Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-13 22:39

Is alles de schuld van een ander?

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-13 22:39

Goed, ik ga er toch een topic over openen omdat ik mij al een hele tijd afvraag wat er nu allemaal aan het veranderen is in onze (welvarende ondanks de crisis) maatschappij. Ik wil absoluut niemand tegen de schenen schoppen maar ik vraag het mij de laatste tijd steeds vaker af: worden we als individu nu steeds kwetsbaarder?

Onze maatschappij is nu zo ingesteld dat er voor ons vanalles wordt geregeld. Er zijn voorzieningen, regelingen, uitkeringen, zorginstanties e.d waar je vroeger gewoon je zaakjes bijelkaar moest rapen en doorgaan met het leven. Anders was er geen brood op de plank en leed je familie honger (overigens wil ik absoluut geen 'vroeger was alles beter' topic openen

). Het leven en alles wat er bijhoort wordt steeds sneller, kwantitatiever en effectiever.

Steeds vaker hoor ik van mensen dat ze zwaar in de sh*t zitten want ze zijn gepest, een secundair familielid is overleden, het paard heeft een peesblessure, ze zijn hun baan kwijtgeraakt, het wil niet lukken op school... En ga zo maar door. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb ook heel wat mee gemaakt in mijn korte leventjeDoor die zaken, wordt dan gezegd, lopen ook alle andere aspecten van het leven niet lekker. Tot zelfs behoorlijke psychische problemen aan toe. Tuurlijk kan er een bepaalde multiproblematiek spelen maar zelfs enkelvoudige problemen zorgen voor disfunctioneren.

Ik werk zelf op het gebied van arbeidongeschiktheid. Waar de oudere generatie zegt: ik pak aan wat ik kan zegt de jongere generatie: ik kan niets want ik ben ziek maar als ik beter ben....? Dat is ook zoiets waarvan ik mij afvraag, worden we te soft.

Ik ben benieuwd hoe de andere bokkers hier over denken? Uiteraard respectvol. Ik heb het overigens niet over de hele heftige gebeurtenissen in het leven (zoals het overlijden van ouders of broer/ zus of misbruik/ mishandeling e.d.) maar meer de dingen die gewoon gebeuren in het leven omdat, nouja, het leven gewoon het leven is?

edit: even een verduideling met dank aan de reacties in dit topic

. Leggen we niet te vaak de schuld bij een ander, buiten ons om? Vandaar ook de verandering van het onderwerp...

Laatst bijgewerkt door Rytir op 29-11-13 23:22, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-11-13 22:42

Geplaatst: 29-11-13 22:42

Waar baseer je dat op als ik vragen mag? En wat bedoel je met té soft? Kun je het wat concreter maken?

**Geplaatst**: 29-11-13 22:43

Geplaatst: 29-11-13 22:43

Ik denk dat steeds meer mensen geleerd hebben of vanuit huis mee krijgen een grens te trekken. In zekere zin is dat goed, maar er zitten inderdaad mensen tussen bij wie die grens wel heel laag is gelegd.

**Geplaatst**: 29-11-13 22:45

Re: Wat gebeurt er in de maatschappij? Worden we té soft?

Geplaatst: 29-11-13 22:45

Ik denk juist dat anderen te hard worden...

**Geplaatst**: 29-11-13 22:46

Geplaatst: 29-11-13 22:46

Peuk schreef:
Waar baseer je dat op als ik vragen mag? En wat bedoel je met té soft? Kun je het wat concreter maken?

mee eens

interessant onderwerp, maar ik mis een stukje duidelijke uitleg

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-13 22:47

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-13 22:47

Met té soft bedoel ik dat er geen 'eelt' meer is, een beetje lastig uit te leggen. Problemen die voorheen ook speelden worden nu als onoverkoombaar probleem gezien. Die worden nu opeens veel belangrijker in de persoonlijke beleving.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-13 22:48

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-13 22:48

AdnerB schreef:
Peuk schreef:
Waar baseer je dat op als ik vragen mag? En wat bedoel je met té soft? Kun je het wat concreter maken?

mee eens

interessant onderwerp, maar ik mis een stukje duidelijke uitleg

Ik weet het, ik wil alleen niet te hard en zwart/wit insteken :Y)

Edit: misschien, nu ik er meer over nadenk, bedoel ik dat we nu meer de schuld geven aan zaken buiten ons i.p.v. 'er iets van te maken'.

