de visie van een endurance-jurylid op haar sport

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Karin

Berichten: 65335
Geregistreerd: 10-01-01

de visie van een endurance-jurylid op haar sport

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-06-02 12:04

Naar aanleiding van de discussie over endurance leek het me interessant om een fragment te plaatsen uit een interview met endurance-jurylid Elti Bronsfeld (bijna FEI-bevoegd). Zij vindt het erg belangrijk dat ruiters (en ook officials) in de lagere klassen hun sport serieus nemen, zodat hun paarden niet onnodig het slachtoffer worden van hun prestatiedrang. En daaruit blijkt weer dat zij - als expert - ook de lagere klassen van de endurance serieus neemt.

NB: Sommige passages heb ik vet gemaakt om ze extra te benadrukken.

Citaat:
(...) Regels, ook al ben je er zelf tegen, zijn er om serieus te nemen èn te handhaven. Ik zou ook heel graag zien dat er een rapportage omtrent de gebeurtenissen van wedstrijd A naar wedstrijd B gaat. Bijvoorbeeld welke paarden er op welk moment zijn afgekeurd en waarom. Dus als paard X bij de voorgaande wedstrijd is overnomen de officials bij de volgende start daar even op attenderen, zodat ze het paard wat extra aandacht kunnen geven.

Jaarlijks blijkt dat degenen die in klasse I voor de prijzen rijden het jaar erna niet meer terugkomen of met een ander paard.
De beginnende enduranceruiters weten vaak niet dat een paard drie jaar nodig heeft voordat het lange afstanden kan lopen op snelheid zonder blessures te krijgen
. Eigenlijk is de maximumsnelheid van vijftien kilometer per uur die tegenwoordig in klasse I geldt nog te hoog voor beginnende paarden. Als je aspiraties hebt om door te stromen naar de langere afstanden, moet je de eerste jaren rond de 12 km/u rijden. De pezen en banden van het paard worden dan getraind om later ook op langere afstanden te kunnen presteren. Snelheid is iets dat later vanzelf komt als het paard blessurevrij blijft.

Ik ben er om de paarden te beschermen tegen hun ruiters. Verkeerde dingen door de vingers zien gaat nu eenmaal ten koste van het paard. Door geen afwachtende houding, dus afwachten tot er iets fout gaat en daarop reageren, aan te nemen, maar daarentegen zelf initiatieven te ontplooien, kun je als jurylid veel regelen èn veel ellende voor zijn. Daar geef ik de voorkeur aan, niet om mensen te pesten, maar om de sport als geheel naar een hoger plan te brengen. Het instellen van de maximumsnelheid heeft daar niets aan verbeterd. Integendeel, op zwaar terrein, ongeschikt om zo hard te gaan, wordt nu desondanks nog geprobeerd om die vijftien te halen!

Men denkt niet na over het paard, alleen aan de tijd. Dat de snelheden de laatste jaren zo spectaculair stijgen, is denk ik geen goede ontwikkeling. Dat houden paarden niet jarenlang vol. Voor een race moet je naar Duindigt. In de springsport ging het ook alsmaar hoger tot de oplossing van dit probleem in de techniek wordt gezocht. In de internationale endurance zoekt men nu naar oplossingen om de snelheid te temperen. Daarom staat de maximale hartslag nu ter discussie. Want het is zoals ze in Engeland zeggen: 'Endurance is a ride, not a race!'.


Bron: Hoefslag Jaarboek 2001

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>


Karin

Berichten: 65335
Geregistreerd: 10-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-06-02 23:39

Lovely schreef:
Wat ik dus wel raar vind, is dat iedereen zo'n spierpijn heeft na een rit. Mijn eerste gedachte is dan dus dat de ruiter niet goed genoeg getraind is voor zo'n rit, anders had je geen spierpijn. Daar meng ik nog wat spanning doorheen, maar endurance lijkt mij iets relaxter dan vlammen in de ene of die 5 minuutjes van een spring- resp. dressuurproef. Maar goed, door de zenuwen kun je jezelf behoorlijk pijnigen, dat neem ik mee in de overweging.


