Paardje bij ons op stal was ook niet gewend haar achtervoeten op te tillen.
Voorbenen gingen ook al moeilijk maar omdat ze dan lekekr dicht bij je in de buurt was met haar neus maakte ze daar niet zo'n punt van, dat was vrij snel geleert.
Haar achterbeben hebben we door de smid laten doen toen hij er was.
Die laat niet los
Dus na een paar seconden trekken en zwaaien werd ze rustig, op dat moment werd ze natuurlijk heeeeel erg beloond.
Nog een paar keer geoefend, andere been hetzelfde verhaal.
En nergens meer last van, ze moest het gewoon even doorkrijgen en omdat wij haar niet konden houden als ze ging trekken had ze al snel door hoe ze los kon komen.
Bij de hoefsmid werkte dit niet, en toen ik daarna haar achterbeen oppakte zwaaide ze nog 1 keer, heb 1 keer mijn stem even op luid gezet en toen was het over.
Nog steeds wordt ze uitbundig beloond, want ze vind het nog steeds een vreemd iets.
Maar ze doet het gelukkig wel.
"Mag ik voor ik inslapen moet, mijn baasje nog 1 kusje geven?
Een soort laatste groet, echt, het duurt maar even!"