Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-01-17 00:00

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 16-01-17 00:00

Het voordeel aan paarden is dat ze van nature volgers zijn die een goede leider willen kunnen volgen (ook de alfa paarden). Als wij dus goede leiding kunnen geven, dan zullen ze zonder veel problemen willen volgen.
Interessant is dat in een natuurlijke kudde ten eerste vrijwel geen alfa gedrag voorkomt. En ten tweede, het beetje gedrag dat af en toe voorkomt is geen leidergedrag. Ik geloof dat er een paard bestaat dat op de nodige momenten agressief zal zijn in een natuurlijke kudde. Maar niet om de leiding op te nemen.
Want ook dit paard volgt de leiding van de passieve leider.

Maar als ik me niet vergis staan er in het boek "horses never lie" enkele voorbeelden van een passieve leider die ervoor zorgt dat de alfa haar met rust laat (paarden onderling). Dit gebeurt op een manier waarbij de passieve leider heb geweld moet gebruiken. Dus dat is voor ons ook mogelijk.

Dat het kan heb ik en verschillende andere mensen hier aanwezig gemerkt.
Mijn eigen paard was ook zo een erg in een kudde. Flink agressief. Een alfa genoemd. Toch was dit paard (en vele andere paarden) veel meer bereid om te volgen als ik me opstelde als passieve leider.

Dus dat is zeker geen probleem.

**Geplaatst**: 16-01-17 00:06

Geplaatst: 16-01-17 00:06

Overtreffen gaat je als mens niet lukken, overbluffen misschien wel.

Denk dat je bij dat soort paarden in ieder geval genoeg zelfvertrouwen moet hebben. Verder gewoon rustig je ding doen en de strijd niet aan gaan maar je ook niet weglaten jagen. Ook ,of misschien juist, dat soort paarden hebben het meeste aan stabiel en consequent.

Mijn ouwe merrie was een heel dominant paard. Niet zo zeer naar mensen, die manipuleert ze zeer subtiel. Naar andere paarden kon ze wel erg boos doen. Kwam ook vaak omdat die paarden haar kleine aanwijzingen niet op pikte en dan pakte ze groter uit met happen en trappen. Echter was het vooral dreigend in plaats van echt raak. . Maar als de kudde in paniek was of een jong paard voor het eerst mee naar buiten was zorgde zij voor de rust en stelde ze gerust. Gekissebis in de kudde loste ze ook op etc. Ze was de stabiele leider.
Met haar sloot ik altijd compromissen en dan waren we beiden blij. Als er teveel dwang bij kwam kijken was het einde zoek.

**Geplaatst**: 16-01-17 00:10

Geplaatst: 16-01-17 00:10

Ik vind het een hele leuke vraag eigenlijk...

Ik heb er ook even over zitten nadenken. Vuur met vuur? Op zijn plek zetten? Of juist niet?

Ik heb vooral ervaring met mensen, zelf

Daar merk ik dat de passieve leiders meestal prima om kunnen gaan met alfa's, omdat die alfa's weinig vat op ze krijgen.

Maar als ik dan denk aan de beste passieve leider in mijn werk van de laatste paar jaar, wat doe zou zeggen/doen, komt er eigenlijk meteen iets naar boven: die zou zeggen dat persoon X alleen zo aanvallend is omdat hij een doel moet bereiken, en niet weet misschien hoe het anders te doen. Dat het een stuk onzekerheid kan zijn ook. Dat je je niet moet laten opjagen of frustreren er door; maar zoek toch de band, zoekt wat er nu eigenlijk dwars zit, en ga daar mee aan het werk. Laat hem zien dat het ook anders kan.

... en als ik dan terugdenk en wat ik las van Mark Rashid, snertverderrie, wat herken ik daar een hoop van. Ik denk dat hij nooit zou zeggen; vuur met vuur. Maar dat een alfa-paard nog steeds een paard is. Nog steeds met zo min mogelijk energie zo veilig mogelijk wil zijn. Misschien komt hij zelfs met dat het alfa paard denkt zo te moeten doen om anderen *en zichzelf* in een veilige kudde te houden.

Hij komt met een mooi voorbeeld van een passieve leider die in de kudde komt, en uiteindelijk in ieder geval een cease fire heeft met de alfa. Want het dwarsliggen van de alfa kost te veel energie. Zou je daar niet op door kunnen bouwen...? Met het goede voorbeeld tonen?