**Geplaatst**: 29-11-13 22:51

Geplaatst: 29-11-13 22:51

Interessant. Ik denk dat sociale media hier ook een rol in spelen. Mensen zitten op Facebook te kijken naar hoe spannend en leuk iedereens leven is en hoeveel ze wel niet meemaken. Dan kijken ze naast zich en is dat kind wat ze graag wilden toch een beetje aan de drukke kant, of is die man van je toch wel een luie dikzak aan het worden. Mensen kiezen steeds meer voor hun eigen geluk, en dat is op zich niet verkeerd. Alleen soms wordt het ten koste van alles prioriteit nummer 1. En dat kan niet altijd. Maar het wordt wel mogelijk gemaakt door alle sociale 'voorzieningen'. Het wordt steeds makkelijker om voor jezelf te kiezen. Of dat nu is omdat je je baan niet leuk vindt, of omdat je wil scheiden, of omdat je liever even stopt met werk of studie omdat het je nu even teveel wordt. Vroeger kon dat allemaal echt niet.

**Geplaatst**: 29-11-13 22:52

Geplaatst: 29-11-13 22:52

Ach, je hebt alle vrijheid om je mening te geven toch.. Dan zou ik het gelijk op een goede manier doen.

Maar wat voor problemen bedoel je dan precies? En nog steeds de vraag: waar baseer je dat op?
Ik denk dat het namelijk wel een interessante discussie kan zijn, maar met een vaag verhaal krijg je zulke uiteenlopende antwoorden dat de discussie straks waarschijnlijk niet meer gaat over het punt waar je het eigenlijk over wilt hebben.

Edit: Sorry, ik had jou edit niet gezien.

Laatst bijgewerkt door Peuk op 29-11-13 22:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-11-13 22:53

Geplaatst: 29-11-13 22:53

Het leven gaat nu veel sneller dan eerder. Computers maken het veel moeilijker. 'vroeger' had je die niet. Dan kon je ook niet elk uur van de dag op de pc om contact te hebben met anderen. Wat ik mis, is de zorg van mensen om elkaar en de interesse in elkaar buiten het virtuele om. Als ik zie hoe andere moeders in de spagaat moeten om zorg voor kinderen, werk, vrijwilligerswerk, huishouden enz. te combineren. Anderen komen er dan niet op om te hulp te schieten. Ik heb inmiddels een netwerk van hulp, omdat ik zelf ook makkelijk hulp bied. Dat scheelt behoorlijk.

Vaak is een uurtje de kinderen opvangen voldoende dat iemand de zaak op orde kan hebben. Kost niemand iets en je helpt elkaar. De kinderen leren dan ook om een ander te helpen. Ze zien het hun ouders doen. Als ik solliciteerde, moest ik op woensdag en vrijdag willen komen werken. Onmogelijk als je 3 jonge kids hebt. Echt onmogelijk als je je kinderen ook nog een leven wil geven met sport en ontwikkeling. Daar heb ik me lang kwaad om gemaakt. Maar elke beperking daagt uit om een oplossing te zoeken. Dus ben ik voor mezelf begonnen.

Het echte disfunctioneren van de maatschappij zit em in het 'ikke' denken. Ik kijk om me heen en zie legio mogelijkheden om te bezuinigen zonder dat het geld kost. Simpelweg elkaar helpen.

Mbt werk denk ik dat je nu vooral het verschil aangeeft tussen stad en dorp. In mijn (dorpse) omgeving neemt iedereen elke baan aan of ze beginnen voor zichzelf. Hier is het niet de mentaliteit om de hand op te houden. En idd ben je pas ziek als je echt niks meer kan!

Die vrouw in Rotterdam is echt een slachtoffer van deze tijd. Niemand mist haar, omdat niemand tijd had om vast te stellen dat ze niet buiten kwam. Zelfs de buren kenden haar niet. Mensen zijn veel te veel bezig met zichzelf en te weinig met hun omgeving.
In mijn dorp kwamen de buren met een bosje bloemen kennismaken! Een heel ander verhaal. 't Zijn allemaal wel mensen die wat ouder zijn en dus de waarden en normen van hun tijd meedragen. Sommige daarvan zijn heel goed. Maar als wij iemand een paar dagen niet gezien hebben, gaan we mekaar vragen of iemand weet hoe het zit en er gaat altijd iemand kijken.

