Bokt.nl

**Geplaatst:** 14-10-18 18:46

Geplaatst: 14-10-18 18:46

verootjoo schreef:
Als het pijnlijk is en mensonterend, gaat er iets niet goed Ik heb in een hospice gewerkt met een zeer kundige arts die gespecialiseerd is in het overlijden van mensen, en met zeer betrokken verpleegkundigen. En het ging daar altijd zo menswaardig, met veel aandacht voor het comfort van de stervende en voor het verdriet van de nabestaanden.

Heb ook wel eens gehoord van huisartsen die stervensbegeleiding doen en daar hoor je dan de meeste klachten over. Terwijl specialisten ouderengeneeskunde meer gespecialiseerde artsen zijn en daarnaast kunnen zij zich nog verder scholen in het goed toepassen van medische zorg in de laatste levensfase.

Ik vind het heel verdrietig om te lezen dat er mensen het stervensproces slecht hebben ervaren. Het hoeft namelijk gewoon niet zo te zijn.

Het proces zelf is wel redelijk/goed ervaren. Artsen en thuiszorg/ziekenhuis hadden veel tijd en begrip. Maar voordat de morfine echt goed wordt toegepast, hebben veel mensen toch nog (ondragelijk) pijn of bepaalde beperkingen, waardoor zij niet meer zelfstandig kunnen functioneren en soms de waardigheid kwijtraken. Ik vind dat moeilijk om te zien/mee te maken. Als de morfine/dormicum uiteindelijk wordt toegepast of wordt verhoogd, is communicatie niet echt meer mogelijk en merk je als nabestaande toch de pijn/ongemak van de patiënt. Ik ben wat ouder, dus ik heb het al meerdere keren meegemaakt. Ik ben daarom een grote voorstander voor euthanasie en met name het zelfbeschikkingsrecht.

**Geplaatst:** 14-10-18 19:04

Re: Euthanasie bij ouderen

Geplaatst: 14-10-18 19:04

Dan wordt het te laat ingezet en op een te lage dosering gebruikt.

Black is the colour of my true love's hair

**Geplaatst:** 14-10-18 19:15

Geplaatst: 14-10-18 19:15

xLes schreef:
Dit is voor mij geen moeilijk onderwerp, ik ben hier heel simpel in en mijn visie is duidelijk:

We behandelen onze huisdieren en paarden veel humaner dan de gemiddelde mens. Zij worden wel zachtjes ingeslapen bij lijden of een ziekte die enkel kan verergeren en die we hun willen besparen.

Waarom doen we dit bij onze medemensen niet? Zij kunnen, in tegenstelling tot onze geliefde dieren, dan nog aangeven of het voor hun genoeg is of niet. Maar nee, bij mensen is de euthanasiewet zo ingewikkeld dat uiteindelijk de meesten alsnog in een verzorgtehuis kunnen gaan wachten tot de dood hun eindelijk wil komen halen. Zelfs als men weet dat er een ziekte is die niet overwonnen kan worden, toch maar zo lang mogelijk in leven houden.

Ik heb zelf een aangeboren ziekte die enkel erger kan worden. Op mijn 25e nu al chronisch pijn. Krijg amper mijn huishouden gedaan. Het enige dat verlichting geeft, is bij mijn paard zijn.
Ik heb een geweldige man waar ik vreselijk veel van houd en dat, plus mijn paard en kat, houd mij overeind. Ik ben nog niet klaar voor het einde. Ik geniet van elke dag, zeker op warme dagen waarbij de pijn minder is en ik ben nu wel gelukkig. Maar het zou mij echt énorm veel rust geven als ik wist dat ik over 15 jaar ofzo (levensverwachting 50 jaar), ik hoop dat het nog zolang onder controle blijft, gewoon euthanasie kan doen. Dat ik op een menswaardige manier dit leven kan verlaten als de pijn onhoudbaar word.

En heel eerlijk? Als ik dan geen hulp krijg, dan snij ik zelf mijn polsen wel over. Maar ik zou het zelf graag menswaardiger en minder traumatiserend voor eventuele overblijvende familie hebben.

Als je het woord euthanasie schrapt, dan kan het.
Word lid van de NVVE - dat is sowieso een nuttige vereniging; en zij hebben de informatie om als de (huis/behandeld)arts het niet wil en ook de levenseinde kliniek geen soelaas kan bieden om het zelf te doen op een waardige manier waar je familie gewoon bij kan zijn.

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 14-10-18 19:48

Geplaatst: 14-10-18 19:48

secricible schreef:
Dementie is ook echt moeilijk maar dat staat los van die pil. En volgens mij speelt de discussie over euthanasie bij dementie ook absoluut.

