Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-10-18 12:23

Geplaatst: 14-10-18 12:23

verootjoo schreef:
bigone schreef:
De goede zorg hangt af van het verpleeghuis, wij hebben zeer slechte ervaringen met vpzorg en vooral afspraken die niet werden nagekomen waardoor het stervensproces een hel werd .

En dit is echt heel jammer om te lezen, een goed begeleid en rustig stervensproces is juist heel erg mooi maar dan moet je wel de juiste mensen hebben. Een goede arts en goede verpleegkundigen die er alle tijd in stoppen om de stervende en de nabestaanden goed te begeleiden.

Ik vind eigenlijk dat het bij ons heel netjes gaat. Heb zelf ook goede ervaringen met het overlijden van mijn oma in een verpleeghuis en mijn opa in het zkh.

Wij vonden het traumatisch, helaas en dat is ook de reden dat wij er zelf een einde aan maken wanneer wij het tijd vinden.

**Geplaatst**: 14-10-18 12:26

Geplaatst: 14-10-18 12:26

verootjoo schreef:
Als het pijnlijk is en mensonterend, gaat er iets niet goed Ik heb in een hospice gewerkt met een zeer kundige arts die gespecialiseerd is in het overlijden van mensen, en met zeer betrokken verpleegkundigen. En het ging daar altijd zo menswaardig, met veel aandacht voor het comfort van de stervende en voor het verdriet van de nabestaanden.

Heb ook wel eens gehoord van huisartsen die stervensbegeleiding doen en daar hoor je dan de meeste klachten over. Terwijl specialisten ouderengeneeskunde meer gespecialiseerde artsen zijn en daarnaast kunnen zij zich nog verder scholen in het goed toepassen van medische zorg in de laatste levensfase.

Ik vind het heel verdrietig om te lezen dat er mensen het stervensproces slecht hebben ervaren. Het hoeft namelijk gewoon niet zo te zijn.

Je eerste stukje is '' fijn '' om te lezen, want het bewijst dus dat het ook '' mooi '' kan. Ik had het graag op die manier meegemaakt, helaas 3x mis

Palliatieve sedatie in het ziekenhuis omdat er geen andere mogelijkheid was.
Uitdrogen en verhongeren dus. En de eerste dagen af en toe een pijnstiller / slaapmiddel.
Pas als aan alle '' voorwaarden van het protocol '' voldaan zijn, een definitieve lijn waardoor je uiteindelijk altijd in een comateuze toestand bent tot je gaat.

Aangezien ik het al had meegemaakt met mijn man en oma, vroeg ik voor mijn vader al van de eerste dag een definitieve lijn zodat hij er niets van zou meekrijgen. Kon niet en mocht niet. Nu nog niet. Morgen misschien.... Morgen heeft 3 dagen geduurd...

Geloof mij, als partner / dochter / kleindochter van...hou je daar een trauma aan over

**Geplaatst**: 14-10-18 12:31

Geplaatst: 14-10-18 12:31

Dementie is ook echt moeilijk maar dat staat los van die pil. En volgens mij speelt de discussie over euthanasie bij dementie ook absoluut.

W.b. stervensbegeleiding denk ik ook dat veel huisartsen nog veel kunnen leren van hun collegas. Mijn oma had ook een afschuwelijk stervensproces. Volgens haar kinderen omdat ze niet wilde sterven. M.i. omdat het niet goed gebeurde. Heb gesmeekt om supervisie van een SO maar voor dat dat geregeld was was ze overleden.
Dan heb je meer aan goede ondersteuning van HA's dan een nieuwe pil.

**Geplaatst**: 14-10-18 12:34

Geplaatst: 14-10-18 12:34

Het verdrietige is ook dat je een stervensproces maar een keer kunt doen. En dat dat het definitieve afscheid voor de nabestaanden is. Het laatste wat je je herinnert van die persoon, en als die herinnering traumatisch is, is dat gewoon verschrikkelijk

Heel naar als er dan zorgverleners zijn die het tot een traumatische ervaring maken, terwijl dat zo niet nodig is. Ik geloof wel dat dat kan en gebeurt, met name omdat er weinig uitleg wordt gegeven over wat een stervende wel of niet voelt en waarom dingen gaan zoals ze gaan. Het ziet er soms wel heel heftig en ernstig uit, terwijl dat wel bij het normale stervensproces hoort en de stervende er geen last van heeft.
Alles valt of staat met goede communicatie; de artsen hier zitten gerust zolang als nodig is aan iemands bed de nabestaanden uit te leggen wat er gebeurt, en waarom ze doen wat ze doen. En zijn ten allen tijde oproepbaar voor als er iets verandert in de situatie en er snel gehandeld moet worden.