Ik vind de wereld niet softer maar juist egoistischer en harder. Of snap ik nu de vraag niet?

**Geplaatst**: 29-11-13 22:56

Geplaatst: 29-11-13 22:56

Rytir: ik heb juist het idee dat de beeldvorming erg achter de werkelijkheid aanholt: in werkelijkheid werken er al heel wat mensen voor minder dan het minimumloon, juist vanuit de uitkering, of ze krijgen helemaal niets, terwijl men denkt dat het allemaal geregeld wordt bv. De regels worden al een tiental jaren of meer steeds strenger, het paradijs waarin je zomaar een uitkering kreeg is er echt niet meer. Toch blijft dat beeld hangen.

Ook denk ik dat het beeld heel makkelijk vertekend raakt. De mensen die niet kunnen, willen of durven vertellen dat het slecht gaat, zul je niet snel horen. Die valen namelijk niet zo op, willen niet zo opvallen. Terwijl de mensen die zich er niet voor schamen het luidkeels verkondigen. Die tweede groep lijkt daardoor veel groter, maar je moet heel voorzichtig zijn met conclusies.

Daarnaast denk ik dat mensen zich machtelozer voelen. Het leven wordt in elk geval steeds complexer, waardoor mensen verstrikt raken in hele complexe situaties (financieel, praktisch met bv samengestelde gezinnen, overal overleg en alles moet in dossiers en met kerndoelen en evaluaties, etc.)

Ik denk dan ook dat veel mensen het idee hebben dat ze geen grip hebben op hun leven, dat ze zich overspoeld voelen, dat de dingen hun willekeurig gebeuren zonder dat ze daar wat aan kunnen doen. Mijn mening is dat je dat niet verandert door harder te zijn en meer af te rekenen op fouten, maar juist door meer stabiliteit, kansen en vertrouwen te geven. Door mensen de kans geven om (beperkte) fouten te maken, en ook om die fouten weer te herstellen. Een dwarse puber zou bv niet meteen z'n hele leven moeten vergooien door dwars te zijn op school.Toch is die kans nu behoorlijk aanwezig, want als je even wat verkeerd doet word je als probleemjongere, schoolverlater, studievertraagde of wat dan ook gekenmerkt.

Volgens mij is het als je mensen aan het werk wilt krijgen bv veeeeel effectiever om gewoon te zorgen voor meer werk, ipv met een stok achter mensen te staan richting werk dat er niet is.

Dus nee, ik vind niet dat men te soft is, verre van. Ik vind de hardheid waarmee mensen worden afgeschreven juist verschrikkelijk. Als je de pech hebt om ontslagen te worden, een lastige thuissituatie te hebben of ziek te zijn word je juist heel makkelijk uitgerangeerd.

En ja, doe wat mij betreft maar gewoon een basisinkomen. In diverse experimenten is aangetoond dat het helemaal niet betekent dat mensen achterover leunen, integendeel, het motiveert juist om meer te ondernemen! Welzijn en gezondheid verbetert, criminaliteit vermindert... dat is de richting die ik op zou willen.

**Geplaatst**: 29-11-13 22:58

Geplaatst: 29-11-13 22:58

Shadow0 schreef:
Daarnaast denk ik dat mensen zich machtelozer voelen. Het leven wordt in elk geval steeds complexer, waardoor mensen verstrikt raken in hele complexe situaties (financieel, praktisch met bv samengestelde gezinnen, overal overleg en alles moet in dossiers en met kerndoelen en evaluaties, etc.)

Ik denk dan ook dat veel mensen het idee hebben dat ze geen grip hebben op hun leven, dat ze zich overspoeld voelen, dat de dingen hun willekeurig gebeuren zonder dat ze daar wat aan kunnen doen. Mijn mening is dat je dat niet verandert door harder te zijn en meer af te rekenen op fouten, maar juist door meer stabiliteit, kansen en vertrouwen te geven. Door mensen de kans geven om (beperkte) fouten te maken, en ook om die fouten weer te herstellen. Een dwarse puber zou bv niet meteen z'n hele leven moeten vergooien door dwars te zijn op school.Toch is die kans nu behoorlijk aanwezig, want als je even wat verkeerd doet word je als probleemjongere, schoolverlater, studievertraagde of wat dan ook gekenmerkt.

