Bokt.nl

_Alarm_wlkp schreef:

Heel simpel antwoord dat je nu gaat krijgen.
Spieren trainen, houding trainen, letten op voedsel, ademhalingsoefeningen.

Bij mij heeft het haast 4jaar lang geduurd eer ze er de stempel Thoracic outlet syndroom op plakte.
Ik heb rechts 20% kracht en voel in 3 vingers niets. Links 40% kracht.
Ook tintelingen die extreem pijn konden doen.
Migraine, duizelig, moe, geen fut om zelfs te eten omdat het teveel vroeg en ademen dat moeilijk ging.

Ik train nu intensief 5/7 dagen krachttraining, doe ademhalingsoefeningen en houdingsoefeningen samen met de osteopaat en word eens in de zoveel tijd nog losgewerkt.

Betreft eten nog weinig suikers, zo min mogelijk zuren!
Suikers zorgen voor de duizeligheid en de moeheid.
De zuren zorgen voor ontstekingspijnen.

Ik voel me een pak beter!
Geen trekkerige pijn, geen tintelingen, terug meer kracht en meer energie!
De gevoelloosheid van mijn vingers blijft, aangezien dit té hard is aangetast.

Heb haast 4 jaar op ziektewet gezeten, nu kan ik terug gaan werken!

Succes.
Hoop dat je er wat aan hebt.

ingeb0rg schreef:

Meid, niet vervelend bedoelt of om jouw eigen verhaal in twijfel te trekken, maar ik heb al deze klachten ook gehad..

Van bloedprikken tot dure lymetesten, van ecg's tot hartecho's tot talloze keren op de spoed.
Ik heb een hele waslijst gehad aan klachten. En niks te vinden.

Bij mij was het echt chronische hyperventilatie, inclusief zware armen en benen, slapende ledematen, koude handen, tintelende armen en benen en handen, tot een tintelende half gevoelloze tong, tot pijn op m'n borst tot spierpijn tot hartkloppingen hartsoverslagen en paniekaanvallen. Noem het op. Evenwichtsproblemen, dingen vergeten, tegen dingen aanlopen en ga zo maar door.

Google maar eens op hyperven en lees alles rustig door. Of stuur me maar een PB. Ik ben er inmiddels bijna helemaal vanaf, maar ben door een hel gegaan.

Trek je arts dus niet meteen teveel in twijfel.. Want het zou best wel eens zo kunnen zijn. En als je je zo naar voelt snap ik heel goed dat je zoiets simpels als hyperventilatie in twijfel trekt.

sterkte!

Janneke2 schreef:

...en gesteld dat je echt chronische hyperventilatie hebt, neem het dan serieus.
Wat van belang is bij chronische hyperventilatie is de conditie van je middenrifspieren.
Gelukkig kun je daar zelf dingen mee doen.

Soms weet een lichaam zelf prima hoe te ademen, maar moet je de ademhalingsspieren wat helpen...!
De belangrijkste ademhalings'spier' is je middenrif. (Dus niet de spieren waarmee je je ribben of je borstbeen optilt.)
Nou is je middenrif een peesplaat maar die peesplaat beweeg je met behulp van spieren.
En die spieren zijn regelmatig (ook bij atleten en zangers, lui die normaliter veel van hun lichaam weten en er veel van vragen) hypertoon. (Potjeslatijn voor: de spier werkt niet meer goed omdat er te veel spanning op staat.)

Oefening 1 is yoga achtig.

Stap 1: zet je 2 handen in je zij, ter hoogte van je onderste ribben, zodat je je adembeweging voelt. Voel gewoon of je handen bewegen. (Idealiter gaan ze ietsje naar buiten en naar binnen, bij zwangerschapsgym leer je allerlei varianten ademhaling, maar dat hoeft nu niet.)
Het kan zittend, het mag staand en je kunt het eventueel (als je er handig in bent) ook liggend.
In feite doe je nog niets, je voelt alleen, zodat je een benul hebt van je adembeweging.

Stap 2: tijdens het inademen,
als je handen uit elkaar gaan,
houd je je ribben een KLEIN beetje tegen.
Er zijn lui die deze oefening 'het wedstrijdje' noemen: je ribben winnen de wedstrijd!!! Je handen gaan ietsje uiteen. (Hoeveel precies is NIET belangrijk en het kan verschillen van wat je tijdens stap 1 voelde.)