Als ik kom te overlijden zou ik naar een hospice willen. Daar werken mensen die er bewust voor gekozen hebben om te werken met stervenden. Dan weet je dat het hart op de goede plek zit, en daar is ook veel meer kennis en ervaring dan de doorsnee huisarts.

**Geplaatst**: 14-10-18 12:38

Re: Euthanasie bij ouderen

Geplaatst: 14-10-18 12:38

Weet je, als het aan mijn oma had gelegen had ze op zn minst 5 jaar geleden al gestorven... “breng me maar bij papa (haar man)”, zei ze zó vaak...
Iedereen om haar heen was/ging dood, steeds weer nieuwe buren....
Op het laatst in het verpleeghuis zat ze vaak naast haar beste vriendin van vroeger, maar ze had er geen idee van....

**Geplaatst**: 14-10-18 12:45

Geplaatst: 14-10-18 12:45

LadyMadonna schreef:
Weet je, als het aan mijn oma had gelegen had ze op zn minst 5 jaar geleden al gestorven... “breng me maar bij papa (haar man)”, zei ze zó vaak...
Iedereen om haar heen was/ging dood, steeds weer nieuwe buren....
Op het laatst in het verpleeghuis zat ze vaak naast haar beste vriendin van vroeger, maar ze had er geen idee van....

Maar het moeilijke is, als je die mensen zegt "hier is een pil dan ben je over een uur bij je man", dan is dat voor veel ook niet wat ze willen. De wens om te sterven is voor veel ouderen wat anders als het leven zepf beeindigen.

**Geplaatst**: 14-10-18 13:07

Geplaatst: 14-10-18 13:07

verootjoo schreef:
Als het pijnlijk is en mensonterend, gaat er iets niet goed Ik heb in een hospice gewerkt met een zeer kundige arts die gespecialiseerd is in het overlijden van mensen, en met zeer betrokken verpleegkundigen. En het ging daar altijd zo menswaardig, met veel aandacht voor het comfort van de stervende en voor het verdriet van de nabestaanden.

Heb ook wel eens gehoord van huisartsen die stervensbegeleiding doen en daar hoor je dan de meeste klachten over. Terwijl specialisten ouderengeneeskunde meer gespecialiseerde artsen zijn en daarnaast kunnen zij zich nog verder scholen in het goed toepassen van medische zorg in de laatste levensfase.

Ik vind het heel verdrietig om te lezen dat er mensen het stervensproces slecht hebben ervaren. Het hoeft namelijk gewoon niet zo te zijn.

Ik werk zelf ook in bejaardenhuizen/verpleeghuizen en in het verleden in de thuiszorg gewerkt. Ik heb gezien dat het bij iedere SOG, Ha heel erg kan wisselen. Momenteel werk ik in een bejaardenhuis waar dus veel mensen dezelfde huisarts hebben, deze gaf onlangs aan bij familie dat lijden bij de dood hoorde >;)

Nou schiet mij maar lek dan, zodra iemand niet comfortabel is door pijn/benauwdheid/verwardheid of angst ga je in overleg om medicatie in te zetten. Deze arts wilde daarentegen ook dat het bijspuiten van morfine echt alleen in uiterste nood zou gebeuren.

Ik kan je vertellen, dat ik in deze, toen ik enig ongemak waarnam bij mw. Haar toch wat morfine heb toegediend (let op! Dit mocht). En achteraf, was Mw. Zoveel rustiger dan dat ik had gedacht. Waardoor ze vermoedelijk nog oncomfortabele was zonder de morfine als ik zelf al had ingeschat.

Ik kan er met m'n hoofd niet bij dat een arts op deze wijze het einde begeleid.

Daarentegen hebben wij ooit een dame op de revalidatie gehad, was klaar met revalideren en zou bijna terug naar huis gaan. Echter gaf zij te kennen niet meer te willen. Euthanasie was vrij lastig in deze want te kort dag. Mw. Is gestopt met eten en drinken en arts heeft in samenspraak met haar afgesproken wanneer het ondraaglijk zou worden haar slapende te brengen.