Volgens mij is het als je mensen aan het werk wilt krijgen bv veeeeel effectiever om gewoon te zorgen voor meer werk, ipv met een stok achter mensen te staan richting werk dat er niet is.

Dus nee, ik vind niet dat men te soft is, verre van. Ik vind de hardheid waarmee mensen worden afgeschreven juist verschrikkelijk. Als je de pech hebt om ontslagen te worden, een lastige thuissituatie te hebben of ziek te zijn word je juist heel makkelijk uitgerangeerd.

En ja, doe wat mij betreft maar gewoon een basisinkomen. In diverse experimenten is aangetoond dat het helemaal niet betekent dat mensen achterover leunen, integendeel, het motiveert juist om meer te ondernemen! Welzijn en gezondheid verbetert, criminaliteit vermindert... dat is de richting die ik op zou willen.

Dat heb je nou eens heel mooi verwoord!

Alleen dat basisinkomen weet ik zo net nog niet. Het communisme in Rusland heeft aangetoond dat dat mensen toch gemakkelijker maakt. Mensen moeten een drive hebben om hoger op te komen. Dat zit in onze natuur.

**Geplaatst**: 29-11-13 22:59

Geplaatst: 29-11-13 22:59

Ik ben het denk ik wel met TS eens. Als ik zie hoe disfunctioneel mensen tegenwoordig al zijn van het doodvallen van een vlieg in de tomatensoep uit blik.

**Geplaatst**: 29-11-13 23:00

Geplaatst: 29-11-13 23:00

Volgens mij is de vraag van TS vooral gericht op ziektes, stempeltjes en aanstelleritus. Maw mensen maken problemen van dingen waarvan vroeger niet eens ter discussie kon staan dat het een probleem was. Mensen melden zich in haar ogen denk ik te snel ziek (en daar kan ik me wel in vinden) en doen voor het minste of geringste al een stapje terug of slikken gelijk pilletjes als ze zich een beetje anders (dan anderen) voelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-13 23:02

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-13 23:02

Peuk schreef:
Ach, je hebt alle vrijheid om je mening te geven toch.. Dan zou ik het gelijk op een goede manier doen. .

Haha, daar ben ik irl ook echt niet bang voor maar in tekst kunnen dingen toch anders worden geintrepeteerd

@ Idefix: dat is idd een deel van het probleem, iedereen wordt individualistischer en er wordt meer op 'het eigen probleem' gefixeerd. In die zin bedoel ik, mensen worder softer, tenopzichte van zichzelf maar niet ten opzichte van de rest van de maatschappij. Ik ben ook verbonden in zo'n dorpsmaatschappij en zie dus veel 'aanpakkers'. In tegenstelling tot in mijn werk waar alles afstandelijker en individueler is.

@marvelle; wat betreft ziektes en stempels idd maar ook de gewone 'basale'probleempjes in het leven. Het is altijd iemand anders zijn of haar schuld. Of het nu het verliezen van een baan is of een relatiebreuk of slecht presteren op school of...

**Geplaatst**: 29-11-13 23:08

Geplaatst: 29-11-13 23:08

Als ik kijk naar mijn familie zit het toch in alle leeftijden dat er mensen tussen zitten, die denken dat hun probleem zo groot is dat ze daardoor niet kunnen functioneren in de maatschappij.
Tegenwoordig krijg je echter ook makkelijker een stempeltje met een aandoening en kan je met dat stempeltje aan je stutten trekken. Sommigen zoeken het simpelweg niet om een oplossing te zoeken. Die vinden de hulp die ze krijgen wel lekker. En die mentaliteit heb je of niet.

Dat zit hem ook een beetje in de opvoeding.
Kijk naar werkende ouders. Als ze er thuis nooit zijn, dan zijn ze veel toegeeflijker en makkelijker als hun kroost wat wil. Die van mij mogen weinig en ze moeten gewoon nog een keer proberen. Tanden op mekaar en doorzetten...

