Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Fitzroy schreef:Ik sluit ook aan. Het is zo herkenbaar helaas. Kookaburra zegt het wel goed: faalangst en perfectionisme. Voeg ik er nog besluiteloos aan toe.
poes schreef:Hoewel heel veel erg herkenbaar is voor mij, moet ik eerlijk zeggen dat ik op zo’n stal nooit zou aarden. Dus mensen kunnen geen drie dagen vooruit kijken en de consequentie is dat de hele groep dan wel eens binnen blijft. Daar zou ik echt niets mee kunnen. Iedereen vaste dagen geven en kun/wil je eens niet zorg je zelf maar voor vervanging. Ik vind het 1 ding als je lekker ‘vrij’ wil leven maar niet als dieren daar de dupe van zijn.
Verder: herkenbaar hoor haha. Ik probeer mijn gevoel te volgen. Het is echt een stukje FOMO ook. Ik wil zoveel doen en ervaren en dat moet ik ook wel eens loslaten.
poes schreef:Alleen vraag ik me af hoe vaak ze dan effectief binnen blijven? Is dat regelmatig of af en toe?
poes schreef:Alleen vraag ik me af hoe vaak ze dan effectief binnen blijven? Is dat regelmatig of af en toe?
Suliko schreef:Poeh. Ik herken het wel een beetje, maar niet in zo'n enorme mate. Dit lijkt me erg stressvol en energievretend.
Als ik naar mijzelf kijk, komt dit soort mentaal gedrag voort uit een drang om controle te willen hebben. Die controledrang komt dan weer voort uit een gebrek aan vertrouwen (zowel in mijzelf, als de wereld). Vertrouwen gaat in de basis om je veilig voelen, in jezelf en in de wereld, hoop hebben dat het goed komt, dat dingen wel op zijn pootjes landen. En wat het lastigste is, is dat vertrouwen een gevoel is waarvan de basis in je (vroege) jeugd wordt gelegd. Zodra dat vertrouwen deels mist, lijkt de wereld voor het grootste gedeelte een plek met zorgen, onveiligheid, moeilijkheden, risico's, keuzestress, nooit weten wanneer iets goed genoeg is (of, maar die is confronterend, of je het zelf wel goed genoeg doet en bent).
Ik zou voor jezelf eens nagaan waar dit patroon vandaan komt. Want het klinkt mij in de oren als iets wat je jezelf hebt aangeleerd om met de complexiteit van het leven om te gaan omdat er in de basis vertrouwen mist. Want 'volgens het boekje leven', tja. Uiteindelijk doen we allemaal maar wat. Het leven is een groot raar gebeuren waar we nooit het daadwerkelijke nut van zullen achterhalen. Het lastige is dat dit aan de ene kant heel veel mogelijkheden geeft, maar daarmee ook heel veel risico's en stress. En het is aan jezelf om daar het beste van te maken, makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik denk dat therapie, in combinatie met ook lichaamsgerichte therapie, je wel kan helpen hiermee. Waarom lichaamsgericht? Omdat praten ook weer een mentaal aspect is. En ik weet van mezelf dat ik gemakkelijk alles kan vertellen waar het mis gaat (tja, overanalyserend type ben je of niet hé ) maar dan ben ik dus weer met mijn hoofd bezig, weer in dat cirkeltje van mentale processen. En geen contact met mijn gevoel of mijn lichaam, die soms constant in overspanningsmodus en overleefmodus zit van de stress (die ik mezelf aan doe!). Ritmische massage (antroposofische fysiotherapie) neem ik meestal in periodes dat de stress erg toeneemt, even een momentje stil staan, weer in mijn lichaam zakken. Maar bijvoorbeeld haptonomie zou ook een hele goede zijn, een vorm van lichaamsgerichte psychotherapie.
Hilary schreef:Is er dan een verdeling hoeveel ‘diensten’ iedereen moet doen? Zo ja, kun je dan niet aangeven “ik doe dan, dan en dan mijn dienst, regelen jullie de rest? Als er een moment is waarop jullie het rooster niet rond krijgen, geef even een seintje, dan bekijk ik wat mijn mogelijkheden zijn”. Dat betekent nadrukkelijk niet dat elke keer als iemand vraagt of jij kan ruilen je maar gewoon ja moet zeggen, je kunt ook nee zeggen (echt waar!).
Hilary schreef:poes schreef:Alleen vraag ik me af hoe vaak ze dan effectief binnen blijven? Is dat regelmatig of af en toe?
Ik zou er bang voor zijn dat andere mensen hun verantwoordelijkheid niet nemen en de paarden dus inderdaad niet buiten komen.
Als ik het goed las is het nu veel werk om het buitenzetten te doen. Kan dat niet versimpeld worden?
Hilary schreef:poes schreef:Alleen vraag ik me af hoe vaak ze dan effectief binnen blijven? Is dat regelmatig of af en toe?
Ik zou er bang voor zijn dat andere mensen hun verantwoordelijkheid niet nemen en de paarden dus inderdaad niet buiten komen.
Als ik het goed las is het nu veel werk om het buitenzetten te doen. Kan dat niet versimpeld worden?
frensje schreef:Ik merk aan mezelf als ik voor mijn gevoel niet het overzicht heb of soort van geleefd word ik bv ga schoonmaken.
rien10 schreef:Dit is het issue helemaal niet. Het punt is dat TS op hol slaat in het denken en over reageert in controle.
Ik zou toch eens met een professional/coach gaan praten TS. Dit gaat wel erg ver.
Coentjuh schreef:frensje schreef:Ik merk aan mezelf als ik voor mijn gevoel niet het overzicht heb of soort van geleefd word ik bv ga schoonmaken.
Ik merk dat dit bij mij ook 'helpt'. Radiootje aan en gaan. Moet toch gebeuren en 's avonds voelt het als voldaan gevoel.rien10 schreef:Dit is het issue helemaal niet. Het punt is dat TS op hol slaat in het denken en over reageert in controle.
Ik zou toch eens met een professional/coach gaan praten TS. Dit gaat wel erg ver.
Idd het topic gaat nu alleen maar over paarden en de stal waar TS staat. Dit zijn voorbeelden waar het 'fout' gaat. @ TS correct me if I am wrong..
moonsparkle schreef:Ik herken je verhaal, ik worstel elke week alleen al met dat er boodschappen nodig zijn, ik doe ze maar eens in de week, plan bewust al weinig maar ik kan al tobben over wanneer ik dan zou gaan, het liefst doe ik dan alles wat ik moet doen achter elkaar. Ook als ik ben uitgenodigd voor iets maar ik zag het niet aankomen en het is in dezelfde week dan is het gewoon error in mijn hoofd zelfs als ik nog het weekend niet gepland heb.
Gebruikers op dit forum: fro, GrapeshotBot, littletash, nicolailover, Rose94, Sjors__ en 139 bezoekers