Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-08-02 23:50

Zijn jullie 'independent women'?

Geplaatst: 16-08-02 23:50

Ik ben zelf nog grootgebracht met kreten als: 'Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid', misschien kennen jullie ze nog wel. Ik ben er zelf ook altijd behoorlijk fel op geweest dat ik mezelf wel moest kunnen bedruipen. Financieel afhankelijk zijn van je partner is

'not done'. Een slimme meid dopt haar eigen boontjes.
Verleden jaar had ik het allemaal zo netjes geregeld: een andere auto, een goede trailer en een relaxtere job voor 30 uur. Maar met de diefstal van de auto kwam ik er dus achter dat ik zulke klappen maar moeilijk op kan vangen in mijn eentje.
Hoe kijken jullie daar tegenaan? Ben je financieel onafhankelijk en bedruip je jezelf of heb je er geen enkele moeite mee dat je partner bijdraagt aan je paard of andere dingen die je leuk vind [en wie helpt me van dat sluimerende schuldgevoel af Knipoog

]?

**Geplaatst**: 16-08-02 23:55

Geplaatst: 16-08-02 23:55

Ehm... ik heb ook last van zo'n sluimerend schuldgevoel, maar ik voed wel 2 kinderen op Haha!

dus op 'zware' dgn word dat gevoel ruimschoots gecompenseerd ...

**Geplaatst**: 17-08-02 00:14

Geplaatst: 17-08-02 00:14

Je moet een goed betalende job hebben om het in je eentje te kunnen doen. Paarden en grote auto's is een dure combinatie, zelfs als je vrijwel alles aan die auto's zelf kunt doen.
Ik ken maar heel weinig mensen die in hun eentje in staat zijn de hele boel financieel rond te breien en de paar die het wel kuunen hebben veelal een dik betaalde baan en dan nog moeten ze soms rigoreuze keuzes maken.
Ik zou daar geen schuldgevoel over hebben, je maakt keuzes in je leven en daar moet je de consequenties bij nemen en die zijn niet altijd even prettig.
Heeft je levenspartner er problemen mee dan? dat begrijp ik eigenlijk niet uit je verhaal.

P.S. ik heb nog een Disco te koop *LOL*

**Geplaatst**: 17-08-02 00:26

Geplaatst: 17-08-02 00:26

Ik vind het maar theoretische flauwekul. Onafhankelijk zijn in financiele zin is een "overlevingsstrategie" wanneer je er alleen voor staat. Zodra je een partner hebt, geldt toch dat je er voor elkaar bent in wat voor opzicht ook.

**Geplaatst**: 17-08-02 00:40

Geplaatst: 17-08-02 00:40

Ik ben altijd kostwinner geweest met een zeer royaal inkomen. Het probleem zit'm helemaal bij mij tussen mijn oren hoor. Mijn man vind het allemaal maar belachelijk en van hem hoor ik hetzelfde verhaal als dat Opala hier heel mooi verwoord.
ik denk dat ik een beetje te veel misplaatste feministische stuiptrekkingen heb meegekregen. Misschien heb ik last van mijn ego [dat zal het wel zijn]. Hoog tijd om me daar van los te maken dus Haha!

**Geplaatst**: 17-08-02 00:43

Geplaatst: 17-08-02 00:43

Hopelijk is het niet te veel ego wat je dwars zit. Ik heb tegenwoordig hele goede redenen om in de buurt van Arnhem te komen, ik rijd als m'n onderschrift en dat is slecht voor ego's *LOL*

hopelijk komen we elkaar dus niet te vaak tegen. *LOL*

**Geplaatst**: 17-08-02 00:51

Geplaatst: 17-08-02 00:51

Met vaste lasten wil ik op eigen beentjes kunnen staan. Het lijkt me vreselijk dat je door een verbroken relatie je paard, huis of wat dan ook weg moet doen..

Eenmalige giften zijn daaraantegen altijd welkom.. Schijnheilig

Ik zou me er dus niet te druk om maken en gewoon genieten als je eens een extraatje krijgt!