Stap 3 is het moeilijkste: als je inademing stopt, stop je.
Dwz.: ga niet door met lucht innemen "Het is gewoon goed".
EN: je handen stoppen ook.

Stap 4: tijdens de uitademing doe je niets met je handen. (Nu ja, ze liggen gewoon op je ribben, net als in stap 1, maar er wordt niet geduwd of getrokken, "die wedstrijd" is alleen tijdens het inademen.)

...en als je uitademing klaar is, is de uitademing gewoon klaar, je doet niets en je WACHT (...dit is een moeilijk punt...) op de inademing.

Zodra je inademing VANZELF begint, ga je weer een heel klein beetje tegenhouden.

Doe in het begin zo 2 of 3 keer "in en uit". En daarna ga je iets anders doen en evt. een paar uur later doe je het nog weer eens, als je zin hebt.
(Yoga oefeningen werken het beste "als je zin hebt", spieren trainen werkt het beste als je het met regelmaat doet - probeer daar een tussenweg in te vinden...!)
Gaat het goed, dwz. voelt het prettig (en ALLEEN dan!!) dan kun je de oefening steeds langer achter elkaar doen en steeds vaker - maar de optimist zegt, dat je soms na twee keer al geen hypertoon middenrif meer hebt. (Dat geldt voor de boffers, voor wanboffers kan het iets langer duren.)
Denkbaar merk je, dat je dieper of langzamer gaat ademen - dat is prima.
Soms merk je in feite niets - ook niet erg. (= Soms werkt de oefening wel degelijk, maar merk je simpelweg geen resultaat.)

Gaat dit goed, is er een aanvullende oefening.
Deze is meer een 'work out'.

koop ballonnen - en ga die opblazen.
Het belangrijkste is, ze net voorbij dat eerste punt te krijgen. Ben je niet in feeststemming, laat je het ding daarna weer leeg lopen. - En persoonlijk houd ik NIET van knappende ballonnen!!

Bij yoga wordt doorgaans gezegd, dat de oefeningen het beste werken als je er zin in hebt, bij work outs wordt doorgaans gezegd, dat het het beste is, om gewoon elke dag, of x keer in de week "te werken", spieren sterk maken doe je het beste met regelmaat.
Vind hier dus een tussenweg

Ygritte schreef:

Ik zou ook in overleg met je huisarts een tijdje (minstens 6 weken lang) wekelijkse B12 injecties starten. Je kunt dan zien of het effect heeft, en B12-injecties zijn niet schadelijk (je kunt geen overdosis krijgen of iets dergelijks). En ook een B12-gehalte die in het semi-normale gebied zit kan voor klachten zorgen (veel mensen hebben "standaard" 400+ als gehalte, als die daar onder komen ervaren ze ook klachten). Als je bovendien al langere tijd tekort hebt, of je hebt een opname-stoornis, of je hebt lang een tekort gehad maar dat is nu tijdelijk weer bijgetrokken, dan zijn er heftige uitvalklachten zoals flauwvallen en zenuwtintelingen.

Nadat ik met een intensief regime van 6 weken lang 2x per week een B12 injectie begon, verdwenen al mijn uitvalklachten (vermoeidheid, flauwvallen, ledematen die constant in slaap vielen). Ook als uit het bloed dus geen gigantisch tekort blijkt, zou ik de behandeling het proberen waard vinden.

Casarell schreef:

Dat zou je 3 maanden kunnen doen met die vitamine D, en dan weer bloed laten prikken om te kijken wat er veranderd is.
Die B12 tabletten.. wat zijn dat voor smelttabletten? Wat is de werkzame stof?
Er zijn nl 4 varianten.. de cyanocobalamine, de adonesylcobalamine, de methylcobalamine en de hydroxocobalamine.. en die laatste moet je hebben.

Let wel.. bij een B12 tekort liever injecties (en een goeie opstart!!) en geen smelttabletten..!!
Injecties zijn vele malen effectiever..!
Een goeie aanpak is belangrijk.. als je nl een B12 tekort hebt en er straks in terug valt (door te stoppen met B12 toedienen), worden de klachten nog vele malen erger!!

Daarbij.. áls je smelttabletten neemt, kloppen de waardes in je bloed niet meer (dus heeft testen geen zin meer) maar dat zegt niets over je B12 in je cellen, waar je het zo hard nodig hebt.