Edit: Jens, volgens mij noem jij dat zelfde voorbeeld... maar jij schrijft het wel heel netjes en duidelijk op allemaal. Petje af even

**Geplaatst**: 16-01-17 00:30

Geplaatst: 16-01-17 00:30

Als het te gek wordt moet ook een passieve leider ferm ingrijpen inderdaad het groepsbelang voorop.
Ik probeer mezelf altijd voor de houden dat ik geen baas maar een leider wil zijn. Niet overheersen en werken met straffen maar om inbreng vragen en belonen of soms gewoon negeren.

**Geplaatst**: 16-01-17 00:59

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 16-01-17 00:59

@Dannon: dat is inderdaad 1 van de voorbeelden die ik bedoel. En zelfs bij paarden die een mate van agressie tentoonspreiden naar mensen, is het meestal heel goed doenbaar een conflict te vermijden op een relatief rustige manier. Maar je moet inderdaad stevig in je schoenen staan en weten wat je op welk moment moet doen.

**Geplaatst**: 16-01-17 13:29

Geplaatst: 16-01-17 13:29

Thanks allemaal, interessante antwoorden

Ik heb er dus zo eentje (al zou je het niet zeggen als je hem op foto's ofzo ziet, lijkt ie net een knuffelbeertje

), is lang hengst geweest en heeft nooit socialisatie gehad (buiten veulen zijnde tot zijn 8 jaar of iets alleen gestaan). Heeft dus zijn eigen ideeën over de wereld en vooral .. alles is van hem en wat hij wil telt

Lukt dat niet dan aarzelt hij niet om te bijten, in sommige gevallen ook te slaan, maar hij is vooral een bijter/charger. Veel boos orenspel en opgetrokken neusgaten en noem maar op..

Mij hebben ze altijd gezegd "aanpakken", hij is zo en jij moet daarboven staan, aanpakken, je niet laten doen en gewoon eisen wat je wil (even samenvatting). Nu ben ik zo niet, nooit geweest, wel geprobeerd maar ik kan dat totaal niet. Dus ik ben mijn eigen weg beginnen bewandelen, met af en toe een uitspatting, waarvan ik dan in het begin dacht van "ja, dat gaat het zijn" en dan na een paar keer was het dat toch niet..

Nog steed "klooien" we maar wat aan, vooral op gevoel, soms met hulp. Laatst van een Parelli-instructeur (jaja) een les gehad die véél verandert heeft. Dat ging helemaal niet om de games of dergelijke, maar om het feit dat paarden graag weten wat hen te doen staat, en dat jij hen een taak moet geven. Maar die taak dat hoeft geen 101 verschillende oefeningen of games zijn, dat kan gewoon heel simpel zijn "stap naast mij en volg de hoefslag in de piste". En that's it. Zolang je paard op de hoefslag stapt is het ok, gaat hij iets anders doen dan vraag je hem weer terug naar de oorspronkelijke taak. Sindsdien heb ik best een vrolijk paard

Daarvoor was alles waar halsters ed bij kwamen kijken niet leuk, veel boze blikken, veel gedoe. Nu vindt hij het best wel prima en hoop ik zo stapje voor stapje iets te kunnen uitbouwen (vlotter stappen, draven op zijn tempo, vlotter draven, ... maar bij alles wachten tot hij er ok mee is voor we verder gaan).

Maar 1 ding blijft wel .. het chargen/bijten. Nu valt dit bij mij reuze mee, en bij de mensen die hij kent (staleigenaar ed) ook, maar nieuwe mensen zie je toch meteen zijn oude gewoontes weer naar boven komen. Het enige waar ik nog echt een probleem mee heb is dat hij boos doet als ik voorlangs loop. Dit kan overal zijn, in de paddock, op de poetsplaats, tijdens het grondwerk of wandelen. Het is heel constant. Hij vindt het duidelijk niks en ik weet niet waarom. Bijten doet hij wel niet (meer) maar de aanleiding tot is er wel en ik wil het begrijpen en het misschien verhelpen .. maar weet niet goed hoe of waar te beginnen .. Ergens is het communicatie, iets wat hem dwars zit, en dat wil ik hem ook niet afpakken door te trainen dat hij z'n oortjes naar voor moet houden ofzo .. ik wil dat het "vanzelf" verdwijnt, doordat hij zich beter voelt en het niet meer nodig acht om zo te doen

Lang verhaal, haha, maar dacht: als we toch bezig zijn :Y)

**Geplaatst**: 16-01-17 20:58

Geplaatst: 16-01-17 20:58

Een vraagje aan degene die de Engelse boeken hebben: is het makkelijk leesbaar Engels?