W.b. stervensbegeleiding denk ik ook dat veel huisartsen nog veel kunnen leren van hun collegas. Mijn oma had ook een afschuwelijk stervensproces. Volgens haar kinderen omdat ze niet wilde sterven. M.i. omdat het niet goed gebeurde. Heb gesmeekt om supervisie van een SO maar voor dat dat geregeld was was ze overleden.
Dan heb je meer aan goede ondersteuning van HA's dan een nieuwe pil.

Wat ik niet snap in het hele verhaal, is dat iemand die wilsbekwaam een besluit neemt, over waardigheid van het leven.
En die dan, niet gehoord wordt op het moment suprême.

Onbegrijpelijk!

Ergens paar pagina's terug, dat ik onzin zou uitkramen over het zinloos verlengen van levens, waardoor een langdurig, pijnlijk leven.

Helaas zie ik, naast plekken waar ze het erg goed doen, ook plekken waar ze het niet doen.
Waar ouderen geen fijn leven hebben, ondanks verlengd.

Maar ga eens goed kijken wat er in ziekenhuizen gebeurd.
En waar eigenlijk alle andere artsen in meegaan.

De goeden te na gesproken maar dat zijn er veel te weinig.

En ja, als flexwerker in de zorgsector kom ik op erg veel plekken.

Vuurwerk helemaal zat?
Teken de petitie,!!!!
https://petities.nl/petitions/vuurwerkv ... htqSlfkUUw

**Geplaatst:** 14-10-18 20:35

Geplaatst: 14-10-18 20:35

Citaat:
Wat ik niet snap in het hele verhaal, is dat iemand die wilsbekwaam een beslu it neemt, over waardigheid van het leven.
En die dan, niet gehoord wordt op het moment suprême.

Onbegrijpelijk!

Nee.

Het is intens triest, het kan dramatisch zijn, maar het is niet onbegrijpelijk.
....het is niet alleen hoe de wet werkt, maar ook een kwestie van dat de arts op het moment suprême zeker wil weten dat het hulp is in de vorm van euthanasie en geen moord op een kwetsbare mens.

Zo is er de 'koffie euthanasie', mevrouw kreeg eerst dormicum in haar koffie, braakte daarna de pillen uit en verzette zich tegen het infuus.

De huisarts (verpleeghuisarts) die mijn oude vriedin uit haar lijden verloste moest na afloop het hardste van ons allemaal huilen en ze kreeg op het moment suprême van pure ellende het infuus niet aangelegd. (Ook al had de dominee vlak daarvoor nog gebeden 'dat zij een vaste hand mocht hebben bij haar werk van barmhartigheid'.)
"Ik ben opgeleid om mensen beter te maken', huilde ze.
'Ja', kon ik haar zeggen - 'we deden allemaal ons best en ons best was toch niet toereikend.'

Ik zit als aanstaande bejaarde niet zo te wachten op meer 'koffie euthanasieën'. Niet alleen voor de artsen, maar ik vind het ook als burger.

Citaat:
Ergens paar pagina's terug, dat ik onzin zou uitkramen over het zinloos verlengen van levens, waardoor een langdurig, pijnlijk leven.

Verlengen en verlengen is ook nog twee.

Je kunt bijvoorbeeld de griepprik achterwege laten en bij de eventuele griep plus mogelijke longontsteking geen antibiotica geven.
Je kunt afspreken dat als iemand een hartinfarct krijgt, er niet wordt gereanimeerd.
Etc.

Maar in hoeverre is de griepprik verlenging...?
Of wordt dat 'de juiste zorg onthouden'...?

Het barst van de dilemma's - en de tijd om de zaken goed en zorgvuldig door te spreken wordt niet altijd genomen.

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 14-10-18 22:25

Re: Euthanasie bij ouderen

Geplaatst: 14-10-18 22:25

Dilemma's te over inderdaad.
En de joods-christelijke traditie waar onze politici op hameren helpt ook niet bepaald mee. Van daar uit is elke vorm van zelfmoord verboden aangezien je lichaam en leven van God is en niet van jezelf. Je leven uit Gods handen nemen is daarmee een zonde en moet gestraft worden.
Dat je geen zelfmoordpil bij de drogist moet kunnen halen ben ik het geheel mee eens, ook al omdat het dan wel erg makkelijk wordt om iemand anders te vermoorden om redenen als ervenis of extreem wegpesten (nu komen sommigen van hen "per ongeluk/expres" onder de metro terecht). Druk vanuit een groep of familie om zelf euthanasie aan te vragen idem. Maar als duidelijk is dat iemand geheel zelfstandig heeft besloten genoeg te hebben van het leven, dan moeten de nodige middelen ter beschikking gesteld worden. En als dat in de vorm van een "pil van Drion" middel kan dat ingenomen kan worden op een zelf gekozen moment, dan kan die optie voor sommigen zoveel rust, veiligheid en controle geven dat ze voorlopig door willen/durven gaan met leven. Is voor mij dan wel de vraag hoe stabiel is dit middel en hoe lang kan het dus in de kast liggen en gegarandeerd doen waar het voor is bij inname?

