Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-08-20 15:00

Necrofobie (angst voor dood)

Geplaatst: 04-08-20 15:00

Met een beetje schaamte open ik dit topic, ik hoop op serieuze reacties want het is ondertussen een serieus probleem voor mij.

Al mijn hele leven ben ik bang voor de dood. Ik ben niet bang om zelf dood te gaan, ik ben bang om geconfronteerd te worden met dode mensen (dieren in mindere mate, maar ook) en alles er omheen. Ik hoopte er overheen te groeien maar helaas is het tegendeel waar en wordt het erger. Ik ben bijna 35 en op dit moment is mijn vader onderweg naar mij (45 min rijden) om een dood ratje uit de tuin te halen. Ik krijg hartkloppingen bij het idee het zelf te moeten doen, word licht in mijn hoofd en misselijk. Wanneer er ook geur van ontbinding is moet ik bijna overgeven.

Ik vermoed dat de oorsprong in mijn jeugd ligt. Mijn vader is uitvaartverzorger en als kind hoorde/zag ik daardoor meer over de dood dan gemiddelde kinderen. Hij heeft nooit iets verkeerd gedaan hoor, ik denk dat mijn fantasie met me aan de haal is gegaan.
Ik zag voor het eerst een overleden persoon toen ik ongeveer 10 jaar was (een buurman) en dat vond ik heel eng. Daarna wilde ik nooit meer kijken bij overledenen maar toen mijn oom 7 jaar geleden overleed werd mij door veel mensen aangeraden toch te kijken. Ik heb dat gedaan en dat beeld kreeg ik lang niet meer van mijn netvlies. Ik wist toen zeker dat ik nooit meer wilde kijken maar toen mijn schoonmoeder overleed werd ik niet gewaarschuwd toen ik binnen kwam en heb ik haar ook nog zien liggen. Dat is wel echt het moment geweest waarop het veel erger geworden is.

Ik ben altijd bang om ergens een lijk te vinden. Als mijn honden in de bosjes snuffelen raak ik soms in de stress; bang dat ze dat doen omdat er een lijk ligt. De zee/grote plassen vermijd ik; bang dat er een lijk drijft. Als ik langs een ongeluk op de snelweg moet word ik helemaal naar; bang een overleden persoon te zien.
Het passeren van een lijkwagen (zeker als er alleen een bodybag in zit/contouren zichtbaar zijn) geeft me letterlijk rillingen.
Bij uitvaarten zit ik altijd aan de buitenkant en achter, zo ver mogelijk van de kist. Langs de kist lopen vind ik vreselijk.

Met dieren had ik het minder maar dat wordt het laatste jaar ook erger. Als ik mijn eigen dieren in laat slapen kan ik daar wel tegen, ik begraaf ze ook zelf of breng ze naar het crematorium. Ik heb de laatste tijd soms wel dat ik een mentale drempel over moet om ze weer op te pakken als ze heel duidelijk 'dood' zijn (witte waas op de ogen en stijf). Dat had ik eerder niet.

Dieren die niet van mij zijn, zoals de rat in de tuin, kan ik dus écht niet pakken, ook niet met een schep of iets dergelijks.

Ik wéét dat het irrationeel is. Ik vermoed dat het nu zo erg is omdat ik verder onder te veel druk/stress sta en daardoor angst erger wordt. Ik heb therapie voor die algemene stressklachten die ik heb, maar weet niet goed wat ik hier verder mee moet.

Zijn er lotgenoten? Of mensen die tips hebben?
Bedankt voor het lezen in elk geval.

**Geplaatst**: 04-08-20 15:07

Re: Necrofobie (angst voor dood)

Geplaatst: 04-08-20 15:07

Ik denk dat ik een beetje hetzelfde heb als jij, alleen ik maak me er eigenlijk niet zo druk om. Dode mensen hoef ik niet te zien (ik laat me ook niet overhalen tot dit, ik wil het gewoon niet) en dode dieren probeer ik ook te vermijden. Oprapen ook zeker niet, daar bel ik dan wel iemand voor. Met mijn eigen dieren weet ik (nog) niet, zo ver is het tot nu toe nog niet gekomen, maar dat zal er vast wel een keer aan komen. Dat zie ik dan wel weer.

