Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Frummels schreef:Samen met een fysiotherapeut aan de slag gegaan met krachttraining. Met krachttraining had ik al zeer veel ervaring opgedaan tijdens mijn topsportcarrière. Ik heb altijd intensieve begeleiding gehad ivm blessuregevaar. De pijn werd toen minder, tot ik echt zwaar ging trainen. (Lees: 90-100 kg squats, 130+ kg deadlifts etc.) Ik ben zo gaan trainen omdat ik mee wilde doen aan powerlift wedstrijden. We zijn hier natuurlijk direct mee gestopt toen bleek dat de pijn weer erger werd.
Frummels schreef:xxVon: niet specifiek. De linkerkant zit wel vaster als ik wakker word, maar dat heb ik bijvoorbeeld ook als ik op mijn werk zit of in de bus en dan opsta.
De reumatoloog ben ik nog nooit geweest. En ik moet zeggen dat je me daarmee op een idee brengt. Mijn moeder heeft namelijk het HLA B27 gen (Bechterew gen) en mijn moeders zus heeft ernstige reuma.. Het HLA B27 gen is erfelijk, maar ik ben daar nog nooit op onderzocht. Bloed is wel vaak getest maar meer op hormonen en ijzertekort. Huisarts is er overigens wel bekend mee dat mijn moeder dat heeft.
Ik ga daar vanmiddag meteen over bellen, dankjewel!
En wat leuk om te lezen dat jij ook topsport hebt gedaan. Mag/Kun jij nu nog wel sporten met deze diagnose?
Frummels schreef:Szan & maj0:
Ik weet het gewoon niet meer. Heb echt overwogen te stoppen met therapie en zelf weer aan de slag te gaan met gewichten omdat dat me toen zo geholpen heeft tot een bepaald gewicht.
De krachttraining hebben we inderdaad besproken bij de fysio. Maar helaas is mijn lichaam daar op dit moment niet toe in staat. De oefeningen die ik bij mijn fysio doe als training noem ik ook bejaardenoefeningen. Ik moet op een bal zitten en mijn bekken kantelen, kleine buikspieren trainen etc. Fysio denkt als ik weer in de gewichten ga hangen (weliswaar minder zwaar dan eerst) dat ik de boel nog meer sloop in mijn rug. Op de lange termijn zou dat dan wel moeten en was het de bedoeling dat we daar naartoe zouden werken vanuit de kleine oefeningen, maar ik kom gewoon niet verder dan in het begin met die oefeningen.. Zelfs 3 weken moeten stoppen omdat het weer erger werd en ik zelfs die simpele "bejaardenoefeningen" niet meer kon uitvoeren.
xxVon: niet specifiek. De linkerkant zit wel vaster als ik wakker word, maar dat heb ik bijvoorbeeld ook als ik op mijn werk zit of in de bus en dan opsta.
De reumatoloog ben ik nog nooit geweest. En ik moet zeggen dat je me daarmee op een idee brengt. Mijn moeder heeft namelijk het HLA B27 gen (Bechterew gen) en mijn moeders zus heeft ernstige reuma.. Het HLA B27 gen is erfelijk, maar ik ben daar nog nooit op onderzocht. Bloed is wel vaak getest maar meer op hormonen en ijzertekort. Huisarts is er overigens wel bekend mee dat mijn moeder dat heeft.
Ik ga daar vanmiddag meteen over bellen, dankjewel!
En wat leuk om te lezen dat jij ook topsport hebt gedaan. Mag/Kun jij nu nog wel sporten met deze diagnose?
Winged: Vooral op mijn sacrum, onderrug en bil, maar ook op mijn nek, schouders en kaak. Het klinkt gek, maar ik heb een overontwikkelde bilspier en dat is inderdaad de boosdoener in dit verhaal. Niet zozeer de aanleiding, maar die houdt de boel wel vast samen met de rugspier waardoor het sacrum geen kans krijgt los te zijn.
bulck: Jemig, jij hebt een flinke klap gemaakt. Heftig zeg.. Lastig dat je zelfstandige bent, want dat beperkt je inderdaad in je vrijheid er even uit te gaan.
Voeding ben ik altijd intensief mee bezig geweest. Tijdens mijn sportcarriere was dat natuurlijk zeer noodzakelijk, maar dat is altijd zo gebleven bij mij.