Ik ben er bijna altijd. Sommige moeders waren bijvoorbeeld heel boos, dat hun kind op een spelletjesdag waren natgeregend. 't Boeide ze niks, dat de dag ondanks de regen wel de moeite waard was. Die van mij heb ik thuis onder de warme douche gezet en schone kleren gegeven en ik heb er met ze om gelachen. 't Is maar wat je belangrijk vindt.
Als je altijd zo op alle slakken zout legt tijdens het opvoeden van een kind, dan zal zo'n kind het gewoon vinden dat ie niet in de regen wil staan. (om maar een simpel voorbeeld te geven)

Laatst bijgewerkt door idefix4 op 29-11-13 23:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-11-13 23:09

Geplaatst: 29-11-13 23:09

ik denk dat mensen vroeger veel beter met tegenslagen konden omgaan...ze namen het zoals het kwam.
Nu willen we overal de regie over hebben,als het niet gaat zoals we bedacht hadden is iedereen in paniek.
Of bedoel je dat niet?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-13 23:20

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-13 23:20

geerke schreef:
ik denk dat mensen vroeger veel beter met tegenslagen konden omgaan...ze namen het zoals het kwam.
Nu willen we overal de regie over hebben,als het niet gaat zoals we bedacht hadden is iedereen in paniek.
Of bedoel je dat niet?

Nou ja, zonder te beginnen over het 'vroeger was alles beter principe'

Ik denk wel dat dat een beetje mijn verklaring is (plus dat idee van anderen de schuld geven van de problemen die er zijn) maar ik was benieuwd of andere bokkers iets dergelijks ook merkte en of zij er bepaalde ideeen bij hebben?

Overigens, thanks voor de reacties, heb het onderwerp en mijn vraag wat duidelijker getracht te stellen :Y)

**Geplaatst**: 29-11-13 23:24

Geplaatst: 29-11-13 23:24

Ik denk ook dat de eisen tegenwoordig een stuk hoger liggen en het tempo een stuk sneller. Het moet altijd maar meer, beter, sneller. En inderdaad je krijgt ook veel sneller een stempel. Ik werk in het onderwijs en zie in de praktijk de kinderen van de moderne maatschappij. De kinderen zonder labeltje zijn inmiddels op 1 hand te tellen. Allemaal dyslexie, dyscalculie, ADHD, PDD_NOS en o ja ook heel modern: hoogbegaafd. En of de maatschappij zich daaraan svp maar wil aanpassen.
Ik zie ook mensen om me heen die continu maar proberen al die veranderingen bij te houden en bij te benen. Proberen zelf steeds maar mee te groeien en kost wat kost te verbeteren en te doen wat er wordt verwacht. Daarbij vooral redenerend vanuit zichzelf. Wat kan IK doen om dit te verbeteren. Ik zie juist deze mensen vast lopen en uiteindelijk in het systeem terechtkomen en over 1 kam te worden geschoren met de klaplopers die er ongetwijfeld ook zijn. Deze mensen krijgen ook een label en worden als risico gezien, als risico behandeld en vallen uiteindelijk dus inderdaad uit omdat ze dat beetje anders zijn.
Du niks softe maatschappij. Harde maatschappij,met heel veel sociale en politieke dwang en controle en altijd die big brother die op je let en veroordeeld.
En beroepshalve geredeneerd: de komende generatie wordt in ieder geval al helemaal niet geleerd om om te gaan met teleurstellingen (uitzonderingen zoals de kinderen van IDEFIX --> go idefix!!) daargelaten. Paps en mams lossen alles wel op en laten we de kinderen vooral leren ergens geen moeite meer voor te doen. Dan komt die softe maatschappij er vanzelf alsnog.

**Geplaatst**: 29-11-13 23:26

Geplaatst: 29-11-13 23:26

Mooi discussiepunt

Ik kan me zowel in de mening van Idefix als in die van Shadow vinden.

Ik denk dat er ook veel valt terug te leiden op een kleinere wereld, door alle (social) media van tegenwoordig. Vroeger wist je bij wijze van spreken net waar de Fillipijnen liggen, nu sturen we noodhulp als er een orkaan langsraast. We zijn maatschappelijk steeds meer betrokken aan het worden, helpen wereldwijd waar we kunnen, maar dat legt ook een druk: naast dat je jezelf moet zien te redden, moet je niet alleen ook nog voor je buren zorgen maar liefst ook nog voor andere wereldburgers. Je hoort meer meningen, zijn van veel meer zaken op de hoogte en worden soms overspoeld door al die info. Valt niet mee om die te schiften!