**Geplaatst**: 17-08-02 01:25

Geplaatst: 17-08-02 01:25

Vroeger was ik totaal onafhankelijk, had baan, huis en paard maar met kinderen is dat gewoon niet meer mogelijk.
Ik voel me niet financieel afhankelijk. Per slot van rekening zou mijn parnter niet de baan kunnen hebben die hij nu heeft als ik niet de zorg voor kinderen en huis op mij zou nemen. Zijn salaris is daarom dan ook ons salaris.

Dat neemt niet weg dat ik me af en toe ongemakkelijk voel onder het simpele feit dat ik de boerderij en de paarden onmogelijk alleen zou kunnen betalen.
Ik ben ook nogal "feministisch" oftewel behoorlijk geemancipeerd maar feit is dat ik niet het geld kan verdienen wat hij met zijn beroep verdient en in dat opzicht is dit een goede verdeling.

Ik ben wel weer op zoek naar een baan want het voelt toch wel lekker om, in elk geval, een klein deel van het inkomen te kunnen inbrengen.

Mocht deze relatie misgaan dan kunnen we hier geen van beiden blijven wonen want we leveren allebei ons steentje bij en zonder elkaar is het niet te doen.
We hebben er voor gekozen om op een manier te wonen waardoor we afhankelijk van elkaar geworden zijn maar het alternatief was een woning in een woonwijk en dat wilden we ook niet.

**Geplaatst**: 17-08-02 07:51

Geplaatst: 17-08-02 07:51

Wij werken beide en zorgen ook samen voor de kinderen. Zonder elkaars bijdrage zouden we het geen van beiden rond kunnen breien. Financieel mijn man misschien beter dan ikzelf maar de kinderen zouden dan de deur uit moeten Knipoog

want daar zou, vanwege het werk, geen tijd meer voor zijn. Wat de paarden betreft, kosten die meer geld dan mijn mans hobby, auto's. Die blijven makkelijker te verkopen zonder verlies.
Ik ben wel altijd blijven werken om hetzelfde gevoel als dat van jou, ik wou mijn hand niet op houden. Zo voelt dat nou eenmaal voor mij. Dat hield echter ook in dat mijn man toendertijd parttime is gaan werken voor de kinderen.

**Geplaatst**: 17-08-02 08:25

Geplaatst: 17-08-02 08:25

Ja ik ben tot zekere hoogte financieel onafhankelijk, ik zou het er persoonlijk heel moeilijk mee hebben om dat niet te zijn, dus dat gevoel van je herken ik wel een beetje. Maar zoals al eerder gezegd: dat zit tussen je oren. En je relatie bestaat tenslotte niet alleen uit het financiele gedeelte, zo kan ik me heel goed voorstellen dat er vrouwen zijn die fulltime zorgen voor de kinderen (en hun man *LOL*

en daarmee in feite geld zouden moeten verdienen/krijgen van hun man. Jammerdat dat niet op die manier geregeld is want dan zouden veel minder vrouwen zich financieel afhankelijk voelen.

**Geplaatst**: 17-08-02 08:33

Geplaatst: 17-08-02 08:33

Sinds we kinderen hebben werk ik niet meer, afgezien van de verzorging van wat pensionpaardjes. Ik heb wel een goede opleiding, kan zo het onderwijs weer in, als ik dat zou willen (not), maar wij vonden het belangrijker dat een van ons bij de kinderen thuis bleef. Van het gevoel financieel afhankelijk te zijn heb ik geen last, ik ervaar dat niet op die manier, ik draag op mijn manier mijn steentje bij in het geheel.
Ook het paardengedoe wordt grotendeels door manlief gesponsord, maar hij heeft er minstens zoveel plezier in als ik dus dat zit wel goed Lachen

**Geplaatst**: 17-08-02 09:05

Geplaatst: 17-08-02 09:05

Ik ben GEDEELTELIJK afgekeurd:
een deel van het minimum inkomen dus.
Men vond dat ik bijv. wel twee halve dagen per week zou kunnen werken en dit klopte ook wel, voordat ik kanker kreeg althans. Schijnheilig

Het houdt dus in dat ik niet veel uitkering krijg, ik kan er bij lange na niet mijn paard van betalen.
Werken doe ik voor 2,5 euro per uur, gemiddeld 5 uur per week, vrijwillig.
Echt werk gaat niet.
Mijn man helpt dus mee wat de kosten betreft, en we overleggen samen wat haalbaar is en wat niet.

