Mijn paard is 3 jaar (medisch in orde) en nu ongeveer en jaar bij mij. In dat jaar heb ik tijd besteed aan het opbouwen van een band en allerlei grondwerk gerelateerde zaken. Rijden enzo zijn we nog helemaal niet mee bezig. Hij is pas drie en ik wil een driejarige nog niet inrijden, ondanks dat hij door alles wat ik met hem doe zo mak is geworden dat het een kwestie zal zijn van zadel erop en wegrijden). Ik merk aan de ene kant dat het grondwerken en ompielen met hem zijn vruchten heeft afgeworpen. Op de grond is hij inmiddels goed opgevoed. Ik merk ook dat hij het leuk vindt als ik bij hem kom. Als hij in het land staat tussen zijn vrienden en hij ziet me aankomen, hinnikt hij en komt hij aangerend.
Toch twijfel ik vaak over dingen. Op een gegeven moment leek het erop dat hij het enorm leuk vond om iets te doen in ruil voor een bixje. Hij werd erg fanatiek toen ik met wat kunstjes aan de slag ging. Inmiddels kan hij een paar vrijheidsdressuur kunstjes. Ik merk hierbij dat hij erg snel mentaal vermoeid is. Na twee keer een kunstje begint hij al hevig te gapen en merk ik dat hij geen zin meer heeft. Ik vind dat ik deze signalen niet moet negeren (hoewel ik dat natuurlijk echt wel eens gedaan heb, achteraf vind ik dan dat ik slecht naar hem geluisterd heb). Overigens deed hij dit eerst helemaal niet zo erg, ik merk dat dit aan de hand is sinds zijn hele fanatisme voor de kunstjes weg is. In feite denk ik dat hij echt geen ‘zwaar leven’ heeft. Hij staat lekker in de kudde en als ik bij hem kom probeer ik zoveel mogelijk leuke dingen met hem te doen. Niet alleen dingen die ik leuk vind dus, maar ook gewoon lekker wandelen en tussendoor grazen bijvoorbeeld. Ik merk de laatste tijd dat hij zelfs wandelen niet meer zo leuk vindt. Hij is dan sloom, sjokt achter mij uit of wil op een gegeven moment liever niet verder en loopt dan echt met tegenzin mee. Ik word hier best wel onzeker van. Ik wil graag dat hij het naar zijn zin heeft, en hij lijkt het ook echt leuk te vinden als ik bij hem kom. Toch is zijn enthousiasme snel over, ondanks dat ik (denk ik) weinig van hem vraag. Ik probeer vaak ook gewoon alleen maar te ‘zijn’, zonder dat we echt iets gaan doen. Gewoon lekker in de kudde aanwezig zijn.
Ik plaats dit om even mijn ei kwijt te kunnen en voor tips/ herkenning.
Zo te lezen heeft hij het afgelopen jaar veel geleerd en gedaan. Het leest alsof hij mentaal nu 'vol' zit. Even een zomer op de wei en in de herfst weer een keer proberen en kijken wat ie doet. Grote kans dat hij enthousiast is en alles nog weet of zelfs beter doet / kan dan nu. 
Eventjes een beetje niets doen. 
Ik heb hem dit aangeleerd om dat juist te voorkomen. Als we wandelen mag hij dus grazen op de plekken waarop ik het aangeef. Het signaal om te stoppen met grazen kent hij ook. Overigens heeft mijn paard nog nooit een bit in zijn mond gehad en dat zal ook altijd zo blijven, hij reageert bitloos prima. 
Het jammere is dat ik dan van stalgenoten dingen hoor als ‘ach, daar wordt ‘ie hard van’. Het is soms lastig om je staande te houden tussen alle mensen die heel traditioneel met hun paarden omgaan en vinden dat je veel te weinig van ze vraagt. Terwijl ik niet eens gek veel vraag, maar dat juist al teveel is voor hem. Ik zie op stal veel paarden waar niet naar geluisterd wordt. Die wegrennen wanneer ze gepakt moeten worden, de trailer niet op willen, die alleen gebruikt worden om resultaten te behalen op wedstrijden. Gelukkig mag en kan ik het zelf anders doen. Bedankt voor de compimenten en de tips. Ik ga er wat mee doen. 
