ZavierB je hebt je duidelijk ingelezen en verdiept in het paard. Jammer genoeg zijn vele bronnen (websites, boeken en zelfs internationaal befaamde ruiters en clinicians) niet gebaseerd op feiten en vaak praat men elkaar veelal gewoon na. Dat is een gegeven.
When you know better, you'll do better.
Citaat:
Dat brengt mij tot het volgende punt: leiderschap.
Nu maak je geen illusies. Veel paarden hebben geen zin om een cirkel te gaan bewandelen. Ze doen dat enkel maar omdat ze geleerd hebben ons als een leider te accepteren. Opnieuw gebeurt dat grotendeels door het bovenstaande leerproces. Als je effectief bent, dan zal het paard leren dat door jou te gehoorzamen, hij zijn comfort kan blijven behouden.
Het hele 'leiderschap' zoals paardenmensen overal wordt aangepraat is een mythe die allang door wetenschap en praktijk ontkracht is en mijns inziens enkel en alleen in stand gehouden wordt om dwangmethoden in training te verantwoorden en in stand te houden om als trainer niet te hoeven veranderen. Wat verandering, daar houden mensen niet van. 
Al helemaal niet als de methode (voor de mens!) toch ook werkt, al is het voor het dier niet leuk. Negatieve bekrachtiging is positieve bekrachtiging voor de trainer: de trainer krijgt immers wat hij wil (resultaat).
De reden dat paarden niet op een cirkel lopen, kan zijn
1) omdat ze geen idee hebben wat ze moeten doen.
2) Ze er een hekel aan hebben gekregen doordat ze het associëren met pijn of iets anders onaangenaams dat ze willen ontwijken of voorkomen.
De reden dat ze wel op een cirkel gaan is
1) doordat het negatieve consequenties heeft (lees: aversieven (pijn/dwang) worden ingezet) als ze het niet doen of:
2) omdat ze geleerd hebben dat het ze iets fijns oplevert (appetitieven =click gevolgd door iets fijns wat ze willen verdienen, worden ingezet) als ze wel op een cirkel gaan.
Dat heeft daarom niets met leiderschap te maken, maar met aangeleerd gedrag.
XavierB schreef:Het enige probleem dat ik heb met positieve stimuli zoals voedsel, maar ook zoals een klikker, is dat je ze niet hulpafhankelijk zijn. Nu op de grond lijkt dat alvast een minder probleem, maar vergeet niet dat je ook daar verschillende hulpen hanteert:
- Leitouw
- stok
- positionering en beweging
- lichaamstaal
- stem
Vooral de eerste drie zijn essentieel, terwijl de twee laatsten optioneel zijn. Je zou uiteraard elk van die hulpen afzonderlijk via een klikker kunnen aanleren, maar het probleem begint wanneer je ze samen nodig hebt.
Zo zal je in latere grondtraining met het leitouw de buigingen gaan controleren (net zoals je in het zadel met het bit zal doen). Met de drijfstok (wat je ook gebruikt) zal je soms drijven, maar ook op de schouders/voorbenen en achterhand/achterbenen gaan werken en in een zeer gevorderd stadium zelfs gaan toucheren.
Met druk kun je in beide hulpen afzonderlijk werken, maar de klikker geldt voor beide tegelijk. En dat is het probleem: of je beloont niets, ook al reageert een paard correct op één vann de hulpen, of je beloont alles, ook al reageert een paard niet correct op een ander van de hulpen.
In die zin kan voeding of klikker zeker werken als een support in het leren, maar het wordt moeilijk om het doorheen de ganse training te blijven gebruiken.
Met negatieve bekrachtiging reageert het paard op de aversieve stimulus (druk en/of de dreiging van druk). Dat wordt dan je 'hulp' ofwel commando ("Je zal dit doen of anders...").
Positieve bekrachtiging (R+) werkt andersom (om precies te zijn: je werkt achterste voren in vergelijking, namelijk): daar leer je eerst het gedrag aan, daarna voeg je een cue toe. De cue wordt dan je hulp. Als je probeert met R+ eerst een cue aan te leren en dan te clicken wordt het aanleren van gewenst gedrag inderdaad super moeilijk en onnodig ingewikkeld, zoniet onmogelijk. Daar sla je de spijker op zijn kop!
Andersom (eerst gedrag aanleren, dan een cue toeveogen) is veel gemakkelijker voor het dier te begrijpen als je met R+ werkt.