Bayo - 01-01-1996 - 15-04-2017

“Technological progress has merely provided us with more efficient means for going backwards.” – Aldous Huxley –

**Geplaatst:** 14-10-18 22:56

Geplaatst: 14-10-18 22:56

Mijn oma heeft enkele jaren geleden euthenasie laten doen. Maar makkelijk was het zeker niet! Het heeft lang geduurd voor het goed gekeurd was. En als de koppige sterke vrouw die het was heeft ze ondanks ondraagelijke pijn (niet kunnen zitten, maar ook niet liggen, en eigenlijk ook niet lopen) geweigerd om ook maar 1 pil te nemen net zolang tot het goed gekeurd werd... Heeel erg om te zien!

Het was moeilijk, ook voor de arts. Maar het was haar beslissing en haar leven. Het was haar goed recht! Ik vind dus inderdaad dat mensen zelf moeten beslissen en niet moeten afzien en dan sterven.. Ik ben 22 nu, en ben al aan het denken om die papieren in orde te laten maken

"Do a loony-goony dance
'Cross the kitchen floor,
Put something silly in the world
That ain't been there before."

**Geplaatst door de TopicStarter:** 14-10-18 23:00

Geplaatst door de TopicStarter: 14-10-18 23:00

Joliieeenn schreef:
Mijn oma heeft enkele jaren geleden euthenasie laten doen. Maar makkelijk was het zeker niet! Het heeft lang geduurd voor het goed gekeurd was. En als de koppige sterke vrouw die het was heeft ze ondanks ondraagelijke pijn (niet kunnen zitten, maar ook niet liggen, en eigenlijk ook niet lopen) geweigerd om ook maar 1 pil te nemen net zolang tot het goed gekeurd werd... Heeel erg om te zien!

Het was moeilijk, ook voor de arts. Maar het was haar beslissing en haar leven. Het was haar goed recht! Ik vind dus inderdaad dat mensen zelf moeten beslissen en niet moeten afzien en dan sterven.. Ik ben 22 nu, en ben al aan het denken om die papieren in orde te laten maken

Kan dat? En hoe dan?

Wist je dat veel planten eetbaar zijn en dat sommige ook heel gezond zijn? Je leert er meer over tijdens een wildplukwandeling

**Geplaatst:** 15-10-18 00:19

Geplaatst: 15-10-18 00:19

Ik heb de eer gehad dit jaar euthanasie van dichtbij mee te mogen maken op een menswaardige manier, zoals de persoon in kwestie dat altijd gewild heeft.
Ze was 85, en wilde toen al euthanasie maar dat werd afgewezen.
Vanaf dat moment is er elke maand een gesprek geweest met de huisarts ter voorbereiding op ooit euthanasie als de tijd rijp was, toen was ze 90.
Ze is dit jaar op 3 juli vertrokken naar de hemel, terwijl ze de avond ervoor nog uit eten was met haar beste vriendin, met het allermooiste weer van de wereld.
Ze heeft drie weken lang elke dag minstens 2x bezoek gehad van mensen die afscheid kwamen nemen, en zelf haar spulletjes en eigendommen verdeeld.
Deze dame had nog niet dood gehoeven, echter was haar hart slecht, ze werd mager, ze was altijd actief geweest, en nu kon ze amper nog in de tuin scharrelen..
Toen de tweede arts kwam tochtte het wat in huis toen de man bij haar in de kamer stond, en ze waaide bijna om.
Toen was het eerste wat hij zei:
“Lieve mevrouw u bent zo mager dat u bijna omwaait. Ik heb het al gezien.”
En werd dus de euthanasie gepland, daar gingen we de laatste zes weken in.
Samen met mijn moeder en nog enkele mensen ben ik bijna dagelijks daar geweest voor boodschapjes en vooral een luisterend oor.
Op een gegeven moment zat ik daar:
Zij: ‘Morgen komt de Dela.’
Ik: ‘Om de uitvaart te bespreken?’
Zij: ‘Ja ik heb al muziek uitgezocht.’
Ik: ‘Geen roze grafkist uitzoeken hoor!’
Zij: ‘Ja dat doe ik!’ :))