Bang voor lijken in het bos etc. ben ik niet per se, ik probeer wel voor mezelf te zorgen dat mocht zoiets voor komen, dat ik niet ga kijken, dan vraag ik wel iemand anders of iets.
Net als bij een ongeluk, ik kijk gewoon de andere kant op, ben ook niet nieuwsgierig er naar.

Eerste hulp verlenen ben ik ook niet geschikt voor, dus mocht er zoiets voorvallen, heeft toch niemand iets aan mij, ik kan het gewoon niet.....

**Geplaatst**: 04-08-20 15:07

Geplaatst: 04-08-20 15:07

Wat een naar probleem!
Ik denk dat een professional je het best hiermee kan helpen, omdat het zo diep dit.

Vind het geen rare of irrationele angst hoor

Sterkte!

**Geplaatst**: 04-08-20 15:15

Geplaatst: 04-08-20 15:15

Dit moet echt heel vervelend zijn dat het je leven zo gaat beheersen, maar ik begrijp het wel.
Ik heb hetzelfde met het stervensproces bij mensen om het zo maar even te noemen. Maar dat is natuurlijk lang niet zo allesoverheersend als bij jou.

Ik meen dat exposure-therapie het meest toegepast wordt bij extreme angsten, maar dan wel via een kundig iemand uiteraard.
Misschien een idee om hieromtrent info te zoeken ?

**Geplaatst**: 04-08-20 15:18

Geplaatst: 04-08-20 15:18

Ik snap dat je bang kunt zijn voor de dood, dat zijn veel mensen. Maar dat het zo je leven beinvloed is iets minder normaal. Ik denk dat je het best met een professional over je angst kunt praten en dat bokt je wat dat betreft niet verder kan helpen.

**Geplaatst**: 04-08-20 15:28

Geplaatst: 04-08-20 15:28

Sky_As schreef:
Eerste hulp verlenen ben ik ook niet geschikt voor, dus mocht er zoiets voorvallen, heeft toch niemand iets aan mij, ik kan het gewoon niet.....

Dat is het gekke; bloed/wonden/operaties op levende wezens zijn geen probleem voor mij. Ik verzorg wonden van mens en dier indien nodig en sta er bij als mijn dieren geopereerd worden. Pas vanaf dood wordt het eng.

brokjes schreef:
Wat een naar probleem!
Ik denk dat een professional je het best hiermee kan helpen, omdat het zo diep dit.

Vind het geen rare of irrationele angst hoor

Sterkte!

Ik word via Google weinig wijzer qua hulp voor specifiek dit probleem, maar ik zal het eens voorleggen aan de huisarts. Bedankt voor je reactie!

Pandora2 schreef:
Dit moet echt heel vervelend zijn dat het je leven zo gaat beheersen, maar ik begrijp het wel.
Ik heb hetzelfde met het stervensproces bij mensen om het zo maar even te noemen. Maar dat is natuurlijk lang niet zo allesoverheersend als bij jou.

Ik meen dat exposure-therapie het meest toegepast wordt bij extreme angsten, maar dan wel via een kundig iemand uiteraard.
Misschien een idee om hieromtrent info te zoeken ?

Ik kom via Google niet heel ver maar zal me eens verder verdiepen.

Exposure is echt een nachtmerrie... maar dat zal wel opgebouwd worden dan denk/hoop ik.

Mindim schreef:
Ik snap dat je bang kunt zijn voor de dood, dat zijn veel mensen. Maar dat het zo je leven beinvloed is iets minder normaal. Ik denk dat je het best met een professional over je angst kunt praten en dat bokt je wat dat betreft niet verder kan helpen.

Tja, ik open dit topic omdat ik weet dat het niet normaal is. Dat hoeft er niet nog eens ingewreven te worden eigenlijk, dit opschrijven was al best een drempel.
Ik open een topic voor tips en daarmee doel ik ook op bv een specifieke therapie of behandelaar. Ik verwacht geen oplossing van Bokt, maar misschien wel een zetje in de goede richting van ervaringsdeskundigen.

**Geplaatst**: 04-08-20 15:31

Geplaatst: 04-08-20 15:31

Absoluut wordt exposure heel langzaam opgebouwd.
Iemand die er echt ervaren in is, kan je heel goed op weg helpen om je angsten te overwinnen.

