Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-01-17 15:07

Geplaatst: 21-01-17 15:07

Sonja89 schreef:
Woeiiiii wat ben ik weer blij en tevreden! Vanochtend niet geaarzeld en Spuni gepakt om de wandeling van gisteren te herhalen. Er reed een grote auto voorbij, kinderen kwamen langs en aaiden hem, daarna sloegen die kids met stokken op het ijs wat een apart geluid veroorzaakte... En wij hebben héérlijk gewandeld! Zelfs een stuk off road door de sneeuw gegaan, spannend want daar is het helemaal open, dus ruimte zat om capriolen uit te halen. Maar we hebben genoten, ook nog stukken gedraafd samen en na een paar keer oefenen, konden we keurig schouder aan schouder rennen. Wauw!

Klinkt alsof jullie genoten hebben, Super ! $*\o/*$

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-01-17 15:29

Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-17 15:29

Sonja89 schreef:
Woeiiiii wat ben ik weer blij en tevreden! Vanochtend niet geaarzeld en Spuni gepakt om de wandeling van gisteren te herhalen. Er reed een grote auto voorbij, kinderen kwamen langs en aaiden hem, daarna sloegen die kids met stokken op het ijs wat een apart geluid veroorzaakte... En wij hebben héérlijk gewandeld! Zelfs een stuk off road door de sneeuw gegaan, spannend want daar is het helemaal open, dus ruimte zat om capriolen uit te halen. Maar we hebben genoten, ook nog stukken gedraafd samen en na een paar keer oefenen, konden we keurig schouder aan schouder rennen. Wauw!

Yay, wat leuk om te horen! En wat komt dat resultaat snel eigenlijk hè, als je op deze manier werkt, goed bezig !!

Dat dit allemaal mogelijk is zonder correcties of vervelende druk voelt als een overwinning op mijzelf.

**Geplaatst**: 21-01-17 17:15

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 21-01-17 17:15

Wat een super wandeling Sonja!

Ik heb vandaag geoefend met achterwaarts, dit keer alleen druk op de neus want zijn motivatie om achterwaarts te gaan was groot :')

(wortels in mijn zak). Niet de nadruk gelegd op het achterwaarts trouwens. Gewoon bij het ophalen even een keer gedaan. daarna halverwege de wei. Tussen dingen door en dan achterwaarts en toen ik hem had geinstalleerd bij het hooi net ook 2x gevraagd (met tijd er tussen). Steeds beloont met wortels.

Ik vind het zo lastig met voer belonen, maar dit motiveert hem wel echt. Uiteindelijk wil ik dat afbouwen maar als hierdoor het achterwaarts voor hem leuker word of eigenlijk krijgt het meer een doel en dat is denk ik wat het écht is. Is het dan erg dat ik meer passen vraag, want dat kan hij prima en hij lijkt het nu ook niet erg te vinden als ik die wortels heb (3 passen gedaan - opbouwend).
Ook probeer ik voor mij zelf niet te denken: we gaan achterwaarts maar we gaan recht uit naar achter. Dat geeft net wat meer focus.

**Geplaatst**: 21-01-17 22:56

Geplaatst: 21-01-17 22:56

De verleiding om voerbeloning te gebruiken is hier bij Kees ook erg groot. Met voerbeloning wordt hij aardig fanatiek, helaas ook snel happerig. Zonder voer heeft hij al heel snel zoiets van 'het zal allemaal wel'. Dit gaat gepaard met een traaaaaaag tempo.

Toch heb ik besloten 'all the way' te gaan en de denkwijze van Mark Rashid écht een kans te geven, dus alleen een snack als ze zonder halster in de wei staan (vrije tijd). Vanaf het moment dat het halster om is, geen voerbeloning meer tot we klaar zijn en ze eten krijgen. Mijn hoop is dat Kees ons partnerschap op den duur zal accepteren en vanuit daar voor mij zal willen werken. Of dat echt zo gaat lukken zonder voerbeloning, daar ben ik zelf ook erg benieuwd naar.

Met Spuni is dit totaal geen issue, die heeft van zichzelf al een enorme will to please en intrinsieke motivatie, zijn nieuwsgierigheid naar de wereld om hem heen is groot.

Overigens vind ik 3 passen achterwaarts zeker niet (te) veel! Heb je in het begin wel beloond voor de kleinste poging richting achteruit, of was dat niet nodig?

