Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Citaat:“I have a permanent, genetic, mental disability that is primarily a lack of certain dopamine receptors in a certain part of the brain. Yeah, dopamine, the ‘feel good’ hormone. My brains normal state is feeling somewhere between ‘really oliebol’ and ‘not quite right’ on the comfort and happiness meter. This causes my brain to uncontrollably look for sources of dopamine through distraction and/or action, and also causes uncontrollable dis-regulation of my emotions. There are many other symptoms, and all can vary between different people. It is constant and ever-present to varying degrees. It can be treated primarily with medication, but lifestyle, diet and exercise can also have minor positive effects. It cannot be cured.”
Bizzybijtje schreef:ADHD gaat een stuk verder dan niet kunnen focussen, helaas. Hier een gecombineerd type, en het niet kunnen focussen is eigenlijk het topje van de ijsberg. Je hersenen hebben standaard een dopaminetekort wat inhoudt dat je eigenlijk altijd het gevoel hebt dat je je "verveelt". Word je niet vrolijker van Daarom gaan veel ADHD'ers op zoek naar externe impulsen om die dopaminerush te krijgen, omdat we nou eenmaal meer nodig hebben om over die grens van "dit doet iets met me" heen te gaan. Daarom het drukke gedrag, het opzoeken van moeilijke/gevaarlijke situaties en het welbekende uitstelgedrag.
Wat me vaak steekt is dat het gezien wordt als gedragsstoornis, wat ik enigszins begrijp omdat dat hetgene is wat de buitenwereld ziet, maar het wordt onderschat wat het hebben van ADHD met iemand doet. Het uit zich echt niet alleen in functionele dingen (school/werk), maar alles; je huishouden, je sociale leven, je hobby's, je manier van denken etc. Letterlijk alles wat je denkt of doet wordt beinvloed door je hersenen, en in dit geval dus een stel hersenen met een chronisch dopamineterkort.
Een hyperfocus is heel leuk als je iets af moet hebben, maar je kunt ook negatief hyperfocussen op nare dingen. Daarnaast ervaren we emoties heftiger dan de gemiddelde mens, dus je kunt je wel voorstellen dat dat af en toe behoorlijk overweldigend kan zijn. Ik heb soms ook oplaaddagen nodig als ik iets teveel hooi op de vork heb genomen, dat is geen luiheid maar oprecht geen energie meer hebben omdat het gewoon op is. Als kind worden veel ADHD'ers gezien als vervelend/lui en dat is gewoon een verschrikkelijk iets voor je zelfbeeld, omdat de meesten zich wel proberen aan te passen aan een maatschappij die gemaakt is voor hersenen die "normaal" functioneren. Hierdoor is er een groter risico op overspannen raken/burn-outs, met alle gevolgen van dien. Je hebt natuurlijk verschillende gradaties en vormen, geen enkele ADHD'erd is hetzelfde, maar dit is in ieder geval mijn ervaring.
Deze kwam ik laatst tegen op een ander forum;Citaat:“I have a permanent, genetic, mental disability that is primarily a lack of certain dopamine receptors in a certain part of the brain. Yeah, dopamine, the ‘feel good’ hormone. My brains normal state is feeling somewhere between ‘really oliebol’ and ‘not quite right’ on the comfort and happiness meter. This causes my brain to uncontrollably look for sources of dopamine through distraction and/or action, and also causes uncontrollable dis-regulation of my emotions. There are many other symptoms, and all can vary between different people. It is constant and ever-present to varying degrees. It can be treated primarily with medication, but lifestyle, diet and exercise can also have minor positive effects. It cannot be cured.”
En;
[ Video ]
Ongetwijfeld ging mijn monoloog alle kanten op, mijn excuses, ik doe mijn best
BlauweSteen schreef:Ik heb de diagnose ADD gekregen op m'n 19e nadat ik onderzoek moest laten doen naar autisme (wat ik dan dus weer niet heb). Ik ben altijd al een chaotisch mens geweest met weinig focus dus kon me goed vinden in mijn diagnose. Verder is mijn omgeving wel sceptisch omdat ik gewoon 'functioneer', ik heb VWO afgerond al dan wel net aan en doe nu een universitaire opleiding. Ik merk dat ik heel veel moeite heb met prioriteiten stellen en doe veel liever wat nu leuk is dan wat verstandig is (zie mijn 20/60 behaalde studiepunten dit jaar ).