Als je wat minder stevig in je schoenen staat, kan ik me voorstellen dat het moeilijk is om 'het leed van de wereld' naast je neer te leggen. En dan bedoel ik niet zozeer natuurrampen, die er altijd al zijn geweest. Maar kijk naar een crisis, hoeveel mensen kennen niet wel iemand die ermee te maken heeft? Vroeger kende je misschien mensen uit het dorp die het zwaar hadden, of mensen uit het nabij gelegen dorp. Nu weet je ook van je familieleden in Amerika dat het niet meevalt, heb je (mede dankzij social media) een grotere vrienden- en kennissenkring en ken je logischerwijs dus ook meer mensen die ermee te maken hebben. Plus de invloed die de media hebben op diezelfde crisis. Soms denk ik wel eens dat de crisis onnodig lang duurt doordat die door alle negatieve berichten over en weer in stand wordt gehouden. Niet dat ik beweer de wijsheid in pacht te hebben, maar als je op het nieuws hoort dat je er weer in koopkracht op achteruit gaat, dat de economie nog steeds krimpt en dat weer meer mensen hun dubbeltjes 2x om moeten draaien, denk je misschien zelf nog wel een keer extra na over een bepaalde uitgave.

Wel denk ik dat we steeds individualistischer&mondiger worden, kinderen wordt geleerd voor zichzelf op te komen, geen dingen te doen die je niet wilt, te zeggen wat je ergens van vindt en nee te zeggen. Een goede zaak, maar vraag me af en toe wel af of we daar niet in doorslaan. Het hoeft niet altijd leuk te zijn om een ander te helpen, maar doe je dat omdat je daar de ander een plezier mee doet of uit de brand helpt. Wat Ikkedus ook al zegt, dat zie je natuurlijk ook al terug op school. Iedereen moet presteren naar zijn of haar kunnen, iedereen moet alle kansen krijgen om zich optimaal te ontwikkelen. Mooi streven, maar daardoor worden verschillen ook steeds duidelijker zichtbaar. Want ik geloof er niks van dat die kinderen vroeger geen ADHD of dyslexie hadden, alleen was daar domweg gewoon geen stempeltje voor. Je was druk of je kon niet lezen, klaar.

Hoewel het allemaal ook wel weer betrekkelijk is denk ik... Las laatst ergens een stukje, weet helaas niet meer waar anders had ik het kunnen citeren, waarvan de strekking was dat de kinderen in de huidige maatschappij opgroeien voor galg en rad omdat ouders minder consequent zijn, kinderen worden dus minder sociaal en de maatschappij gaat naar de verdoemenis. Gedateerd: zo rond 1300 en 1800. Dus toen was het ook al zo

**Geplaatst**: 29-11-13 23:31

Geplaatst: 29-11-13 23:31

Uhm tja, en 2 van mij zijn dus hoogbegaafd...

En 1 is begaafd...
Ik gebruik dat juist ook om ze bewust te maken dat ze het niet redden zonder anderen. Samenwerken is beter dan dingen alleen doen.

Ik herken wel wat je zegt idd. In mijn familie zitten er ook met autisme. Ik hoor die stempels vaker. Soms is dat stempel juist de beperkende factor omdat er ook een verwachtingspatroon aan vast zit.

De eisen van tegenwoordig zijn inderdaad wel anders dan in mijn tijd. Maar elke tijd gaat sneller. Naar mijn idee gaat het nu ook allemaal wel erg snel, maar mijn kinderen kunnen dat prima bij houden. Dus blijkbaar hoort het ook bij ons mensen. Mijn ouders vonden ook dat wij al in een snelle tijd leefden. Stiekem hoop ik dat de crisis ook bij velen voor bezinning zorgt, zodat we weer zien wat echt belangrijk is.

**Geplaatst**: 29-11-13 23:31

Geplaatst: 29-11-13 23:31

Vroeger lag de lat veel lager denk ik.
Had je een goede opleiding en goede baan? Dan verdiende je veel. Had je geen opleiding of lukte het niet? Dan ging je productiewerk doen of ander ongeschoold werk. Verdiende je minder, maar dat was oké.
Inmiddels is alles overgenomen door machines. Ben je eerder een nummer dan een mens en is het heel moeilijk geworden om "jouw" plaats te vinden. Want theezakjes inpakken zijn robots voor, boerenknecht kun je schudden want de koeien worden machinaal verzorgd, en de andere geschiktere werkjes zijn allemaal naar een sociale werkplaats, waar mensen voor een maandelijkse belediging het "dagbesteding" mogen noemen.