**Geplaatst**: 21-01-17 23:02

Geplaatst: 21-01-17 23:02

Sonja89 schreef:
De verleiding om voerbeloning te gebruiken is hier bij Kees ook erg groot. Met voerbeloning wordt hij aardig fanatiek, helaas ook snel happerig. Zonder voer heeft hij al heel snel zoiets van 'het zal allemaal wel'. Dit gaat gepaard met een traaaaaaag tempo.

Toch heb ik besloten 'all the way' te gaan en de denkwijze van Mark Rashid écht een kans te geven, dus alleen een snack als ze zonder halster in de wei staan (vrije tijd). Vanaf het moment dat het halster om is, geen voerbeloning meer tot we klaar zijn en ze eten krijgen. Mijn hoop is dat Kees ons partnerschap op den duur zal accepteren en vanuit daar voor mij zal willen werken. Of dat echt zo gaat lukken zonder voerbeloning, daar ben ik zelf ook erg benieuwd naar.

Met Spuni is dit totaal geen issue, die heeft van zichzelf al een enorme will to please en intrinsieke motivatie, zijn nieuwsgierigheid naar de wereld om hem heen is groot.

Overigens vind ik 3 passen achterwaarts zeker niet (te) veel! Heb je in het begin wel beloond voor de kleinste poging richting achteruit, of was dat niet nodig?

Ja dat vind ik dus zo lastig met voer belonen. Ja kleinste poging beloont maar was vrijwel niet nodig omdat hij al best veel wilde geven. 3 was wel zijn max. op dit moment :')

maar dat bedoel ik dus een beetje met dat ik vaak te weinig van hem vraag/verwacht. Hij kan makkelijk 10 stappen achterwaarts zetten, maar die motivatie heeft hij niet.

**Geplaatst**: 22-01-17 00:12

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 22-01-17 00:12

Ik vind het ook echt heel lastig met (niet) belonen, maar ik kan er altijd weer mee beginnen als ik denk dat het zo niet gaat werken. Voor nu is Kees binnen 2 weken al veel minder drammerig in de omgang, dus ik ben wel benieuwd hoe zijn motivatie hier uiteindelijk door beïnvloed wordt. Hij was natuurlijk verwend, dus het lijkt me logisch dat hij in eerste instantie wat minder meewerkend wordt. Ik probeer het maar te zien als onderdeel van het plan...

Over die stappen: stel dat je er 10 in gedachten hebt, dan geef je daarna toch pas release? Dan zal hij er vast 10 zetten, of negeert hij jouw vraag dan?

**Geplaatst**: 22-01-17 00:27

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 22-01-17 00:27

Zorro is in gedrag niet drammerig alleen laks. Als ik er 10 in gedachten heb dan zet hij er 3 en moet ik steeds meer druk geven om nog een pasje eruit te krijgen. Dus hij valt uit het achterwaarts en neemt zelf pauze. Dan geef ik iets meer druk (tenminste zodeed ik dat tot ik met mark rashid bezig was) en als ik reactie kreeg weer de druk die ik had. Dan valt hij na 1 of met heeeeeel veel mazzel 2 stappen weer stil. En dit herhaald zich. Hoe vaker ik dit moest doen dat herhalen hoe hardnekkiger hij werd dus druk werd steeds meer omdathij nniet verder wilde. Terwijl er niks aan de hand is als ik snoepjes heb. Dit doet hij zowel op de grond als in het zadel.

**Geplaatst**: 22-01-17 00:31

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 22-01-17 00:31

Daar ga ik eens een nachtje over slapen. Interessante kwestie!

**Geplaatst**: 22-01-17 00:52

Geplaatst: 22-01-17 00:52

De vraag is waarom zou je 10 passen zetten achterwaarts? Denk je dit ooit nodig te hebben? Natuurlijk moet een paard dat kunnen. Maar ik begrijp het als een paard zoiets heeft na een paar passen van "zal het achtereen nog niet genoeg zijn"? Dat wil niet zeggen dat je dat niet moet proberen, maar ook de grenzen moeten wat gerespecteerd worden. Als het paard aangeeft het saai te gaan vinden houd je daar beter wat rekening mee.
Als jij 10 stappen achteruit vraagt als dat echt niet nodig is, waar het paard dus ook kan draaien en voorwaarts 10 stappen kan zetten, ben jij niet bepaald degene die ervoor zorgt dat het paard minder moeite en energie moet doen om te bereiken wat je wil.
Als je dit wil zou ik opteren om een situatie te maken waarin het paard met een reden zo ver achterwaarts gaat (alleszins voorlopig). bvb tussen twee rijen kegels, in de stallengang ed. Daar waar het irritant of moeilijk is om te draaien heeft het zo ver achterwaarts gaan nut.

