De eerste keer dat ik met Aldira naar buiten ging (wel al 8 jaar maar niks meer gewend) ging ik het stukje langs de weg ernaast en 5 minuten later in het bos ben ik erop gestapt. Mijn zus was ook mee met haar felle tante maar ik deed net of ik gek was, dus gewoon overal langs alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Twijfelt je paard ergens, gewoon been geven en verder kletsen met degene met wie je bent dan hebben ze vaak zoiets van 'hmmm okee'. Gewoon cap op en gaan met die banaan.