Wil wel even zeggen dat ik het heel knap van je vind hoe je het nu doet. Paradiscipline zou ik me niet te stoer voor voelen en zou ik met alle liefde doen. Alleen gaat dat niet zonder diagnose. Al kunnen we inmiddels wel stellen dat het iets blijvends is na ruim 15 jaar. Ik moet alleen zien de pijn binnen de perken te krijgen.
Citaat:Je kunt overigens met het blote oog zien dat mijn rug niet in orde is. Als ik lig heb ik een beenlengteverschil variërend van 2 tot 3 cm omdat mijn sacrum zo scheef staat. Dit is dus geen lengteverschil in het been zelf.
Frummels schreef:In 2002 ben ik op mijn stuitje gevallen terwijl ik op het ijs liep. Hierbij is mijn tussenwervelschijf in de L5/S1 beschadigd geraakt en sindsdien zeer instabiel. Ik ben sinds 2003 onder behandeling bij diverse artsen, specialisten en therapeuten geweest, waarover straks meer.
(2013) De klachten begonnen in mijn schouder/nek en al snel trok de pijn naar de bekende plek in mijn onderrug.
(...) Ik ben jaren onder behandeling geweest van een manueel orthopedisch therapeut en sportfysio. Deze heren behandelden mij gedurende mijn topsportcarrière op alle blessure gebieden. De blessure was toen stabiel tot 2011/2012.
(...)
In 2013 ben ik onder behandeling gegaan bij een chiropractor op advies van de manueel en fysio. NA de behandeling was de pijn dragelijk en stond de boel recht. Maar zodra ik thuis was trok alles weer scheef (sacrum staat enorm scheef en sterke rugspieren houden dit probleem in stand).
In de tussentijd twee keer een MRI laten maken ivm hernia indicaties. Op de MRI was letterlijk niets te zien. Ook niet bij second opinion. Voor mij een enorme domper en een frustrerend moment. Want de pijn was nog steeds bijna ondragelijk.
(...)
Je kunt overigens met het blote oog zien dat mijn rug niet in orde is. Als ik lig heb ik een beenlengteverschil variërend van 2 tot 3 cm omdat mijn sacrum zo scheef staat. Dit is dus geen lengteverschil in het been zelf. Als je mijn wervels voelt, voel je ook dat er iets uitsteekt/scheef staat wat icm mijn spieren de pijn veroorzaakt. Een of twee jaar terug ook eens de spierspanning in mijn rug laten meten en deze is aan de linkerkant (blessurekant) van mijn onderste rugspier en bilspier 343% ten opzichte van rechts.
Yesterday schreef:Vervelende klachten allemaal, ook lastig dat je op dit moment weinig kunt wat betreft trainen.
Bij wat voor soort fysiotherapeut loop je momenteel? sporttherapeut? Hebben ze in de praktijk waar je bent geen bekkentherapeut? die heeft wellicht een hele andere kijk op de klachten.
Cowgirl schreef:Citaat:Je kunt overigens met het blote oog zien dat mijn rug niet in orde is. Als ik lig heb ik een beenlengteverschil variërend van 2 tot 3 cm omdat mijn sacrum zo scheef staat. Dit is dus geen lengteverschil in het been zelf.
Dit.
Ga eens naar een podoloog.
Door die scheefstand kan je lichaam nooit functioneren. Je krachttraining destijds hield je op de been en laat ik nou precies hetzelfde hebben.
Het hield mij op de been voor ong 13 jaar. Nu was ik geen extreme gewichtheffer zoals jij maar wel 3x in de week trainen. Alleen hiermee kon ik enigzins functioneren.
Tot 2 jaar terug toch alles weer vastliep. Ik kon geen 50 meter meer lopen en dat toen ik net een nieuwe baan had.
Ik ben toen bij een podoloog geweest. Hij had van die tekeningetjes op de site en een daarvan was ik .
Mijn bekken stond ook goed scheef (dat wist ik al heel lang maar dat werd steeds weggewuifd...ik stond recht zeiden ze)terwijl er in mijn benen nooit een lengte verschil is geweest.
Ik kreeg zolen aangemeten en kon de dag erna weer bijna normaal lopen.