Dat je met positieve bekrachtiging/clickertraining niet afzonderlijke delen kunt aanleren is een denkfout. Even 'omdenken' ... Het is wel degelijk mogelijk R+ door de gehele training te gebruiken, de kunst is alleen-net als met alle africhtingsmethoden- dat je moet weten hoe.
elysepaard schreef:Ik heb serieus precies hetzelfde probleem en ik wil hier ook tips voor. ik hoop dat er iemand komt die hier raad mee weet!
Wilde dezelfde vraag stellen!
Ik weet wel raad. De oplossing zit hem in de aanpak. De meest gemaakte fout (en dit is een valkuil waar iedereen, van nieuweling to expert trainer, in kan vallen) dat de stappen te groot zijn en niet afzonderlijk worden aangeleerd en herhaald en begrepen zijn voordat wordt doorgegaan naar de volgende stap.
Meestal denken we dit: 
Citaat:
1) doel (paard leren longeren) => 2) doen => 3) doel bereikt
Als dat niet lukt 'gaan we meer ons best doen' maar dat is niet hetzelfde als je afvragen waar het probleem zit en het oplossen.
Doen we dit
Citaat:
1) doel (paard leren longeren) => 2) doen => 3) 'mis-lukken' (zo'n mooi Nederlands woord, klinkt ook beter dan 'falen') 4) frustratie 5) opgeven
Hoe het wel werkt is:
Citaat:
1) doel vaststellen (paard leren longeren) =>2) doel in kleine stappen onderverdelen => 3) oefenen => training aanpassen naar aanleiding van feedback paard 4) herhalen:
5)=> oefenen => 6) training aanpassen naar aanleiding van feedback paard: criteria naar beneden of omhoog schroeven)
7)=> oefenen =>8) training aanpassen naar aanleiding van feedback paard
9)=> oefenen =>10) training aanpassen naar aanleiding van feedback paard
11)=> oefenen => 12)training aanpassen naar aanleiding van feedback paard
13)=> oefenen => 14) training aanpassen naar aanleiding van feedback paard
=> doel bereikt
De oplossing voor dit probleem is dus kijken waar het mis loopt en daaraan werken. Kan soms een heel kleine miscommunicatie zijn die gemakkelijk is op te lossen. Dat is per situatie verschillend want iedereen zit vast op een ander punt in de 'aanleercirkel'. Grote algemene deler is dat de trainer de stappen te groot maakt en het paard de opdracht niet meer begrijpt.
Logisch, want als paardenmensen wordt ons meestal verteld dat de stappen heel simpel zijn:
1) op de cirkel gaan
2) in stap
3) in draf en
4) in galop oefenen
In werkelijkheid kan stap 1 dus uit 5 of 10 of misschien wel 20 kleine stapjes bestaan waarbij het paard telkens vraagt:"Is dit wat je bedoelt?" en de trainer bedacht moet zijn dat hij telkens antwoord. Datzelfde geldt voor de andere fases van aanleren. Daarbij hebben veranderingen in omgeving ook nog eens invloed op het leerproces dus als dat weet, kun je je voordeel daarmee doen (context shift/context leren)
Als de trainer de vraag van het paard over het hoofd ziet (want dat wordt bijna door niemand uitgelegd hoe we dat kunnen herkennen) kan het paard of duidelijker gaan vragen of het opgeven. Pas dan wordt het meestal wel duidelijk dat we -als trainer- onze aanpak zullen moeten veranderen om weer succesvol te zijn.
Oplossing: ga opnieuw oefenen met de vraag in je hoofd: waar is mijn paard nog succesvol en waar snapt hij het niet meer of wil hij het niet. Dat is je leerpunt.
Geplaatst 
Mijn paard denkt namelijk dat hij steeds met zijn hoofd bij mij moet staan. Het is moeilijk om hem weg te sturen (‘gewoon’ achteruit gaat trouwens prima). Het lijkt alsof hij dit niet snapt. Eerst maakte ik de fout om zelf een paar passen achteruit te stappen en natuurlijk kwam hij toen meteen achter me aan. Daar ben ik toen op gaan letten om dit te voorkomen. Het ging toen wel beter, maar niet echt goed. Het lastige zit hem erin dat het paard vrij ongevoelig is voor bijv. wijzen naar de schouder of hem opdrijven. Hij kan soms nogal flegmatiek zijn. Naar je toe komen gaat dus prima. Wanneer hij eenmaal op de cirkel is, is het dus eenvoudig om hem naarme toe te laten komen. Wil ik hem vervolgens niet helemáál naar me toe laten komen, maar de andere kant op sturen, dan lukt dat niet. Hij komt dan wederom bij me staan. Ook het tempo opvoeren gaat erg lastig. Na een paar pasjes draven heeft hij het wel weer gezien.