**Geplaatst**: 16-01-17 21:16

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 16-01-17 21:16

Het is makkelijk te lezen

**Geplaatst**: 16-01-17 22:34

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 16-01-17 22:34

@[***]: ik denk dat als je dit paard probeert te benaderen vanuit het partnerschap, die ergernis vanzelf wel verdwijnt binnen enkele weken of maanden.

Trouwens leuk om je verhaal te delen. Het is echt leuk om te zien dat je zoekt naar manieren om de problemen vriendelijk op te lossen.

**Geplaatst**: 16-01-17 23:49

Geplaatst: 16-01-17 23:49

Love_Mirra schreef:
Een vraagje aan degene die de Engelse boeken hebben: is het makkelijk leesbaar Engels?

Ik vind het makkelijk te lezen

**Geplaatst**: 17-01-17 02:09

Geplaatst: 17-01-17 02:09

jensvl schreef:
@[***]: ik denk dat als je dit paard probeert te benaderen vanuit het partnerschap, die ergernis vanzelf wel verdwijnt binnen enkele weken of maanden.

Trouwens leuk om je verhaal te delen. Het is echt leuk om te zien dat je zoekt naar manieren om de problemen vriendelijk op te lossen.

Zou het? Ken 'm al 10 jaar

Heb zo het idee dat het er altijd zal blijven inzitten maar ik ben iemand die van alles het waarom wil weten dus had gedacht dat jullie misschien nog ideeën/ervaringen hadden

**Geplaatst**: 17-01-17 15:34

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 17-01-17 15:34

Doet hij het ook naar andere paarden?

**Geplaatst**: 17-01-17 16:14

Geplaatst: 17-01-17 16:14

Gaat op dezelfde manier, als ze te kort langs hem passeren krijgen ze een knauw. Als we buiten rijden gaat het goed zolang het andere paard z'n neus ongeveer ter hoogte van zijn schouder blijft, gaat het paard verder naar voor dan krijgt die ook een knauw (en meestal zo snel dat ik het niet zie/voel aankomen). Niks of niemand mag in die zone voorbij komen lijkt het wel, maar dat is niet altijd handig natuurlijk ...

De boeken zijn trouwens aangekomen $*\o/*$ Heb nachtdienst dus als ik wat geluk heb en het is rustig... :Y)

(al was ik ook net in een ander boek begonnen, over de 5 elementen, heb ik al een tijd liggen en ook al gelezen maar heb het idee dat ik nu dingen beter kan plaatsen door langere "ervaring", dus nog eens opnieuw begonnen

).

**Geplaatst**: 17-01-17 16:39

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 17-01-17 16:39

Als hij het ook doet naar andere paarden in die zone, is er altijd de kans aanwezig van pijn. Als dat zeker uitgesloten is, denk ik inderdaad dat het gedrag niet veel meer gaat veranderen omdat ze het naar paarden ook doet.

**Geplaatst**: 17-01-17 17:22

Geplaatst: 17-01-17 17:22

Zeker kan je zoiets nooit uitsluiten natuurlijk, maar ik zou niet meer weten waar te zoeken ..
Gekke is ook dat hij het tegenwoordig (naja, de laatste jaren) héérlijk vind als ik zijn hoofd/oren borstel, ook goed krabben enzo gaat hij echt voor staan. Dit was eerder echt een no-go-zone. Niet omdat hij schrik had ofzo, maar gewoon omdat hij het niet wilde.

Neus/mond blijft wel gevoeliger op dat gebied, maar het is een hooikoorts/headshaker dus vermoed dat het daarmee te maken heeft. Misschien is hij ook daarom wel zo verdedigend "kom niet aan mijn neus" en het is wel een type van "aanval is de beste verdediging" omdat hij gewoon niet anders gewend is ...