Nogmaals bedoel ik hiermee niet dat als je het paard graag 10 stappen achterwaarts laat gaan, dat dat niet kan omdat het paard het niet zo interesseert. Maar in de overgangsfase zou ik gematigde afstanden gebruiken zodat het paard sneller kan zien dat jou leiding het waard is om te volgen. En eens je die leiding hebt kan je AF EN TOE van die speciale dingen vragen zoals zonder reden 10 stappen achterwaarts gaan. Natuurlijk kan dit vaker dan af en toe. Maar dan is de vraag wat je er zelf aan hebt en of dit het paard niet gaat vervelen.

Dus kort samengevat, wacht even met onnodig ver achterwaarts vragen en verveel het paard niet met te vaak achterwaarts vragen. Dit kan echt saai worden en ervoor zorgen dat ze minder meewerkend en meedenkend zijn. Als het paard het achterwaarts gaan op lichte druk een paar stappen kan, doe het dan nog maar af en toe. Dan is het ook veel sneller mogelijk om langere stukken achterwaarts te vragen mocht je dat willen (want dat is dan minder saai).

Wil je toch graag grote afstanden achterwaarts (wat persoonlijk is als je dat wil), dan zou ik dat, zeker in deze fase, verbinden met iets waardoor er voor het paard ook een reden is om achterwaarts te gaan.

Als je toch op een gewone manier in de bak 10 stappen achterwaarts wil bereiken dan stel ik het volgende voor.
Oefen het minder.
Stel voor jezelf een fysieke lijn waar je overheen wil (met een voorwerp of je hak een lijn trekken in het zand).
Bouw het langzaam op. Oefen het maar ongeveer de helft van de keren waarbij je de grens van 4 brengt naar 5. Van 5 naar 6 en zo voort. Maar ga dit niet zeker elke sessie doen. Dat wordt echt saai voor het paard.
Verleg de grens dus langzaam maar oefen het minder.

Dan gaat het paard het achterwaarts gaan minder saai vinden.

**Geplaatst**: 22-01-17 00:57

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 22-01-17 00:57

Ah, ik hoef er al niet meer over te slapen.

Treffende reactie Jens!

**Geplaatst**: 22-01-17 09:53

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 22-01-17 09:53

Dankjewel jensvl! Zo denk ik dus ook vaak, waarom als hij het niet leuk vind of zinloos. Maar dan hoor ik weer van een aantal mensen dat ze net zo lang achterwaarts moeten als dat er gezegd word en dat dit dus ook een langezijde kan zijn of de hele bak rond. Voor mij is het genoeg als ik weet dat hij meer zou geven als het nodig is. Zoals jij zegt. Dankjewel voor het uitgebreide antwoord

**Geplaatst**: 22-01-17 11:23

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 22-01-17 11:23

Duidelijk uitgelegd, dank je wel jensvl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-17 14:29

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-17 14:29

Ik zag net je berichtje over achterwaarts gaan en moest gelijk aan harvey denken, die is ook zo. En ik had toen ook bedacht dat dat wss komt omdat er geen nut achter zit, maar Jens heeft een top uitleg, zoals gewoonlijk +:)+

Vanmorgen ging het zo goed! Ik had me voorgenomen iets zekerder/doeltreffender te wandelen. Naar de bak en terug. Niet steeds stoppen en kijken en grasjes plukken. Kijken kan ook als je stapt

En het ging een stuk beter! We liepen lekker ontspannen (lage nek) maar voorwaarts naast elkaar (schouder/nek hoogtr), met los touwtje tussen ons in. Bij de bak (niet in de bak!) even hem om zich laten kijken, gedraaid en weer terug. Terugweg ging wat lastiger want hij slingerde omdat hij overal tegelijk wilde kijken en ruiken. Toen kwam er dus wat druk op het touw. En toen ik richting de wei draaide gooide hij zijn anker uit, we gingen stilstaan

ik liet hem even zijn en ving deze stilstand op als 'ik wil nog niet terug'. Dus ben omgedraaid en heb dezelfde route nog een keer gedaan! Ging prima, weer ontspannen en voorwaarts.
Op de tweede terugweg weer slingeren en heb het toen toegelaten, ga maar even ontdekken dan, dacht ik. Merk dan wel dat hij gelijk gespannender wordt, als hij leidt, zeg maar. Dan gaat hij fixerend óf schichtig kijken naar dingen, korter ademen, onzekerder bewegen (wel lopen niet lopen), etc. Als ik leidt (met stem of lichaam of uiteindelijk touw) is hij rustiger. Waarom dit is weet ik niet, iemand een idee?

