Karl66 schreef:Het grappige is, dat er hier van bovenaf heel sterk opgedragen wordt hoe kinderen met hun speelgoed moeten spelen.
Klopt, dat is een van de nadelen van specifiek speelgoed in combinatie met sturende reclames: het maakt de ruimte om creatief te spelen met allerlei speelgoed kleiner, doordat het veel details invult. (En trouwens ook omdat het speelgoed zelf bepaalde dingen onmogelijk of mogelijk maakt: poppen om aan te kleden kunnen vaak niet eens staan, action figures zijn vaak zo versmolten en gesloten van vorm dat je er helemaal niet veel voor kunt maken, zelfs al zou je willen. Dat is bovendien meer toegenomen door de loop van de tijd, en ook met een bekend doel: het uitsluiten van andere manieren van spelen, zodat mensen meer speelgoed kopen. Dat heeft dus echter wel bepaalde nadelen.)
Citaat:
Kinderen kunnen namelijk heel goed verzinnen wat ze zelf leuk vinden als speelvorm en het speelgoed dat ze hebben passen ze daar echt wel bij aan, in de plaats van dat ze hun spelvormen bij hun speelgoed aanpassen...
Dat is een heel tegenstrijdig idee eigenlijk: dat we hoeven ons niet druk te maken hoe we kinderen beinvloeden, want ze 'kunnen echt wel zelf [...]' En tegelijkertijd sturen we ze toch naar school.
Maar uiteindelijk is het gewoon niet waar. Kinderen kunnen dat voor een groot deel helemaal niet zelf. Kinderen beginnen namelijk met een flinke informatie-achterstand. Kinderen zijn bij uitstek gericht op het in zich opzuigen en eigen maken van wat ze om zich heen zien, ze reproduceren dat en veranderen dat, maar het begint voor een heel groot deel met input uit de omgeving. En als je die input beperkt, bijvoorbeeld op grond van gender, dan ontzeg je ze dus ook een deel van de mogelijkheden om te experimenteren, nog voor ze uberhaupt weten of iets leuk is.
Fantasie en spelen verschijnen niet uit het niets, het vormt zich op grond van verhalen, verwachtingen, ervaringen, naar wat kinderen zien bij volwassenen en oudere kinderen. Wat ze niet zien gaan ze over het algemeen niet zelf bedenken.
En ja, als je dan een ruim aanbod van bv verhalen en indrukken hebt gehad, dan is het redelijk mogelijk om buiten de grenzen van speelgoed te gaan. (Niet meer dan redelijk mogelijk overigens, omdat speelgoed vaak vanuit marketing-oogpunt bewust beperkt wordt in de mogelijkheden. Ontzettend veel speelgoed is ontzettend saai en maakt creatief spel actief lastiger.)
Maar dat begint dus al met een redelijk aanbod van die verschillende verhalen en indrukken, en de ruimte om te mogen experimenteren. "Daar is het niet voor bedoeld" is iets wat veel volwassenen met regelmaat tegen kinderen zeggen, en soms hebben ze daarin het volste gelijk van de wereld (nee, drinkglazen zijn geen materiaal om torens van te bouwen, en nee, je mag geen poppetjes knippen in een leesboek) maar soms laten we ons juist ook als volwassenen makkelijk verleiden om de regels van de marketing over te brengen aan kinderen ('barbies zijn toch niet om mee te vechten' etc.)
Dus het lijkt me meer dan redelijk dat we daarbij kritisch blijven op partijen die daarin graag willen manipuleren, en daarbij ook in onze volwassenenmaatschappij regelmatig dingen blijven bevragen en soms veranderen.
Geplaatst 
Een kerel in een rok. 
Zelf met baard. 
Da's wel ff wennen. 
....dat kan ik verkopen.
) 