Hij heeft wat medische problemen, dat probeer ik onder controle te krijgen, gaat beetje met ups en downs maar of die er echt verband mee houden .. zou kunnen .. of niet .. hij kan het niet echt vertellen -O-

**Geplaatst**: 17-01-17 17:44

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 17-01-17 17:44

Dat is inderdaad een moeilijke. Ik denk dat er wel een verband is met de lichamelijke ongemakken. Anders zou het paard niet zo doen tegen andere paarden.
Al wel super dat je de probleemzone oren zo goed hebt kunnen oplossen.

**Geplaatst**: 17-01-17 19:47

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 17-01-17 19:47

Ik heb ook het nieuwe boek besteld (Finding the missed path). Ik wil mijn jongste paard opnieuw starten, ze heeft de afgelopen vier/vijf jaar alleen maar op het land gelopen en is niet bereden. Daarvoor is ze alleen op trektochten gereden en ik wil haar graag dressuurmatig gaan rijden, om de juiste spieren op te bouwen. Ik rijd haar nu drie keer per week met BBP en trenshoofdstel, vooralsnog alleen maar kort en in stap balans vinden in de wendingen. Ze doet het geweldig, ze staat open voor me en reageert zo braaf. Heb er zin in.

**Geplaatst**: 17-01-17 19:50

Geplaatst: 17-01-17 19:50

jensvl schreef:
Dat is inderdaad een moeilijke. Ik denk dat er wel een verband is met de lichamelijke ongemakken. Anders zou het paard niet zo doen tegen andere paarden.
Al wel super dat je de probleemzone oren zo goed hebt kunnen oplossen.

Het zou zeker kunnen

Maar of ik het dan ooit ga kunnen oplossen .. denk spijtig genoeg dat niet alles op te lossen valt .. en wie weet is het ook maar gewoon "een herinnering aan" en dat is helemaal moeilijk dan

@ Marjolein_B : fijn, klinkt goed! Ben benieuwd naar je ervaringen

**Geplaatst**: 17-01-17 20:13

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 17-01-17 20:13

Ik heb vandaag geprobeerd het achterwaarts te doen met Mark Rashid in mijn achterhoofd.

Het lukte voor geen meter. Ik heb echt de kleinste pogingen beloont en de druk niet verhoogd. Hij werd vooral verveeld (niet vervelend maar hij verveelde zich), ging weer happen en om zich heen kijken. Weet gewoon niet hoe ik het dan moet oplossen. En vanachter een schermpje is dat natuurlijk ook best wel lastig.
Meelopen is geen probleem, voorwaarts vind hij prima maar achterwaarts... En voorheen lukte het wel: druk opvoeren Enzo. Maar dat gaf spanning en dat wil ik niet, ik wil dat hij ontspannen achterwaarts kan.

**Geplaatst**: 17-01-17 20:17

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 17-01-17 20:17

Op welke manier wil je het achterwaarts? Dat je voor hem staat en dat die zelf gaat? Of dat je naast hem staat en die zelf gaat? Of dat jullie samen gaan? Waar ben je nu mee bezig en wat is je uiteindelijke doel?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-17 20:17

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-17 20:17

Ik zit een beetje in de knoop, en ik weet niet of het tussen mn oren zit en of het de bedoeling is er wel of niet naar te luisteren, en stel dat ik het wel doe dan weet ik niet hoe ik het volgens de mark methode moet aanpakken...

Harvey heb ik in juli gekocht. Daarvoor heeft hij maanden in de wei gestaan met af en toe buitenritje met iedere x vreemd persoo . In 2015 deed hij cross country en daarvoor op de renbaan.

Vanaf 1 juli 2016zijn we met zijn lijf aan het klooien. Eerst waren de ijzers het probleem, elke twee weken schopte hij ze los, dus die eraf gehaald in augustus en lijmijzers eronder vanwege gevoeligheid en herstel nagelgaten. Die gingen ook steeds los dus uiteindelijk maar gewoon ijzerloos. Hij had veel pijn door gevoeligheid, liep kreupel in de bak in stap! Na weken van oefenen op het harde, nieuw dieet, hoefschoenen, veel bekappen etc, ging hij beter. Maar toen bleek zijn rug en nek vast te zitten vanwege het moeilijke lopen. Na een paar weken en behandelingen en huiswerk verder was alles soepel en konden we op de grond opbouwen, dus heb veel lange wandelingen gemaakt, longeren met balkjes, vrijspringen etc. Hij begon zich beter te voelen en werd ineens wat heftiger in zijn gedrag, nam de leiding over en was respectloos naar mij. Ik was vanwege alle TLC misschien te lief geworden

? Dus zoveelste hindernis: zijn gedrag/onze relatie aangepakt. Deed dit met 7 games van Parelli maar na de derde game had ik al een heel ander paard! Ook ging ik zo vaak mogelijk tweemaal per dag ipv eenmaal. Gewoon knuffelen, poetsen, 's avonds even gras eten buiten ipv op stal staan, etc. Toen alles weer op de rit was ben ik begin december opgestapt! Zat ik voor het eerst op mijn eigen paard, na 5 maanden!! Heb toen aan de longeerlijn wat gestapt met bitloos hoofdstel, niks meer.

