Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
AyDeeDee schreef:Ik heb het nog nooit meegemaakt dat iemand me echt aanraakte gelukkig maar ben de tel kwijt hoe vaak er opmerkingen toegeroepen worden. Heb één keer gehad dat ik vrij laat bij een vriendin weg kwam en ik was lopend en het was al donker. Ik was bijna thuis toen er een auto langs me reed die stopte en ging toen heel langzaam achteruit rijden mij als het ware volgend kwa snelheid. Dat vond ik wel heel eng, heb bewust geen oogcontact gemaakt en ben zo snel mogelijk doorgelopen met mijn telefoon in mijn hand. Ik ga s avonds sowieso niet alleen meer over straat. Tenminste, niet als het al donker is.
Het is inderdaad belachelijk maar ik voel me als vrouw alleen s avonds op straat niet prettig of veilig..
Marloez schreef:Pff schrikken zeg, goed dat je een melding hebt gemaakt!
Dit is waarom ik altijd graag in bezit ben van een hond met redelijk formaat. Zo voel ik me vrijer om te gaan en staan waar en wanneer ik wil. Ik houd van wandelen maar niet alleen, dan voel ik me (te) kwetsbaar.
Marloez schreef:Zijn de mensen van de overkant nog naar je toe gekomen trouwens?
Avalanche schreef:Oh joh wat eng. Ik vind dit echt shocking.
Faelynn schreef:Jeetje kan mij wel voorstellen dat echt aanraken wel heftig voelt, ik zou er ook behoorlijk van schrikken.
Had een paar weken geleden al dat ik tegen 21:00 nog even boodschappen moest doen vanuit m’n werk, en aangesproken werd door 2 puber jongens , ik schat rond de 15, bij de “fietsparkeerplaats” die ook behoorlijk bedreigend over kwamen, vragen of ik wou neuken en dat ze fietsen gingen jatten. Allemaal stoere praat maar als kleine blonde vrouw alleen daar buiten vond ik het echt niet prettig, je weet gewoon niet waar mensen toe in staat zijn tegenwoordig.
Het gebeurd mij wel vrij regelmatig dat mensen naar me roepen op straat, maar meestal komen ze niet echt heel dicht bij, en zeker geen aanraken.
Marloez schreef:Pff schrikken zeg, goed dat je een melding hebt gemaakt!
Dit is waarom ik altijd graag in bezit ben van een hond met redelijk formaat. Zo voel ik me vrijer om te gaan en staan waar en wanneer ik wil. Ik houd van wandelen maar niet alleen, dan voel ik me (te) kwetsbaar.
Goner schreef:Waar ik vooral benieuwd naar ben is waar dat soort jongentjes het lef vandaan halen. Ik ben dan misschien geen jongen, maar wist op mijn 15e/16e/17e echt wel wat wel en niet sociaal geaccepteerd gedrag was. Krijgen die kinderen geen opvoeding thuis ofzo?
Bommeltje_ schreef:Goner schreef:Waar ik vooral benieuwd naar ben is waar dat soort jongentjes het lef vandaan halen. Ik ben dan misschien geen jongen, maar wist op mijn 15e/16e/17e echt wel wat wel en niet sociaal geaccepteerd gedrag was. Krijgen die kinderen geen opvoeding thuis ofzo?
Ja dat vroeg ik mij ook af, maar de kans is aanwezig dat hij een ander soort opvoeding heeft gehad. Hij was van Noord Afrikaanse komaf.
Janneke2 schreef:Chapeau voor je reacties: je verweren, schreeuwen en aangifte doen.
Normaal is het niet, maar het komt helaas vaak voor.
Ik snap dat je de bevers in de benen hebt, maar als het even kan: blijf doen wat je doet. Laat je niet beperken.
Koester je woede, die is gewoon terecht.
'Reclaim the night' - en de straat is net zo goed van ons!
Sintara schreef:Wat naar echt niet okee dat hij dat deed.
Zelf ben ik wel heel veel betast en beknepen in kroegen en andere mensenmenigtes (overigens ook meermaals door vrouwen). Daarom deed ik altijd al een stevige korte broek onder jurkjes aan, het betasten hou je niet tegen maar huidcontact voelt veel smeriger dan op een jeans stof.
Ooit met terugfietsen vanuit school (rond 5 uur s avonds, in een fietstunnel van een woonwijk) is er een oude man geweest die probeerde mijn fiets vast te pakken en achter me aan kwam rennen, dat vond ik ook heel eng.