Sinds 2 maanden zit ik weer 3x per week op mijn paard. Een half uurtje zonder zadel en vrijwel zonder rugklachten. Vandaag voor het eerst weer les sinds jaren. Rustig aan maar heb er deze keer wel vertrouwen in dat ik over een paar maanden wel iets meer kan dan alleen maar stappen. Het heeft 15 jaar geduurd, soms een strijd met therapeuten die je niet serieus nemen, die het niet meer weten enz enz.
Ik zou zeggen maak eens een afspraak, laat je nakijken en bespreek het.
Ik heb een hele fijne. In tegenstelling tot andere therapeuten luisterde hij heel goed.
aikon schreef:TS ik ga met cowgirl mee.
Zelf ook (mede door dystrofie. oude blessure aan heup en stuitje, trap in de onderrug gehad = scheve wervels) steeds meer last van mijn onderrug. Kon in de winter regelmatig de trap op kruipen om naar bed te gaan. 'S nachts ook veel wakker liggen van de pijn.
Bij een podotherapeut geweest, zooltje aangemeten en wat een verademing. Ik kan weer stukjes (100 tot 200 m.) hard lopen Dat heb ik 5 jaar niet meer kunnen doen zonder onvrijwillig de grond te gaan knuffelen na 20 op een goede dag 30 passen "hardlopen".
Sinds ik nieuwe wandelschoenen heb gaat het weer wat mis. Deze schoenen staan mijn voeten meer naar binnen gekanteld terwijl ik van mij zelf meer op de buitenkant loop. Zelfs met zooltjes merk ik de verandering. Donderdag moet ik er weer heen voor controle en kaart dit aan. Misschien toch iets andere zooltjes zodat ik weer beter loop.
Baat het niet, het schaad ook niet. En als het helpt gaat er weer een wereld voor je open.
siskeh schreef:Ook ik ga mee met podoloog als mogelijke aanvulling voor wat je al doet.
Maar ook, wanneer je het gevoel hebt dat je met deze fysio weinig vooruitgang boekt, kan je misschien kijken naar een ander?
Klinkt echt zwaar frustrerend je verhaal!
karuna schreef:Ik hen je topic doorgelezen. En vraag me af of je blessure los van het vallen extra belast kan zijn door de sport die je hebt gedaan. Topsport is behoorlijk slopend voor een lichaam meestal.
Maar welke sportarts heb je gehad? Ik weet dat ik Ede bij gelderse vallei een gespecialiseerde sportarts rondloopt die topsporters landelijk doet. Ben je daar al eens geweest?
Daarnaast lijkt me idd verstandig om je lengteverschil te laten verminderen door idd een zooltje oid.
Janneke2 schreef:[
Ik heb vaker dit soort paasei verhalen gehoord.
Ruggen zijn moeilijk, maar aan de andere kant- zo veel pijn en zo weinig logica, dat vind ik telkens weer schokkend.
De meest logische aanpak bij problemen mbt wervels vind ik de methode orthomanuele geneeskunde, omdat die methode denkt vanuit biomechanica.
"Recht staan" is natuurlijk prachtig en in principe ook de bedoeling - maar per wervel heb je 4 gewrichten en die 4 gewrichten moeten alle 4 netjes kunnen functioneren.
En dit hoort te gelden voor de gehele wervelkolom, waarbij orthomanuele geneeskunde "werkt zoals een metselaar metselt" graag eerst van onderaf de boel op orde- met inachtneming van de zwaartekracht! (Daar hoort een formule bij, ik niet meer precies weet, maar er op neerkomt dat eerst
verschuivingen, daarna verdraaingen, daarna etc gecorrigeerd moeten worden omdat anders de zwaartekracht in 'no time' de correctie weer ongedaan zou maken.)
Waar uit bestaat de instabiliteit van de tussenwervelschijf L5/S1?
'Beenlengte verschil dat niet in het been zelf te vinden is' komt vrij vaak voor.
Het kan erg goed een 'gewrongen' bekken zijn. De heupkommen staan ongelijk, doorgaans omdat het SI gewricht een oplawaai heeft gekregen (al dan niet in de vorm van je vertillen).
Ik kan dat op zich optellen bij het zichtbaar scheve sacrum en dat enorme verschil in spierspanning. En dat zelfs de beide MRI's niets laten zien, hoewel het lijkt op hetnia.
De giga pijn: ik geloof het grif.