**Geplaatst**: 04-08-20 16:00

Re: Necrofobie (angst voor dood)

Geplaatst: 04-08-20 16:00

Via de huisarts kan je laten verwijzen naar een eerste lijn psycholoog.
Je kan wat jij hebt ook inschalen op angst klachten, daarbij zou EMDR en Cognitieve gedragstherapie kunnen helpen.

Je hoeft je er echt niet voor te schamen hoor, goed dat je het durft te vertellen hier.
Ik hoop dat je hier iets mee kan.

**Geplaatst**: 04-08-20 16:03

Geplaatst: 04-08-20 16:03

Ik heb al heel lang Persistant Depressive Disorder. Dingen als de dood zijn voor mij ook echt een onderwerp, maar sinds deze quote van Richard Dawkins kan ik daar wat mee. Het heeft mij een handvat gegeven om zelfs beter met mijn depressie op te kunnen kaan.

Geen idee of jij er wat aan hebt, maar ik dacht ik plaats hem toch.

We are going to die, and that makes us the lucky ones. Most people are never going to die because they are never going to be born. The potential people who could have been here in my place but who will in fact never see the light of day outnumber the sand grains of Arabia. Certainly those unborn ghosts include greater poets than Keats, scientists greater than Newton. We know this because the set of possible people allowed by our DNA so massively exceeds the set of actual people. In the teeth of these stupefying odds it is you and I, in our ordinariness, that are here.We privileged few, who won the lottery of birth against all odds, how dare we whine at our inevitable return to that prior state from which the vast majority have never stirred?

**Geplaatst**: 04-08-20 16:11

Re: Necrofobie (angst voor dood)

Geplaatst: 04-08-20 16:11

Ik bedoelde het helemaal niet naar hoor, sorry als het zo over kwam.

**Geplaatst**: 04-08-20 20:30

Re: Necrofobie (angst voor dood)

Geplaatst: 04-08-20 20:30

Ik herken het deels wel ja. Al zo lang ik het mij kan herinneren ben ik bang voor de dood.
Daarnaast heb ik angst voor de mensen en dieren in die zin dat ik ze niet aan durf te raken, hooguit kijken.
Laatst lag er hier een dode vogel voor de deur, dan ga ik liever niet eens het huis uit.

Omdat ik van mijn angst af wilde heb ik 20 jaar geleden een opleiding uitvaartverzorging gedaan. Ik dacht dat dit als een soort exposure zou werken waardoor het allemaal minder zou worden. Dit heeft niet helemaal uitgepakt zoals ik hoopte, inmiddels ben ik ook zeer bang voor crematies.

Overigens is angst voor doden (tot op zekere hoogte) best normaal. Dieren zijn ook vaak bang van dode soortgenoten. Het is ook een soort waarschuwing dat iets gevaarlijk zou kunnen zijn.

**Geplaatst**: 04-08-20 20:54

Geplaatst: 04-08-20 20:54

Jeetje, dit lijkt me erg naar. Maar wat een goede tips zie ik hier voorbij komen!

Zelf heb ik ook niks met de dood. Heb mijn opa opgebaard zien liggen om afscheid te nemen terwijl ik hem niet zo wilde zien: dit was dus idd niet prettig.

Mijn moeder ruim een half jaar geleden wilde ik ook niet dood zien. Dat voelde zo niet goed.

Mijn pony die ik drie weken terug heb moeten laten inslapen was wel een drempel, maar ik vond dat ik erbij moest zijn voor hem, en dat ging prima. Tot ie dood was: dan hoef ik er echt niks mee en voelt dat zelfs naar, dat harde hoofd verplaatsen om het halster af te doen bijv. Dan wil ik ook gewoon weg daar en hem niet meer zien.

Maar wat je verder schrijft over bang zijn een lijk tegen te komen herken ik gelukkig niet. Het lijkt dus wel dat dit steeds meer je dagelijks leven beïnvloedt?

**Geplaatst**: 13-08-20 10:32

Re: Necrofobie (angst voor dood)

Geplaatst: 13-08-20 10:32

Op verzoek van TS ivm persoonlijke redenen plaats ik hier een slotje. Dit topic ga ik later op de dag verwijderen.