Princequillo, klopt
Nog een keer een stukje uit het interview met een neuroloog die vaak betrokken is (geweest) bij orgaandonatie:
Citaat:
'In alle gevallen geldt: als de nabestaanden echt geen orgaandonatie willen, dan doen we het niet, ongeacht de wens van de donor zelf, mits we ook zorgvuldig alle onduidelijkheden bij nabestaanden hebben verduidelijkt. Want wat zou er gebeuren als we de wens van de donor in zo'n geval de doorslag zouden laten geven? De nabestaanden zouden psychische schade oplopen. Dat is niet zoals we werken, wij hebben er geen baat bij, het dient de nabestaanden niet en zal op termijn ook de gedachte van donatie in heel Nederland schaden. Het negatieve nieuws zou leiden tot minder animo om zich met een 'ja' te registreren in het donorregister, waardoor de kans op een orgaan voor patiënten op de wachtlijst nog kleiner wordt.
'Voor mij persoonlijk is er nóg een reden om de wens van de nabestaanden in zo'n geval boven die van de patiënt te laten gaan. Ik beeld me bij zo'n dilemma weleens in: stél dat ik de patiënt zelf zou kunnen vragen of hij ook tot orgaandonatie wil overgaan nu blijkt dat zijn nabestaanden daar enorm veel moeite mee hebben en psychische schade kunnen oplopen. Ik denk dat veel mensen in dat scenario zouden zeggen: nee, dan toch maar niet. Gelukkig hebben de meeste nabestaanden vrede met een geregistreerde toestemming. Voor menig nabestaande geeft donatie juist ook zin aan de dood en helpt het bij de rouwverwerking, wetende dat de dood van hun dierbare ertoe zal leiden dat het leven van anderen gered kan worden.
https://www.volkskrant.nl/wetenschap/wa ... ~ba6f9777/