Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-16 14:21

Extreme verlegenheid

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-16 14:21

Al mijn hele leven heb ik er last van en nu begint het toch z'n tol te eisen.

Ik ben 16 jaar en ik zie iedereen om me heen genieten van het leven, maar dat lukt mij niet. Thuis en bij de rest van mijn familie ben ik de grappemakker , iemand met een sterke mening , een creatief persoon , maar voor al iemand die schijt heeft aan hoe andere over haar denken. Maar als ik bijvoorbeeld op school ben , dan daalt mijn zelfvertrouwen / zelfbeeld van een 9 naar een 2. Ik heb dan het gevoel alsof er een muur om me heen zit , waar ik telkens mee in gevecht ben . Ik heb het gevoel alsof ik niet meer kan denken , geen mening heb , niet weet wat ik moet zeggen ; alsof alles daarbinnen uitgeschakeld is. Ik heb het gevoel alsof iedereen naar me kijkt en ik goed moet letten op hoe ik eet of hoe ik me beweeg. Grappig zijn of een gesprek staande houden is al helemaal onmogelijk. Deze dingen gebeuren niet alleen bij vreemde , maar ook bij mensen die ik al meer dan een jaar (!) ken en die ik elke dag zie/spreek.

Veel mensen met soortgelijke problemen , houden er niet van om naar sociale activiteiten te gaan . Ik ben er dol op , maar ik ben er tegelijkertijd ook harstikke bang voor. Een date , uitgaan of een dagje ergens naartoe gaan met mensen lijkt mij erg leuk, maar dan denk ik weer aan de saaie en stille ik en dan zakt de moed me in de schoenen en krijg ik depressieve gedachtes.

Ik word altijd gezien als de stille persoon die "rust brengt'' en ik ben eigenlijk schijtziek van dat beeld wat mensen van mijn hebben, omdat ik weet dat ik dat niet ben.

**Geplaatst**: 27-10-16 14:26

Geplaatst: 27-10-16 14:26

Been there.. eigenlijk pas rond mijn 24e werd het beter. En nu wordt ik gezien als een vrolijke spontane vrouw $*\o/*$

Het enige advies dat ik je kan geven is om kleine stapjes te nemen. Toch even een kletspraatje met iemand maken, al is het maar over het weer, bijvoorbeeld. Dan wordt het langzaam beter.

**Geplaatst**: 27-10-16 14:32

Re: Extreme verlegenheid

Geplaatst: 27-10-16 14:32

Ik herken mezelf hier heel erg in. Het is het laatste jaar wel een stuk minder geworden, maar toch is het er nog.
Een van de redenen dat ik een tussenjaar heb is ook omdat ik gewoon niet naar de universiteit durfde. Ik was zo bang dat ik geen aansluiting zou vinden, puur omdat ik me niet zomaar bij mensen wil mengen en omdat ik het idee heb dat iedereen me raar vindt en ik dus helemaal dichtsla. Terwijl ik thuis en met vriendinnen echt helemaal niet zo ben. Dat heeft natuurlijk wel te maken met een vertrouwde omgeving, maar toch, zo ben ik eigenlijk niet.
Mensen aanspreken op straat of in de winkel is allemaal geen probleem, maar het probleem ligt bij mij dan vooral in klassen of op het werk.

**Geplaatst**: 27-10-16 14:34

Re: Extreme verlegenheid

Geplaatst: 27-10-16 14:34

Zo was ik ook toen ik jong was, nu is dat vrijwel over. Wat ik probeer te zeggen, het wordt beter/anders naarmate je ouder wordt.

**Geplaatst**: 27-10-16 14:36

Geplaatst: 27-10-16 14:36

Ik ben niet extreem verlegen, maar ik herken je wel in je verhaal over wie je bent bij familie en wie je bent bij vrienden.