Zoveel respect voor die man, dat deze binnen de grenzen ook daadwerkelijk Mw. Hielp.

**Geplaatst**: 14-10-18 13:20

Geplaatst: 14-10-18 13:20

troi schreef:
Vjestagirl schreef:
Van mij mag euthanasie veel gemakkelijker worden. Ook vind ik dat n zelfmoordpil gewoon beschikbaar moet zijn

En het punt is dat die er natuurlijk wel is, maar die is niet legaal en je moet je daar flink in verdiepen en moeite doen om eraan te komen (internet is je vriend).

Juridisch gezien is er een enorm verschil tussen 'de pil van Drion', dwz de mogelijkheid om er zelf een einde aan te maken
en een arts die euthanasie verricht.

En er is idd recht op zelfbeschikking - wat zou betekenen dat we die pil van Drion kunnen invoeren; maar er is geen recht op euthanasie.
(Net als abortus: ga je naar de abortus- dan wel de levenseindekliniek staan de artsen er in principe voor open, maar er blijven wettelijke grenzen.)

**Geplaatst**: 14-10-18 13:23

Geplaatst: 14-10-18 13:23

Heb het zelf van dichtbij ervaren...mijn vader is op 67 jarige leeftijd dmv euthanasie overleden.
Hij, en daarbij ook wij, hebben het geluk gehad dat hij en tot het eind van zijn leven wilsbekwaam is geweest en een huisarts had die er achter kon staan...
Het was een achtbaan qua emoties,die ruime week die tussen de wens kenbaar maken en dag van overlijden zat maar heeft ook mooie dingen gebracht.
Wat mij betreft zou iedereen deze keuze moeten kunnen maken

**Geplaatst**: 14-10-18 13:26

Geplaatst: 14-10-18 13:26

Pandora2 schreef:
Ik vind dat ieder dit voor zichzelf zou mogen beslissen.

Mijn vader was 3 jaar in een verzorgingstehuis.
Dit was het ergste wat hem kon overkomen. En dat wist hij al jaren terug. Maar toch was er geen andere optie voor hem.
Hij heeft dus de laatste 3 jaar van zijn leven gewoon geen leven meer gehad. En dat is heel erg.
Voor mij als nabestaande had euthanasie op het moment dat hij niet meer zelfstandig thuis kon wonen, veel gemakkelijker te behappen geweest dan die laatste 3 jaar hem zo te moeten zien.

Die hele euthanasiepolitiek komt er voor mij op neer dat een mens enkel geld opbrengt zo lang hij leeft. Dood breng je niks meer op. Dus zo lang mogelijk in leven houden. Hoe dat leven dan is, of niet meer is...daar trekken de regelmakertjes zich uiteraard niks van aan.

Volgens mij is het eerder andersom.Een oud en ziek iemand kost veel geld.Dus euthanasie is kostenbesparing. Ik wil over dit gevoelige onderwerp niemand tegen de schenen schoppen.Zelf ben ik zeer gelovig,mijn leven is van God en ik wil ook alleen door God opgehaald worden,op de tijd die Hij daarvoor bepaald heeft.

**Geplaatst**: 14-10-18 13:30

Geplaatst: 14-10-18 13:30

Heftig om te lezen missbambi. Bij mijn oma werd op de laatste dagen nog wisselligging toegepast ondanks dat ze daarbij super oncomfortabel werd. Morfine werd handmatig toegediend maar veel te strak zonder naar comfort te kijken.
Daarnaast weinig info, toen zij cheyne stokes ademhalingen kreeg vertaalde haar kinderen dit als vechten voor laatste ademhalingen, wat 48u heeft geduurt. Er was niks moois aan en dat had echt anders kunnen zijn. Maar een pil had haar ook geen hulp geboden.