Tja en zo overleefden we iets wat eigenlijk vreselijk was, maar omdat zij er zelf zo aan toe was hebben we het kunnen doen.
Het afscheid was wel heel bizar, er zat een kerngezond mens heel happy in haar stoel om drie uur s’middags, afscheid nemend met tot later, en see you in heaven.
Om tien over zes blies ze haar laatste adem uit, en dan sta je daar later die avond te kijken hoe ze iemand, die eerder die dag nog ‘gezond’ was overleden meenemen.
Het is nu 2,5 maand geleden en het begint nu pas een beetje door te dringen dat ze echt weg is, het is anders dan bij mijn opa, die was gewoon doodziek.
Voor hem ben ik altijd blij geweest, en ik had er direct rust mee.
Nu heb ik dat dus heel lang nog niet gehad, net of ik het niet bevatten kon terwijl we haar niks liever gunden dan dit.
Dus ja, ik vind het dubbel.
Dit gun je iedereen, maar zo sterk als zij geweest is, zo overtuigd als zij het leven verlaten heeft is onvoorstelbaar.
Ze is verheugd op wat komen ging in haar traplift gestapt of ze voor het eerst in de achtbaan mocht, en binnen 5 minuten na haar drankje was ze gewoon al weg.
Hetgeen wat ze het ergste vond is dat ze ons niet kon vertellen hoe het daar was straks, boven, ze had het zo graag met ons gedeeld.
Het was bizar, vreselijk zwaar en tegelijk zo ontzettend bijzonder dat ik het bijna als voorrecht voel dat ik dit meegemaakt heb.

Alleen het moment dat ik nog voor twee dagen boodschappen moest doen vergeet ik dus nooit meer, ineens struikel je over grote voordeelpakken.
En dan zie je die en dan weet je dat ze dat nooit opmaakt, en sta je dus bijna te janken uit onmacht in de supermarkt omdat je geen klein pakje worst kunt vinden.
Dan komt het wel even keihard binnen dat iemand er over twee dagen niet meer is.
Het is moeilijk, en pas als je hoort dat het over zes weken echt gaat gebeuren besef je écht hoe het voelt, en dan duren die zes weken echt eeuwen.
Want het is een laatste keer zondag, maandag, dinsdag, een laatste keer oerhollands kloteweer, een laatste keer de tuinman, een laatste keer de kapster.
En dan komt ook de laatste avond dat voor haar de zon onder gaat, wetende dat ze op dat moment uit eten was met een vriendin.
Dat moment is echt niet in woorden te omschrijven.

**Geplaatst:** 15-10-18 07:35

Geplaatst: 15-10-18 07:35

Dank je wel Moonfish, prachtig geschreven en dank dat je ons hierin liet delen.
Voor jouw oma klinkt het heel fijn en vredig. Ik snap dat het voor jullie erg raar was. Raar en bijzonder, verdrietig maar toch ook vredig.

"Through dangers untold and hardships unnumbered, I have fought my way here to the castle beyond the Goblin City to take back the child that you have stolen. For my will is as strong as yours, and my kingdom is as great - You have no power over me"

**Geplaatst:** 15-10-18 11:14

Geplaatst: 15-10-18 11:14

Zo ging het dus ook met mijn oma. Onwijs sterke vrouw.

**Geplaatst:** 15-10-18 12:12

Geplaatst: 15-10-18 12:12

tamary schreef:
Dilemma's te over inderdaad.
En de joods-christelijke traditie waar onze politici op hameren helpt ook niet bepaald mee. Van daar uit is elke vorm van zelfmoord verboden aangezien je lichaam en leven van God is en niet van jezelf. Je leven uit Gods handen nemen is daarmee een zonde en moet gestraft worden.

De joods christelijke traditie houdt enige zelfmoordenaars in ere.
Samson, bijvoorbeeld.
Maar het cda is gewoon oer conservatief en wil er niet aan.
En maakt dus een karikatuur van wat een mooie traditie is...

Gelukkig is zelfmoord in Nederland geheel en al toegestaan.
Aanzetten tot zelfmoord niet - wat ik in bepaalde vormen compleet terecht vind: psychologischedruk tot het moment dat iemand 'zelf' uit het leven stapt is wat mij betreft een slinkse moord.

Hulp bij zelfdoding is dus blikstjenders ingewikkeld, maar er zijn wel goede protocollen voor.

Citaat:
Maar als duidelijk is dat iemand geheel zelfstandig heeft besloten genoeg te hebben van het leven, dan moeten de nodige middelen ter beschikking gesteld worden. En als dat in de vorm van een "pil van Drion" middel kan dat ingenomen kan worden op een zelf gekozen moment, dan kan die optie voor sommigen zoveel rust, veiligheid en controle geven dat ze voorlopig door willen/durven gaan met leven. Is voor mij dan wel de vraag hoe stabiel is dit middel en hoe lang kan het dus in de kast liggen en gegarandeerd doen waar het voor is bij inname?

