ik hoop dat dit topic hier goed staat, heb de zoekfunctie al gebruikt maar kon niets vinden... Wat als je komt te overlijden.. wat gebeurd er met je paard? (of ik zou er ineens om wat voor rede dan ook niet meer voor kunnen zorgen).
Ik heb me deze vraag al best vaak gesteld maar een goed antwoord kan ik er nog niet voor vinden...
Ik heb een vriend die echt NIETS met paarden heeft dus die zou de zorg voor mijn paard niet op zich kunnen nemen. Ik heb een schoonzus die wel in de paarden zit, maar ze heeft zelf al 4 paardjes om te onderhouden/verzorgen/rijden en een 5e zal waarschijnlijk niet echt gewenst zijn qua tijd. (en mijn schoonzus kent mijn paard qua karakter ook niet) Verder heb ik wel een verzorgster die hem 2 dagen in de week doet maar om die nou de volle verantwoording te geven... zo maar ineens... + de bijbehorende kosten natuurlijk.
Dan ga ik verder denken in mijn omgeving... Aan wie kan ik mijn paard toevertrouwen? Wie zou zo voor mijn paard kunnen en willen zorgen als dat ik nu zelf doe? Wie kent mijn paard eigenlijk, zoals ik hem zelf ken? Daarbij komen er natuurlijk ook flink wat kosten bij voor die persoon, wie de zorg op zich zou nemen.
Hoe regelen bokkers dit? Bij wie zou jij je paard achter durven laten En staat dat ergens op papier, of zijn daar mondelinge afspraken over gemaakt?
Uiteraard hoop ik dat het nooit zover zal gaan komen maar toch wil ik iets voor mijn paard regelen dat hij niet zomaar in de handel of iets terecht zou komen...
Tjsaaa ik denk dat de mijne dan toch echt de verkoop ingaat. Mijn familie weet niets van paarden en mijn vrienden ook niet. Ook wil ik het ze niet aandoen om elke maand de kosten te betalen.
Dat vraag ik me ook erg vaak af.. En ik ben er nog steeds niet uit.. Wel zegt mijn vriend altijd dat als ik er niet meer ben, hij de zorg op zich neemt. (hartstikke lief maar hij had voor mij nog nooit een paard geaaid ) En als hij dan na een tijd weer een nieuwe vriendin krijgt, samen gaat wonen oid, dan gaat hij vast niet de zorg van mijn paard op zich nemen.. Dus ik zou het echt niet weten. Ik hoop gewoon maar dat het niet zo ver hoeft te komen..
Hmz, k wil er eigenlijk niet aan denken maar ik wil absoluut niet dat mijn paard verkocht word. Ik heb een rekening speciaal voor mn paard en daar kan ze een aardige tijd mee vooruit.... Hoop dat paar vriendinnetjes dan zo lief zijn mn paard zn beweging te geven enzo.... Maar kzit er niet over in.
Ik heb een levensverzekering op mn huis en ben alleenstaand. Als mij wat gebeurd dan is dat geld voor het onderhoud van mn paarden. Mn ouders zitten niet op dat geld te wachten, die hebben hun zaken wel voor elkaar. Mn zusje wordt door mijn dood enige erfgenaam van hetgeen mn ouders hebben en zal mijn geld niet ook nog nodig hebben. Mn zusje heeft ook een eigen paard gehad dus die zal de huisvestig van mn paarden gaan regelen. Mn ouders houden de pot en betaling bij.
Een vriend van mij is boer en daar kunnen ze voor een zacht prijsje prima staan als er verder niet meer mee wordt gereden. Maar wil iemand er op blijven rijden, of wil mn zusje weer gaan rijden, dan is dat ook oke. Dan kunnen ze naar een pensionstal oid. De enige voorwaarde buiten het goed behandeld en verzorgd worden, is dat ze besist geen ijzers onder mogen krijgen.