Toen we voor de tweede x dichterbij de wei kwamen wilde hij weer niet mee (vastgenageld aan de grond!) en heb hem toen toch met hogere druk op het touw meegenomen want zijn spanning kwam steeds ietsje hoger en ik wilde goed afsluiten en niet de emmer laten overlopen. Zodra hij dan 1 stap in beweging komt laat ik gelijk het touw weer vieren natuurlijk, en tot aan het hek bij de wei was er geen getwijfel en liep hij keurig met los touwtje mee.

Voor de verandering heb ik hem ook eerst gewoon in de wei 'gevangen'. Hij bleef keurig waar hij was, keek nieuwsgierig op toen ik bij hem stond en toen ik het halster voor hield heeft hij - na uitgebreid snuffelonderzoek :')

- zelf zijn neus erin gestoken!
Normaal gesproken (afgelopen 7 dagen tenminste) kom ik de wei in met hun ontbijt en komen ze dus op me af gedraafd. Was benieuwd wat er zou gebeuren als ik wat anders deed. Hij liep daarna op lichaamstaal (ik begin met lopen, hij ook) gelijk met mij mee, ook met los touw tussen ons in.

Trots op m'n knol

**Geplaatst**: 22-01-17 17:22

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 22-01-17 17:22

Super om te lezen

**Geplaatst**: 22-01-17 23:25

Geplaatst: 22-01-17 23:25

Klinkt goed hier allemaal, interesante uitleg en vraagstellingen ook

Zit nog met een stukje van het eerste boek in mijn hoofd, over dat paard wat totaal geen respect had en gewoon ging gras eten .. daar had hij als uiteinde oplossing (na diverse andere pogingen) om zijn neus tegen de neus van het paard te zetten. Toen ik dat las dacht ik "dit lijkt precies Parelli", in de zin dat zij eigenlijk hetzelfde doen, als een mogelijke oplossing bij een hardnekkige, respectloze grasduiker maar dan met de stick/string. Gewoon achteloos rondjes draaien op de grond en als je paard net op die plek gras eet "jammer dan". Uiteraard moet je dan wel gevoel hebben en kunnen mikken, het is niet de bedoeling dat je ze vol op het hoofd raakt of in een oog ofzo

Maar dus wat ik me afvroeg: is het wel allemaal zo verschillend? Heeft Rashid niet gewoon veel meer geduld maar komt het uiteindelijk allemaal op hetzelfde neer?

Het stuk waar ik nu mee bezig ben, over het paard dat doodsbang was om z'n hoeven op te tillen.. Dat hij besluit dit los in een roundpen te doen helemaal prima (zo ben ik ook gestart, kan wel zeggen dat ik ervaring heb

, wel maar met 1 paard maar meteen een goede, haha) maar als het paard dan weg wil gaat hij erachter jagen om te weglopen moeilijker te maken en het stilstaan en benen laten aanraken makkelijker. Hij zegt daarna zelf dat het paard het uiteindelijk toelaat omdat hij te moe is om nog weg te lopen. Dat is het toch ook niet lijkt me? Of is dat 1 van die dingen waar hij later van aanpak is verandert?

Verder heb ik ook nog wat.. een nieuwtje.. had nog niet genoeg met die van mij :')

Meer uitleg: [PP] Een 3e paard erbij?
Maar het paard zelf.. wauw.. op zich een lief dier maar wat een complex ding. Is volgens mij niet snel bang en weinig onder de indruk van dingen, maar tegelijk kan hij om het minst over de rooie raken en dan is rennen de enige optie, tot hem doordringen is dan heel moeilijk. Heb zelf het idee dat hij niet om kan met adrenaline-opbouw, iemand daar ervaring mee? Bv hij loopt op de cirkel, gewoon in draf ofzo en doet ineens zelf "jihaa", schud met z'n hoofd, geeft een bok en gaat rennen, om daar dan precies van te schrikken of door het rennen wat op te bouwen en dan ineens geen rem meer te hebben. Moeilijk uitleggen vind ik, maar handen vol in ieder geval..