Ik bekijk het nu even puur vanuit mijn eigen situatie:

Inmiddels ben ik achter de oorzaak van mijn spierpijn. Die pijn zit bij mij namelijk vooral in m'n kuiten. De eerste dag wel door m'n hele lichaam en dan valt het nog mee, maar de tweede dag zijn het alleen nog m'n kuiten en dan valt het helaas niet mee. Maar goed, de oorzaak dus: om het paard zoveel mogelijk te ontlasten, rijd ik de rit voornamelijk in verlichte zit. In draf rijd ik licht, in galop leun ik iets voorover. Op die manier heb ik constant - 2 tot 3 uur lang - spanning op mijn kuitspieren. Niet constant evenveel (niet in stap bijvoorbeeld), maar mijn kuitspieren worden wel anders belast dan tijdens een uurtje dressuur in de bak.

Met zenuwen heeft die spierpijn in mijn situatie niets te maken, of je moet daar ook de aanmaak van adrenaline onder verstaan. Heb nog geen moment last gehad van zenuwen tijdens zo'n wedstrijd, wel heb ik regelmatig een adrenaline-rush door m'n lichaam. Wat dat betreft is endurance idd veel relaxter (voor mij dan) dan een dressuurproef van 6 minuutjes.

Overigens heb ik ook last van mijn kuitspieren als ik in een springzadel heb gereden, ben het nu eenmaal niet gewend. Zowel tijdens een endurancerit als in een springzadel is mijn beenhouding anders, en druk ik mijn hakken op een andere manier uit dan tijdens dressuur en dan krijg je een graad van belasting die ik niet gewend ben. Ik zou mijn kuitspieren kunnen trainen door minstens eens per week een rit van minstens 15 km maken - in verlichte zit, maar helaas ontbreekt me daarvoor de tijd.

Citaat:
Toch denk ik dat de oefening van de ruiter niet voldoende is. Maar als de oefening van de ruiter niet genoeg is, hoe kan die van het paard dan wel goed genoeg zijn? Je traint immers samen.
Kan iemand mij dit uitleggen?


Het paard wordt wel getraind, mijn zusje maakt minstens eens per week een flinke buitenrit met hem. Maar dan niet in verlichte zit Haha!. En omdat ik weet dat ik hem niet op de 'nette' manier kan trainen, forceer ik niet te veel en probeer ik ook niet die maximum snelheid van 15 km/u te benaderen. Ik ga uit van een snelheid tussen de 11 en 12 km/u, voor mijn gevoel kunnen we dat beide aan. Tegen de tijd dat ik erover denk om klasse II te gaan starten, hoop ik ook 'netter' te kunnen gaan trainen, in ieder geval regelmatiger. Maar dan hebben we al wel de ervaring van de klasse I achter ons, dat scheelt ook, we komen dan niet 'onvoorbereid' die klasse II binnen. En voorlopig maar zien te overleven met spierpijn in m'n kuiten. Haha!

Ben nu wel benieuwd naar andere ervaringen.

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>

Karin

Berichten: 65335
Geregistreerd: 10-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 05-06-02 08:06

germie schreef:
Ik heb geen endurance ervaring, maar wel vaak ritten van 4 uur gemaakt. Mijn verzorgpony (nu ex) en mijn huidige verzorgpony halen met gemak die 12 km/u. Vaak ook nog meer, en dan rij ik echt niet ruig of hard. Ik kan er niets aan doen, maar 12 km/u vind ik niet te veel voor een jong of onervaren paard. Zeker niet als je jezelf verplicht de laatst 15 minuten te stappen.


Mijn paard haalt ook met gemak 12 km/u, wel meer zelfs. Maar hij fokt zichzelf vaak zo op, dat zijn hartslag te hoog is om in één keer door de keuring te komen. Dan moet je wachten tot die gezakt is, en dan heb je dus straftijd. Hij valt er echt niet half dood bij neer als ik hem 15 km/u zou laten lopen, maar hij zou dan dus wel bij de P/A afgekeurd worden op een te hoge hartslag.

