Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli
Shadow0 schreef:Ik kwam recent terecht op https://lerenvancasussen.cce.nl/ en daar worden een aantal van die hele gecompliceerde situaties beschreven, en ook hoe ze (deels) doorbroken werden.
Het is heel ingewikkeld, maar de neiging om iemand te weigeren (of over te plaatsen) is soms vrij sterk, en dat lijkt voor de medewerkers het directe probleem wel op te lossen, maar voor de persoon die niet welkom is en weer een afwijzing te verwerken krijgt waarschijnlijk niet.
En wij kunnen als maatschappij die mensen niet loslaten!
Maar voor het team zelf lost het misschien ook niet zoveel op, want als een conflict zo ver gaat lijkt me dat er ook in de organisatie dingen niet lekker lopen. Die worden niet opgelost door een client te weigeren.
Dus ik zou willen dat er veel meer mogelijkheden zijn die maken dat iemand wel welkom is, en dat er gekeken wordt naar wat zo'n persoon, maar zeker ook het team, werkelijk nodig heeft, en dat dan centraal te stellen.
(Wat betreft afspraken maken: iemand moet ook het vermogen hebben om dat werkelijk ten uitvoer te brengen. Nog een steeds terugkerend thema bij die casusbeschrijvingen: dat mensen vaak makkelijk worden overschat. Ze tonen op het oog vaak meer dan ze werkelijk waar kunnen maken - ze praten bv makkelijk, of geven de sociaal gewenste antwoorden, hebben een leven lang trucs geleerd. Maar kunnen dat vervolgens emotioneel niet verwerken en in hun handelen niet tot uiting brengen. En dat geeft dan een boel teleurstelling en frustratie en onbegrip, en lijkt het alsof dingen expres gedaan worden als het eigenlijk onmacht is.)
Shadow0 schreef:quera schreef:Ik zou zo iemand ook niet terugsturen naar de oude afdeling. Zo te zien is het een team wat getraumatiseerd is mbt deze casus. De client heeft dan meer baat bij een nieuwe start. Waarbij het een stabiel en sterk team nodig heeft.
Wat mij opvalt is dat vaak de belangen door elkaar gaan lopen. Waar het uiteindelijk om gaat is dat het team niet voldoende capaciteit / kunde / ervaring / middelen heeft om dit goed op te vangen. Dat is een tekortkoming van de professionele kant. En ja, dat team klinkt getraumatiseerd, en dat is heel begrijpelijk, en ook niet bedoeld als verwijt - maar het blijft een tekortkoming aan de professionele kant. Het team vindt het beter voor het team dat die persoon er niet komt. Wat een volkomen legitiem gevoel is overigens.
Maar het wordt vaak gebracht als 'het is beter voor de client om een nieuwe start te maken.' En dat is heel vaak niet zo. De client heeft baat bij een goede begeleiding, maar vooral ook bij stabiliteit, bekende mensen, en dat ze ervaart dat dingen opgelost worden en goed verlopen.
De 'frisse start' is meestal vooral 'de zoveelste ingrijpende wijziging waarbij je in het diepe gegooid wordt' en ergens helemaal alleen komt, en die 'frisse start' is heel vaak niet zomaar in het belang van de persoon die het betreft. (Een verhuizing naar een betere plek kan dat wel zijn, maar dan nog kan het zinvol zijn om te kijken hoe die overgang zo klein mogelijk gemaakt kan worden, want het is en blijft iets ingrijpends en bedreigends.)
In dit geval zeker niet, want het voorlopige alternatief is op straat of een tijdelijke crisisplaatsing ofzo: er is niet een goede plek gevonden die beter voldoet aan wat zij nodig heeft.
BlackShadowZ schreef:quera schreef:Nee hoor..
Vroeger was Klaas gewoon enorm druk.
En jan was heel goed met brommers sleutelen.
Daarbij was vroeger de lat veel minder hoog als dat het nu is.
Wat betreft lichte aandoeningen met het met je eens. Ik werk ook in het onderwijs en ben van mening dat we veel te snel stickertjes plakken.
Echter is het bij ernstige aandoeningen toch wel een heel goede ontwikkeling. Daar er veel gerichter gewerkt kan worden nav specifiekere diagnoses.
oomens schreef:danzzz schreef:Juist niet, die lichamelijke gehandicapte kan je in je eentje wel wassen en aankleden. Die agressieveling moet je altijd in het vizier hebben en vaak zijn deze mensen bovengemiddeld sterk, dus heb je minimaal 2, maar het liefst 4 collega's in de buurt.
De zorgintensiteit zit hem niet in de lichamelijke sfeer.
Heel simpel gezegd. Als iemand lichamelijk veel zelf kan, zijn er weinig dingen waarvoor je daadwerkelijk fysiek de kamer van de patiënt hoeft te betreden. Als je die paar keer dan met meerdere mensen bent, heb je nog steeds over de dag heen niet veel personeel nodig.
Die agressie is alleen een probleem wanneer er daadwerkelijk contact is tussen de verwarde en het personeel. Zolang iemand in zijn eentje in een hufterproof kamer agressief zit te zijn, is er weinig zorg bij nodig.
BlackShadowZ schreef:Ja precies Quera!
