Geplaatst 