Daarna werd ik heel erg ziek. En daarna is Harvey van stal verhuisd. En toen kreeg hij een hoefzweer! Vandaag liep hij eindelijk weer, na vijf dagen niet willen lopen vanwege pijn.

Nu zit het zo in mijn hoofd:
Ik ben dit gekwakkel heel erg zat! Heb het gevoel dat een andere - actievere - mindset ons beide zal helpen. Meer beweging, wat doen, RIJDEN! Positieve stofjes in de hersenen, leuke dingen doen samen.

Ik ben voorstander van dingen op zijn tempo doen. Maar als het aan hem ligt blijft hij liever in de wei. Wat ik begrijp want het is een paard

maar ik weet zeker dat de dingen die ik in petto heb, hij leuk vindt (buitenritten/endurance!!), maar we moeten wel voorbereiden hierop met rijlessen in de bak, wandelen, grondwerk, longeren, etc.

Hij wordt wat nerveus als we de wei uit gaat, omgeving is nog nieuw ondanks dat we hier al 2,5 week zijn. We waren immers beide ziek, hij is er twee ochtenden uit geweest met wortels erbij voor positieve ervaring, we kwamen een paar meter verder dan de wei. Thats it.

Ergens wil ik hem gewoon aan de longe zetten in de bak, en kijken wat er gebeurd. Als hij nerveus wordt en gaat rennen, hinniken, etc, dat we pas terug gaan als hij gekalmeerd is. Dat doen we dan een paar keer en uiteindelijk zal hij doorhebben dat het helemaal niet zo erg is. Dan kan ik daarna ook lekker gaan wandelen zonder dat hij 'gevaarlijk' onrustig is omdat hij inmiddels weet dat we steeds terug keren... dit is dus een 'stel dat' idee!

Maar. Dit is niet heel erg Mark Rashids... Ik wil alleen zo graag uit deze sleur! En ik heb gewoon geen zin om weken bezig te zijn hem het hele terrein te laten ontdekken

Wat zouden jullie doen en/of aanraden in ons geval? Wat moet ik hiermee? Ik zit zo te discussieren in mezelf...

Het gaat om een 7 jarige volbloed ruin die, eenmaal gestressed, niet zo makkelijk kalmeert. Ik ben het kalme consequente middelpunt (meestal, lukt niet altijd), maar beweging helpt hem wel beter om te kalmeren, zal het ras wel zijn

**Geplaatst**: 17-01-17 21:02

Geplaatst: 17-01-17 21:02

[***] schreef:
Op welke manier wil je het achterwaarts? Dat je voor hem staat en dat die zelf gaat? Of dat je naast hem staat en die zelf gaat? Of dat jullie samen gaan? Waar ben je nu mee bezig en wat is je uiteindelijke doel?

Uiteindelijk gaan we samen (anders wordt het een beetje lastig). Ik stond eerst naast hem en zo een aantal keer geprobeerd en daarna voor hem gaan staan en op die manier geprobeerd. Maakt geen verschil. Met of zonder focuspunt maakt ook niet uit, blijft het zelfde.

Mijn doel is dat we vanuit het zadel ontspannen achterwaarts kunnen (met goed ruggebruik) voor 5 passen (dan ben ik echt mega mega mega trots).

**Geplaatst**: 17-01-17 21:14

Geplaatst: 17-01-17 21:14

woepsie90 schreef:
Ik zit een beetje in de knoop, en ik weet niet of het tussen mn oren zit en of het de bedoeling is er wel of niet naar te luisteren, en stel dat ik het wel doe dan weet ik niet hoe ik het volgens de mark methode moet aanpakken...