En ik vind het zo'n goede ontwikkeling dat mensen nu ten minste de kans op hulp en zorg krijgen, in plaats van maar simpelweg de doodstraf te krijgen of in een klein hokje weg te kwijnen
En natuurlijk realiseer ik me dat er nog veel mis is en verbeterd kan worden. En ik sta ook wel eens met open mond te kijken van sommige praktijken die ik lees of zelf zie. Maar het zijn gewoon feiten en cijfers dat Nederland het echt enorm goed doet, en er gewoon maar zeer zelden ernstige incidenten zijn.
*ik praat hier vooral over FPC's,
belle_boef schreef:tCitaat:Precies, nu krijgen ze EN geen pak rammel, en ze gaan ook niet naar het gesticht.
Dat pak rammel wellicht wat minder door de omgeving maar eenmaal veroordeeld en behandeling wordt noodzakelijk geacht kunnen ze nog steeds naar een instelling om behandeld te worden.
belle_boef schreef:de strekking van dit topic is of mensen geweigerd mogen worden niet of tbs’ers niet op verlof zouden mogen. Laten we wel on topic blijven
Een tbs kliniek zal een agressieve patiënt niet weigeren
Loes1996 schreef:Ik hoop dat dit topic voor de meelezers wel een beetje een beeld geeft hoe het in werkelijkheid zit met verlofregelingen, separeer, etc. En dat het dus inderdaad niet zo is dat iedereen die binnenkomt..ook weer buitenkomt.. en dat bij verlofregelingen er echt een heel proces aan voorafgaat met onder andere risicotaxatie.
danzzz schreef:quera schreef:Precies tbs heeft dus wel degelijk nut.
En 0% ga je nooit krijgen.
En ja deze mensen gaan de maatschappij in als zij door meerdere mensen goedgekeurd zijn. Dus niet zoals je net zei... ‘ de psychiater heeft een succesverhaal’. Er zit een heel team achter en wordt echt niet binnen een dag besloten.
Dat snap ik, en ik denk dat je me heus wel snapt met die opmerking.
0% winkeldiefstallen hoeft ook niet, dat is een utopie. Maar risicomensen loslaten in de maatschappij en 1 op de 4 gaat de fout weer in, is best behoorlijk. Gelukkig is het gedaald, en dat komt absoluut door verbeterde behandelmethoden, maar is nog steeds wel heel veel vind je niet?
danzzz schreef:BlackShadowZ schreef:Jij zegt net letterlijk "zeden kom je wel overheen, ik heb het alleen over de echt krankzinnige" maar daarvoor gebruik je michael P wel meerdere malen als voorbeeld.
Nee weet je wat vervelend is? Mensen die zelfs toegeven ergens geen enkel verstand van te hebben, en ook niks aannemen van mensen die dat wel hebben. Maar wel door gaan met "feiten" strooien, welke helemaal geen feiten zijn. En dat hebben al meerdere mensen je gezegd inmiddels.
En volgens mij precies de verdediging die jij jezelf nu toekent, geld toch net zo goed voor mij?
Tot noch toe onderbouw ik alles, ik ontkracht alleen jouw feiten die geen feiten zijn.
Ik verkondig alleen mijn mening, nooit feiten. Mijn mening is mijn waarheid en blijkbaar heb je me nog niet genoeg kunnen overtuigen, en dat komt waarschijnlijk omdat ik met hele andere ogen naar jouw werk kijk dan jijzelf. Jij ziet alles wat goed gaat, en ik zie alles wat fout gaat, so be it.
En welke feiten heb je het over eigenlijk?
danzzz schreef:Anouk16
[quote="quera schreef:Wij staan al luxe met 3 op 10
Heel luxe zeg! Wij werken 9 van de 10 keer alleen(!!!) Op een groep van max. 32 man. Wel een open instelling, uitbehandelde psychiatrische cliënten/patiënten met zeker 90% van de groep een stevige drugs of alcohol verslaving (alleen geen heroïne, dat wordt niet gedoogd!).
Tja ik zie mijn collega's ongeveer 1u per week. Wanneer er agressie optreed kan ik politie inschakelen. Wanneer er een escalatie dreigt te komen waarschuw ik de politie al. Werkte liever met wat meer mensen tegenlijk, maar ach .
Maar daarom weigeren wij soms ook mensen, of zetten we ze op straat; met als optie natuurlijk om zich te melden bij een D&O.
bruintje123 schreef:Krijgt een slachtoffer een tweede kans?
Medicijnen kunnen altijd ontregeld raken. Wat dan?
Ach ja we hadden hem maar ja ondanks zijn eerdere zeer ernstige vergrijp(en) verdiende hij een tweede kans.
bruintje123 schreef:Klopt. Met je eens.
Maar als ik nu iemand de keel door snij in psychose hoor ik ook vast. Bepaalde mensen hebben eerder last van geesten ziektes dan andere en dan blijk ik er ook 1 van te zijn. Moet er geen kans zijn dat ik een tweede slachtoffer kan maken. Al lijk ik daarna zo'n goeie.
bruintje123 schreef:Klopt. Met je eens.
Maar als ik nu iemand de keel door snij in psychose hoor ik ook vast. Bepaalde mensen hebben eerder last van geesten ziektes dan andere en dan blijk ik er ook 1 van te zijn. Moet er geen kans zijn dat ik een tweede slachtoffer kan maken. Al lijk ik daarna zo'n goeie.