De gezelligheid is altijd maar afwachten.
Op de luxere pension stallen zul je wat sneller van die kakkers tegen komen als bij een boer.
Je moet maar afwachten of je als western ruiter geaccepteerd wordt door dressuur ruiters en andersom.
Op mijn vorige stal was het heel gezellig totdat ik besloot om weg te gaan (wegens diverse redenen die ik hier moeilijk kan opschrijven)Degen met wie ik altijd vrij goed kon opschieten en waarmee ik heel vaak naar wedstrijden enz enz toe ging heeft me de laatste week iets geflikt wat dus echt hard aan kwam. De pension houder moest van anderen horen (omdat ik zo'n beetje doorgeflipt was door wat ze flikte)dat ik wegging. Uiteindelijk heb ik het zelf ook nog gezegd en de rest van de week heeft hij niks meer tegen me gezegd, op de laatste dag kon er ook geen woord meer van af. 3 jaar lang heb ik daar met 2 paarden gestaan, geholpen en altijd gezellig geweest en dan doen ze zo.
Dus uiteindelijk gaat het toch om het geld.
Deze stal staat nu op 1 na helemaal leeg terwijl we er met zijn 9 stonden.
ja hoe ga je nu met mensen om he.
ja als het aan mij ligt weet ik het niet meer,waar ik nu sta ga ik gewoon mijn gangetje maar voor ik weer een beetje vertrouwen in een stal ga krijgen ben ik wel een paar maanden verder denk ik.
Dus het is altijd maar afwachten waar je komt dan kan de accomodatie nog zo mooi zijn het zijn uiteindelijk toch de mensen die je doen blijven of niet. Want paardrijden is tenslotte toch een hobby en geen kwelling om iedere dag naar je paard te moeten.
' On bended knee is no way to be free'
Peter R de Vries.