In de volksmond ook 'regenbrems', 'blinddaas' en dazerik'
genoemd.

Wordt hoofdzakelijk aangetroffen op het platteland, (vooral in
dennebos en heide) maar ook in de buurt van water.

De mannetjes zuigen plantesap, maar de vrouwtjes brengen
pijnlijke steken toe om bloed te zuigen.
De larve zuigt larven van andere insekten leeg.

Regendazen vliegen geluidloos en vrij traag.

De regendaas vliegt van mei tot september, maar hoofdzakelijk
in juni - juli.

De eitjes worden op zeer vochtige plaatsen op planten gelegd.
De larven leven in vermolmd hout en rottende panten, zij
verpoppen in de grond.

De wijfjes komen zacht op de huid neerstrijken, en merkt pas
de pijnlijke steek wanneer het te laat is.
In de meeste gevallen volgt een huidreactie.
Vooral opgepast bij zwoel, regenachtig weer : de regendaas is
dan vrij steeklustig.

Paardenhorzel

Hoofdzakelijk in de maanden juli en augustus zet de horzelvlieg eitjes af aan de haren van hoofd en benen. De larven die zich hieruit ontwikkelen, veroorzaken jeuk, waardoor het paard op deze plaatsen likt en bijt. Hierdoor komen de larven in de mondholte en verplaatsen zich onder het slijmvlies van de slokdarm naar de maag en/of darmen afhankelijk van de horzelsoort. Hier hechten ze zich aan het slijmvlies vast en verblijven er ongeveer tien maanden. Vooral jongere paarden ondervinden veel last, het geen zich onder meer uit in chronisch vermageren. U kunt dit voorkomen door de eieren op de haren te verwijderen door een frequente en goede huidverzorging en alle paarden in november/ december te behandelen met een speciaal preparaat (dit drijft de larve vrijwel totaal uit). Bij mogelijk ernstige besmettingen wordt geadviseerd reeds een tussentijdse behandeling (oktober) in te stellen. Voor zover de paarden in december nog niet zijn behandeld tegen paarden horzellarven, wordt geadviseerd dit alsnog te doen. De huidige wormmiddelen die zowel tegen maagdarmwormen alsook tegen horzellarven werkzaam zijn, maken de bestrijding van horzellarven gemakkelijker.

In tegenstelling tot wat veel mensen denken hebben horzels geen angel of een steeksnuit, ze hebben slechts rudimentaire monddelen en kunnen dus NIET steken of bijten, ze hebben het paard alleen maar nodig als tussengastheer.