Onder andere de NVVE heeft daar wel informatie over.

@ Jolieeeen: wat verschrikkelijk dat jouw oma alle pijnmedicatie heeft geweigerd!
Dat was nergens voor nodig geweest....

Soms kun je suf worden van pillen, maar met een goede apotheker is dat meestal wel te voorkomen.
En het staat los van de eisen rondom de euthanasiewet.

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 15-10-18 21:16

Geplaatst: 15-10-18 21:16

Moonfish dat gevoel van de laatste dagen herken ik veel in. Bij mijn vader gebeurde het in 2 weken. Je leeft dan op automatische piloot. Alles ging langs me heen. Ik weet nog dat we de laatste keer Chinees bij zijn favoriete restaurant mee Namen.ondanks hij moeite had met slikken vond hij het heerlijk.Ook zoiets....
De avond voor de dag dat het ging gebeuren was hij wel zo verschrikkelijk zenuwachtig dat hij moest spugen. Dat vond ik erg. Ook toen hij huilend zij dat hij het liefst nog 15 jaar wilde blijven...in goede gezondheid welteverstaan.
Hij had slokdarmkanker. Was binnen 3 maanden gebeurd.
De euthanasie zelf vond ik ook bijzonder. Hij kreeg injecties.
Ik ben voor euthenasie,niet alleen als iemand ernstig ziek is, ook wanneer iemand oud is en niet meer wil moet het mogelijk zijn. Ik vind dat je zelf moet mogen beslissen over je leven.

Ik l*l niet met de wind mee nee...

**Geplaatst:** 15-10-18 21:51

Geplaatst: 15-10-18 21:51

Ik krijg het moeilijk bij het lezen van jullie berichten Popstra en Moonfish. Veel herkenning. Voor mij is het nog zo vers, twee weken geleden heeft mijn moeder voor actieve euthanasie gekozen.

Na een (te) lang traject stond het licht eindelijk op groen en toen was het twee weken later ook meteen zo ver.
Zo lang strijden, wetend wat het doel is, maar er blijft onzekerheid. Dan heb je zekerheid en gaat het ineens te snel.

Ik heb het er nog erg moeilijk mee. Ik leef nog in de fase van onwerkelijkheid.
Het traject begon 4 jaar geleden bij de huisarts, vanaf dec'17 kwam er druk op de ketel, in april'18 haakte de huisarts af en moesten we het traject opnieuw beginnen bij de l.evens-eindekliniek. En dan begin je ook echt opnieuw, zij moeten zelf een dossier opbouwen om het te kunnen verantwoorden volgens de wetgeving. Dus gesprekken, afspraken met specialisten, nog meer gesprekken.
Ik ben daar nu nog het meest verdrietig over, haar laatste 10 levensmaanden hebben mijn moeder zoveel stress gegeven, voor haar leefde maar een ding 'het mag niet te laat zijn, dan mag het niet meer'.

Ik ben de kliniek dankbaar dat ze mijn moeder's wens hebben vervuld, ik weet inmiddels hoe niet vanzelfsprekend dit is. Overigens is het woord kliniek verwarrend, je krijgt een arts en verpleegkundige toegewezen en alle gesprekken en de euthanasie gebeuren thuis.

Mijn moeder had Alzheimer, heeft zonder klagen er in de jaren het beste van gemaakt, zich zo dapper staande gehouden, voerde nog alleen en keurig haar huishouden.
Maar ze had vanaf de eerste symptomen meteen haar grens getrokken tot hoever ze met de Alzheimer wilde leven. Ze heeft alles, maar echt alles hieromtrent uitgezocht. 4 jaar geleden lagen alle mogelijke formulieren bij de huisarts. De wilsverklaringen gaven we om de zoveel tijd een update.

Doordat vooral haar taal het ergste werd aangetast, was ze van mij 'afhankelijk' en ben ik overal bij geweest. De bezoeken, de onderzoeken, de formulieren invullen. Maar hoeveel ik ook kon doen, mijn moeder was degene die haar wens en de nood moest verwoorden. Elke keer moest ze zichzelf zo opladen om de ander te overtuigen, terwijl haar woordenschat steeds beperkter werd. Haar expressie en lichaamstaal compenseerden het gebrek aan woorden.

Ik vind het goed dat er een wetgeving is, maar zoals ik het nu heb mee gemaakt wordt ik zo verdrietig wat het mijn moeder aan levenskwaliteit heeft gekost, elke keer zich opladen voor een gesprek, de onzekerheid, de angst, door moeten gaan, sterk blijven. Terwijl ze al zo moe was door haar ziekte.