**Geplaatst**: 14-10-18 13:39

Re: Euthanasie bij ouderen

Geplaatst: 14-10-18 13:39

Ik ben absoluut voor euthanasie. Als ouderen om welke reden dan ook klaar zijn met het leven moet het gewoon mogelijk zijn. Ik wil zelfs nog een stap verder gaan: als een mens, hoe oud dan ook, echt klaar is met het leven en dood wil moet dat ook mogelijk zijn. Al moet daar wel anders mee om worden gegaan en zeer zorgvuldig worden gekeken dan bij een oudere die een voltooid leven heeft gehad en er klaar mee is.
We mogen over zoveel dingen zelf beschikken in dit leven maar niet over het leven zelf. Mensen grijpen daardoor naar vreselijke oplossingen die niet nodig zouden zijn als ze vredig uit het leven konden stappen.
Waarom iedereen in leven willen houden? We hebben al een toenemende bevolking, de aarde raakt bomvol en we willen iedereen in leven houden. Waarom?

**Geplaatst**: 14-10-18 13:52

Geplaatst: 14-10-18 13:52

secricible schreef:
A3a1 schreef:
Bij ouderen is het dubbel lastig, onze medische wereld is gericht op het verlengen van levens, niet op hoe leuk het dan nog is.
Dus we leven allemaal langer maar dat laatste eindje, hoe blij zijn we dan nog?

(...)

Wat betreft dit, echt giga flauwekul. Ik werk in de verpleeghuiszorg, daar draait het vrijwel nooit om verlengen van levens, maar altijd om kwaliteitsbehoud. En natuurlijk is dat relatief, maar er is altijd overleg met familie en (indien mogelijk) bewoners zelf over wat zij willen, waar hun grenzen zijn. En de ervaring leert dat wij vaak als professional die grens lager leggen als de bewoner zelf (dus de arts zou sneller willen stoppen met behandelen en overgaan op comfort en lijden verlichten dan de bewoner, die wel nog naar het zkh wil voor behandeling of antibiotica wil krijgen bij een longontsteking). Uiteraard volgen we dan de bewoner indien enigzins mogelijk is.

Verder vind ik het zelf een discussie die onnodig groot gemaakt wordt. Het probleem is in de praktijk gewoon echt helemaal niet heel groot, er zijn echt bijna geen ouderen die op het moment dat ze de keuze nog kunnen maken en het ook im frage is, willen kiezen voor euthanasie. Ja, een hoop hebben moeite met hun situatie, sommigen zijn ongelukkig. Maar als er gesproken wordt over levenseinde, dood, dat soort dingen, zijn er maar bar weinig die zeggen dat ze de hand aan zichzelf zouden slaan als die mogelijkheid er was. Niet meer wakker willen worden, ja. Maar actief levensbeeindigen? Minimaal.
Voor mij is het een discussie die gezonde mensen aan de zijlijn houden ("als ik straks... dan wil ik euthanasie) en wellicht is de situatie anders als onze generatie volwassen is dus goed om de discussie te voeren. Maar voor de huidige ouderen is hij voor bar weinig mensen relevant. Er over nadenken als de situatie nog niet aanwezig is, is nou eenmaal makkelijker en veiliger dan als je daadwerkelijk op dat punt bent aangekomen.
Voor het deel waar het wel speelt is het vaak minder grijs en vaak zijn daar (iig in het vph) wel mogelijkheden in te vinden. Voor de thuissituatie durf ik dat minder aan te geven. Maar het is echt heel zeldzaam.

Ik denk dat het met dementie bijvoorbeeld nog wel voor heel veel mensen speelt: mensen die in de heldere periode na de diagnose grenzen stellen voor zichzelf waarna ze euthanasie willen (bijvoorbeeld "als ik niet meer zelfstandig kan eten"), maar die situatie is zo moeilijk als het eenmaal zover is. Heb daar ook niet echt een mening over merk ik, gewoon omdat ik niet weet hoe je die situatie moet tackelen.

En dit zie ik dan in werkelijkheid weer echt niet terug. Was het maar zo! Ik heb mensen gezien in verzorgingshuizen die het wel best vonden en geen behandeling meer wilden, maar waarbij de arts tochmedicatie voor schreef en dit door het personeel ook gegeven moest worden. Dat was echt geen menswaardig leven meer.

Ik heb zoveel schrijnende gevallen gezien dat ik ook graag een soepeler ethenasiebeleid wil.

Zo zeldzaam als jij het hier schetst is het echt niet.

**Geplaatst**: 14-10-18 14:01

Geplaatst: 14-10-18 14:01

Mijn oma riep toen zij niet meer kon lopen “geef mij maar een drankje” zij heeft helaas geen euthanasie laten plegen omdat zij een huisarts had die tegen was.