Bij vrienden ben ik heel uitgesproken, gezellig, altijd wel overal een antwoord op, terwijl ik op mijn werk en bij kennissen juist heel rustig ben en niet echt veel van me laat horen. Ik moet ook weleens lachen als mijn vrienden zeggen, "wow, je durft ook echt alles!" terwijl ik op het werk af en toe gewoon bang ben om de telefoon op te nemen of even naar iemand toe te lopen voor iets.
Maar weet je, niemand is altijd overal dezelfde persoon. Iedereen past zich aan aan situaties. En het betekent ook niet dat je niet kunt veranderen. Ik heb om los te komen een veilige en rustige omgeving nodig, en daarnaast mensen bij wie ik niet bang ben dat ze me misschien stom vinden. Dat heeft ook veel tijd gekost.

En dat is oké! Misschien heb je nog geen vrienden gevonden waarbij je je net zo op je gemak voelt als bij je familie. Ik heb dat ook heel lang gehad. Ik had een vriendin op de basisschool tegen wie ik eigenlijk niet zoveel durfde te zeggen omdat ze af en toe gewoon best gemeen of veroordelend uit de hoek kon komen. En pas later realiseerde ik me dat ik helemaal niet zo heel stil ben, maar dat ik me bij haar gewoon niet kon uiten.

Jij bent helemaal oke hoe je bent, of je nu hardop lacht of aandachtig luistert in een groep. Laat je niet tegenhouden door je stille zelf, ook in een rustige bui kun je het leuk hebben op een dagje uit met vrienden. Juist door dat een beetje te omarmen gaat het makkelijker worden om ongeforceerd jezelf wat meer te uiten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-16 14:38

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-16 14:38

Troi : Bedankt voor je reactie! Ik vind het niet eng om met iemand te praten , maar ik vind het moeilijk om een gesprek staande te houden . Ik kan best met iemand praten over het weer , maar wat moet ik daarna zeggen ? Bij vertrouwde mensen weet ik exact hoe ik moet reageren , maar bij de rest blijft het beschamend stil.

Amire_ : Ik herken me ook 100% in jouw verhaal. Telefoontje plegen ? Geen probleem. Een medewerker van de winkel iets vragen ? Geen probleem. Onbekende mensen de weg vragen ? Ook geen probleem , maar met diezelfde mensen een uurtje tijd spenderen ? Een heel groot probleem.

En ik heb idd ook het gevoel dat mensen mijn raar vinden.

**Geplaatst**: 27-10-16 15:45

Geplaatst: 27-10-16 15:45

_Femkeeex schreef:
Troi : Bedankt voor je reactie! Ik vind het niet eng om met iemand te praten , maar ik vind het moeilijk om een gesprek staande te houden . Ik kan best met iemand praten over het weer , maar wat moet ik daarna zeggen ? Bij vertrouwde mensen weet ik exact hoe ik moet reageren , maar bij de rest blijft het beschamend stil.
.

Het vereist 2 mensen om een gesprek gaande te houden. Als het stil valt wil dat waarschijnlijk zeggen dat die ander het ook lastig vindt. Het is voor iedereen lastig om te kletsen met iemand waar je geen (bekende) gedeelde interesses hebt. Al zijn onderwerpen als muziek (wat vind je leuk? Nog tips?) en films vrij veilige 'escape' onderwerpen. Hopelijk kom je dan tijdens het gesprek wat gedeelde interesses tegen en kan het een leuk gesprek worden ipv hard werken.

Overigens als je al iemand aan kan spreken ben je al een heel eind op weg hoor!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-10-16 15:18

Geplaatst door de TopicStarter : 28-10-16 15:18

Rena100 : Stiekem hoop ik dat het sneller beter wordt , want de leeftijd 16 ,17 , 18, enz vind ik toch wel speciaal

YellowGray : Dankjwel voor je reactie!

Zouden er ook oefeningen bestaan waarmee je de verlegenheid wat meer kan loslaten ?

**Geplaatst**: 28-10-16 15:30

Re: Extreme verlegenheid

Geplaatst: 28-10-16 15:30

Je zou misschien in gesprek kunnen gaan met een psycholoog. Dat heeft mij heel erg geholpen. Het is natuurlijk helemaal niets als je zo wordt tegengehouden in je dagelijks leven.