Ken natuurlijk niks van z'n verleden, is een springpaard geweest maar verder.. heeft angst van de zweep, hoewel ik daarstraks gewoon hals en schouder wel kon aaien en a la Parelli over hem heen zwaaien, dit wel na onze "sessie" want daarvoor kon ik niks anders dan vasthouden :')

Denk dat het een combinatie is van bepaalde gewoontes (touw losklikken is rennen, op de cirkel zetten is rennen, ...) met een vleugje eigenwijsheid (wie ben jij om mij te zeggen dat ik) en misschien het ook niet weten of begrijpen of ooit geleerd hebben. Het is een leuke :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-17 23:41

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-17 23:41

Klinkt alsof hij wel wat baat kan hebben bij een Mark aanpak: rust en ontspanning zou hem goed doen, lijkt me trouwens best lastig om met een onbereikbaar paard wat wegrent bezig te zijn :')

. Weet niet hoe lang je al met hem bezig bent maar hij zal wss even moeten wennen aan je, die kalmte. Consequent rustig zijn zal vast helpen

En bij sommige situaties in de boeken heb ik ook het idee dat het toch nog met druk is, uiteindelijk leg je toch je wil op alleen gaat er meer tijd overheen bij Mark dan bij Parelli. Maar dat is niet bij alle situaties maar bij sommige wel denk ik.

**Geplaatst**: 22-01-17 23:51

Geplaatst: 22-01-17 23:51

Dat zegt mijn gevoel ook... Rust, ontspanning en duidelijkheid heeft hij nodig. Gelukkig zijn de eerste 2 wel een sterk punt van mij en dat 3e word ik steeds beter in. Heb ook geprobeerd om hem te overbluffen "wil je rennen? Dan doe je maar.. nog wat harder graag!" maar toen dacht ik dat hij ging verongelukken

dus dat was een verkeerde tactiek, haha.

Het enige waar ik wat mee zit is dat ik momenten heb dat ik niks anders kan doen dan wachten, tot hij weer op aarde komt en weer aanspreekbaar wordt. Hij ziet, hoort en voelt op zo'n momenten niks heb ik het idee. Dat is wel stom want op zo'n moment kan ik hem dus niet laten halthouden omdat er iemand de piste in wil, of noem maar op, en dat vind ik niet zo'n fijn gevoel...

Maar wennen moet zeker nog. Is nu de eerste keer weer sinds een aantal weken, daarvoor een keer of 3 met hem gewerkt maar dat was in de longeerpiste en dat is toch anders dan zo'n open ruimte (binnenbak, haha ). En hij heeft de laatste weken heel weinig gedaan dus er zit ook een stuk energie teveel in volgens mij. Er is nog hoop

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-17 23:57

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-17 23:57

[***] schreef:
Dat zegt mijn gevoel ook Rust, ontspanning en duidelijkheid heeft hij nodig. Gelukkig zijn de eerste 2 wel een sterk punt van mij en dat 3e word ik steeds beter in Heb ook geprobeerd om hem te overbluffen "wil je rennen? Dan doe je maar.. nog wat harder graag!" maar toen dacht ik dat hij ging verongelukken dus dat was een verkeerde tactiek, haha.

Het enige waar ik wat mee zit is dat ik momenten heb dat ik niks anders kan doen dan wachten, tot hij weer op aarde komt en weer aanspreekbaar wordt. Hij ziet, hoort en voelt op zo'n momenten niks heb ik het idee. Dat is wel stom want op zo'n moment kan ik hem dus niet laten halthouden omdat er iemand de piste in wil, of noem maar op, en dat vind ik niet zo'n fijn gevoel

Maar wennen moet zeker nog Is nu de eerste keer weer sinds een aantal weken, daarvoor een keer of 3 met hem gewerkt maar dat was in de longeerpiste en dat is toch anders dan zo'n open ruimte (binnenbak ). En hij heeft de laatste weken heel weinig gedaan dus er zit ook een stuk energie teveel in volgens mij. Er is nog hoop

Haha ze kunnen gevaarlijk hard gaan ja! Het paard van mijn zusje is ook een stalpaard en wordt fanatiek dressuurmatig gereden. Heb die af en toe ook wel eens gelongeerd als ze ziek was, maar die begon om het kleinste al rennen als we net begonnen waren, en was na een tijdje pas aanspreekbaar, als ze moe werd. Ik was toen nog niet bekend met NH trouwens...
Het zou dus ook zomaar met teveel stalling te maken kunnen hebben en dat kan iets zijn wat jullie tegen gaat werken, want elke dag wordt er opnieuw energie opgebouwd... misschien heeft jens een idee hiervoor?