En dat is dus iets waar we nog op moeten trainen: dat hij zo relaxed en constant gaat lopen dat hij ook bij snelheden boven de 12 km/u die hartslag van maximaal 60 behoudt. Heeft niets met conditie te maken, hij herstelt namelijk wèl heel snel (eerste rit van 88 naar 56 in 20 minuten), maar het is gewoon een driftkikker. Als hij eenmaal de gang erin heeft, dan gaat hij ook, recht vooruit. Laat ik hem in zijn eigen tempo gaan, dan zitten we volgens mij wel tegen de 20 km/u. Maar je zit nu eenmaal met die maximale gemiddelde snelheid en hartslag (en terecht!), en om hem dus tegen zichzelf in bescherming te nemen, laat ik hem regelmatig stappen tijdens zo'n rit - in ieder geval 2 km voor de P/A en finish. En daar gaat je gemiddelde snelheid van omlaag, maar dat vind ik helemaal niet erg. Liever een lagere snelheid met een goede hartslag dan straftijd omdat mijn paard zo nodig een race wil lopen (en ik ook).

In draf haalt hij overigens met gemak de 20 km/u (Maarten is er ooit eens naast gaan fietsen met een snelheidsmeter) en in galop gaat-ie ook flink hard (heb de vorige keer diverse complimenten gekregen over zijn galop). Als-ie daarbij een hele nette hartslag zou houden, dan zouden we elke wedstrijd bij de eerste 5 zitten, om maar even kort door de bocht te gaan. Maar meneer fokt zich op, dus draven en galopperen we niet de hele tijd (vooral niet in dat mega-tempo dat hij het liefst aanhoudt). Kwestie van je paard aanvoelen, rekening houden met zijn karakter en zijn kunnen.

Onthoud trouwens wel dat er verschil is tussen een uur lang 12 km/u lopen en 2 tot 3 uur lang in datzelfde tempo, dus tussen een trainingsrit van een uur en een wedstrijd van 35 km. Zo'n trainingsrit kunnen de meeste paarden wel aan. Je kunt dan ook nog wel met gemak sneller gaan, je paard hoeft immers maar 12 km te lopen. Maar bij een wedstrijd van 35 km zit je al op 3 x die afstand, dan zul je je paard in de eerste kilometers al moeten sparen voor de laatste kilometers. Krachten beter verdelen dus, en vaak een gemiddeld wat lagere snelheid dan op kortere trainingsritten.

Wat die jonge en/of ongetrainde paarden betreft: je moet de eerste tijd niet te veel vragen. Net als dat je zelf niet meteen het eerste jaar een marathon moet gaan lopen als je net begonnen bent met hardlooptraining. Je lichaam kan dat conditioneel en qua spieren en pezen nog niet aan, dat is dus vragen om blessures en dan ben je nog verder van huis. Een goede opbouw kost jaren: als je in het begin niet te veel vraagt en het langzaam opbouwt, dan heb je nog jaren plezier van je lichaam. 'Hardlopers zijn doodlopers' zeg ik altijd maar: ik heb liever wat jaren langer plezier van mijn paard dan dat ik na 2 jaar een volle prijzenkast heb, maar mijn paard kan afschrijven omdat ik 'm 'opgereden' heb.

Endurance is nu eenmaal een duursport, en daar moet de training op afgestemd zijn.

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>

Karin

Berichten: 65335
Geregistreerd: 10-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 05-06-02 08:49

Ik geef ook toe dat ik niet echt goed getraind ben om 2 tot 3 uur in verlichte zit te rijden, vandaar die spierpijn. Conditioneel red ik het wel (ik was dus bijvoorbeeld niet kapot na mijn eerste twee ritten, train ook op de skates), maar qua spierkracht dus niet voldoende. De reden: normaal rijd ik dressuur, daarbij zit je in het zadel, geen 2 tot 3 uur lang verlichte zit. Maar de situatie is even niet anders, doordeweeks ben ik in Utrecht en dan rijd ik Leys (dressuurmatig), heb echt geen tijd om ook nog naar Ameretto te gaan. Ik zou echt willen dat ik Ameretto vaker zou kunnen rijden, endurancegericht. Daarom zeg ik ook dat ik voor klasse II toch echt meer en beter zal moeten trainen, anders ga ik dat echt niet redden. Maar daar ben ik me van bewust, en ik loop dan ook niet te verkondigen dat het allemaal zo makkelijk te doen moet zijn. Ik moet ons (Ameretto en mezelf) toch eerst zien te bewijzen in klasse I.

