spicegirl schreef:ik moet mijn paar dwegdoen.
mooie tack was weer een passie in mijn hobby.
zoasl mijn vriend in 14 dagen na de diagnose is overleden,zonder dat hij zijn zaken nog kon regelen
(hij was binnen een week niet meer bij bewustzijn ),
dat wil ik voorkomen.
ik wil mijn man niet belasten, met het feit , dat als ik er slecht bij ligt, of plots overlijd,
dat hij dan nog achter mijn paard moet aanlopen,
en wegdoen.
ik wil zelf alles geregeld hebben,
zodat ik me daar geen zorgen over hoef te maken.
ze is al verkocht, al staat ze er nu nog.
gelukkig komt ze goed terecht.
geen discussie a.u.b., dat ik nog "jaren 'kan leven.
ja dat kan, maar het kan ook van niet.
ik wil mijn rust daar in hebben.
bovendien spendeer ik liever mijn kostbare tijd bij mijn gezin, en familie,
als op stal.
het is een hard gelag,maar het is niet anders.
bovendien ga ik ntl. een zwaar behandeltraject in,
(als het goed is dan )
wss voor langere tijd,
en dan staat ze daar maar.
stalgeld gaat ntl. ook gewoon door,
en ik heb geen mensen, die dit kunnen opvangen voor me,
niemand.
wil ik nu ook niet.
Dat begrijp ik natuurlijk helemaal. Hoe houdt je man het vol? En de kinderen hoe reageren die?
En opnieuw; als je ergens niet op wil antwoorden. Gewoon niet doen. Dan negeer je de vragen gewoon!