Ze kreeg in het vz huis decubitus door haar rolstoel dus ze bleef door pijn vaker in bed met wisselligging.
Op het einde kon ze niet eens meer praten en at en dronk ze niet meer. Haar benen waren zo dun als mijn polsen.
Haar laatste dagen deed ze soms haar ogen open als je haar een kus gaf.
Mijn oma had zo veel pijn en haar laatste maanden was zij niet meer wilsbekwaam.
Er werd super naar haar comfort gekeken in haar terminale fase. Geen wisselligging meer en geen gepruts meer met inco systemen. Onwijze respect voor de verzorging hoe netjes ze met oma omgingen en met ons!
Maar als het anders had gekund..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-18 14:56

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-18 14:56

Brr ik lees hier ook echt wel wat hartverscheurende reacties. Het moet echt zo machteloos voelen om iemand zo te zien aftakelen. In het stadium dat iemand niet meer wilt eten klinkt het mij of het al veel te ver is gegaan.

**Geplaatst**: 14-10-18 15:00

Geplaatst: 14-10-18 15:00

Er is een groot verschil tussen euthanasie in een terminaal stadium en actieve euthanasie bij iemand die innerlijk lijden wil stoppen of lijden voor wil zijn, omdat het anders te laat is (bijv. door wilsbekwaamheid).
Vooral actieve euthanasie is (moreel) lastiger voor artsen en ook lastiger te verantwoorden binnen de wet.
De mogelijkheden zijn er wel, maar vergen een goede voorbereiding en lange adem.

Ik ben vanuit een recente ervaring dankbaar dat de l.evenseinde-kliniek bestaat. Maar dit is een laatste strohalm waar dan al veel aan vooraf is gegaan en nog steeds onzekerheid geeft. De artsen willen graag helpen, vinden dat je dit recht hebt, maar ze krijgen de complexere gevallen en zijn net zo goed aan de wet gebonden.
Eenmaal hier begint het traject van verantwoording weer opnieuw inclusief onderzoeken ed. Zo belastend.

**Geplaatst**: 14-10-18 15:10

Geplaatst: 14-10-18 15:10

Persoonlijk vind ik dit een moeilijk onderwerp. Zelf ben ik van mening dat men zelf mag bepalen wanneer het genoeg is gewwest, ongeacht terminaal of actieve euthanasie.

Zo is mijn oma begin dit jaar overleden na een hevige, gelukkig korte periode van dementie. Toen zij nog thuis woonde heeft zij meerdere malen aangegeven dat zij niet meer wilde om maar te voorkomen dat ze als kasplantje eindigde in het verzorgingstehuis. Maar omdat ze dus als de diagnose had gehad waren de mogelijkheden bijna op en daar bijkomend was ze blind geworden waardoor tekenen voor de meest simpele documenten niet meer gingen.

Ze heeft 9 maanden in een verzorgingstehuis gezeten en daar gevallen. Heup gebroken en een schedelfractuur. Daarna heeft ze het opgegeven en is ze na 4 dagen van niet eten, drinken en een goede dosis morfine gestorven. Wat de grootste pijn deed was dat dit haar allemaal bespaard gebleven kon zijn als de keuze voor euthansie er was geweest. En helaas zijn er nog zoveel mensen die in een gelijke situatie zitten...

Zelf hoop ik nooit zo aan mn einde te komen..

**Geplaatst**: 14-10-18 15:47

Geplaatst: 14-10-18 15:47

moonsparkle schreef:
Brr ik lees hier ook echt wel wat hartverscheurende reacties. Het moet echt zo machteloos voelen om iemand zo te zien aftakelen. In het stadium dat iemand niet meer wilt eten klinkt het mij of het al veel te ver is gegaan.

Dat is ook heel machteloos.
Echter is zoiets een heel normaal onderdeel van het stervensproces. Mensen stoppen met eten en drinken omdat ze doodgaan, ze gaan niet dood omdat ze stoppen met eten en drinken. (Tenzij ze daar actief voor kiezen natuurlijk en nog niet stervende zijn)
Mensen in het laatste stadium hebben dan ook geen honger/dorst gevoel meer en gevoelens van onrust/benauwdheid of elk ander oncomfortabel zijn is te bestrijden met medicatie.
En van morfine schijnt de fabel te bestaan dat je er sneller dood van gaat, maar dit is absoluut niet waar. Morfine of andere opiaten worden gebruikt om mensen comfortabel en in rust te laten sterven. Hoe lang dat duurt is per persoon heel erg verschillend. Maar pijn en onrust is niet nodig.