Harvey heb ik in juli gekocht. Daarvoor heeft hij maanden in de wei gestaan met af en toe buitenritje met iedere x vreemd persoo . In 2015 deed hij cross country en daarvoor op de renbaan.

Vanaf 1 juli 2016zijn we met zijn lijf aan het klooien. Eerst waren de ijzers het probleem, elke twee weken schopte hij ze los, dus die eraf gehaald in augustus en lijmijzers eronder vanwege gevoeligheid en herstel nagelgaten. Die gingen ook steeds los dus uiteindelijk maar gewoon ijzerloos. Hij had veel pijn door gevoeligheid, liep kreupel in de bak in stap! Na weken van oefenen op het harde, nieuw dieet, hoefschoenen, veel bekappen etc, ging hij beter. Maar toen bleek zijn rug en nek vast te zitten vanwege het moeilijke lopen. Na een paar weken en behandelingen en huiswerk verder was alles soepel en konden we op de grond opbouwen, dus heb veel lange wandelingen gemaakt, longeren met balkjes, vrijspringen etc. Hij begon zich beter te voelen en werd ineens wat heftiger in zijn gedrag, nam de leiding over en was respectloos naar mij. Ik was vanwege alle TLC misschien te lief geworden ? Dus zoveelste hindernis: zijn gedrag/onze relatie aangepakt. Deed dit met 7 games van Parelli maar na de derde game had ik al een heel ander paard! Ook ging ik zo vaak mogelijk tweemaal per dag ipv eenmaal. Gewoon knuffelen, poetsen, 's avonds even gras eten buiten ipv op stal staan, etc. Toen alles weer op de rit was ben ik begin december opgestapt! Zat ik voor het eerst op mijn eigen paard, na 5 maanden!! Heb toen aan de longeerlijn wat gestapt met bitloos hoofdstel, niks meer.

Daarna werd ik heel erg ziek. En daarna is Harvey van stal verhuisd. En toen kreeg hij een hoefzweer! Vandaag liep hij eindelijk weer, na vijf dagen niet willen lopen vanwege pijn.

Nu zit het zo in mijn hoofd:
Ik ben dit gekwakkel heel erg zat! Heb het gevoel dat een andere - actievere - mindset ons beide zal helpen. Meer beweging, wat doen, RIJDEN! Positieve stofjes in de hersenen, leuke dingen doen samen.

Ik ben voorstander van dingen op zijn tempo doen. Maar als het aan hem ligt blijft hij liever in de wei. Wat ik begrijp want het is een paard maar ik weet zeker dat de dingen die ik in petto heb, hij leuk vindt (buitenritten/endurance!!), maar we moeten wel voorbereiden hierop met rijlessen in de bak, wandelen, grondwerk, longeren, etc.

Hij wordt wat nerveus als we de wei uit gaat, omgeving is nog nieuw ondanks dat we hier al 2,5 week zijn. We waren immers beide ziek, hij is er twee ochtenden uit geweest met wortels erbij voor positieve ervaring, we kwamen een paar meter verder dan de wei. Thats it.

Ergens wil ik hem gewoon aan de longe zetten in de bak, en kijken wat er gebeurd. Als hij nerveus wordt en gaat rennen, hinniken, etc, dat we pas terug gaan als hij gekalmeerd is. Dat doen we dan een paar keer en uiteindelijk zal hij doorhebben dat het helemaal niet zo erg is. Dan kan ik daarna ook lekker gaan wandelen zonder dat hij 'gevaarlijk' onrustig is omdat hij inmiddels weet dat we steeds terug keren... dit is dus een 'stel dat' idee!

Maar. Dit is niet heel erg Mark Rashids... Ik wil alleen zo graag uit deze sleur! En ik heb gewoon geen zin om weken bezig te zijn hem het hele terrein te laten ontdekken

Wat zouden jullie doen en/of aanraden in ons geval? Wat moet ik hiermee? Ik zit zo te discussieren in mezelf...

Het gaat om een 7 jarige volbloed ruin die, eenmaal gestressed, niet zo makkelijk kalmeert. Ik ben het kalme consequente middelpunt (meestal, lukt niet altijd), maar beweging helpt hem wel beter om te kalmeren, zal het ras wel zijn

Ik heb geen ervaring met Mark Rashid, een klein beetje ervaring met grondwerk, maar als ik jou verhaal zo lees wil je alsnog te "snel", ik herken het nl van mezelf

.