**Geplaatst**: 23-01-17 00:00

Geplaatst: 23-01-17 00:00

Dat zal er zeker ook mee te maken hebben, maar hij is altijd rustig en betrouwbaar geweest, is pas sinds een tijdje dat hij zo doet (alhoewel de eigenaresse hem niet kan longeren dus dat is wel een puntje) dus ik denk wel als ik nu bv een week of 2 goed met hem aan de slag kan dat er al heel veel opgelost gaat zijn. Bedoeling is eigenlijk dat ik hem ga rijden maar daar ben ik nog niet uit of dat nu al een optie is, al zal hij vast het verschil weten tussen onder het zadel en aan de longe bv.

**Geplaatst**: 23-01-17 00:07

Geplaatst: 23-01-17 00:07

[***] schreef:
Maar dus wat ik me afvroeg: is het wel allemaal zo verschillend? Heeft Rashid niet gewoon veel meer geduld maar komt het uiteindelijk allemaal op hetzelfde neer?

Het is niet zo erg verschillend maar waar Mark Rashid vooral een visie of denkwijze uitdraagt heeft bijvoorbeeld Parelli het in het vat van een methode gegoten. Mark heeft misschien meer rust maar is misschien ook niet iemand die zichzelf graag in de spotlight zet en verkondigen dat zijn manier DE methode is. Hij wil gewoon zijn ding doen.

Mooi vind ik dat Mark geen echte probleempaarden in clinics etc omdat je , volgens hem, dan toch onder tijdsdruk en door de druk toch eerder voor een Quick fix gekozen wordt.

**Geplaatst**: 23-01-17 00:42

Geplaatst: 23-01-17 00:42

Hm, ik ervaar toch wel wezenlijk verschil tussen Parelli en Mark Rashid en dat heeft zeker niet alleen te maken met tijd/rust. In tegenstelling tot Parelli gaat Mark Rashid niet uit van alphagedrag, waardoor je bij Mark (als het goed is) gekózen wordt tot leider in plaats van dat je het leiderschap opvraagt (eist).
Daarnaast werkt Mark niet met opbouwende druk en -wat ik tot nu toe van Jens heb mogen leren- niet met meer dan 'fase 1'. Dat is toch wel een heel ander soort druk dan 'fase 4'.
Verder leer ik door Mark mijn activiteiten veel bewuster te kiezen. Een mooi voorbeeld uit dit topic zijn de 10 passen achterwaarts waar xxdomiixx het over had. Een ander voorbeeld is circling game van Parelli, waarbij jij stilstaat terwijl het paard werkt. Dit benadrukt het type leiderschap waar Mark juist niet naar op zoek is:
die kiest liefst voor activiteiten waarbij mens en paard beide inspanning leveren (samen bewegen).

Natuurlijk zijn er ook overeenkomsten in uitvoering (make the right thing easy/the wrong thing difficult), maar de essentie en uitgangspunten, de kijk op het paard verschilt en ik geloof dat de paarden dat stukje kunnen voelen. Anders kan ik niet verklaren dat mijn jongens zich al heel anders gedragen dan een paar weken terug.

Laatst bijgewerkt door Wijslander op 23-01-17 01:07, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-01-17 00:45

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 00:45

Woepsie90, gave post, wat een vooruitgang! Vind het echt super om te lezen hoe bewust jij bezig bent.

**Geplaatst**: 23-01-17 00:51

Geplaatst: 23-01-17 00:51

[***] schreef:
Klinkt goed hier allemaal, interesante uitleg en vraagstellingen ook
Zit nog met een stukje van het eerste boek in mijn hoofd, over dat paard wat totaal geen respect had en gewoon ging gras eten .. daar had hij als uiteinde oplossing (na diverse andere pogingen) om zijn neus tegen de neus van het paard te zetten. Toen ik dat las dacht ik "dit lijkt precies Parelli", in de zin dat zij eigenlijk hetzelfde doen, als een mogelijke oplossing bij een hardnekkige, respectloze grasduiker maar dan met de stick/string. Gewoon achteloos rondjes draaien op de grond en als je paard net op die plek gras eet "jammer dan". Uiteraard moet je dan wel gevoel hebben en kunnen mikken, het is niet de bedoeling dat je ze vol op het hoofd raakt of in een oog ofzo Maar dus wat ik me afvroeg: is het wel allemaal zo verschillend? Heeft Rashid niet gewoon veel meer geduld maar komt het uiteindelijk allemaal op hetzelfde neer?

