Donder staat samen met mijn oudere merrie en soms krijgen we bezoek van ijslanders die het gras mee kort houden. De oudere merrie en ook de ijslanders zijn echt de baas over Donder, dus door hun wordt ze mede opgevoed.
Op bekend terrein gaat het overgens goed met het meelopen, ze kan dan goed en rustig meelopen, halthouden, ze is ook helemaal niet bang aangelegd want als ik eens een keer iets engs voor het neus hou of mijn jas over haar rug gooi is ze niet onder de indruk.
Het probleem is dat ik gewoon te lief ben voor haar, ik snap jullie reacties ook wel. Maar het zit niet zo in me maar ik zal meer mijn best gaan doen om een strenge baas te zijn.