Omdat ik mezelf altijd heb gered werd er niet gesproken over medicatie, maar af en toe denk ik wel dat het mij zou helpen. Denk niet dat ik er echter ooit aan zal beginnen omdat ik het zo 'ook kan'. Ben heel benieuwd naar de ervaringen van andere AD(H)D'ers! Vooral omdat ik niet typisch ben: het was niet vanaf jonge leeftijd bekend en mijn diagnose was ook niet uit noodzaak gesteld (en daarom ook met een asteriskje).
elnienjo schreef:ASS/asperger, pas op 48 jaar diagnose gehad na compleet vastgelopen te zijn
Omenstabij schreef:1 gebeurtenis in mijn leven op zeer jonge leeftijd (denk rond 2de levensjaar tot 4de levensjaar) die uiteindelijk een persoonlijkheidsstoornis (vermijdende persoonlijkheidsstoornis) en depressie hebben veroorzaakt.
En niet te vergeten de misdiagnoses die ik daardoor heb gehad. Waaronder een angststoornis (ja oké, maar nee niet helemaal) en autisme.
LoveGlove schreef:Omenstabij schreef:1 gebeurtenis in mijn leven op zeer jonge leeftijd (denk rond 2de levensjaar tot 4de levensjaar) die uiteindelijk een persoonlijkheidsstoornis (vermijdende persoonlijkheidsstoornis) en depressie hebben veroorzaakt.
En niet te vergeten de misdiagnoses die ik daardoor heb gehad. Waaronder een angststoornis (ja oké, maar nee niet helemaal) en autisme.
Is jou persoonlijkheidsstoornis een bepaald cluster? Clusters zeggen me namelijk ietsje meer (als je snapt wat ik bedoel)
Dus als ik het goed begrijp heb je géén angststoornis en autisme?
Lijkt me niet leuk dat je zoiets ontwikkeld door een gebeurtenis. Ik weet dat bij mij in mijn biologische familie heel veel stoornissen erfelijk zijn. Ik heb zelfs waarschijnlijk een genetische afwijking van het VCP/VPC (weet de precieze volgorde van de letters niet ) gen. Ik weet dat niet zeker, want ik heb mezelf niet laten testen. Maar een van mijn biologische ouders heeft het (ben een pleegkind) en het is echt enorm erfelijk. Dus al mijn andere broers en zussen hebben het waarschijnlijk ook. Die afwijking is trouwens heel zeldzaam hoor. Volgens mij nog zeldzamer als ALS. En dat is al vrij zeldzaam. Maar ADHD/autisme/andere stoornissen zijn heel erg veel voorkomend in mijn biologische familie. Dus het zou niet vreemd zijn als ik ook iets heb. Wat bij mij dus waarschijnlijk ADHD zal zijn.
Omenstabij schreef:Zijn sociale problemen echt iets van de ADHD? Ik verwijt het bij mijn vriend altijd aan zijn opvoeding/vroegere thuissituatie omdat ik nog nooit zo'n empathisch persoon heb ontmoet. Hoe zit dit dan?
LoveGlove schreef:BlauweSteen schreef:Ik heb de diagnose ADD gekregen op m'n 19e nadat ik onderzoek moest laten doen naar autisme (wat ik dan dus weer niet heb). Ik ben altijd al een chaotisch mens geweest met weinig focus dus kon me goed vinden in mijn diagnose. Verder is mijn omgeving wel sceptisch omdat ik gewoon 'functioneer', ik heb VWO afgerond al dan wel net aan en doe nu een universitaire opleiding. Ik merk dat ik heel veel moeite heb met prioriteiten stellen en doe veel liever wat nu leuk is dan wat verstandig is (zie mijn 20/60 behaalde studiepunten dit jaar ).