Het stuk waar ik nu mee bezig ben, over het paard dat doodsbang was om z'n hoeven op te tillen.. Dat hij besluit dit los in een roundpen te doen helemaal prima (zo ben ik ook gestart, kan wel zeggen dat ik ervaring heb , wel maar met 1 paard maar meteen een goede, haha) maar als het paard dan weg wil gaat hij erachter jagen om te weglopen moeilijker te maken en het stilstaan en benen laten aanraken makkelijker. Hij zegt daarna zelf dat het paard het uiteindelijk toelaat omdat hij te moe is om nog weg te lopen. Dat is het toch ook niet lijkt me? Of is dat 1 van die dingen waar hij later van aanpak is verandert?

Verder heb ik ook nog wat.. een nieuwtje.. had nog niet genoeg met die van mij Meer uitleg: [PP] Een 3e paard erbij?
Maar het paard zelf.. wauw.. op zich een lief dier maar wat een complex ding. Is volgens mij niet snel bang en weinig onder de indruk van dingen, maar tegelijk kan hij om het minst over de rooie raken en dan is rennen de enige optie, tot hem doordringen is dan heel moeilijk. Heb zelf het idee dat hij niet om kan met adrenaline-opbouw, iemand daar ervaring mee? Bv hij loopt op de cirkel, gewoon in draf ofzo en doet ineens zelf "jihaa", schud met z'n hoofd, geeft een bok en gaat rennen, om daar dan precies van te schrikken of door het rennen wat op te bouwen en dan ineens geen rem meer te hebben. Moeilijk uitleggen vind ik, maar handen vol in ieder geval..

Ken natuurlijk niks van z'n verleden, is een springpaard geweest maar verder.. heeft angst van de zweep, hoewel ik daarstraks gewoon hals en schouder wel kon aaien en a la Parelli over hem heen zwaaien, dit wel na onze "sessie" want daarvoor kon ik niks anders dan vasthouden Denk dat het een combinatie is van bepaalde gewoontes (touw losklikken is rennen, op de cirkel zetten is rennen, ...) met een vleugje eigenwijsheid (wie ben jij om mij te zeggen dat ik) en misschien het ook niet weten of begrijpen of ooit geleerd hebben. Het is een leuke

Zoals gezegd zie je zijn groei als je begint bij zijn eerste boeken en doorleest tot zijn laatste. Op zich interessant om zo te lezen. En in zijn eerste boeken is zijn aanpak inderdaad grotendeels gelijk aan die van Parelli. Maar ik zei ook dat als je zou toekomen aan zijn latere boeken, je zelf na het lezen van die boeken veel betere manieren zult weten om de problemen op te lossen dan die beschreven zijn in zijn eerste boeken. Dus ja, nu zit er niet veel verschil in (buiten wat meer geduld misschien), maar dat verschil is in zijn huidige boeken wel enorm (zoniet bijna tegengesteld). Hij zegt ook zelf dat hij vroeger technieken gebruikte als "het foute moeilijk maken en het juiste makkelijk". Maar dergelijke dingen doet hij niet meer.

Het is in mijn ogen wel zeker een enorm verschil (een verschil dat je pas goed begint te zien in mijn ogen na het lezen van het boek "horses never lie". Met deze methode probeer je als leider gekozen te worden. Met Parelli dring je jezelf eerder op als leider (zoals volgens de alpha gedachtegang, de alpha dit probeert). Doet het paard niet wat ervan verwacht wordt, dan zal (indien het paard weet wat hij moet doen) de druk oplopen tot het paard het doet. Inderdaad communicatie, maar slechts in 1 richting. Meer een bevel. Doe dit. Naar het paard wordt nog steeds niet echt geluisterd.

Ik weet dat dit redelijk kort door de bocht is en dat het ook bij parelli over het algemeen verfijnder werkt. Maar kort gezegd komt het er op neer dat je bij parelli leiderschap opeist (zoals een alpha dat doet) en dat je deze manier van werken als leider gekozen wordt door de veiligheid en rust die je kan bieden.

Maar om het goed te gaan begrijpen zul je toch eerst enkele van zijn latere boeken moeten lezen (op zijn minst "horses never lie" of later) omdat de boeken die je nu leest minder goede handelwijzen bevatten en inderdaad meer lijken op parelli dan op wat deze 'methode' is.

**Geplaatst**: 23-01-17 01:12

Geplaatst: 23-01-17 01:12

woepsie90 schreef:
[***] schreef:
Dat zegt mijn gevoel ook Rust, ontspanning en duidelijkheid heeft hij nodig. Gelukkig zijn de eerste 2 wel een sterk punt van mij en dat 3e word ik steeds beter in Heb ook geprobeerd om hem te overbluffen "wil je rennen? Dan doe je maar.. nog wat harder graag!" maar toen dacht ik dat hij ging verongelukken dus dat was een verkeerde tactiek, haha.