**Geplaatst**: 14-10-18 15:58

Geplaatst: 14-10-18 15:58

verootjoo schreef:
En van morfine schijnt de fabel te bestaan dat je er sneller dood van gaat, maar dit is absoluut niet waar. Morfine of andere opiaten worden gebruikt om mensen comfortabel en in rust te laten sterven. Hoe lang dat duurt is per persoon heel erg verschillend. Maar pijn en onrust is niet nodig.

Dit dus!!!
Morfine versneld alleen in overdosis het proces. Dit telt dus als actieve euthanasie en is dus verboden.
Morfine is tegen pijn. Wel kunnen mensen onrustig van veel morfine worden, hier is dan de dormicum voor, dit zorgt voor rust en slaap.
Maar het gaat niet opeens sneller.

**Geplaatst**: 14-10-18 16:03

Geplaatst: 14-10-18 16:03

Nynkefleur schreef:
verootjoo schreef:
En van morfine schijnt de fabel te bestaan dat je er sneller dood van gaat, maar dit is absoluut niet waar. Morfine of andere opiaten worden gebruikt om mensen comfortabel en in rust te laten sterven. Hoe lang dat duurt is per persoon heel erg verschillend. Maar pijn en onrust is niet nodig.

Dit dus!!!
Morfine versneld alleen in overdosis het proces. Dit telt dus als actieve euthanasie en is dus verboden.
Morfine is tegen pijn. Wel kunnen mensen onrustig van veel morfine worden, hier is dan de dormicum voor, dit zorgt voor rust en slaap.
Maar het gaat niet opeens sneller.

Precies, maar in overdosis ga je van elk medicijn dood.

Morfine wordt ook bij leven toegepast tegen ernstige pijn of benauwdheid. Niet best als je er dood van zou gaan.

**Geplaatst**: 14-10-18 16:53

Geplaatst: 14-10-18 16:53

Nynkefleur schreef:
verootjoo schreef:
En van morfine schijnt de fabel te bestaan dat je er sneller dood van gaat, maar dit is absoluut niet waar. Morfine of andere opiaten worden gebruikt om mensen comfortabel en in rust te laten sterven. Hoe lang dat duurt is per persoon heel erg verschillend. Maar pijn en onrust is niet nodig.

Dit dus!!!
Morfine versneld alleen in overdosis het proces. Dit telt dus als actieve euthanasie en is dus verboden.
Morfine is tegen pijn. Wel kunnen mensen onrustig van veel morfine worden, hier is dan de dormicum voor, dit zorgt voor rust en slaap.
Maar het gaat niet opeens sneller.

Bij en na operaties wordt ook morfine gegeven.Een uitstekende pijnstiller.Natuurlijk niet zoveel nemen dat je er dood van gaat!

**Geplaatst**: 14-10-18 16:56

Re: Euthanasie bij ouderen

Geplaatst: 14-10-18 16:56

Nee klopt, morfine is lekker spul.
Maar het verspoedigd de dood zeker niet.
En zoals verootjoo al zegt, alle medicatie is in overdosis dodelijk.

**Geplaatst**: 14-10-18 17:30

Re: Euthanasie bij ouderen

Geplaatst: 14-10-18 17:30

Wat ontzettend naar om alle nare ervaringen te lezen.

Ik ben afgelopen september mijn oma verloren. Ze was al ziek en lag in het ziekenhuis, maar het leek erg goed te gaan en ontslag naar huis zat eraan te komen. Totdat het ineens zo slecht ging dat het voor iedereen duidelijk was dat ze er niet meer uit ging komen.

Zodra dit voor iedereen duidelijk was (iedereen van onze familie) is er direct besloten er een lijn morfine in te gooien. Oma was al niet meer aanspreekbaar en super onrustig, maar na de morfine is ze heel rustig gaan ‘slapen’ en diezelfde dag nog overleden. Ze is heel rustig heengegaan zeg maar, zodat het voor mij en mijn familie toch nog een soort ‘mooie’ herinnering is, wetende dat het zo gegaan is zonder dat de veel pijn en ongemak heeft gehad. Dit was in een regulier ziekenhuis en geen hospice. Zo kan het dus ook gelukkig!

