Bokt.nl

**Geplaatst:** 14-06-02 21:45

Geplaatst: 14-06-02 21:45

zie topic: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php ... highlight=

ik ben tot de conclusie gekomen dat ik mij leven uitstekend zou kunnen vullen zonder paarden.

En toch sta ik sinds eind april nog steeds regelmatig om 5 uur op...

**Geplaatst:** 15-06-02 00:53

Geplaatst: 15-06-02 00:53

Voor mij komt er op een gegeven moment de keuze tussen mijn paarden en mijn carriere. Ik zou nooit (dwz, zo denk ik er nu over) part-time gaan werken om te kunnen blijven rijden, tenzij de sportieve prestaties dat rechtvaardigen. Zoals het nu al onmogelijk is om echt serieus te studeren naast het rijden (tenzij je bij je ouders blijft wonen en je paarden aan huis hebt staan, maar dat heb dus niet, en als ik mijn paarden en mijn werk gedaan heb is de dag weer zowat voorbij, en moet ik tussen de bedrijven door ook nog een beetje voor mezelf zorgen, koken enzo) zo zal ik straks het soort baan dat ik op lange termijn voor ogen heb waarschijnlijk niet kunnen combineren met serieus rijden.

Ik ben dus niet van plan om op mijn derstigste part-time te gaan werken onder mijn opleidingsniveau, om daarnaast een beetje landelijk te starten of in het algemeen 3x per week op een paard te gaan zitten. Dat weegt niet tegen elkaar op denk ik.

**Geplaatst:** 15-06-02 15:10

Geplaatst: 15-06-02 15:10

Lovely schreef:
Een fulltime baan en serieus paardrijden is best te combineren. Nu ben ik niet het goede voorbeeld, maar ik vraag me wel eens af hoe Isabel Werth het klaargespeeld heeft, voor zover ik heb begrepen, houdt zij er ook nog een behoorlijke maatschappelijke carriere op na.

isabell Werth (en er zijn er nog wel meer) hebben een heel gedegen achterban waar ze op terug kunnen vallen en die haar een aantal riviale dingen uit handen neemt waardoor ze zich kan concentreren op wat ze doet. Als je meer op jezelf bent aangewezen, zoals ik, dan gaat dat niet.

Als ik kijk naar kennissen van mij die net wat ouder zijn en begonnen zijn aan hun "maatschappelijke carriere" of hoe je dat wilt noemen, dan denk ik niet dat zo'n leven te combineren is met de hoeveelheid tijd die ik nu aan mijn paarden besteed. Ik denk niet dat de sores en de geldzorgen etc. dan op zouden wegen tegen de lol die je er uit haalt. En om nou een bijrijder te zoeken en dan zelf nog 2 keer in de week te rijden, zoals ik nu zie gebeuren bij iemand die ik ken, dan ga ik liever naar de sportschool of de kroeg voor mijn ontspanning.

**Geplaatst:** 15-06-02 16:13

Geplaatst: 15-06-02 16:13

Jippie schreef:

Waarom zou dat straks veranderen als je een betaalde baan hebt?

omdat ik een baan als iets anders zie dan simpelweg een manier om je centen bij elkaar te krijgen. If you get my point.

Als ik moet gaan kiezen tussen mijn carriere en mijn paarden, dan denk ik dat de laatste het onderpit delven. Ik heb namelijk niet de mogelijkheden om mijn carriere in de sport op te bouwen. Ik zou niet een stap terug willen doen in mijn werk, om te kunnen rijden op het niveau dat ik nu doe. En dat heeft weinig te maken met het salaris.

**Geplaatst:** 15-06-02 17:26

Re: Wees 'ns eerlijk....denken jullie ook wel 'ns.....

Geplaatst: 15-06-02 17:26

SuperPepeijn"]
[quote="MirageGidran schreef:
.............wat je allemaal zou kunnen doen en kopen als je geen eigen paard had???

nee nooit. ik zou niet eens weten wat ik dan opeens met al mijn vrije tijd zou moeten doen!
[/quote]

Dat is het m dus: ik kan mijn bestaan prima indelen zonder paarden. Een groot deel van de vrije tijd en het geld dat ik zou overhouden zou ik steken in mijn eigen ontwikkelig (studie in de allerruimste zin van het woord) en daarmee in wat ik mijn carriere noem.

Ik ontzeg me nu dingen om te kunnen doen wat ik doe, dat ervaar ik bij sommige dingen ook bewust zo. Ik vind dat niet erg, want de voordelen wegen tegen de nadelen op. Maar ik garandeer niet dat dat altijd zo blijft.