Zelfs samen met mijn man (die ook geen supersalaris heeft) zitten we niet echt ruim.
Daar houd ik rekening mee door:

-een Wintec-zadel te kopen en geen KN ook al zat die nog zo heerlijk... *LOL*

-zuinig om te springen met spullen
-dan maar geen babyblauwe spullen ook al staan ze Cerise super! Verdrietig

-dan maar geen priveles maar wel goed dressuurles op de club
-paard op een eenvoudige pensionstal zonder binnenbak, buitenbak is niet gedraineerd.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Peter en ik hebben de vorige auto ingeruild voor deze nieuwere zwaardere auto (moest tweepaardstrailer kunnen trekken).
Verder een oude degelijke trailer van iemand gekocht, een opknapper.
Dit alles inclusief kopen van Cerise was mogelijk door met de hypotheek wat hoger te gaan zitten... Haha!

We hadden ook al wat gespaard gelukkig, want we wilden een kindje adopteren uit het buitenland, wat niet doorging.
Daarvoor in de plaats kwam het paard eigenlijk.
Zij is nu ons kindje, maar ik weet zeker:
als we kinderen hadden gehad, had ik geen geld gehad voor een paard!

Ik ben erg blij dat mijn man ook geniet van Cerise, al rijdt hij niet op haar.
Hij is heel trots op mij én haar, en betaalt daarom met liefde de stalling etc. samen met mij.
We gooien onze salarissen gewoon op de grote hoop, sparen wat op momenten dat dit kan, en betalen er samen alle vaste lasten van. Lachen

**Geplaatst**: 17-08-02 09:36

Geplaatst: 17-08-02 09:36

Mijn ouders, vooral mijn moeder was daar heel fel op. Ik minder, tot ik samen ging wonen met mijn vriend en hij verdiende en ik nog maar studeerde en hem dus nodig had... Dat voelde absoluut niet goed!!!
Nu sta ik voor de klas, vier dagen wat eigenlijk wat te veel is, maar het voelt fantastisch dat ik een lekker salaris op mijn eigen! rekening krijg gestort, wat vervolgens dan weer grotendeels doorgestort wordt op de gezamenlijke! rekening. Zo gaat dat ook bij mijn vriend.
We hebben allebij dus een eigen inkomen, houden daar een gelijke hoeveelheid zakgeld aan over, we krijgen allebij een bedrag voor onze hobby's (hij een snelle auto, ik een paard) en de rest gaat in de gezamenlijke pot.

Nu zorgt mijn salaris voor de extraatjes, wat een heerlijk gevoel is Knipoog

Dankzij mij sparen we zo veel. Klinkt misschien vreemd, maar ik voelde me eerst dus een beetje een profiteur en nu kan ik dat weer omdraaien. Ik blijf niet altijd zoveel werken, maar weet wel dat ik liever niet helemaal stop. (stel dat we ooit uit elkaar gaan, dan heb ik geen baan en je komt er moeilijker weer tussen dan dat je extra uren kan krijgen op een of andere school, het paard zou ik niet kwijt willen)
Zodra het kan (organisatorisch voor school, en financieel gezien) ga ik dus wel terug in uren. Ook omdat mijn vriend er weer naast wil studeren (nieuwe carriere mogelijkheden) en het huishouden dan helemaal op mij zou komen te liggen. (wat ik niet erg vind, maar te zwaar is met het aantal uur dat ik nu werk in combinatie met het paard)

**Geplaatst**: 17-08-02 10:05

Geplaatst: 17-08-02 10:05

Percy schreef:
Vroeger was ik totaal onafhankelijk, had baan, huis en paard maar met kinderen is dat gewoon niet meer mogelijk.
Ik voel me niet financieel afhankelijk. Per slot van rekening zou mijn parnter niet de baan kunnen hebben die hij nu heeft als ik niet de zorg voor kinderen en huis op mij zou nemen. Zijn salaris is daarom dan ook ons salaris.