(Ik kan het maar moeizaam optellen bij al die hotemetoten die geken hebben en op zich toch ook geen kwakzalvers zijn...)
Taucha schreef:Podoloog is leuk wanneer je ergens een beetje last van hebt, in jouw geval zou ik een podotherapeut aan raden. Die kijkt naar meer dan alleen de voeten en benen en is hoger opgeleid.
Verder, heb je al eens in plaats van of naast krachttraining iets aan duurtraining gedaan? Het lijkt mij dat je spieren door de kracht die ze moeten leveren zo kort zijn geworden dat ze niet meer echt kunnen ontspannen in hun positie. Heel kort door de bocht heb je aan een gewricht 2 tegengestelde spieren. Is de ene gespannen dan moet de andere ontspannen zijn om de beweging te kunnen maken. Ik heb het idee dat bij jou alles zo krachtig en kort is getraind dat die ontspanning niet meer mogelijk is. Dan heb je dus de situatie dat de ene spier aanspant en de andere opgerekt wordt. Dit geeft littekenweefsel vorming en ja, dat is pijnlijk.
Wat ik hoop is dat de littekens, als dit tenminste het geval is (even navragen bij een fysio of orthopeed) nog niet zo door en door zitten dat je je er helaas maar bij moet neer zult moeten leggen. Je zou kunnen proberen of duurtraining, dus een oefening lang doen met weinig gewicht, je spieren misschien weer op lengte kunt brengen. Dat lijken dan die suffe hele langzame rollator-oefeningen van je fysio, maar dan nog veel langduriger tot je er echt moe van wordt. En dat gecombineerd met licht gewicht oefeningen die je snel doet maar ook vaak herhaalt. Dus echt het ultiem tegenovergestelde van je eerdere krachttrainingen. Let wel, dit is duurtraining en dat wil ook zeggen dat het lang kan duren voor je wat merkt.
Gooi het eens in de groep bij je fysio/orthopeed. Ben benieuwd naar zijn/haar visie hierop.
BMHP schreef:ff voor mijn beeld vorming, het ongeluk is gebeurd op de leeftijd van 12. daarna heb je tot je 21 intensief gesport.
over de problemen in die periode schrijf je weinig terwijl jouw lichaam nog een groeispurt moest maken en dus nog heel goed zelf kon herstellen.
Daarna voornamelijk krachttraining en nu blijf je in je lichaam kompenseren.
Wat mij opvalt is dat je al heel langdurig pijnklachten hebt die je blijkbaar negeert. Dat zal ook wel met je sportachtergrond te maken hebben. je bent nu scheef door de ongelijke spierspanning.
Waarbij geen direct aanwijsbare oorzaak aan de wervelkolom is te vinden behalve de glijpartij op het ijs.
Ik vermoed dat er nog steeds zenuwen irriteerd zijn. Ze hebben waarschijnlijk niet heel veel ruimte en zodra er iets gebeurd geven ze pijnkklachten. Verder houd jouw lichaam je in een bepaalde stand (compensatie) waardoor je op een bepaalde manier hebt gefunctineerd maar nu langzaam er niet meer uit komt.
mijn advies is ;
- als eerste stoppen met pushen (krachttraining) en geen wedstrijd doelen in een sport nastreven.
- Iets vinden waarin je kan ontspannen en je spieren op lengte kan brengen.
Het mooiste zou zijn om de spierspanning tussen links en rechts gelijk te krijgen. Zolang de spierspanning zo onevenwichtig is blijf je compenseren.
je kan denken aan dingen als yoga en daarnaast bv wat fietsen Het is de bedoeling dat je wel alle spieren goed doorbloed maar niet tot verzuring traint. massage, warmte zijn dingen die allemaal helpen. Probeer dingen te vinden die afleiding geven en leuk zijn gezien je focus op prestatie.
Voorts moet je in je dagelijks leven kijken of je per ongeluk dingen doet die de kompensatie in de hand werken, zit houding, alleen rechts tillen of dingen die je vermijdt.
Ik verwacht dat een focus op pijnvrij en in balans je meer gaat helpen dan blijven pushen.
Ik kan mij goed vinden in het verhaal van Taucha.
Misschien moet je ook eens praten met oud sporters uit jouw dicipline om te kijken welke problemen zij hebben en hou ze daar mee omgaan.