**Geplaatst:** 15-06-02 20:06

Geplaatst: 15-06-02 20:06

Voor mij zijn de paarden ook absoluut een manier van leven. Het is dan ook niet "zomaar" een hobby, het is iets wat ik heel serieus neem. Ik zoek mijn uitdagingen in de sport, en op dit moment nergens anders. Ik wil er dus in kunnen groeien, geprikkeld kunnen blijven.

Wat ik mis in mijn leven is de mentale prikkeling, op een andere manier dan tijdens de training gebeurt. Ik heb dagen dat ik bij wijze van spreken mijn IQ met 20 punten per uur voel dalen. Ik kom er simpelweg niet aan toe om er iets mee te doen, omdat mijn dagen gewoon prop en propvol zijn. Als ik me dan eens bij uitzondering weer eens in een gezelschap bevind waar op een avond weer eens wat interessante bomen worden opgezet, voel ik me best arm.

Wat voor keuzes ik uiteindelijk maak zal blijken. Maar het is een beetje een angstbeeld om over 10 jaar zwaar onder mijn niveau te werken, om daarnaast een beetje landelijk rond te kunnen knooien met die paarden op een niveau dat ook al jaren niet meer stijgt. Mocht blijken dat er voor mij meer inzit dan dat landelijk rondknooien, dan ga ik ervoor, en dan ligt mijn carriere dus blijkbaar in de paarden. Maar gezien mijn eigen mogelijkheden verwacht ik dat niet, en dat betekent dat ik op een dag zal moeten kiezen.

Hoe dat met de verhouding gezin/carriere zit weet ik niet. Ik zit nog niet in de positie om daarover na te kunnen denken.

**Geplaatst:** 15-06-02 20:51

Re: Wees 'ns eerlijk....denken jullie ook wel 'ns.....

Geplaatst: 15-06-02 20:51

SuperPepeijn schreef:
kan jij je leven zien zonder paarden als daar tegenover een carriere staat?

Ja dus.

**Geplaatst:** 15-06-02 21:50

Geplaatst: 15-06-02 21:50

het gaat me in wat ik mijn carriere noem niet om niet om een bepaalde status, of om geld. Ik heb andere passies dan paarden alleen. Die komen continu met elkaar in botsing, simpelweg omdat dagen nou eenmaal maar 24 uur. Ik weet dus niet welke passie het uiteindelijk gaat "winnen" om het zo maar te zeggen.

ik wil niet beknot worden in het ontwikkelen van mijn talenten, door iets waarin ik niet echt goed ga worden.

Ik denk niet dat ik tevreden zou kunnen zijn met de middenweg zoals jij die beschrijft, de kleine carriere en de kleine hobby. Ik zou op 2 punten een onbevredigd gevoel over houden. (zoals ik nu heb)

**Geplaatst:** 17-06-02 09:38

Geplaatst: 17-06-02 09:38

Mieke: dat bedoel ik idd. En die keuze had dus ook een andere kant uit kunnen pakken, naar gelang je eigen behoefte/ambities etc.

Wat ik me dan afvraag, Jippie/Pepeijn, is of geneeskunde studeren dan ook onder "holle carrieremakerij" valt. Imo is de afweging van Gomir precies dezelfde als de mijne namelijk. Ik zie het verschil niet zo tussen geneeskunde en onderzoeksjournalistiek. Allebei is het erg lastig te combineren met een intensieve hobby als je het goed wilt doen.

**Geplaatst:** 17-06-02 12:13

Geplaatst: 17-06-02 12:13

Ik denk namelijk, dat als je het goed doet, je in je werk een stukje van jezelf legt. Een hobby beschouw ik als tamelijk triviaal, omdat het inwisselbaar is voor iets tamelijk willekeurig anders (vergelijk de sportschool met de kroeg) In dat opzicht beschouw ik mijn sport nu dus niet als hobby, ook al moet er geld bij. Ik rijd niet voor de lol, maar dat wil niet zeggen dat ik er geen plezier aan beleef! Ik vind de sport machtig, maar dan wil ik het wel goed kunnen doen. Om 2x in de week een bosritje te maken ga ik geen paard aan houden. Vanuit mijn situatie, waar ik in stedelijk gebied stalling moet gaan huren, vind ik dat een enorm dure en omslachtige vorm van vrijetijdsbesteding, die ik ook wel anders in kan vullen. Het paard wordt er ook niet beter op waarschijnlijk.