**Geplaatst:** 15-10-18 21:58

Re: Euthanasie bij ouderen

Geplaatst: 15-10-18 21:58

Nog gecondoleerd Grit en sterkte. Het is nog maar kort geleden. Heftig om van dichtbij mee te maken, maar wel fijn, dat alles naar de wens van je moeder uiteindelijk is uitgevoerd.

**Geplaatst:** 16-10-18 07:39

Geplaatst: 16-10-18 07:39

moonsparkle schreef:
Joliieeenn schreef:
Mijn oma heeft enkele jaren geleden euthenasie laten doen. Maar makkelijk was het zeker niet! Het heeft lang geduurd voor het goed gekeurd was. En als de koppige sterke vrouw die het was heeft ze ondanks ondraagelijke pijn (niet kunnen zitten, maar ook niet liggen, en eigenlijk ook niet lopen) geweigerd om ook maar 1 pil te nemen net zolang tot het goed gekeurd werd... Heeel erg om te zien!

Het was moeilijk, ook voor de arts. Maar het was haar beslissing en haar leven. Het was haar goed recht! Ik vind dus inderdaad dat mensen zelf moeten beslissen en niet moeten afzien en dan sterven.. Ik ben 22 nu, en ben al aan het denken om die papieren in orde te laten maken

Kan dat? En hoe dan?

Ik heb geen flauw idee eigenlijk. Op dit moment woon in in België en hier is het sowieso nog niet zo geaccepteerd als in Nederland. Maar ik heb me ooit laten wijs maken dat je bij je dokter al die papieren kan invullen? Of het echt zo is, geen idee. Maar je kan het altijd al eens vragen als je dit wilt.. Ik ga toch nog eventjes wachten maar wil het liefst wel geregeld hebben voor ik ziek zou worden.

"Do a loony-goony dance
'Cross the kitchen floor,
Put something silly in the world
That ain't been there before."

**Geplaatst:** 16-10-18 08:17

Geplaatst: 16-10-18 08:17

Bij de NVVE kun je documenten aanvragen die je in kunt vullen, tevens een niet reanimeer penning. Schrijf een persoonlijke wilsverklaring waarin je beschrijft wanneer voor jou onder andere het leven uitzichtloos en ondraaglijk zou zijn, wat je wel en niet wilt aan behandelingen enz.
Lever een set af bij de huisarts, zorg dat een dierbare op de hoogte is. En blijf het updaten.

Dit kun je doen, maar besef dat het geen garanties biedt, een arts moet bereidt zijn euthanasie uit te voeren en het moet binnen de wetgeving vallen. Vraag aan je huisarts hoe hij/zij hierin staat, vooral als het gaat om actieve euthanasie.

**Geplaatst:** 16-10-18 08:57

Re: Euthanasie bij ouderen

Geplaatst: 16-10-18 08:57

Moonfish wat mooi en fijn om te horen dat het zo ook kan gaan, ik krijg er even tranen van in mijn ogen. Ik had zo graag gewild dat het zo ook was gegaan met mijn oudtante. Ik heb geen opa/oma van beide kanten gehad en zij was altijd mijn 'oma'. Na 4 intensieve jaren mantelzorgen met mijn moeder werd ze eindelijk slecht genoeg bevonden voor een verzorgingstehuis. Helaas was zij lange tijd helder-niet helder, maar 1 ding vergat ze nooit: dat ze dood wilde. Ze was altijd zo een zelfstandige sterke vrouw en nu compleet afhankelijk van anderen. Euthanasie was niet meer mogelijk toen ze niet meer helder was, maar ook daarvoor zou ze het niet hebben gekregen zeiden de artsen achteraf. Uiteindelijk is ze een vreselijk mensonteerende dood gestorven, in een luier, max morfine maar zoveel pijn en dat voor 48 uur. Wij stonden erbij en keken ernaar, we konden en mochten niks doen. De verpleging ook en samen stonden we echt van als we nu gewoon morfine kunnen geven dan is er nog een beetje waardigheid, dit heeft ze absoluut niet verdient. Daarna zijn mijn beide ouders ook niet meer gestopt met roken, om maar te voorkomen dat ze 80 en dement worden en hebben we wel duidelijke afspraken dat ik dat niet mag laten gebeuren bij hen. Maar eerlijk wat doe je er tegen, want in het schemergebied van dementie is er geen mogelijkheid en die zou er imo wel moeten komen.

Nikita †

**Geplaatst:** 16-10-18 09:27

Re: Euthanasie bij ouderen

Geplaatst: 16-10-18 09:27

Is altijd een moeilijk onderwerp omdat de regels erom heen streng zijn. Ik heb beide kanten mee gemaakt.