Ik heb alles al met mn ouders en zusje doorgesproken en ze vinden het oke. Ik hoef niets op papier te zetten, zij zijn automatisch mn erfgenamen. Wel is het zo dat het wel iets is waar anderen van te voren een keuze in moeten hebben, want het is best een zorg en belasting voor diegene die dat op zich neemt. Gelukkig willen zij dit voor me doen en ik vertrouw ze daar volledig in.
Mijn hond gaat naar een hele goede vriend. Die noemt mn hond daarom ook altijd petekind. Mn kat gaat naar mn ouders.
Sinds ik dit goed heb geregeld, heb ik een gerust gevoel. Moet er niet aan denken dat mn paarden in de handel terecht komen en mn hond en kat in het asiel....
Ik heb me deze vraag al meerdere malen afgevraagd... Mijn ouders en familie hebben helemaal niets met paarden. De meeste vriendinnen ook niet. En de vriendinnen die het wel hebben, die vertrouw ik of mijn paard niet toe, of weet ik van te voren al dat dat niet gaat klikken met karakters.. Dus ik ben bang dat mijn paard de verkoop in zou gaan. Hmm.. misschien toch maar een paardenman aan de haak slaan met een eigen stal waar hij dan voor altijd kan blijven hahaha Nee lastige kwestie.. Je wilt je nabestaanden ook niet opzadelen met de hoge kosten, terwijl zij er helemaal niets mee hebben, eerder nog bang voor zijn.. Lastig
Aangezien ik nog thuis woon en de paarden aan huis staan heb ik een redelijk idee wat er met mijn paarden zal gebeuren ( heb er twee ). Ik kom ook uit een gezien van paarden en dierenliefhebbers. We hebben in principe genoeg ruimte om ze aan te houden, maar ik denk dat mijn moeder zeker mijn ruin gaat verkopen. Het is een diertje met potentieel en te sensibel voor mijn moeder om ermee aan de gang te gaan. M'n zusje, die wel met 'm om zou kunnen gaan en er ook zeker uit zou kunnen rijden wat erin zit, vind hem, om het even grof te zeggen, een ballenknol . Dus ik weet wel zeker dat die de deur uit gaat mocht ik komen te overlijden. Dan hebben we nog mijn merrie. Ik weet bijna zeker dat mijn moeder als dit maar enigszins mogelijk is haar aan zal houden. Dit was het eerste paard van mijn moeder, mijn moeders grote vriendin en mijn moeder zegt regelmatig dat ze eigenlijk weer een keer op haar moet rijden. Wegens de "emotionele waarde" van het paard, zal deze bijna zeker blijven.
Ik heb een document opgezet, op mijn laptop. In duidelijke korte zinnen met wat er van mijn dieren moet komen als ik er niet meer ben.
Hopelijk crashed je pc niet tzt... Is het niet verstandiger om het uit te printen en aan iemand te geven die je vertrouwd? De executeur die je in gedachte hebt van je nalatenschap?
ik heb tegen mijn ouders gezegd dan moeten jullie mijn paarden verkopen naar iemand die ze ook 24/7 buiten zet. Maar ja of dat ook lukt... ze hebben er geen verstand van nl...
Ik laat het volledig over aan mijn ouders, of mijn zusje zal hem overnemen en anders weet ik zeker dat hij goed terecht zal komen Maar ik hoop iig dat het nooit zo ver komt!
Mijn familie heeft ook geen verstand van paarden, maar ik heb wel eens aan mijn familie weten dat ik wil dat mijn paardje in zo'n geval goed terecht komt. Ik wil in ieder geval niet dat zij aan een manege verkocht wordt en ik heb enkele voorbeelden van adresjes genoemd waar ik zou willen dat mijn paard naartoe zou kunnen. Ze zouden contact kunnen opnemen met de fokkers van mijn paardje of de vorige eigenaren, of die nog interesse hebben. Ook heb ik mijn familie aangeraden om in zo'n geval advies te vragen aan de eigenaresse van stal. Misschien moet ik het allemaal eens zwart op wit vastleggen...