Ik vind het een rare gedachtengang dat carriere maken alleen op geld gebaseerd zou zijn. En ik vind het trouwens ook een typisch Hollandse doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg-mentaliteit dat je geen succes zou mogen nastreven. En of dat succes nou ligt in geld of in mentale ontwikkeling, dat boeit toch niet? Als iemand nou vindt dat ie gelukkig wordt van geld, dan moet je dat toch vooral doen??

Je hebt bepaalde talenten, en die wil je ontwikkelen. Volgens mij wordt je zwaar gefrustreerd als je dat niet doet. Ik zou het wel worden in ieder geval, en daarom zijn mijn paarden, die mijn hobby zijn, ondergeschikt aan mijn carriere, die me een zinvolle invulling aan mijn bestaan geeft.

Ik vind het dus ook een rare gedachtengang, Pepeijn, om je hobby op een lijn te trekken met je gezin. Of je gezin moet lijden onder je carriere, of hoe je dat gaat invullen iig, vind ik een afweging van totaal andere belangen.

**Geplaatst:** 17-06-02 12:53

Geplaatst: 17-06-02 12:53

SuperPepeijn schreef:
Een leeg huis, geen hobby, geen gezin.

Dit begrijp ik dus niet helemaal, want het gaat hier alleen om de hobby Verward

**Geplaatst:** 17-06-02 13:36

Geplaatst: 17-06-02 13:36

Sando schreef:
Zep: ik kan me in jou situatie ook wel iets voorstellen hoor, maar het zou niets voor mij zijn.

zolang je je maar iets voor kunt stellen Lachen

Ik kan me ook wel iets voorstellen bij jouw situatie namelijk, maar zou er zelf niet voor kiezen denk ik. Lachen

**Geplaatst:** 17-06-02 13:51

Geplaatst: 17-06-02 13:51

Ja, maar ik vind de afweging carriere-gezin toch wel een heel andere afweging dan carriere-hobby. Dat wil ik alleen maar even duidelijk maken.

Ik vind het een beetje kort door de bocht namelijk zoals jij je hier opstelt.

**Geplaatst:** 17-06-02 16:26

Geplaatst: 17-06-02 16:26

Wat ik me dan afvraag als ik het bovenstaande lees:
hoe worden al die niet-paardenmensen dan gelukkig?

punt van het hele verhaal is, ik denk (weet bijna zeker) dat ik onder bepaalde omstandigheden een prima leven kan hebben zonder paarden.

Er is meer in het leven namelijk dan de stal alleen.

**Geplaatst:** 17-06-02 16:32

Geplaatst: 17-06-02 16:32

je begrijpt me echt helemaal niet he?

**Geplaatst:** 17-06-02 16:41

Geplaatst: 17-06-02 16:41

Ik begrijp je wel, ik zou het alleen zelf niet zo willen doen. Dat is gewoon een verschil in mentaliteit. Wie ben jij om daarover te oordelen? Dat doe ik toch niet over jou?

Ik ga nu ook al op een heel andere manier met mijn paarden om dan jij. Dat komt voort uit diezelfde mentaliteit.

**Geplaatst:** 17-06-02 16:46

Geplaatst: 17-06-02 16:46

maar wie heeft hier gezegd dat ik me uitsluitend tot mijn carriere beperk? Misschien moet je op pagina 2 de link naar mijn topic uit eind april nog maar eens openen, en valt het kwartje dan.

**Geplaatst:** 17-06-02 17:17

Geplaatst: 17-06-02 17:17

SuperPepeijn schreef:
je wilt iets uit de weg hebben dat je zou storen in carriere. kinderen? je dierbare hobby? relaties? hoever ga je?

Ten eerste: ik vind het absurd om een hobby op 1 lijn te trekken met een relatie of kinderen. Dat is een totáál andere afweging.

Ten tweede: ik neem mijn sport heel serieus, en behaal de voldoening uit de intensiviteit die ik er in kan steken. Ik wil er echter wel in blijven groeien, op niveau mee kunnen doen. Dat is een keuze die ik voor mezelf heb gemaakt. Aangezien ik geen wereldtalent ben, en goed genoeg weet hoe de wereld in elkaar zit, weet ik dat het op lange termijn voor mij niet haalbaar is om daar fatsoenlijk mijn brood in te verdienen. Dat betekent dat ik part-time ga werken, naar alle waarschijnlijkheid onder mijn niveau, om mijn hobby te kunnen bekostigen. Dat vind ik alleen gerechtvaardigd zolang de groei in de sport erin blijft zitten, zolang het iets oplevert. Op het moment dat ik niet meer kan groeien in de sport, lijkt me heel erg zonde om onder mijn niveau te blijven werken, en mijn dagen verder gevuld te hebben met paarden, en vooral, paardenmensen. Er is namelijk nog meer in het leven maar daar kom ik momenteel gewoon niet aan toe. (en ik zie niet in waarom dat in de toekomst zou veranderen)