Percy omschrijft precies hoe het bij mij ook is. Altijd 40 uur gewerkt, eigen inkomen, dus volledig mijn paard zelf betaald. Nu werk ik niet (meer), maar doe wel 100% het huishouden en voed onze dochter op. Zoals Percy ook zegt, Ed had zijn baan niet kunnen hebben als ik ook zou werken....(full-time dan).

Ik ben ook hard op zoek naar een baan, vooral voor dat beetje extra geld om de leuke dingen van te doen. We redden het, maar ruimte voor erg veel luxe is er niet met 1 inkomen.....

**Geplaatst**: 17-08-02 16:41

Geplaatst: 17-08-02 16:41

Als het zou moeten, dan zou ik m'n boontjes wel in m'n eentje kunnen doppen.
Maar gelukkig hoeft dat niet !
Mijn mannetje en ik leven volgens het principe "samen uit, samen thuis".
We werken allebei fulltime, dus dan heb je toch wat meer te besteden dan wanneer je alles in je eentje moet doen.
Bijv. de hypotheek voor een huis, kun je fijn door tweeen delen Haha!

We hebben allebei onze hobby, ik m'n paardje, en Henry z'n oldtimertjes.
Als ik er alleen voor zou staan, dan zou ik het wel kunnen redden hoor, maar dan zou ik wel een stuk eenvoudiger moeten gaan leven.
Niet meer 3x per jaar op vakantie, misschien geen paard, geen nieuwe auto, misschien toch maar een kleine huurwoning i.p.v. koop, en ga zo maar door.
Het kan dus wel, maar het hoeft gelukkig niet.

**Geplaatst**: 17-08-02 17:47

Geplaatst: 17-08-02 17:47

Gelukkig heeft mijn vriend ook een dure hobby. Wat dat betreft is zijn hobby-uitgaven patroon ongeveer gelijk met de mijne.
In principe betaal ik alles wat met paarden te maken heeft helemaal zelf, maar ik smokkel een beetje door bijv. dure dingen (zoals rijlaarzen!) voor mijn verjaardag te vragen. Schijnheilig

De aanschaf van echt dure dingen zoals bijv. een trailer: tja, dat doen we samen. Op mijn beurt "help" ik financieel ook mee als hij een andere auto wil.
Ik denk inderdaad niet dat ik financieel afhankelijk zou willen zijn van mijn vriend en ik ben maar wat blij met mijn eigen inkomen waarmee ik kan doen en laten wat ik wil (na aftrek van de vaste lasten natuurlijk!)
Maar Jippie, ik zou tegen je ego willen zeggen dat het helemaal niet erg is dat je man af en toe ook een steentje bijdraagt. Je brengt dat steentje heus wel weer een keer terug en dan is alles weer in balans. Knipoog

**Geplaatst**: 17-08-02 19:33

Geplaatst: 17-08-02 19:33

Ik heb niet een super salaris,maar mijn paardje betaal ik helemaal zelf.
En dan doe ik af en toe boodschappen.
Nou is mijn vriend helemaal niet moeilijk als ik wat nodig heb,hij heeft het 3 dubbele inkomen van wat ik heb,dus bij hem gaat de hypotheek eraf en nog meer vaste lasten.

maar daarintegen doe ik altijd het huishouden,de was en enz.
Hij doet nooit moeilijk of banketstaaf van ik verdien meer en betaal meer,en hij schuift mij regelmatig wat toe de hoefsmid bijvoorbeeld Schijnheilig

Dus ik heb het eigenlijk wel heel erg getroffen,scheelt ook wel weer dat hij zelf een dure hobby heeft,precies ja snelle auto's Haha!

