Toen ik mijn pony kocht was het een heel rustig en braaf beestje. Hij kwam bij ons thuis te staan, kon lekker naar buiten, en is veel afgevallen (was veel te dik) en het werd een heel ander paardje. Hij werd veel frisser, vrolijker en actiever. Het rijden ging steeds slechter (ook doordat ik niet goed les kreeg) en ik werd steeds banger. Buiten rijden durfde ik niet meer doordat ik een paar keer met paardje en al recht op de weg afgevlogen was. In de bak werd ik ook steeds banger, pony had dit door natuurlijk en zo ging het steeds slechter en slechter. Ik had vaak al geen zin meer om te rijden.
Ik ben toen priveles gaan nemen (nieuwe instructrice) en zo ging het stukje bij beetje steeds weer wat beter. Ik kreeg weer plezier in het rijden, en ben nu van de week eindelijk weer eens een paar keer buiten wezen rijden zonder dat ik bang was (een hele overwinning voor ons!).
Sorry voor het hele verhaal er om heen, maar hier wou ik even mee verduidelijken dat ik eigenlijk ook met te weinig ervaring aan een eigen pony ben begonnen. Ook had ik gewoon vanaf het begin af aan op zoek moeten gaan naar goede begeleiding bij het rijden. Maar goed, van fouten leert men zullen we maar denken
En van het rijden op een manege zul je toch nooit de ervaringen op doen die je met een eigen paardje wel doet...
Korter gezegd: ik ben er dus eigenlijk te vroeg aan begonnen, heb daardoor een hoop slechte ervaringen gehad, maar ben nu heel blij dat alles weer de goede kant op gaat!
Hoop dat je wat hebt aan m'n reactie!