Omdat ik mezelf altijd heb gered werd er niet gesproken over medicatie, maar af en toe denk ik wel dat het mij zou helpen. Denk niet dat ik er echter ooit aan zal beginnen omdat ik het zo 'ook kan'. Ben heel benieuwd naar de ervaringen van andere AD(H)D'ers! Vooral omdat ik niet typisch ben: het was niet vanaf jonge leeftijd bekend en mijn diagnose was ook niet uit noodzaak gesteld (en daarom ook met een asteriskje).
Datzelfde heb ik ook. Ik haal altijd goede punten op school. Ik heb afgelopen jaar een burn-out gehad. En daarna heb ik binnen 8 weken van 12 lesuren in de week 16 toetsen, 2 examens (waarvan 1 het praktische gedeelte helaas gezakt. De rest wel geslaagd), en ergens in de 20 projecten (verslagen, opdrachten, presentaties etc) heb gedaan waar ik alles met een voldoende heb afgerond. En ik heb nu nog 1 heel groot project over. Daardoor ben ik gewoon over gegaan. De leraren hebben staan te kijken. Ik ben ook iemand die altijd hoge punten scoort op school. En ik ben ook nooit een vervelende leerling geweest. Op de basisschool had ik wel altijd heel veel problemen met stilzitten. Ze hebben er alles aan proberen te doen zodat ik niet ging wippen op de stoel, maar helemaal niets hielp. Totdat ik de tekentaktiek heb ontwikkeld. Ik teken nu altijd onder de les. Dit zorgt ervoor dat ik iets doe waardoor ik stil blijf zitten. Het helpt me ook om minder afgeleid te raken door dingen die in de klas gebeuren, en me beter te focussen op wat de leraar zegt. Ik focus me tussendoor ook af en toe op het bord zodat ik alsnog meekrijg als de leraar aantekeningen etc laat zien, en daardoor heb ik afwisseling tussen het tekenen en het bord waardoor ik minder snel afgeleid raak. Leerlingen hebben het altijd lastig gevonden dat ik wel mag tekenen en anderen niet. Daar voel ik me altijd schuldig over. Maar het kan nier anders. Anders krijg ik niets mee en ben ik alleen maar vervelend in de les. Ik geef het ook altijd aan bij leraren die me niet kennen.
Maar dingen als impulsiviteit en sociale problemen zijn wel goed te merken aan mij. Als je het aan mijn vrienden vraagt, ben ik af en toe echt heel onvoorspelbaar met de dingen die ik doe. Komt door mijn impulsiviteit. Ik kan van heel blij binnen 2 seconden ineens keihard tegen je schreeuwen omdat ik boos ben. Het is een goed ding dat ik niet zo snel echt boos wordt van iets
Ik ben ook altijd gepest door anderen, omdat ik gewoon niet goed ben in socialiseren. Ik kan het niet. Ik weet niet hoe het moet. De manier waarop ik het doe is overduidelijk niet de manier waarop het zou moeten. Maar ik weet niet hoe het dan zou moeten.
Alsnog is het op school niet snel te merken dat ik misschien ADHD heb.
Ook de opmerking als iemand tegen iemand zegt dat hij of zij ADHD heeft. “Maar je bent helemaal niet druk”
Daar kan ik me zo aan irriteren
Morganlefay schreef:Even voor de goed orde
Om de diagnose ADHD of ADD vast te kunnen stellen, moet voldaan worden aan een aantal kenmerken volgens de DSM-5. Dit is een diagnose-systeem voor mensen met psychische klachten. De kenmerken zijn al vanaf de vroege jeugd aanwezig. Het constateren van ernstige problemen bij het functioneren thuis, op school en/of op het werk door ADHD staat centraal bij het stellen van de diagnose.
Omenstabij schreef:Zijn sociale problemen echt iets van de ADHD? Ik verwijt het bij mijn vriend altijd aan zijn opvoeding/vroegere thuissituatie omdat ik nog nooit zo'n empathisch persoon heb ontmoet. Hoe zit dit dan?
LoveGlove schreef:Dus wat je net zei, weet ik al