Het enige waar ik wat mee zit is dat ik momenten heb dat ik niks anders kan doen dan wachten, tot hij weer op aarde komt en weer aanspreekbaar wordt. Hij ziet, hoort en voelt op zo'n momenten niks heb ik het idee. Dat is wel stom want op zo'n moment kan ik hem dus niet laten halthouden omdat er iemand de piste in wil, of noem maar op, en dat vind ik niet zo'n fijn gevoel

Maar wennen moet zeker nog Is nu de eerste keer weer sinds een aantal weken, daarvoor een keer of 3 met hem gewerkt maar dat was in de longeerpiste en dat is toch anders dan zo'n open ruimte (binnenbak ). En hij heeft de laatste weken heel weinig gedaan dus er zit ook een stuk energie teveel in volgens mij. Er is nog hoop

Haha ze kunnen gevaarlijk hard gaan ja! Het paard van mijn zusje is ook een stalpaard en wordt fanatiek dressuurmatig gereden. Heb die af en toe ook wel eens gelongeerd als ze ziek was, maar die begon om het kleinste al rennen als we net begonnen waren, en was na een tijdje pas aanspreekbaar, als ze moe werd. Ik was toen nog niet bekend met NH trouwens...
Het zou dus ook zomaar met teveel stalling te maken kunnen hebben en dat kan iets zijn wat jullie tegen gaat werken, want elke dag wordt er opnieuw energie opgebouwd... misschien heeft jens een idee hiervoor?

Hier zijn zeker nog andere mogelijkheden aanwezig. Je hoeft niet gewoon te wachten. Een paard communiceert op heel klein niveau terwijl hij rent. Het kan inderdaad even duren. Maar hoe meer ontspannen jij kan stil staan en het paard uitnodigen naar je te komen elke keer dat hij kijkt, hoe sneller het paard op de vraag zal ingaan. Het is een moeilijk moment omdat het paard hoogst waarschijnlijk inderdaad geleerd heeft dat rennen de bedoeling is in deze situatie. Het paard heeft dus geleerd gedachteloos snelheid te maken. Het kan de eerste keren even duren voordat het paard doorheeft dat dat helemaal niet moet.
Dit kan je bereiken door het paard elke keer dat hij kijkt voor te stellen om naar je toe te komen. Een andere mogelijkheid is dat je de overgangsfase maakt dat je eerst aan een leidtouw regelmatig wat rondwandelt in de piste en stilaan meer touwlengte geeft (is minder vermoeiend voor het paard). Dit kan je dan opbouwen tot je in het midden kan staan.
En er zijn allicht nog mogelijkheden, maar deze zijn de eersten die me te binnen schieten vanachter de computer. Ik zou in jullie geval optie 2 kiezen omdat het paard niet echt meer nadenkt. En het kan lang duren voordat het paard uit zichzelf terug gaat nadenken (wat het paard nodeloos vermoeid).

Natuurlijk is het ook van belang dat hij zijn energie kwijt kan. Anders gaat geen techniek echt succes hebben.

Dus blijf je best doen het paard te laten nadenken. Ga bij voorkeur opbouwen (of leer het zelfs terug aan vanaf de eerste stappen zoals je met een paard zou doen dat niets kent, want ik vermoed dat dit paard nooit heeft geleerd wat er normaal verwacht wordt bij longeren).

Ik weet dat het veel moeite kan kosten en veel tijd kan kosten om dergelijke paarden terug terecht te brengen. Want je moet eerst het paard laten zien dat hij terug mag nadenken (iets dat wss het langste duurt omdat het paard het gewoon is om niet na te denken in dit geval). Dan moet je de gewoonte van dit moment afleren en dan pas kan je het terug goed aanleren. Dus het is logisch dat dat niet snel opgelost gaat zijn.

Maar ik vermoed dus dat de meest doeltreffende methode gaat zijn om even kort terug bij het begin te beginnen. Dan kom je vanzelf alle kleine problemen tegen en ga je bij dit grote probleem ook makkelijker de kern van het probleem kunnen vinden en oplossen.

Ik wil je zeker wel veel succes toewensen. Het zal uiteindelijk wel lukken, maar het kan iets van lange adem worden. Maar blijf bovenal luisteren naar je paard en probeer de communicatielijnen open te houden. Dat is het belangrijkste.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-17 01:13

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-17 01:13

Sonja89 schreef:
Woepsie90, gave post, wat een vooruitgang! Vind het echt super om te lezen hoe bewust jij bezig bent.

Wat lief