verootjoo schreef:Als het pijnlijk is en mensonterend, gaat er iets niet goed Ik heb in een hospice gewerkt met een zeer kundige arts die gespecialiseerd is in het overlijden van mensen, en met zeer betrokken verpleegkundigen. En het ging daar altijd zo menswaardig, met veel aandacht voor het comfort van de stervende en voor het verdriet van de nabestaanden.
Heb ook wel eens gehoord van huisartsen die stervensbegeleiding doen en daar hoor je dan de meeste klachten over. Terwijl specialisten ouderengeneeskunde meer gespecialiseerde artsen zijn en daarnaast kunnen zij zich nog verder scholen in het goed toepassen van medische zorg in de laatste levensfase.
Ik vind het heel verdrietig om te lezen dat er mensen het stervensproces slecht hebben ervaren. Het hoeft namelijk gewoon niet zo te zijn.
Het proces zelf is wel redelijk/goed ervaren. Artsen en thuiszorg/ziekenhuis hadden veel tijd en begrip. Maar voordat de morfine echt goed wordt toegepast, hebben veel mensen toch nog (ondragelijk) pijn of bepaalde beperkingen, waardoor zij niet meer zelfstandig kunnen functioneren en soms de waardigheid kwijtraken. Ik vind dat moeilijk om te zien/mee te maken. Als de morfine/dormicum uiteindelijk wordt toegepast of wordt verhoogd, is communicatie niet echt meer mogelijk en merk je als nabestaande toch de pijn/ongemak van de patiënt. Ik ben wat ouder, dus ik heb het al meerdere keren meegemaakt. Ik ben daarom een grote voorstander voor euthanasie en met name het zelfbeschikkingsrecht.