**Geplaatst**: 14-10-18 18:33

Geplaatst: 14-10-18 18:33

verootjoo schreef:
moonsparkle schreef:
Brr ik lees hier ook echt wel wat hartverscheurende reacties. Het moet echt zo machteloos voelen om iemand zo te zien aftakelen. In het stadium dat iemand niet meer wilt eten klinkt het mij of het al veel te ver is gegaan.

Dat is ook heel machteloos.
Echter is zoiets een heel normaal onderdeel van het stervensproces. Mensen stoppen met eten en drinken omdat ze doodgaan, ze gaan niet dood omdat ze stoppen met eten en drinken. (Tenzij ze daar actief voor kiezen natuurlijk en nog niet stervende zijn)
Mensen in het laatste stadium hebben dan ook geen honger/dorst gevoel meer en gevoelens van onrust/benauwdheid of elk ander oncomfortabel zijn is te bestrijden met medicatie.
En van morfine schijnt de fabel te bestaan dat je er sneller dood van gaat, maar dit is absoluut niet waar. Morfine of andere opiaten worden gebruikt om mensen comfortabel en in rust te laten sterven. Hoe lang dat duurt is per persoon heel erg verschillend. Maar pijn en onrust is niet nodig.

$_/-\o_$

Er bestaan helaas zoveel fabelen over sterven en doodgaan.
Je gaat niet dood van morfine en dormicum, je krijgt het alleen om comfortabel te sterven.
En helaas dan nog bestaan er de uitzonderingen.

Wij als verzorgend personeel zorgen er ook altijd voor dat we goed contact houden met de huisarts. Graag altijd een plan de campagne hebben vlak voor we het weekend ingaan zodat we niet vrijdagavond/ nacht een dilemma hebben met wat te doen.

En als je eigen huisarts geen euthanasie wilt plegen is dat zijn goed recht. Echter is het dan ook zijn PLICHT om je door te sturen naar een huisarts die het wel doet.
En helaas stranden daar een hoop aanvragen omdat mensen dit niet weten.

**Geplaatst**: 14-10-18 18:44

Geplaatst: 14-10-18 18:44

Dit is voor mij geen moeilijk onderwerp, ik ben hier heel simpel in en mijn visie is duidelijk:

We behandelen onze huisdieren en paarden veel humaner dan de gemiddelde mens. Zij worden wel zachtjes ingeslapen bij lijden of een ziekte die enkel kan verergeren en die we hun willen besparen.

Waarom doen we dit bij onze medemensen niet? Zij kunnen, in tegenstelling tot onze geliefde dieren, dan nog aangeven of het voor hun genoeg is of niet. Maar nee, bij mensen is de euthanasiewet zo ingewikkeld dat uiteindelijk de meesten alsnog in een verzorgtehuis kunnen gaan wachten tot de dood hun eindelijk wil komen halen. Zelfs als men weet dat er een ziekte is die niet overwonnen kan worden, toch maar zo lang mogelijk in leven houden.

Ik heb zelf een aangeboren ziekte die enkel erger kan worden. Op mijn 25e nu al chronisch pijn. Krijg amper mijn huishouden gedaan. Het enige dat verlichting geeft, is bij mijn paard zijn.
Ik heb een geweldige man waar ik vreselijk veel van houd en dat, plus mijn paard en kat, houd mij overeind. Ik ben nog niet klaar voor het einde. Ik geniet van elke dag, zeker op warme dagen waarbij de pijn minder is en ik ben nu wel gelukkig. Maar het zou mij echt énorm veel rust geven als ik wist dat ik over 15 jaar ofzo (levensverwachting 50 jaar), ik hoop dat het nog zolang onder controle blijft, gewoon euthanasie kan doen. Dat ik op een menswaardige manier dit leven kan verlaten als de pijn onhoudbaar word.

En heel eerlijk? Als ik dan geen hulp krijg, dan snij ik zelf mijn polsen wel over. Maar ik zou het zelf graag menswaardiger en minder traumatiserend voor eventuele overblijvende familie hebben.