Mijn opa had een heel slecht hart en hij zou het niet lang meer hebben (hooguit 2/3 mnd). Vanuit een ander ziekenhuis heeft hij mee gedaan aan naar een onderzoek voor een nieuw medicijn. Doordat medicijn heeft hij eigenlijk een jaar langer gehad. Het onderzoek was mislukt en het ziekenhuis wilde de zorg niet meer op hun nemen en werd terug gestuurd naar zijn oude ziekenhuis. Eigenlijk is hij sindsdien beland in een machtspelletje van beide ziekenhuizen, maar uiteindelijk heeft zijn oude ziekenhuis besloten hem daar te houden (na 4x te zijn verhuist tussen beide ziekenhuizen).
Zijn einde was mens onterend

Zijn lijf was op en hij had enorme doorligplekken op stuitje, hielpen waren voor de helft al weg. En daarnaast enorm veel pijn. Naast een morfine infuus deden ze vrij weinig. Hij heeft gesmeekt om hem uit zijn lijden te verlossen, maar hier werd geen gehoor aan gegeven. Een volwassen man die hierom huilend smeekte. Het aan zijn eigen kinderen vroeg om het te doen.
Geen arts, geen verpleging die hem hierin hielp, hij had het nooit aangevraagd, en zijn kinderen die hem niet konden helpen.
Is een hel geweest die uiteindelijk ruim 2 weken heeft geduurd.

Aan de andere kant mijn oma met uitgezaaide darmkanker, wat zich in een zeer rap tempo verder uitzaaide. Mijn oma heeft het wel zelf geregeld, en had een jonge huisarts die het zelf nog niet eerder had begeleid. Hij vond het echt moeilijk om hiermee te helpen, maar deed het wel voor mijn oma. En ook had hij al een heel behandelplan voor als het zou worden afgewezen of op het einde niet meer mogen (verwardheid ivm mogelijke uitzaaiingen in dr hoofd).
Gelukkig keurde de 2e arts het ook goed en is er gelijk een datum vast gesteld.
Afscheid wilde mijn oma niet, eigenlijk van niemand niet. De laatste 7 weken (vanaf het moment dat ze het eerste gesprek erover heeft gehad met de ha) heb ik haar ook niet meer gezien. Maar wat had ik graag (en nog steeds) even naar binnen gelopen om haar nog 1x een kusje te geven. Niet gedaan overigens, was tegen haar wil, ze wilde dat we haar herinnerde zoals ze was en niet hoe ze er nu uitzag.
Ze is rustig in vrede in slaap gevallen en overleden.

-----------------------------------------------------------------------------------------------
Een tijdje terug een docu gezien over (ik dacht) Oostenrijk waar het makkelijker schijnt te wezen. Maar dan moeten ze het drankje zelf opdrinken.
In die docu waren niet alleen mensen die ziek waren, maar gewoon echt niet meer wilde leven.
Aan de ene kant heel weg mooi, en ik denk dat zulke instellingen/klinieken wel een positieve invloed hebben op zelf doding. Als dat meer legaal word in NL zouden er wellicht ook minder treinspringers zijn, maar vrees dat dit te naïef gedacht is.

Wat ik overigens wel apart vind, is dat kinderen het van hun ouders ook goed moeten keuren, zegt er 1 nee dan gaat het ook niet door.
Tenminste dat was toen bij mijn oma wel zo. Alle kinderen moesten hun goedkeuring ervoor geven. Eigenlijk raar, waarom mag je als persoon niet zelf beslissen. Je bent al afhankelijk van artsen etc, waarom dan ook nog van je kinderen. Voor sommige kinderen is dat ook een hele belasting.

Volg Bo en haar verwachte veulentje [KS-MK] Als je dochter haar droom waar maakt, Bo x White Dream
Het is wat het is

**Geplaatst:** 16-10-18 09:44

Geplaatst: 16-10-18 09:44

kiki1976 schreef:
Wat ik overigens wel apart vind, is dat kinderen het van hun ouders ook goed moeten keuren, zegt er 1 nee dan gaat het ook niet door.
Tenminste dat was toen bij mijn oma wel zo. Alle kinderen moesten hun goedkeuring ervoor geven. Eigenlijk raar, waarom mag je als persoon niet zelf beslissen. Je bent al afhankelijk van artsen etc, waarom dan ook nog van je kinderen. Voor sommige kinderen is dat ook een hele belasting.

Dat is inderdaad vreemd, als de persoon het wil en nog in staat is de beslissing te maken, dan kan (in principe) niemand dit tegen houden. Onze arts heeft dit ook specifiek benoemd, de mening of goedkeuring van de kinderen hebben geen invloed op zijn handelen, mijn moeder was de enige die ja of nee kon zeggen. Dus ook zonder onze steun zou de euthanasie uitgevoerd zijn.