Op een gegeven moment zal ik dus voor mezelf de afweging moeten maken of ik serieus blijf sporten, en het andere daar ondergeschikt aan maak, of dat ik een van mijn andere, naar alle waarschijnlijkheid grotere, talent ga gebruiken: mijn hersens. En die hersens van mij willen een beetje geprikkeld worden met oa een uitdagende baan, maar ook met prikkelende culturele uitstapjes (liefst in het buitenland), goede gesprekken met slimme mensen, met literatuur, met filosofie en de hele mikmak. En dan blijft er dus niet genoeg tijd over om heel intensief te rijden, en met paarden om te gaan zoals ik dat wil. Dus dan is het afgelopen. Simpel.

Ik kan ook niet garanderen dat stel dat ik me wel ineens enorm ga ontwikkelen in de sport, of ik dan niet op een gegeven moment een onbevredigend gevoel over hou, omdat ik er niet aan toekom om... (zie voorgaand topic en wat hierboven staat en nog veel meer)

Het doembeeld wat ik van mezelf heb, is dat ik over 10 of 15 jaar nog steeds het soort baantje heb als ik nu heb, en daarnaast een beetje landelijk rondknooi met een paar paarden, omdat ik gewoon niet de mogelijkheden heb om écht serieus te sporten. Dan haal ik en geen voldoening uit mijn sport, en aan iets anders kom ik ook niet toe. Dát lijkt me pas een hol leven!

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 17-06-02 17:21, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst:** 20-06-02 01:29

Geplaatst: 20-06-02 01:29

Ik vind het zo grappig dat hier allerlei "oplossingen" worden aangedragen om studie/werk met paarden te combineren. Daar ging het helemaal niet om namelijk. Het punt was, dat op het moment dat het niet meer met elkaar te combineren is, je een prioriteit moet stellen. En het gaat er helemaal niet om wat die prioriteit uiteindelijk wordt, dat is voor iedereen een persoonlijke keuze namelijk.

Wat mij ook opvalt (en niet alleen in dit topic) is dat een opleiding meestal wel als oke wordt gezien als reden om te stoppen met rijden/iets anders dierbaars/hobby, maar dat dingen opgeven ten bate van het vervolg van die goede opleiding dan gezien word als zucht naar geld Verward

dat snap ik dus niet helemaal maar dat zal wel aan mij liggen. Ik geef nu dingen die best erg belangrijk voor me zijn op om te kunnen paardrijden, ik vind dat precies hetzelfde.

Ik heb de afgelopen jaren geprobeerd mijn studie met serieus rijden te combineren, en dat is alleen maar ten koste gegaan van beide. Ik houd daar op 2 fronten een zeer onbevredigend gevoel aan over. Daar baseer ik dus mijn stelling op dat ik niet gehinderd wil worden in mijn carriere (= het totaalpakket van mijn opleiding, culturele ontwikkeling en de hele mikmak, die uiteindelijk resulteren in en verdergaan tijdens een interessante en intensieve baan) Als het er echt op aan komt, vind ik mijn opleiding dus echt even belangrijker dan een hobby.

Om terug te komen bij de beginvraag: als ik niet zoveel tijd/geld in mijn paarden zou investeren, zou ik dat in mijn eigen ontwikkeling investeren, wat dat schiet er nu nogal eens bij in.

Ik vind paarden en paardrijden helemaal geweldig. Gelukkig mag ik over niet al te lange tijd dat helemaal full-time gaan doen. Maar hoe leuk het ook is, je gaat er wel in een heel erg klein kringetje van denken. En dat is jammer, want er is echt nog veel meer in het leven waar je voldoening uit kunt halen. Als de paarden voor mij niet meer dan een hobby worden (want zo beschouw ik ze momenteel niet, ook al moet er (bakken met) geld bij) dan zijn ze ook echt niet meer dan dat, en hobby's staan niet bovenaan mijn prioriteitenlijstje, die beschouw ik als een extraatje. Ik kies mijn hobby bij mijn baan, niet andersom.

En of ik daar nou wel of niet gelukkig en/of een beter mens van ga worden, mag ik dat aub zelf weten?? Boos!

Wie is er online