**Geplaatst**: 17-08-02 22:02

Geplaatst: 17-08-02 22:02

Ik wil ook graag zo veel mogelijk onafhankelijk zijn. Maar met een fulltime baan, een nieuw huis wat verbouwd wordt, een paard met wat flinke DA rekeningen red ik het niet in mijn eentje.
Mijn vriend springt maar heel weinig bij, maar af en toe moet ie echt eventjes. Doet ie met liefde gelukkig.

Maar stel dat er iets gebeurd in onze relatie, dan zou ik niet graag zien dat ik iets zou moeten verkopen. Vandaar dat ik zo veel mogelijk zelf wil doen.

**Geplaatst**: 17-08-02 23:11

Geplaatst: 17-08-02 23:11

Ik wil ook niet afhankelijk zijn, heb dus altijd gewerkt, ook toen er kinders kwamen. Wel flink uren geminderd, toen de kinders groter werden en mijn man om gezondheidsredenen veel minder moest gaan werken, ben ik weer meer gaan werken. Zelfs een tijdje full-time, maar dat was me te veel. Ik heb nu sinds een jaar weer een paardje, daar geniet ik enorm van, maar ik ga voorlopig niet meer dan drie dagen per week werken, mijn kinderen willen ook hun mama zien en ze kosten best veel energie, zoonlief begint te puberen. We hebben een lekker huisje en een heel oude auto, maar om auto's geven we niet veel. We eten lekker, gaan een keer per jaar met zijn allen op vakantie, lekker kamperen, da's niet al te duur. Mijn man heeft andere hobby's, goedkoper als mijn paard, en hij baalt wel eens als de kosten oplopen door bv. de DA.
We moeten financieel geen gekke bokkesprongen maken, dan redden we ons aardig.
Ik vind het trouwens normaal dat vrouwen weken, waarom niet? Het is volgens mij ook typisch nederlands, om thuis bij de kinders te blijven, al vind ik dat ieder dat zelf moet beslissen. Je moet doen waar je je goed bij voelt.

**Geplaatst**: 17-08-02 23:33

Geplaatst: 17-08-02 23:33

ja jippie zo ben ik ook opgevoed,je moet je zelf kunnen bedruipen.
maar met onze hobby(lees ziekte of passie)kost het een vermogen.
En met zulke onvoorziene dingen als die jij nu even mee maakt is het alleen maar (liefde) mooi dat jouw man mee wil betalen aan jouw ongemak.Een relatie is ook elkaar hierin steunen.
Maar het kost even wat een andere denk knop om dit ook zo te zien.

wij hebben nu samen een grote bult(tje)en daar maken we samen gebruik van .

**Geplaatst**: 18-08-02 00:33

Geplaatst: 18-08-02 00:33

Zonder Maurice zou ik niet zo luxe wonen als ik nu doe. Dan zou ik het zonder meer een stuk zwaarder hebben. Het zou me wel lukken om het te bedruipen maar nu ligt het grootste deel toch echt bij mijn partner.Ik betaal mijn paard en zijn da kosten en een deel van de boodschappen maar het huis enzo gaat op rekening van partner. En gelukkig kan hij dat deel ook makkelijk dragen. Zodra ik een betere baan heb ga ik ook meer betalen aan het huis maar zolang ik die baan niet heb kan dat niet.
En ja, ik voel me daar wel eens schuldig over maar ik en hij weten heel goed adt het van mij geen onweil is, ik heb dat geld niet en hij wel. Hij werkt al 8 jaar en ik begin net (bijbanen niet megeteld natuurlijk).
Gelukkig houdt hij ook van mijn paard en snapt hij dat ik daar geld in stop. Maar ik vind het ook heerlijk om eens de film te trakteren ofzo zodat ik het even het gevole heb ook iets terug te doen.
Nu ben ik dus geen independent woman maar alshet zou moeten zou het me wel lukken.