Je hebt het paard nog maar 5/6 maanden en hij is nog maar 2,5 week op zijn nieuwe stal. Hij is in korte tijd dus al 2x verhuisd, vergeet niet wat dit met sommige paarden doet. Daarbij heeft hij wat lichamelijk ongemak gehad.
Mijn jonge paard (4) heeft haar hele leven bij de fokker gestaan en is in april 2016 bij mij gekomen. We zijn er nog lang niet! Persoonlijk denk ik dat het zeker een jaar duurt voordat je een paard een beetje kent. Ik zou het zelf veel sneller willen, maar mijn vorige ervaringen met paarden leren mij dat het zeker een jaar (vaak langer) duurt voordat je elkaar kent. Dus mijn advies is: geduld, geduld, geduld.

Ennuh dat is makkelijker gezegd dan gedaan(ik kamp nl met exact hetzelfde)! Veel succes +:)+

. Als ik jouw berichten zo lees, ben je op de goede weg

en kom je op mij over als zeer verstandig. Nu nog dat extra beetje (veel) geduld op proberen te brengen.

**Geplaatst**: 17-01-17 21:19

Geplaatst: 17-01-17 21:19

woepsie90 schreef:
Hij wordt wat nerveus als we de wei uit gaat, omgeving is nog nieuw ondanks dat we hier al 2,5 week zijn.

Voor mijn gevoel zit de crux hier. Harvey is geen onbeschreven blad, hij heeft fysiek en mentaal het nodige meegemaakt (met jou maar ook ervoor). En zelfs voor een kerngezond paard vind ik 2,5 week heel erg kort om aan een nieuwe omgeving te wennen. Verhuizen heeft meer impact op een paard dan de meeste mensen denken. Zelf heb ik mijn jongens na hun verhuizing om te beginnen een maand vakantie gegeven en niet uit de wei gehaald, zodat ze konden wennen aan hun nieuwe wei en kudde. Daarna ben ik ze pas hele kleine stukjes (inderdaad startend met een aantal meter) mee uit wandelen gaan nemen.

Zoals je zelf al zegt: je kan het wel anders doen, maar dan werk je vanuit een andere visie. Natuurlijk kun je hem gaan longeren en gewoon kijken wat er dan gebeurt. Misschien gaat het goed en ben je in een keer een aantal stappen verder, maar misschien gaat het ook niet goed en wat heb je dan verloren aan vertrouwen? Ik zou kiezen voor 'set it up for success': zorg dat de dingen die je doet, hoe klein ook, lukken (of dat je die kans zo groot mogelijk maakt). Hoe groot is de kans dat het goed gaat als je hem morgen meeneemt naar de bak?

Dit zeg ik nu wel heel wijs, maar ik weet hoe lastig het is. Soms lijken de vorderingen zo minimaal, maar juist al die minuscule kleine stapjes samen maken straks een groot, mooi geheel. Althans, dat hoop ik voor ons!

Edit; mijn reactie sluit dus aardig aan bij [***]

Laatst bijgewerkt door Wijslander op 17-01-17 21:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-01-17 21:26

Geplaatst: 17-01-17 21:26

xxdomiixx schreef:
Ik heb vandaag geprobeerd het achterwaarts te doen met Mark Rashid in mijn achterhoofd.

Wat leuk, jij hier! Dat achterwaarts is hier met mijn jongens ook een dingetje, maar ik zal beschrijven hoe Jens ons vorige week heeft geholpen. Hij heeft ons een paar van de mogelijkheden laten zien:

1. Recht voor je paard staan (neus aan neus dus) en een 'fase 1' (lichte, aanhoudende druk) op de borstkas.
2. Recht voor je paard staan (neus aan neus) en een 'fase 1' op het hoofd (neusbot).
3. Recht voor je paard staan (neus aan neus), fase 1 op halstertouw richting borstkas (druk komt op de neus) PLUS met dezelfde hand als die het halstertouw vasthoudt, een fase 1 op de borstkas. Dit is om de transfer te maken van manier 1 naar manier 2 of andersom.

Kees begint nog steeds heftig met zijn hoofd te schudden om van mijn hand af te komen als ik manier 2 toepas, dus dan leg ik mijn andere hand onder zijn kin.

Spuni gaat nu al achterwaarts als ik mijn hand richting zijn borstkas beweeg, op intentie dus.

Kun je hier nog iets mee, denk je?