Je wordt geacht je staande te houden in het geweld dat de wereld heet, en dat is niet vanzelfsprekend. Etiketjes zijn enerzijds gemakkelijk te misbruiken, maar anderzijds zijn etiketjes wel een opluchtende verklaring over waarom het allemaal niet zomaar lukt.

En opgeven is een optie. Vroeger was dat niet zo. Werkte je niet dan had je geen eten. Was je getrouwd met de verkeerde dan had je maar beter moeten kiezen. En had je een stempeltje dan zocht je maar iets dat wel bij je paste en in het uiterste geval bleef je thuis wonen.

Was vroeger alles beter? Nee. Wel duidelijker.

**Geplaatst**: 29-11-13 23:37

Geplaatst: 29-11-13 23:37

Ik lees mee, zit op mijn mobiel dus uitgebreid reageren is erg lastig. Doe ik een ander moment

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-13 23:40

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-13 23:40

@ idefix; en dat is volgens mij iig, wel een puntje. Mijn ouders brachten mij ook nooit naar school, ik moest met de fiets. Daarna stonden ze wel met en kopje thee klaar (en nou verval ik geloof ik toch weer in het 'toen was alles beter). Als ik nu op weg naar mijn werk langs de middelbare rij dan zijn er nauwelijks nog kids op de fiets in dit weer...

@ Ikkedus; dat is dus wat ik steeds denk: paps en mams lossen nu (en al een tijdje geleden) alles op. Maar ik was benieuwd hoe anderen over ditpunt denken (want misschien ben ik gewoon een ouwe doos met dertig

)

@ Tamara; Dat zie ik dus ook om mij heen. Van die ouders waarvan alles mag want anders is het te lastig. Maar nogmaals, misschien is mijn blikveld te beperkt. Wat betreft de informatie maatschappij; daar ben ik het volledig mee eens. Mijn oma is op een berg in Tjechie opgegroeid. Ze kregen hooguit informatie over een van de dorpen vlakbij. Is overigens ook niet alles voor tezeggen want de hele tweede wereldoorlog is een beetje aan haar voorbij gegaan

Ook zie ik mij als vrouw niet echt dagen was droogslaan op de rotsen langs een rivier

**Geplaatst**: 29-11-13 23:43

Geplaatst: 29-11-13 23:43

Tamara: Ik kan me enigszins vinden in wat je schrijft. Maar laten we wel wezen. Tegenwoordig moet iedereen werken. Het is nu heel gewoon dat een gezin 2 inkomens heeft. Het sociale leven stelt weinig voor naast werk en gezin. Dan is het makkelijk om even wat geld over te maken naar giro 555. Dat noem ik geen hulp. Zeker met de wetenschap, dat het grootste deel weer bij een paar prominenten zal blijven hangen.

Ik merk juist dat kinderen die thuiskomen bij een ouder beter af zijn dan kinderen die naar de BSO gaan. Zeker als ze meer dan 3x per week gaan. Kinderen op de BSO leren andere dingen en ze ervaren zelf dat ze weggebracht worden, omdat papa en mama werken. Mijn kinderen hebben een zoete inval hier. Ze spelen hier soms met 9 in de paardenbak met een paar tractortjes en stokken. (dan hebben ze een springwedstrijd) De pony bekijkt dat dan met interesse vanaf de wei, als ie het grazen al onderbreekt. Kinderen leren normen en waarden van hun ouders en niet op de BSO. Doordat ouders geen tijd nemen om hun kinderen op te voeden, worden kinderen minder sociaal naar mijn idee.
Hier zijn een paar mensen begonnen met een ruilbeurs. Wij helpen juist mensen uit onze omgeving, door ze te geven wat ze nodig hebben, als we het zelf niet meer nodig hebben. Iedereen blij. Gevoelsmatig help ik dan beter, dan dat ik geld overmaak naar een bankrekening. Zo'n natuurramp is natuurlijk erg, maar ik hoor niks over Italie. Die mensen zijn onze hulp dan weer niet waard? 'Want Berlusconi heeft er zat...'
Die mensen in de filipijnen, dat is een ramp en ooit Bangladesh (lang geleden) Die worden geholpen. Toen met popsterren die zongen, nu met bnn'ers die de telefoon aannemen. Ook dat is van alle tijden.

Bewustwording is het belangrijkste. Zodra we zien wat we doen, kunnen we beteren. En inderdaad elke generatie verfoeit de volgende om hun tekortkomingen...