Laatst bijgewerkt door mairead op 31-05-10 07:56, in het totaal 1 keer bewerkt
Hij zal worden verkocht, want niemand in mijn familie heeft iets met paarden. Mijn moeder had nog wel wat interesse in paarden en heeft zelfs leren rijden op haar 60ste! Maar die is helaas overleden dit jaar...
Pfoe, ik hoop dat ik mijn paard overleef, en zo niet wil ik haar 24/7 de wei in hebben. En dat mijn ouders zo nu en dan met haar gaan wandelen en een worteltje geven, meer niet
Iig nooit meer de verkoop in. (Ik zou haar nog liever inslapen dan haar weer door de handelsrondes te laten gaan)
OOk ik hoop mijn paardje te overleven maar mocht dat niet zo zijn, gaat ze naar de stal waar ik nu ben. Zij zijn zo lief en kunnen dan bepalen wat ze met haar doen. Komt iig goed dan.
mocht me nu iets gebeuren gaat die naar mijn pa aangezien we hem nu ook samen doen. en mocht later iets gebeuren en mijn ouders er niet meer zijn zou die naar mijn vriend gaan of gewoon verkopen
Ik ben ook van plan mijn paarden te overleven, maar je weet nooit hoe dat gaat... Jónas geef ik weg, daar heb ik meerdere geschikte kandidaten voor waarvan ik zeker weet dat hij bij hen oud mag worden en goed verzorgd wordt. Hij is bijna 21, dus die gaat niet meer in de verkoop. Kveld wel, die is 9 en heeft nog een hele carriere voor zich als rijpaard! Dus die kan worden verkocht.
Als er nu iets gebeurt waardoor ik er niet meer ben, dan hoop ik dat mijn vriend voor Wasilia gaat zorgen en m'n ouders natuurlijk. Mijn moeder vindt Wasilia ontzettend leuk, maar misschien gaat ze de verkoop dan ook wel in, wat ik niet hoop. Ik zou het eerlijk gezegd niet weten!
Ik hoop ook mijn paardje te overleven, Maar ik vind maar 1 ding belangrijk dat hij gelukkig is op wat voor manier dat ook mag zijn. Dat ie iemand heeft die elke dag komt en knuffelt , niet alleen maar stil staan. Gewoon dat hj gelukkig is en misschien houden mn ouders hem wel maar dat weet ik niet,
Mocht me dit gebeuren, dan verkopen mijn ouders haar. Weet zeker dat ze een fijn plekje voor haar zoeken en een nieuwe eigenaar zal haar dan kopen, omdat deze denkt het allerbeste baasje van de wereld voor haar te worden... een nieuwe eigenaar koopt haar niet met het idee haar op te eten. Een paard hebben is een flinke belasting en tijd en financien. Ik heb die keuze zelf bewust kunnen maken, maar zal daar niemand uit een gevoel dat ze dat voor mij moeten doen mee opzadelen.
PAARDENMENSEN | Trainingen en instructie | Trailerladen | Gedragsproblemen oplossen | Beleren jonge paarden | Workshops en trainingsweekeinden
dit heb ik heel uitvoerig met mijn man en mijn ouders besproken omdat ik gewoon het beste wil voor mijn paarden. mijn oude merrie, mocht die er dan nog zijn, die blijft hoe dan ook, dr oude dag slijten waar ze nu staat. mijn andere paard daarin tegen, is in de bloei van zijn leven en zou het vreselijk vinden om alleen maar ik het land te staat en te tuttellen en niet meer te rijden. dus voor hem zullen ze dan (met behulp van mijn beste vriendin en tevens stalgenoot) een goed baasje zoeken zodat er nog iemand anders jaren van hem kan genieten.
01-02-2015 nieuw avontuur gestart met Dunya [/i]
*R.I.P.Dolphin Power 01-02-1988/06-12-2011, bedankt meisje voor alle mooie jaren, ik zal je nooit vergeten!*