FelineNanet, euthanasie bij dementie is mogelijk, al moet het inderdaad in een vroeg stadium en moet je een lange adem en doorzettingsvermogen hebben om het traject aan te gaan. Allereerst om een arts te vinden die open staat voor actieve euthanasie in een gevoelsmatig vroeg stadium. Helaas staan weinig artsen klaar om dit aan te gaan of in elk geval verder te adviseren over de mogelijkheden.
Heel erg dat je oma zo heeft moeten gaan.

**Geplaatst:** 16-10-18 09:51

Geplaatst: 16-10-18 09:51

Euthanasie is altijd actief. Passieve euthanasie bestaat niet.
Euthanasie is het actief beeindigen van iemand leven met dodelijke medicijnen door een arts.

Palliatieve sedatie (bestrijden van pijn en ongemak met medicatie zoals dormicum en morfine), staken of afzien van medisch zinloos handelen (afzetten van beademing bij iemand die niet meer wakker wordt, maar ook niet geven van antibiotica bij een longontsteking bij een terminale patient) zijn geen euthanasie en iets totaal anders.

"what is the bravest thing you've ever said?" asked the boy
"Help" said the horse

**Geplaatst:** 16-10-18 10:04

Geplaatst: 16-10-18 10:04

Ik vind het jammer om te lezen dat het in sommige gevallen zo lastig geregeld is en artsen af haken...dat moet toch anders kunnen.

Mijn ouders waren al lang lid van de euthenasie vereniging. Dit omdat mijn moeder verpleegster is geweest in een bejaarden verzorgingshuis en veel ellende heeft mee gemaakt. Zo wil zij dus nooit eindigen.
Ook heeft ze een penning dat ze niet gereanimeerd wil worden. Ze is 74 en nog fit en in goede gezondheid. Er is echt goed over nagedacht.

Bij mijn vader ging het dus allemaal best heel soepel. Het was binnen 2 weken geregeld toen hij zij dat hij niet meer verder wilde.

Ik zit dus wel eens te denken, wanneer is het moment je lid moet worden van deze vereniging als je zelf ook niet onmenselijk wil lijden bij ziekte of eenzaamheid als je oud bent
Zou ik, bijna 47 ook al lid moeten worden. Zou ik het opschuiven naar dat ik 50 ben!? Je kan immers zomaar ernstig ziek worden.

Ik l*l niet met de wind mee nee...

**Geplaatst:** 16-10-18 10:12

Geplaatst: 16-10-18 10:12

kiki1976 schreef:
Wat ik overigens wel apart vind, is dat kinderen het van hun ouders ook goed moeten keuren, zegt er 1 nee dan gaat het ook niet door.
Tenminste dat was toen bij mijn oma wel zo. Alle kinderen moesten hun goedkeuring ervoor geven. Eigenlijk raar, waarom mag je als persoon niet zelf beslissen. Je bent al afhankelijk van artsen etc, waarom dan ook nog van je kinderen. Voor sommige kinderen is dat ook een hele belasting.

Dat is niet standaard hoor

Volgens mij wettelijk niet eens nodig om ‘toestemming’ van je kinderen te hebben. Wel peilen ze natuurlijk hoe die erin staan. Maar een kind zou het in principe niet tegen kunnen houden als er verder wel aan de wettelijke eisen voldaan wordt.

**Geplaatst:** 16-10-18 10:33

Geplaatst: 16-10-18 10:33

Jawel, wij (mijn broer en ik) moesten ook toestemming geven. Of eigenlijk meer ,,er achter staan,,
Of dit wettelijk tegengehouden word als er een niet mee eens is geen idee. Lijkt me wel de boel te vertragen

Ook moest er om de dag ofzo opnieuw getekend worden door mijn ouders in die 2 weken naar het moment toe en kwam de arts steeds vragen of mijn vader er nog achter stond.

Ik l*l niet met de wind mee nee...

**Geplaatst:** 16-10-18 18:12

Re: Euthanasie bij ouderen

Geplaatst: 16-10-18 18:12

Wettelijk is die toestemming totaal niet.
De arts beslist, in samenspraak met de patiënt.

Maar in sociaal opzicht is het zo stom nog niet: dat de familie op 1 lijn zit - en ook dat er geen tekens van oneigenlijke druk zijn.

En lid worden van de NVVE 'kan en mag' altijd. Daarmee steun je een nuttige club mensen.
(En lidmaatschap van is nog niet hetzelfde als een niet-reanimeerverklaring of een levenstestament.)

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

Wie is er online