Mijn eerstvolgende doel? De rit in Laag Soeren zonder spierpijn volbrengen! A.s. zaterdag ga ik daarom maar eens fijn trainen, een goede warming up voor de week erna! Lachen

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>

Karin

Berichten: 65335
Geregistreerd: 10-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 05-06-02 09:17

Voor iemand die al endurancegericht traint (zoals Laui bijvoorbeeld) is een klasse I-rit (terecht) niet meer dan een flinke buitenrit. Voor iemand die nog geen ervaring heeft met het wedstrijdgericht endurancerijden kan zo'n eerste rit nog best tegenvallen. Ik denk zelf dat je het allemaal in perspectief moet zien.

Voor mensen die nog nooit of misschien één keer zo'n rit hebben gereden: probeer het maar eens een wedstrijdseizoen lang vol te houden, dan praten we nog wel eens verder. En misschien heeft de verslaving dan inmiddels wel toegeslagen, bij mij in ieder geval al wel na twee ritten! Haha!

Overigens is het niet meer dan normaal om te denken in het belang van het paard. Het paard is voor mij geen middel om zo snel mogelijk mijn doel te bereiken. Ik doe dit samen met mijn paard, omdat we het allebei leuk vinden, en ik hoop dat die samenwerking nog lang blijft bestaan - èn steeds beter wordt!

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>

Karin

Berichten: 65335
Geregistreerd: 10-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 05-06-02 09:27

Volgens mij proberen Laui, Maarten en ik ongeveer hetzelfde te zeggen, maar ieder vanuit een ander perspectief... Lachen

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>

Karin

Berichten: 65335
Geregistreerd: 10-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 05-06-02 14:11

Tiko schreef:
Ik kan me heel goed vinden in de vizie van dat jurylid, maar heb een vraagje. Zoals bij mandy, dat het frustrerender is voor paard en ruiter om langzamer te rijden, omdat je dan een gevecht krijgt, wat is dan de beste oplossing??


Zo'n 'gevecht' krijg ik met Ameretto ook min of meer als ik hem 'dwing' om in een bepaald tempo te draven of te galopperen. Hij wil alleen SNEL, in zijn eigen tempo, maar dat tempo is a) te hoog voor een normale hartslag en b) te hoog om binnen die 15 km/u te blijven. Ik los dit (voorlopig) op door hele stukken te gaan stappen tussendoor. In draf en galop mag hij dan best hard, in zijn eigen tempo zodat hij zijn energie kwijt kan. In stap komt hij dan weer snel op adem en daarmee remmen we dan ook de te snel gereden kilometers weer af. Het is niet echt dè methode (liever heb ik 'm natuurlijk de hele rit in een constant draftempo), maar wel een van de methoden om het voor jezelf en je paard prettig te houden.

En ik weet dat dit een punt is waar we nog goed op moeten trainen voordat we ooit klasse II gaan starten. Maar dat is nog far, far away. Voorlopig zie ik de klasse I-wedstrijden als een goede voorbereiding op het wat grotere werk.

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>


Karin

Berichten: 65335
Geregistreerd: 10-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 07-06-02 08:22

NaVy! schreef:
Dat bedoel ik, de een heeft er aanleg voor, de ander rijdt je op die manier helemaal kapot. Dat is iets wat je leert te ontdekken en aanvoelt, of je paard er schade/last van kan krijgen, of dat jullie je tempo hebben gevonden..


Inderdaad, 'leert te ontdekken', en dat is een proces waarbij je te allen tijde het welzijn van je paard voorop hoort te stellen. Niet zo van: 'ik heb nu één wedstrijd gereden op 15 km/u, dat ging lekker dus mijn paard kan dat aan en daarom rijden we alle wedstrijden 15 km/u'. Het kan best zijn dat hij het conditioneel aan kan, maar dat hij daarna nog een week met dikke benen op stal staat. Of dat hij het de eerste wedstrijd wel aankan, maar het daarna laat afweten. Dan is er ook iets niet goed, lijkt mij.

Mijn idee achter de hele wedstrijdsport is dat ik best wat van mijn paard mag vragen, maar dat ik tegelijkertijd zuinig op hem wil zijn. En als ik merk dat iets te veel voor hem is, dan ga ik een tandje terug.

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 bezoekers