**Geplaatst**: 18-08-02 10:17

Geplaatst: 18-08-02 10:17

Ik woon samen en hoef de vaste lasten dus niet in mijn eentje te betalen. We doen alles fifty/fifty wat van ons samen is en alles wat voor onszelf is betalen we zelf. Echt helemaal eerlijk verdeeld dus. Ik zou het in mijn eentje ook makkelijk redden, maar goed dat ik nu de vaste lasten kan delen is wel heerlijk.

Er is wel een periode geweest dat mijn vriend de vaste lasten heeft betaald, maar dat hebben we later allemaal verrekend.

Omdat hij niets om paarden geeft, vind ik het niet reeel dat hij daarvoor moet betalen. Wanneer we straks kinderen (hopen te) krijgen dan zal dat misschien toch gebeuren, maar we proberen het zo te plannen dat we allebei 3 dagen werken en dus samen voor een kind kunnen zorgen.

Ik snap het gevoel heel goed. Ik zou niet in de ruitersportwinkel willen lopen en willen denken dat ik daar iets kocht van zijn geld, voelt niet echt fijn. Maar in jouw situatie kun je er echt niks aan doen en vind ik het erg lief dat hij je wil helpen.

Ach zie het maar als een vervroegd kerstcadeautje!

**Geplaatst**: 18-08-02 11:23

Geplaatst: 18-08-02 11:23

Ik werk ook 40 uur. De rekeningen worden meestal betaald door de eerste die de post open maakt, of gewoon door degene die het op dat moment het beste kan missen. Op het moment leven we gewoon heel riant. Beide een goede baan en we zitten (nog) in een 2 kamer appartement.
Straks gaat het anders. Dan zitten we in een koophuis en zijn de lasten allemaal wat hoger. Dan laten we beide salarisen op 1 rekening storten en maken we maandelijks een x bedrag over op onze "eigen" rekening.
Mijn deel zal voor het grootse gedeelte opgaan aan het paard. Wat hij met "zijn" deel doet, moet ie zelf weten.

Ik verdien dus mijn eigen salaris en voel me daar goed bij. Mocht hij in de toekomst veel meer gaan verdienen dan zou ik best minder willen werken, maar dat zien we allemaal wel weer.........

**Geplaatst**: 18-08-02 11:52

Geplaatst: 18-08-02 11:52

Ik ben ook opgegroeid met het idee dat ik mezelf moest kunnen bedruipen. We werken allebei fulltime en hebben ieder onze eigen rekening en een gezamelijke rekening waar we allebei geld op storten. Ik betaal dus alles voor het paard, alleen bij erg grote uitgaven springt hij bij. Dat vindt hij ook niet erg, ik wel, wil voor mijn gevoel toch onafhankelijk zijn. Het blijft een moeilijke kwestie, ik zou er denk ik ook niet tegen kunnen om hele dagen thuis te zijn en van hem afhankelijk te zijn.

**Geplaatst**: 18-08-02 21:41

Geplaatst: 18-08-02 21:41

ja, ik voel me onafhankelijk!
Ik werk 24 uur buiten de deur en heb een leuk salaris. Als ik geen man en kids zou hebben gehad dan had ik 100% gewerkt. Nu zorg ik thuis ook voor de kids en het huishouden, maar mijn man draag zeer zeker optimaal zijn steentje bij!
Met mijn 24 uurs loon zou ik idd geen paarden kunnen houden, maar nu hebben we samen alles wat we wensen mooi huis, kinderen, 2 auto's trailer enz. dat je dan de taken verdeelt vind ik heel normaal en tast mijn zelfstandigheid en onafhankelijkheid geensinds aan. Ik loop ook zeker niet met een schuldgevoel rond. Dat vind ik zonde van mijn energie en die van de mensen waarmee ik samen dit leven leid