Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Shadow0 schreef:Ik kwam recent terecht op https://lerenvancasussen.cce.nl/ en daar worden een aantal van die hele gecompliceerde situaties beschreven, en ook hoe ze (deels) doorbroken werden.
Het is heel ingewikkeld, maar de neiging om iemand te weigeren (of over te plaatsen) is soms vrij sterk, en dat lijkt voor de medewerkers het directe probleem wel op te lossen, maar voor de persoon die niet welkom is en weer een afwijzing te verwerken krijgt waarschijnlijk niet.
En wij kunnen als maatschappij die mensen niet loslaten!
Maar voor het team zelf lost het misschien ook niet zoveel op, want als een conflict zo ver gaat lijkt me dat er ook in de organisatie dingen niet lekker lopen. Die worden niet opgelost door een client te weigeren.
Dus ik zou willen dat er veel meer mogelijkheden zijn die maken dat iemand wel welkom is, en dat er gekeken wordt naar wat zo'n persoon, maar zeker ook het team, werkelijk nodig heeft, en dat dan centraal te stellen.
(Wat betreft afspraken maken: iemand moet ook het vermogen hebben om dat werkelijk ten uitvoer te brengen. Nog een steeds terugkerend thema bij die casusbeschrijvingen: dat mensen vaak makkelijk worden overschat. Ze tonen op het oog vaak meer dan ze werkelijk waar kunnen maken - ze praten bv makkelijk, of geven de sociaal gewenste antwoorden, hebben een leven lang trucs geleerd. Maar kunnen dat vervolgens emotioneel niet verwerken en in hun handelen niet tot uiting brengen. En dat geeft dan een boel teleurstelling en frustratie en onbegrip, en lijkt het alsof dingen expres gedaan worden als het eigenlijk onmacht is.)
quera schreef:Ik zou zo iemand ook niet terugsturen naar de oude afdeling. Zo te zien is het een team wat getraumatiseerd is mbt deze casus. De client heeft dan meer baat bij een nieuwe start. Waarbij het een stabiel en sterk team nodig heeft.
Shadow0 schreef:quera schreef:Ik zou zo iemand ook niet terugsturen naar de oude afdeling. Zo te zien is het een team wat getraumatiseerd is mbt deze casus. De client heeft dan meer baat bij een nieuwe start. Waarbij het een stabiel en sterk team nodig heeft.
Wat mij opvalt is dat vaak de belangen door elkaar gaan lopen. Waar het uiteindelijk om gaat is dat het team niet voldoende capaciteit / kunde / ervaring / middelen heeft om dit goed op te vangen. Dat is een tekortkoming van de professionele kant. En ja, dat team klinkt getraumatiseerd, en dat is heel begrijpelijk, en ook niet bedoeld als verwijt - maar het blijft een tekortkoming aan de professionele kant. Het team vindt het beter voor het team dat die persoon er niet komt. Wat een volkomen legitiem gevoel is overigens.
Maar het wordt vaak gebracht als 'het is beter voor de client om een nieuwe start te maken.' En dat is heel vaak niet zo. De client heeft baat bij een goede begeleiding, maar vooral ook bij stabiliteit, bekende mensen, en dat ze ervaart dat dingen opgelost worden en goed verlopen.
De 'frisse start' is meestal vooral 'de zoveelste ingrijpende wijziging waarbij je in het diepe gegooid wordt' en ergens helemaal alleen komt, en die 'frisse start' is heel vaak niet zomaar in het belang van de persoon die het betreft. (Een verhuizing naar een betere plek kan dat wel zijn, maar dan nog kan het zinvol zijn om te kijken hoe die overgang zo klein mogelijk gemaakt kan worden, want het is en blijft iets ingrijpends en bedreigends.)
In dit geval zeker niet, want het voorlopige alternatief is op straat of een tijdelijke crisisplaatsing ofzo: er is niet een goede plek gevonden die beter voldoet aan wat zij nodig heeft.
quera schreef:Maar een team wat niet goed is voor de client door een trauma kan toch nooit de goede begeleiding geven.
oomens schreef:Waarom zou iemand niet geweigerd mogen worden waarom hij een gevaar oplevert voor zijn verzorgers?
In ongeveer iedere hulpverleningssetting wordt erop gehamerd dat mensen (ook professionals) hun leven of gezondheid niet in gevaar moeten brengen om anderen te redden. Waarom zou dat ineens niet meer gelden als de te redden persoon psychisch niet helemaal deugt? Als zorg niet veilig kan worden gegeven op een voor de patiënt acceptabele manier, dan betekent dat m.i. dat die zorg ofwel niet, ofwel op een voor de patiënt minder acceptabele manier (dwang, fixeren of isoleer bijvoorbeeld) verleend wordt.
Bij gevallen waarbij niet behandelen vanwege hun maatschappelijke gevaar geen optie is, blijft alleen de laatste manier over, maar het mag nooit zo zijn dat zorgpersoneel risico's loopt omdat de patiënt niets in de weg gelegd mag worden.